Deze foto was van twee weken geleden. Op negen september gemaakt, toen Heiko na meerdere weken thuis te zijn geweest, zijn werk bij Örtengren hervatte. Toen moest hij om half zes opstaan, om zes uur vertrekken, om rond half zeven in Tranås te zijn. Dat herhaalde zich een paar keer en ook vanochtend. Alleen is er wel een verschil: het was vanochtend toch nog donkerder. Je merkt, dat de tijd dat het licht is overdag korter wordt. En voor ons…
Het begon vandaag voor mijzelf met het schoonmaken van de naaimachine. Die we gisteren uit Tranås hadden gehaald. Hoewel hij er keurig uitzag wil je hem toch even opfrissen. Daarmee leer je de machine immers ook al een beetje kennen. Van de buitenkant tenminste. Dat zag er goed uit. De machine heeft vele mogelijkheden en er waren behoorlijk veel onderdeeltjes bij geleverd. Die allemaal maar eens uitgestald en bekeken. Daarna in een bakje gedaan en alles eerst naar beneden….
Het hebben van een eigen huis is leuk, maar je hebt er uiteraard wel werk van. Het moet immers onderhouden worden. Het hebben van meerdere huizen geeft nog veel méér onderhoud. Dat bleek vandaag. Wij hebben namelijk één huis voor onszelf en een stuk of zeven huizen voor de vogels. Die zeven hingen aan bomen in onze tuin en redelijk verspreid rondom ons huis. Sinds ze er hangen wonen er elk jaar een paar maanden vogels in. Het mooie…
Vandaag kon ik verder werken met de bitterballen. Het “beslag”, de ragout met vlees en diverse kruiden, had vannacht in de koelkast gestaan en was goed stevig geworden. Stevig genoeg, om er mooie ronde ballen van te kunnen draaien. Die ballen rolde ik een voor een in een bakje met daarin een geklutst ei. Dat ei werkt als lijm. Daarna werden de plakkerige bal door een bordje met paneermeel gerold en klaar. In totaal kon ik ruim veertig…
Gisteren hadden we het over de aard-bij. Nu blijkt, dat er daadwerkelijk wespen, bijen en hommels zijn, die onder de grond hun nest maken. Dit waren aardhommels. Waren, want ze zijn nagenoeg weg. Doordat de mens veelvuldig in de natuur heeft ingegrepen, worden talrijke nestmogelijkheden voor de hommel vernietigd. Ze worden daarom gedwongen andere plekjes te betrekken voor hun nieuw te bouwen nest. Dat betekent, dat we ze op onverwachte plaatsen vinden. Bijvoorbeeld in vogelhuisjes, spouwmuren, zolders en in de…
Deze dag begon met een mooie zonsopkomst. Het was rond vijf uur. Slaap zat er niet meer in en daarom kun je beter opstaan. Genieten van dit moment en een langere dag. Met een zonsopkomst als deze verwacht je toch geen regenachtige dag? Bijna geen wolkje aan de lucht, waaruit regen zou kunnen vallen. Ondanks dit waren de voorspellingen niet erg gunstig. Ja, voor de natuur, maar voor de mens… Regen verveelt zo snel. En toch was er genoeg…
Meteen vanochtend maar aan de slag gegaan met een leuk klusje. De container, die naar we hopen, de volgende week opgehaald wordt, had een paar gordijntjes voor het raam hangen. En de deur van de tuingereedschap-kast niet. Dan kun je het wel raden, wat ik met die gordijnen zou willen doen! Eerst maar eens wassen, want ze hadden ruim twee jaar geen water gezien of gevoeld en dat werd me behoorlijk duidelijk, op het moment dat ik ze weghaalde. Oei!…
Deze twee foto´s zijn gisteravond tegen elf uur gemaakt. Elf uur en het was nog zó licht in de lucht. Je zou, als je dat nog zou willen, een krant kunnen lezen zonder dat je een lamp aan hoefde te doen. En dat terwijl we in feite de langste dag een paar dagen geleden hebben gehad. Gelukkig worden de dagen nog niet al te snel weer korter qua licht. De lichte streep was een optrekkende nevel. En dat ging…
