Alvast voor mijn verjaardag kreeg ik van Joke deze twee plaatsnaambordjes. Ze had ze via internet besteld bij een Nederlands bedrijf en bij Klaas en Reinie laten bezorgen. Die hebben ze de vorige week meegenomen, toen ze bij ons op visite kwamen. Wij wonen in het dorpje Ödarp, maar nergens is een plaatsnaambordje te vinden, aan de weg waaraan ons huis staat. Dat vinden we erg jammer en daarin gaan we verandering aanbrengen! Joke had daarom als verrassing twee…
De familie uit Nederland is weer onderweg naar huis. Vanmorgen waren ze tegen tien uur vanuit Solviken vertrokken. Op een gegeven moment kregen we een WhatsApp berichtje mét een foto van mijn tante achter de koffie. Toen zaten ze ergens in Värnamo. Gedurende de dag konden we hen een beetje volgen en rond vier uur kwam het bericht, dat ze Zweden dit jaar definitief achter zich hadden gelaten: ze reden de boot op in Helsingborg… Voor 2019 is…
Voor de eerste keer in “onze geschiedenis” in Ödarp is het slootje tegenover ons huis uitgegraven. Misschien is uitgegraven niet het juiste woord en net even iets te enthousiast: men heeft de sloot iets dieper gemaakt. Ook loopt het aan de kant van de weg nu meer af. Het is zeg maar schuiner geworden. Dat er wel degelijk iets weggegraven is, is wel een feit, want het bewijs ligt in de berm. Een behoorlijke hoop zand is stille getuige…
Oh jee… de berm wordt gemaaid… De motoren van de grote machine kondigen zijn komst al ver van tevoren aan. Een oorverdovend geluid verstoorde namelijk de zo gewaardeerde rust. Dat je op een dergelijk moment opkijkt, om te zien wat er gebeurt, is dan ook verre van vreemd. Het blijkt de machine te zijn, die de bermen maait. Dit keer werd niet het gedeelte meteen aan de weg gemaaid, maar dat stuk wat daar net achter ligt. Iets hoger…
Nadat de brievenbus klaar was, moesten we nog weer duidelijk maken wat het adres was. Om dat weer op de brievenbus zelf te schrijven vond ik afbreuk doen aan de mooie constructie. Daarom had ik bedacht een schildje te bestellen. Als verrassing. Maar ik kan niet zo lang iets voor Heiko verbergen en daarom noemde ik het en liet ik hem een voorbeeld zien. Met opzet had ik onze beide achternamen op het schildje laten plaatsen. Dit ging er…
Wat is het al duidelijk te merken, dat de dagen korter worden. Dat zal niemand ontgaan zijn. ´s Avonds gaan hier rond de klok van half acht de lampen aan, omdat dan de schemering al invalt. Om acht uur is het vervolgens donker. Dat was voor je gevoel een maand geleden zeker een paar uurtjes later. Gaat het nu ineens vele malen sneller? Of is dat slechts een gevoel? ´s Ochtends is het ook merkbaar langer donker, omdat de…
Heiko “lief aankijken” heeft gewerkt! Toen ik hem namelijk even daarna vroeg of hij het bord met Björkhaga wilde ophangen gaf hij aan, dat hij dat die avond nog ging doen. En hij voegde de daad bij het woord. Het duurde niet lang of hij gaf aan, dat het bord weer op zijn oude, vertrouwde plekje hing. Oud en vertrouwd, want wie weet hoeveel jaren geleden het bord daar is komen te hangen. We zijn dan ook blij, dat we…
Heiko trotseerde gisteren de regen, om de leidingen van de dakgoot om te leiden. Nou, ik ging met dat weer beslist niet naar buiten hoor. Niet dat het zó hard regende, maar het was een regentje die je lekker nat maakte, terwijl het ook nog eens behoorlijk fris was. Als góed excuus kon in aanbrengen, dat ik onderdak nog een paar klusjes af te maken had. Het bord met de naam van het huis lag immers nog op mij…
We krijgen een nieuwe brievenbus met een huisje er omheen! Dat zie je hier veel meer in Zweden en dat leek ons ook wel leuk. Zelf had ik al een paar keer een paar foto´s van soortgelijke huisjes op internet gevonden en Heiko laten zien. Dat leek hem ook wel wat en daarom werd dit zijn project. Nu heeft het geheel wat meer body, zeg maar. De constructie heeft Heiko gisteren gemaakt en is allemaal gemaakt van restjes…
Toen we hier kwamen wonen, stond er een brievenbus op een paal, in de berm langs de weg. Aan de overkant van ons huis. Die brievenbus had de vorige eigenaar al en die bleef na de verkoop staan uiteraard. Die bus heeft het echter geen jaar volgehouden, omdat die omver is gereden door een auto. Op een vroege ochtend raakte de bestuurder van een auto met aanhanger de controle over het stuur kwijt. Hij reed pardoes de berm in, miste…
Na een paar uurtjes nachtrust waren we vanochtend toch tegen negen uur weer fris en fruitig beneden voor het ontbijt. De zon scheen ons vanuit het oosten via het keukenraam in het gezicht. De wereld lachte ons toe: we waren weer thuis. Het was een hele fijne week in Nederland met de vele bezoekjes, edoch een zeer vermoeiende week. Nu kan het normale leven en het normale ritme weer terugkeren. Toen we vannacht thuiskwamen zagen we niets meer van…
Gistermiddag keek ik nog even of er zaterdag nog post was bezorgd. Alleen een paar reclamefolders. Dacht ik, want toen ik die toch nog even doornam alvorens ze bij het oud papier te doen, viel me het oog op een klein kaartje. Die bleek van PostNord te komen. Op de achterkant stond “Din postlåda – min arbetsmiljö”, vrij vertaald “jouw brievenbus – mijn werkomgeving”. Er stond een verhaaltje op, zogenaamd door de postbode geschreven. Hij zou dagelijks post bezorgen…
We komen er zelden of nooit. Heel eenvoudig vanwege het hoge gras én onkruid. Alleen nu Heiko met de trimmer daar een pad heeft gemaakt, zijn we gistermiddag even samen op ontdekkingsreis gegaan. In onze eigen tuin. Áchter het vijvertje en beekje langs! Dat was voor mij al zeker een jaar geleden en toch ontzettend leuk om daar langs weer eens langs te lopen. Je ziet de tuin van precies de andere kant. Wat ziet dat er anders uit….
Afgelopen donderdagavond was het weer zover. De zon ging onder met een schitterende oranje gloed. Dit keer ging het samen met blauwe en grijze vage strepen. Op het moment, dat we in de auto stapten, om even een eindje te gaan rijden, zagen we het meteen. Onderweg konden we er gelukkig nog lang van genieten. Zodra we uit een bos kwamen was het er weer. Elke keer weer anders. Totdat de zon natuurlijk helemaal onder was gegaan. Gisteravond kregen we…
Zoals je wel hebt gemerkt, zien we vaak hele mooie zonsondergangen. Dat vinden we prachtig om te zien en daar genieten we enorm van. Maar de vorige bewoners hebben dat slechts een aantal jaren kunnen zien. Want wat we via Google Streetview zagen, was het bos. Het bos tegenover ons, daar waar we de heuvel opgaan. Rechts daarvan stonden gigantische bomen. En veel! Behoorlijk dicht op elkaar, waardoor het daar heel donker was. Streetview had de foto´s in 2011…