Belevenissen van en met (huis-) dieren
Vandaag heb ik de auto nodig en daarom breng ik Heiko vanochtend naar zijn werk. We staan daarom samen om kwart voor zeven op, terwijl dat meestal alleen Heiko is. Op die dagen stap ik namelijk om even voor half zeven uit bed, om hem een goedemorgen en een goede dag te wensen. Gewoonte. Meteen bij het opstaan is het eveneens een gewoonte uit het raam te kijken en dit keer zag ik, waar ik al zo lang op…
Vandaag precies één jaar geleden zijn Jikke en Ebba geboren! Het was op een warme dag in Vrangsjö dat ze ter wereld kwamen, samen met nog drie zusjes en een broertje. Op 10 september kwamen ze bij ons. Wat hebben zij een ontdekkingsreis gehad door dit huis. Allemaal nieuwe dingen, geurtjes en twee nieuwe mensen mét nog een hond. Die leek gelukkig veel op die ze al een beetje gewend waren. We genieten elke dag van ze, met of…
Er wordt niet meer bijgevoerd hoor. Absoluut niet. Er staat alleen nog een bakje met vers water op de warme dagen. Nee, onze tuin biedt momenteel zelf zoveel lekkers, dat er meer en meer vogeltjes hun weg naar Ödarp Björkhaga weten te vinden. Waarschijnlijk komt het door de weersomstandigheden. Zo is het bloedje heet en zo regent het een (stevig) buitje. Dan worden de vogels daarna weer wakker en gaan ze op jacht naar een hapje. En die hapjes…
Dat beide dametjes Jikke en Ebba niet gelijk zijn is alom bekend. Niet alleen qua uiterlijk zijn ze verschillend. Ook zeker voor wat betreft hun karakter. Zo is Jikke, boven, heel actief en treedt graag op de voorgrond. Ze springt vaak bij me op het bureau, als ik daar aan het werk ben of komt ze bij me in de keuken en laat ze merken, dat ze geaaid en geknuffeld wil worden. Ebba daarentegen doet het allemaal rustig aan…
Onderweg! En wat waren de eerste dieren we zagen? Uiteraard: koeien! En wat veel. Eerst een stuk of tien. Die keken toe, hoe een “collega” tussen een paar bomen aan het spelen was. Echt, ze keken er met z´n allen naar. Wat die ene koe daar te zoeken had is een raadsel trouwens hoor. Het gras zal daar wel groener geweest zijn… Even later komen we een groep dames tegen, minstens twintig, die allemaal naar ons toekomen, wanneer we…
Maandag, toen ik in de groentetuin bezit was, was onze trouwe viervoeter er uiteraard ook bij aanwezig. Controle moet je er uiteindelijk wel bij hebben. Af en toe vond mijn opzichter het wel genoeg in de tuin en liep dan om het huis heen, naar het terras. Nee, vanzelfsprekend niet via de rechterkant, trap op en er zijn, maar helemaal links langs. Bijna drie keer zoveel lopen. Als hij dan op het terras aanwezig was, liet hij mij dat…
Heel af en toe keek ik even in de grote stapel houtblokken of het nestje met jonge witte kwikstaartjes er nog zat. Ik ben daarbij heel voorzichtig te werk gegaan. Heb de jongen niet aangeraakt en ook het nest niet. Niets zou de ouders kunnen bangmaken voor de “grote, boze mensch”. Alleen vanmiddag was het nestjes leeg! De zeven jonkies hadden het nest inmiddels verlaten. Op het moment, dat ik daar stond vlogen er twee om me heen. Naar…
Gisteren waren we even naar Solviken geweest en toen we terugkwamen zagen we Bambi! Samen met haar moeder liep ze nagenoeg op hetzelfde stuk land, als waar Heiko twee jonkies had gezien. Dit keer was de jonge ree nog wel jonger dan die andere twee. Dat kon je merken aan het lopen. Het ging nog niet helemaal gecontroleerd. Moeder en kind, die ik gemakshalve tot een “zij” heb gebombardeerd, bleven rustig doorgaan met hetgeen ze deden, namelijk gras eten….
We zouden net de weg oprijden toen Heiko toch weer op de rem trapte. Hij zag in het gras een vogeltje zitten, met wel hele mooie kleuren. Het was een goudvinkje! Net aan komen vliegen en totaal niet bang voor ons. Hij had maar één doel en dat was eten! Hij deed zich tegoed aan de uitgebloeide paardenbloemen. Nooit geweten, dat ze dat zo lekker zouden vinden. Hij at niet slechts een paar pluisjes, maar hij blééf maar eten….
Vanmiddag kom ik in de ruimte-die-nog-steeds-geen-bestemming-heeft en daar schrik ik eventjes. Daar zit me toch een insect op een van de kozijnen! Ik dacht meteen aan een libelle, omdat hij vier vleugels heeft, maar deze is toch veel te groot voor een libelle? En dat achterlijf is gigantisch! Toch blijkt het wel om een libelle te gaan. Het is de platbuik, welke meestal te vinden is bij kleine wateren met weinig vegetatie. De platbuik is een fors exemplaar, die…
Terwijl Heiko ergens in de buurt van Tranås in de tuin bezig is, had ik de behoefte om ook weer eens iets in de tuin te doen. En dat werd het schoonmaken van de moestuinbakken. Althans eromheen. Daar kon Heiko met de trimmer niet tussen komen, zonder alles weg te pakken en die had al zoveel te trimmen gehad. Nu pakte ik dit klusje even op. Een emmer en grasschaar gepakt, de potten aan de kant en even om…
Herken je deze twee “diertjes” nog? Het hondje en het katje met de gróte ogen? Ik had ze in april meegenomen uit Nederland, gekocht bij de Action. Waarom? Als we ’s avonds “wel eens” rondrijden zien we af en toe in de berm een “kat” staan. Geen echte, maar een zwarte van metaal, met twee oogjes. Die oogjes doen je geloven, dat er een kat onder de heg zit, die misschien wel wil oversteken. Automatisch ga je er nóg…
Waar wij zijn is Pantro ook. Hoewel hij zo af en toe maar amper omhoog kan komen. Dat gaat de laatste tijd moeilijker en moeilijker. Het is alsof zijn achterpoten stijf worden. Of dat het uit zijn heupen komt? Ja, het is een oud mannetje. Als alles goed gaat wordt hij in december 14 jaar en nu merken we meer en meer, dat zijn leeftijd een grote rol begint te spelen. Wandelen vindt hij immers ook al een opgave….
Dat we een paar witte kwikstaartjes in de buurt hadden was ons bekend. Alleen dat het er inmiddels een stuk of ácht zijn wisten we nog niet. Tot vrijdag! Heiko was in de tuin bezig en had een paar keer gezien, dat een witte kwikstaart af en aan vloog. Niet zozeer omdat Heiko er was, want over het algemeen zijn ze niet eens bang voor ons. Ze blijven vrolijk rondhuppelen, soms op slechts een meter afstand. Toen Heiko hem…
Gisteren namen we eens voor de verandering een andere weg naar Aneby. We gingen in plaats van door het bos bij Bordsjö, door Askeryd en Gransnäs. Net vóór die plaats zien we een aantal grauwe ganzen de weg oversteken. Ze gingen van het grote meer, Assjö en gingen naar een kleiner stukje van datzelfde meer. We dachten dat het twee volwassenen met twee jongen waren. Op het moment, dat we stilstonden om te gaan kijken waar ze bleven waren…