Nadat we in augustus de appelwijn al konden bottelen, was het vandaag tijd, om datzelfde te doen met de wijn van onze zwarte bessen. We hadden de wijn donderdag geproefd, maar toen trok Heiko wel een heel zuur gezicht: de wijn was overduidelijk niet zoet genoeg. Daarom alsnog water gekookt, suiker toegevoegd, af laten koelen en dat bij de wijn in het grote wijnvat gegoten. Vanochtend werd weer geproefd en nu was de smaak prima. Dat was het…
De Kerst komt dichterbij! En om eerlijk te zijn, voelt dat alsof dat behoorlijk snel gaat. Ik heb het idee, dat de barbecue nog maar amper uit is, terwijl nu de houtkachel opgestookt wordt. Eens even tellen… zes en een halve week zijn we nog maar verwijderd van de Kerstdagen. Dat gaat toch snel? Vooral nu hier Allerheiligen en -zielen geweest is, komen de winkels vol te liggen met allerlei goederen voor de komende feestdagen. En inderdaad ook bij…
Het is alweer een tijdje geleden, dat we schreven over mijn activiteiten als auteur. Na het eerste boek, waarin de besluitvorming werd beschreven om te willen emigreren naar Zweden, volgde boek twee. Daarin werd het emigratieproces uitvoerig beschreven. Nu ben ik bezig met boek drie, waarin ik onze eerste 2,5 jaar in Zweden beschrijf. Vele onderwerpen passeren de revue. Er is dan ook voldoende om over te schrijven, want we hebben nogal wat meegemaakt in de tijd na 5 mei…
Om kwart voor negen precies stond ik weer bij Erikshjälpen. Het werken in de fiket is iets waar ik elke week enorm naar uitkijk. De contacten met vele vrijwilligers en klanten, het Zweeds praten en het goede doel zijn de drijfveren. Onlangs werd mij gevraagd of ik nog vaker zou willen en kunnen komen. Daar had ik ook al wel over nagedacht. Als ik dat zou doen, dan wel heel graag in het restaurantgedeelte van de winkel. Dat was alleen…
Joke is enorm blij met haar eigen auto. De Hyundai IX35, automaat. Ja ja, automaat! Terwijl ze altijd zei, dat ze een automaat maar niks vond (het was niet écht autorijden zonder het schakelen) begint ze nu aarzelend toe te geven, dat het toch wel lekker rijdt. Toen ze de auto kreeg heeft ze die meteen van binnen helemaal uitgesopt en met haar eigen spulletjes gevuld. De buitenkant was er tot nu toe bij gebleven en sinds de aankoop…
Herinner je je, dat ik die grote blunder had gemaakt, door de laatste keer de mayonaise te vergeten op de garnalenbroodjes? Gelukkig had niemand er ook maar íets van gemerkt en daarmee kon ik vanochtend gewoon aan de slag bij Erikshjälpen. Puh! Toen kon ik Froukje doorgeven, dat de laarzen, die zij had gezien op de foto´s van Erikshjälpen haar te groot waren. Ze leken haar wel lekker warm. Vooral wanneer ze elke dag op de fiets naar Groningen…
Gisteren had Heiko de wanden van de ruimte-waar-we-nog-steeds-geen-bestemming-voor-hebben geschuurd. Gelukkig heeft hij daarvoor een machine, want anders was hij nu nog niet klaar geweest. Nou, misschien halverwege. In ieder geval was de donkerbruine wand de grootste oppervlakte. En dat was terug te vinden. Niet alleen de hoeveelheid stof. Op de grond, waar de stofzak van de schuurmachine was leeggegooid lag een behoorlijke hoop. Het was echter ook terug te vinden in kleur. Dat zag je vooral terug in het haar…
Vanmiddag namen we de post van de afgelopen dagen even door. Daarbij zat ook het fotoalbum van de verbouwing. Het album, waar we vrijdag nog tot na de middag op gewacht hadden. We wilden dit boekwerkje graag meenemen naar onze familie. We hadden héél lang kunnen wachten. Phaedra had namelijk maandag een folder op de keukentafel gelegd, als zijnde de post van vrijdag en zaterdag. Daarmee gaan we ervan uit, dat het album pas maandag of zelfs dinsdag is bezorgd….
