Vandaag was het opnieuw feest in huize Onstwedde. Er was alweer een verjaardag te vieren. Vorige week was kleinzoon Jelte jarig en deze keer was het de beurt van kleinzoon Daan! Hij werd zeven jaar jong vandaag. Zijn verjaardag werd vandaag gevierd met visite én morgen komen er ook nog mensen. Het kinderfeestje is dinsdag aanstaande. Moeder Elise regelt alles en heeft het er maar druk mee, nu beide jongens zo dicht achter elkaar aan jarig zijn. Via de foto´s op de familieapp zagen we, dat Daan onder andere een grotere fiets had gekregen en een gitaar! Vooral dat laatste spreekt “opa Zweden” natuurlijk erg aan. “Voor lessen kan Daan hier terecht!” dacht Heiko eerst.
Totdat hij zag hoe Daan de gitaar vasthield… Daan is linkshandig en daarmee zijn de snaren precies omgekeerd op de gitaar gespannen. Lesgeven door een rechtshandige is daardoor iets lastiger. Elise was al in gesprek met een gitaardocent, die wekelijks bij hun thuis kan komen, om Daan de beginselen bij te brengen. Hopelijk vindt hij het leuk en kunnen opa en Daan later samen iets spelen. Tot die tijd kan hij misschien met zijn grote zus oefenen. Merle op de piano en Daan op de gitaar. Naar wij hebben vernomen, wil de jongste telg, Jelte, drummer worden…
Vanochtend was het alweer tijd voor het (tijdelijk) afscheid van Jan en Dietske! Hun weekje Zweden zat er alweer op helaas. Jan moet zich maandag weer melden bij zijn baas en kreeg gisteren in de mail al het werkrooster doorgestuurd. De harde werkelijkheid! De week is omgevlogen, mede vanwege het fantastisch mooie weer. Tegen negen uur kwamen ze bij ons. Tijdens het drinken van een kopje koffie met dit keer worteltjestaart werd natuurlijk nog even weer gesproken over die fantastische verrassing van afgelopen zondag, die zeker voor altijd in onze herinneringen staat gegriefd… Als ik de video nog weer bekijk krijg ik wederom kippenvel…
De week werd nog even doorgenomen, waarna ze om tien uur toch echt de autodeuren achter zich dichttrokken en de terugreis aanvaardden. Maar niet voordat we ze nog even stevig vasthielden! Ze wilden beslist niet later wegrijden, omdat ze in de kop van Duitsland nog een hotelletje hadden geboekt. Dat was zeker zes uur rijden zonder pauzes. Een goed idee, want op deze manier reizen zou betekenen, dat ze zondag in de loop van de dag lekker uitgerust thuis kunnen komen. We wensten hun een goede, veilige rit terug naar Nederland. Ze hadden genoten van dit weekje en het is zeer waarschijnlijk dat ze nog wel eens een keer terug zullen keren naar Zweden. Wij gaan als alles goed gaat in augustus bij hen op de koffie!
Dat ze mooi weer hebben gehad is geen leugen. Het was gewoon super.
Maar…
Volgens het SMHI, de Zweedse KNMI krijgen we binnenkort nog eens te maken met “kou”!
Ze schreven namelijk: “Geniet dit weekend van de hitte – kou onderweg! Maak van de gelegenheid gebruik om dit weekend te genieten van het warme weer, dat veel zon zal bieden. De komende week krijgen we weer bezoek van de winter (!). Een typisch aprilweer. Op vrijdag en zaterdag is er in bijna het hele land lentehitte met zonnig en helder weer. De temperatuur zal rond de 18 plus graden in het zuiden en rond de 10 plus graden in het noorden liggen. Zondag keert de winter terug (!). Boven zuidelijk Norrland ligt een sneeuwgebied en zondag wordt daar zo’n 15 centimeter sneeuw verwacht. Het gaat regenen in Götaland en Svealand. De verwachting is dat de sneeuw tot en met woensdag in het zuiden van Norrland zal blijven vallen. Het is onzeker hoe ver de sneeuw naar het zuiden zal reiken, maar het is waarschijnlijk dat er dinsdag en woensdag sneeuw zal vallen in zowel Götaland als Svealand.” Nou ja zeg!
Nadat Jan en Dietske waren weggereden, startte Heiko ook zo ongeveer de Volvo. Hij reed met de aanhanger naar Eksjö, om bij de Fin Pentti een tweetal bomen te zagen! Tijdens het vorige bezoek hadden ze die klus niet afgekregen en daarna kwam er weer een serieuze winter. Daardoor kon het zagen niet doorgaan. Voor vandaag hadden ze eerder deze week afgesproken en op het afgesproken tijdstip was Heiko net buiten Eksjö, gewapend met kettingzaag en beschermende kleding aanwezig. Het omzagen van de eerste boom was zo gepiept, waarna deze in korte stukken werd gezaagd. Met twee brullende kettingzagen tegelijkertijd ging dat heel vlot.
