Morgen, een jaar geleden schreven we op onze website, dat we de eerste sneeuw hadden van de winter 2021-2022! Een jaar eerder was het trouwens op 19 november. Nu ziet het er nog niet naar uit, dat we binnenkort sneeuw kunnen verwachten. De temperaturen zijn daarvoor nog te hoog. Het is deze week bijvoorbeeld elke dag rond de 10 graden en nachtvorst is nog niet in zicht. De winter is laat dit jaar. Wij deden vanmorgen eerst samen enkele huishoudelijk klusjes. De wasmachine werd aan het werk gezet en de was werd daarna boven op het droogrek gehangen. Verder werd de hout kachel in de kelder, zoals elke dag weer opgestookt na de nacht, en werd de vaatwasser geleegd. Die zetten we meestal ´s avonds aan voordat we naar bed gaan. Vervolgens ging Heiko alle verdiepingen stofzuigen en nadat hij daarmee klaar was, ging ik alle verdiepingen dweilen. In feite eentje minder, omdat Heiko ook op de zolder had gezogen, waar ik niet hoefde te dweilen. Mooi teamwork en verdeling van de lasten! Zowel stofzuigen, als dweilen is niet fijn voor de rug en als je het dan zo kunt verdelen is dat wel zo prettig.
Gisteren plaatste ik een item op de website en zag ik in het programma WordPress, waarin we de website maken, dat we 1.912 woorden hadden getypt, dat er 10.995 karakters (spaties, komma´s enzovoort) waren gebruikt en dat de leestijd ongeveer tien minuten is. Die info had ik nog niet eerder gezien. Er was recentelijk een update geïnstalleerd en waarschijnlijk hebben de programmamakers dit opgenomen als verbetering. Ik had er niet om gevraagd, maar vind het best wel grappig. Voortaan kunnen we dus bij ieder item aangeven hoeveel tijd het kost om onze berichtjes te lezen. Die van vandaag zal ongeveer acht minuten in beslag nemen!
Gisteren had Heiko via de mail informatie opgevraagd via de website www.ledningskollen.se. Hij wilde immers weten welke leidingen er zoal door onze tuin lopen.
Er werd ergens aangegeven, dat een reactie op de mail in ieder geval binnen twee weken te verwachten was. Wat schetst onze verbazing? Vandaag kregen we al reacties over de leidingen die in onze grond liggen binnen. Van de eigenaren van die kabels. Zoals bekend, loopt de glasvezelkabel door onze tuin en over ons beekje, richting onze buren Jörgen en Martina. Dat was geen verrassing. Wel fijn, dat “men” dat Askeryd Byanät dit allemaal “ergens” had geregistreerd.
Verder kregen een berichtje van E.On Energidistribution Elnät (elektriciteitsnet), dat er een stroomkabel door onze tuin liep. Heel begrijpelijk, want dat is immers de aanvoerleiding vanaf het transformatorkastje en de bovengrondse stroomkabels naar naar ons huis.
Het transformatorkastje staat eveneens op onze grond. De kabel komt vanuit de zuidkant onze tuin binnen en moet ergens langs het trollenhuisje lopen richting onze voordeur.
Verder kregen we een bericht van de gemeente Aneby, dat zij geen kabels of leidingen in onze tuin of daar net omheen hebben liggen. Nee, er is hier uiteindelijk geen straatverlichting… Het wachten is nu nog op één reactie, van Skanova Geomatikk Kundmottagning. Dat is eveneens een leverancier van glasvezel en onderdeel van Telia. Daarvan verwachten we eigenlijk geen leidingen, omdat onze glasvezel via Askeryd Byanät komt. We weten inmiddels meer over de kabels en dat is toch wel heel fijn!
Na het dweilen ging ik verder met het fotoalbum over ons huis. Blij, dat de foto´s zijn gesorteerd en in mappen staan. Toch zijn er nog 903 opnames overgebleven. Maar dat is maar een fractie van de duizenden die bewaard zijn. Nu begon ik met het uitzoeken van een achtergrond. Dat wilde ik “natuurlijk” houden en daarvoor koos ik een soort behang van boomschors. Daarna koos ik voor een indeling van de prentjes per pagina. En dat alle kiekjes ronde hoeken en een schaduw krijgen. Toen kwam dan toch het moment van het daadwerkelijke begin: een voor een konden de foto´s naar een plaatsje in het album gesleept worden. En hoewel ik dacht, dat met de gesorteerde foto´s een goed overzicht gemaakt kon worden, had ik het wel mis! Daarom terug naar de harde schijf, om daar weer een paar op te zoeken die ik kon gebruiken. Dat herhaalde zich toch wel weer vaker dan ik had gehoopt. In het album komen foto´s van het huis met alle veranderingen, vanaf alle windrichtingen, maar eveneens van alle jaargetijden. Daarbij moeten de foto´s qua positie wel een beetje vergelijkbaar zijn om de verschillen goed in beeld te kunnen krijgen…
Heiko koppelde meteen na de middag de aanhanger achter de Volvo en reed tegenover ons het zandpaadje op. Gisteren had hij op zijn wandeling een aantal stammetjes van sparrenbomen zien liggen, die men na het opruimen van schade na de stormen in januari, achter had gelaten. Er zijn toen diverse bomen afgeknapt en de, te gebruiken, stammen zijn destijds gezaagd en meegenomen. De “rommel” is achtergebleven. Dat “rommel” heeft Heiko vandaag een beetje verzameld en meegenomen. Ongeveer een kuub hout volgens hem.