Na een hele rustige startup vanmorgen én na de spelletjes Wordfeud met Jan uit Assen, begon Heiko tegen elf uur met het schoonmaken van de veranda. Het huilen van de dennen is nu echt wel voorbij en daarmee kon de veranda zijn jaarlijkse schoonmaakbeurt krijgen. Er komt altijd aanslag op de balken en aangezien die wit geverfd zijn, zie je het extra goed. Heel veel piepkleine zwarte stippen van aanslag en vuil. Oei! Eerst haalde hij nog maar even een…
Vanochtend had ik een afspraak met de fysio. Die begroet mij steevast met “Choedemorgen!” Hij spreekt de G anders uit en dat klinkt een beetje als CH. Zoals eerder vermeld is zijn vader Nederlander en zijn moeder Zweedse. Na 6 acupunctuur sessies had hij een ander voorstel voor de behandeling van mijn tenniselleboog. Hij had namelijk een nieuw massageapparaat gekocht en dat wilde hij, uiteraard in overleg met mij, wel eens uitproberen. Prima! Het zag er qua model uit als…
Nu de dennen uitgehuild zijn en al het stuifmeel is verwaaid of verregend, kunnen de ramen schoongemaakt worden. Gelukkig hoeven we dat niet vanaf een ladder te doen. De grote ramen van de slaap- en logeerkamer kunnen we openen aan de binnenkant en helemaal over de kop kiepelen, zodat de buitenkant binnen komt. Dat scheelt een hoop! Er zat inderdaad gele stuifmeel op de ramen, maar eerlijk gezegd viel de hoeveelheid me mee. Desalniettemin is het fijn dat…
Gaat het lukken of gaat het niet lukken? Dat was dé vraag van vandaag. Gelukkig, elk nadeel heeft dan écht zijn voordeel, ging de afspraak in het ziekenhuis vandaag niet door en kon ik vele uurtjes verder werken aan het fotoalbum. Of toch niet? Nee, eerst nog samen met Heiko naar Tranås. Boodschapjes doen. De laatste weken deed Heiko dat steeds alleen en nam hij trouw alles mee wat ik op het lijstje had gezet, maar ik wilde zelf…
Ach, dat is nou ook wat! De voorraadbak voor hout in het stookhok is leeg. Sinds ik thuis ben vanwege mijn tenniselleboog, stoken we dagelijks op hout. Het allerlaatste blokje hout is echter al uit de houtcontainer gehaald en in de ketel verstookt. Ai ai ai, nu moeten we toch écht de houtvoorraad in de nieuwe houtstek aanspreken. Nadat ik het een paar dagen had uitgesteld en de ketel op pellets liet branden, moest het toch maar gebeuren. Jammer, dat…
Meteen in het eerste jaar dat we hier woonden, maakten we kennis met een van de eerste bewoonster van Ödarp: Ingrid. Zij en haar man Bertil hebben 25 jaar met hun kinderen in dit huis gewoond. In 1985 hadden ze het verkocht aan Lasse en zijn vrouw, waarvan wij het in 2017 weer gekocht hebben. We hadden Ingrid (90+) een keer uitgenodigd om “haar” huis weer eens van binnen te bekijken en die uitnodiging pakte ze met beide handen aan….
Een dubbel gevoel bij het zien van dit soort kiekjes. Het zijn uiteraard fantastische herinneringen. Hier waren mijn moeder en ik een weekendje op Vlieland en hadden enorm veel plezier. We waren meer dan moeder en dochter: we waren vooral hele goeie vriendinnen. Het verdrietige is, dat er nooit meer dergelijke momenten komen, waarbij je samen urenlang praat, samen lacht of huilt, samen dingen beleeft, samen nieuwe herinneringen maakt… Het is vandaag negen jaar geleden, dat we afscheid van haar…