De stukken werden in het weiland gegooid waar Heiko later met de aanhanger naast kon gaan staan om de stukken boomstam op te halen. De tweede boom viel niet de juiste kant op, ondanks dat die aan de lier van de quad vastgezet was. De boom viel nu zo, dat hij in een andere boom bleef hangen. Daardoor kostte dat meer tijd, maar uiteindelijk kwam het wel goed hoor. Na tweeëneenhalf uur zagen en slepen was het klaar en reed Heiko met de eerste volle, zwaarbeladen aanhanger terug naar Ödarp.
Vlak bij de plek waar ze de beide bomen moesten zagen, zagen ze een heleboel haar liggen. Eveneens vonden ze een poot van een ree! Hun conclusie was, dat daar ter plekke een ree was gedood en verorberd door een ander dier. Vermoedelijk door een lynx…
Wat ben ik blij, dat wij geen lynx in de buurt hebben!
En ik denk dat onbewust deze ree het daar volkomen mee eens is!
Die liep onlangs heel rustig bij ons achter het huis.
Achter het beekje en zelfs achter onze “mooie” deur.
In alle rust deed ze zich tegoed aan iets lekkers,
wat daar schijnbaar voor haar te vinden was.
Dat de vorst (eerst) uit de grond is en het land weer bewerkt kan worden, konden we vandaag ruiken. Hoezo? Nou, de boeren rijden hier weer af en aan voor ons huis langs met een tractor en een giertank. Vanaf het noorden met een volle tank, om een half uurtje later leeg terug te keren. Heiko was nog eventjes voor het huis in een border bezig geweest met het plukken van onkruid en werd getrakteerd op landelijke geurtjes… Het is de tijd van het bemesten van de grond, waarna de gewassen weer gepoot of gezaaid kunnen worden. Fijn!
Over geurtjes gesproken. Gisteren kwam een tankauto bij ons de oprit oprijden. Het was weer tijd om de beide septic tanks leeg te laten zuigen. De komst was al aangekondigd, maar ook zonder die aankondiging was het wel goed gekomen. We zijn meestal thuis. Mocht dat onverhoopt niet zo zijn: de tanks zijn eenvoudig te vinden en de mensen weten wel wat ze moeten doen. De chauffeur die er nu was, was hier al eerder geweest en voerde het klusje routinematig uit. Hij keek vooraf in de prut en vond dat het er “netjes” uit zag. Geen vet en in het tweede vat zat alleen water. Zó moest het zijn volgens hem en dat is goed om te horen. Tot volgend jaar!
Gezien het feit, dat over een weekje Peter en Daniëlle hier zijn en dat er dan aan de waterkrachtcentrale gewerkt moet gaan worden, wilde Heiko nog wat aan de voorbereidingen doen. Er moest een stuk ijzer weggehaald worden. Daar waar al het water langs geleid wordt. En dat moest ter plekke van het sluisje gebeuren. Dat sluisje bestaat uit een ijzeren bak, die vastgezet is aan een ijzeren plaat. Die zit op zijn beurt in de grond en houdt het water tegen. Het ijzeren randje bestond uit drie dubbeldikke ijzeren platen en zat gedeeltelijk onder water.
Eerst probeerde Heiko dat weg te zagen met een haakse slijper, een flex, maar dat lukte niet vanwege de hoge waterstand. Ik vond het ook nogal gevaarlijk… De ijzerzaag werd er uiteindelijk bij gepakt en met de hand werden twee zaagsneden gemaakt. Het gezaagde werd vervolgens platgeslagen, zodat er ruimte kwam om de buis in te kunnen leggen. Een lastig klusje met zoveel water. Gelukkig is dat gedeelte Heiko wel gelukt!
Vervolgens pakte hij de kloofbijl erbij! Hetgeen van het ijzer tussen de twee inzagingen zat kreeg steeds een klap van de achterkant van de bijl. Zo zou het ijzer uiteindelijk plat moeten gaan liggen. Tijdens het plat slagen van het ijzer spetterde het water uiteraard alle kanten op. Ook de kant op van Heiko! Het kwam in zijn laarzen, in zijn overall, in zijn T-shirt en… In zijn gezicht! Maar omdat hij met nogal veel geweld op de drie dubbeldikke ijzeren platen sloeg knapte de steel van de bijl uiteindelijk. Oeps! Het ijzer is niet gaan liggen… Wordt vervolgd!