Een aanhangertje vol, alhoewel de stammetjes erg door elkaar lagen en daarmee veel volume in beslag namen. Bij de houtbewerkingsplaats maakte hij de aanhanger meteen leeg. De auto en aanhanger werden weer op hun plek gezet en de kettingzaag werd tevoorschijn gehaald: “Direct alles afwerken!” dacht Heiko. De stammen werden in kortere stukken gezaagd en dicht bij de klover neergelegd. Woensdag lijkt het een droge dag te worden, waardoor hij dan misschien nog even kan kloven. En anders wordt het iets later… “Lagom…”
Toen hij klaar was keek hij achter houtstek 2 en zag hij de grote sparrenboom die daar al een tijdje scheef staat. “Dát wordt het volgende project!” Hopelijk leunt de boom niet te veel tegen de andere sparrenbomen aan en valt deze reus gewoon netjes op de grond, als hij van zijn wortels wordt losgezaagd. Mocht hij wel blijven hangen, hebben we een probleem. Dan moeten die andere twee bomen, daar waar hij tegen aanhangt, ook om en dat is een erg gevaarlijk klusje. Als je een van die twee anderen namelijk omzaagt zie je (en hoor je) niet wat er met die grote reus gebeurd. Voor je het weet heb je die in je nek liggen! We zullen niet op de zaken vooruitlopen en positief denken. Hij valt gewoon netjes op de grond! In de verte zag Heiko ook nog twee grote berken in ons eigen bosje staan, die dermate scheef staan, dat ze ook rijp zijn voor de kettingzaag. Vervelen, werkloos? Dacht het niet!
In het begin wisten we niet precies wat het was. In tuinen zagen we vreemde heuveltjes, waar aan een kant een deur in zat. Later ontdekten we dat het zogenaamde aardkelders zijn. We dachten, dat dat iets heel ouds was en langzamerhand wel zou verdwijnen, maar dat blijkt niet het geval te zijn. In tegendeel. Er worden tegenwoordig nog steeds aardkelders gebouwd! Op Facebook is een forum, waar mensen met een aardkelder regelmatig foto´s plaatsen van renovaties of nieuwbouw. Wij vinden het ook leuk, zo´n aardkelder. Het hoort bij Zweden. In die kelder heb je altijd een redelijk constante temperatuur, die ligt tussen de 2 en 8 graden. Daardoor is de aardkelder uitermate geschikt voor het bewaren van bijvoorbeeld aardappels, groenten, bier en andere dranken.
Er zijn mensen, die de aardkelder hebben ingericht als wijnkelder, met een lange tafel erin en banken er omheen. Heel gezellig en het geeft een “apart” sfeertje. Je zit niet echt onder de grond, maar wel onder een laag grond. Een aardkelder wordt niet perse ingegraven. Wel zijn de meeste half onder de grond aangelegd. Belangrijk is, dat de vloer van de aardkelder altijd boven het grondwaterpeil ligt! Vaak wordt er vandaag de dag iets opgemetseld met betonblokken (vroeger uiteraard met keien) en daar overheen komt een damp remmende laag, isolatiemateriaal en grond. Boven op de aardkelder groeit meestal gewoon gras of men heeft er een pannendak opgemaakt. De toegangsdeur moet op het noorden gericht zijn en er moet een ontluchtingspijp op het dak zitten. Dit om condensvorming aan de binnenkant tegen te gaan. Best wel leuk hoor zo´n aardkelder. Misschien krijgt Ödarp die ook nog ooit eens?
“Hé? Hebben we een dartbord in de tuin?” De stam van de afgezaagde grote dennenboom, die er tijdens de storm in januari bij ging liggen, krijgt hele vreemde strepen. Daardoor lijkt het net op een dartbord. Grappig toch? Heiko zou er zo een plakje vanaf kunnen zagen en die aan de wand hangen, om met de pijltjes op te gooien. Waarom dit gebeurt weet ik niet, maar het lijkt een schimmel te zijn, die daar lekker kan groeien vanwege het vocht in de stam. We zien het nog even aan. Wordt het te erg, dan moet de stam toch nog weg…
Vanavond aten we stamppot boerenkool met zuurkoolspek en rookworst! Lekkere Hollandse kost, die hier gelukkig ook gewoon te verkrijgen is. Behalve uiteraard de rookworst. Die nemen we mee na ieder bezoek aan Nederland. Of vrienden nemen ze voor ons mee als ze ons bezoeken. Dit was de tweede keer dat we van de boerenkool aten. Ik had toen meteen voor twee keer gekookt. En bij toeval had ik die dag via WhatsApp contact met Ingrid. ´s Ochtends had ik Heiko gevraagd of hij liever de stamppot had of patat met “iets” erbij. Laat Ingrid die vraag nou ook gesteld hebben aan haar man! Heiko koos voor de stamppot en bij Ingrid kregen ze ´s avonds… Patat! Vele kilometers van elkaar vandaan wonen en dan beide tegelijkertijd iets dergelijks meemaken is toch heel bijzonder! We hebben er smakelijk om gelachen én smakelijk van gegeten!