Zaterdag weer Erikshjälpen-dag! En voor het eerst maakte ik kennis met mijn nieuwe leidinggevende. Een leuke, jonge vrouw, die heel erg betrokken leek. Niet alleen met “haar” vrijwilligers, maar zeker ook met de organisatie achter Erikshjälpen. Omdat het bloed soms kruipt waar het niet gaan kan, en dan doel ik op mijn oude gewoonten vanuit mijn marketing achtergrond, vroeg ik haar of een bepaald iets niet “anders” kon. Ze vond het meteen goed en stelde het in. Leuk omdat…
Vanmiddag besloot ik om het fotoalbum over de verbouwing af te maken en te bestellen. Ik had van Önskefoto, een dochter van Albelli, een aanbieding ontvangen via de mail: wanneer voor de 25ste een fotoboek werd besteld met een bepaald aantal pagina´s kreeg ik veertig procent korting. En die wilde ik wel heel graag hebben. Met een dergelijke aanbieding in mijn achterhoofd was ik de vorige week al aan het boek begonnen. Áls er dan een flinke korting zou worden…
Vanochtend mocht ik weer: naar Erikshjälpen in Eksjö. Nadat het de vorige week weer zo goed voelde, stapte ik vanochtend dan ook vrolijk in de auto. Eenmaal in de stad bleek, dat de sleutelhouder er nog niet was. Gelukkig was het weer schitterend voor de tijd van het jaar. Lekker in het zonnetje heb ik staan wachten. Meestal ben ik namelijk een kwartiertje te vroeg. Toen de collega kwam en de deur voor ons opende gingen we elk ons weegs….
Heiko heeft project “Ryhov” en ik heb project “Fotoalbum verbouwing Ödarp”. En dat is minstens zoveel werk hoor. Want er zijn behoorlijk veel foto´s gemaakt van onze werkzaamheden, want die waren er immers in groten getale. Wat dacht je van de keuken, badkamer, toilet en kelder? Stuk voor stuk activiteiten, waarvan vele kiekjes gemaakt werden. Vóór, tijdens en na. En die moeten nu zó gesorteerd worden, dat ze een compleet overzicht geven van hetgeen we gedaan hebben. Een uitdaging,…
Tijden veranderen. De lente werd zomer en de zomer heeft inmiddels zijn plaats opgegeven voor de herfst. Alles is tijdelijk. Zo ook het rijden met de scooter. Toen we hier in Ödarp kwamen te wonen hadden we één auto. Ahum… een Volvo. En ik was in den beginne elke dag thuis. De Volvo stond dus voor ons beiden ter beschikking. Vanaf het moment, dat ik aan het werk ging bij Örtengren in Tranås, was de Volvo echter ook alle…
Met enige spanning stond ik op: gistermorgen ging ik voor het eerst sinds 9 februari weer naar Erikshjälpen. Na ruim zeven maanden. Terwijl ik er enorm naar uitkeek, hoopte ik tegelijkertijd, dat ik niet al te veel vergeten was. Stel je voor, dat ik daar rond negen uur in de fiket zou staan en ik zou niet meer weten wat ik zou moeten doen! De gedachte, dat men mij misschien vergeten was, werd meteen bij aankomst tenietgedaan. Enthousiast werd…
Vandaag een beetje rustig aan, alleen kwam het “zitvlees” in opstand. Een leuk klusje had ik al een tijdje in gedachten en dat kon ik vandaag wel eens eventjes gaan doen. Het bord “Björkhaga” hing boven de voordeur, aan de voorkant van het portaal. De naam van het huis is uit hout gegutst en daarna zwart geverfd. De plank is houtkleur gelaten. Kijk, dat vind ik nou weer jammer. We hebben per slot van rekening alles buitenom grijs en…