Slideshow – Rondje Ödarp

Wie wil er nu niet op zijn paasbest uitzien op zijn of haar verjaardag? Ik in ieder geval wel! Vanwege mijn verjaardag morgen, vroeg ik Heiko of hij vandaag mijn haar nog even bij kon knippen. Dat wil zeggen of we het samen even zouden kunnen knippen. Geen probleem uiteraard en zodoende daalden we af naar de tvättstuga. Zoals de vorige keren pakte ik de plukjes haar vast en knipte Heiko het “te veel haar” met een schaar weg. Mooi teamwork. Ruim een half uurtje later was het alweer klaar en kon de kapsalon weer gesloten worden. Aansluitend werd het haar even gewassen en in model gebracht met een beetje foam, schuimversteviger. Klaar voor de komende vier weken en in ieder geval voor mijn verjaardag.

De rest van de ochtend stond in het teken van het voorbereiden van de hapjes en het eten voor morgen. Onze buren Erling en Britt hebben we uitgenodigd en die komen hier tegen elf uur ´s ochtends. Koffie met gebak eten en na de middag een uitgebreide lunch. Mijn keuze voor het gebak was een mokkataart en die maakte ik vandaag zover klaar, dat morgen alleen de zogenaamde topping aangebracht moest worden. De slagroom met hagelslag. Bij de lunch wilde ik een stevige tomatensoep serveren en ook die werd vanochtend alvast klaargemaakt. Verder sneed ik kaas en worst en werd het drinken zover klaargezet.

Buiten scheen de zon alsof het hoogzomer was! Het deed je haast zeer aan de ogen, omdat de zon op de sneeuw scheen. Het was gewoon “Verblindend”! De hemel was strakblauw, zonder ook maar een wolkje. Na de middag konden we dat niet langer binnenblijven en trokken we een winterjas aan en stevige schoenen. Eenmaal buiten vernamen we de snijdende koude wind en besloten we om een klein stukje met de auto te gaan. Zonder dat we een vaste route hadden bepaald reden we naar het noorden en sloegen we af bij de weg richting het huis dat Esperödjan heet. Die weg loopt redelijk omhoog en het was maar de vraag of we dat zouden redden met de winterbandjes. Gelukkig was er geschoven en gestrooid. Een ander voordeel was, dat we met de Hyundai waren, waarvan de vierwielaandrijving in ieder geval werkt. In tegenstelling tot die van de Volvo. Ahum…

er zijn geen afbeeldingen gevonden

Moeiteloos kwamen we boven en konden we mooie foto´s maken van het uitzicht. Iets verderop was men gestopt met sneeuwschuiven en strooien. Oeps… Wel was er al een spoor van een eerder gepasseerde auto. Daarin konden we verder rijden. Door dat spoor, waar de sneeuw in elkaar was gedrukt door het gewicht van de auto konden we zien dat er minstens tien centimeter sneeuw was gevallen. Oh! Wat leek de wereld mooi met die blauwe lucht en de zon op de sneeuw. Prachtig! Onderweg stopten we diverse keren om even de omgeving in ons op te nemen, de frisse lucht in te ademen en uiteraard om een paar foto´s te maken.

Ontelbare vele sporen van reeën zagen we in de sneeuw. Die beestjes lopen hier echt in grote getalen rond. Slechts een paar keer kruisten we het pad met sporen van een eland. Een klein uurtje later waren we terug bij af en zo´n 150 foto´s verder. Toen merkten we op, dat er ook reetjes bij ons door de tuin waren gelopen, de weg waren overgestoken, om vervolgens naar boven te lopen. Naar de vakantiewoning Hagen. Zouden ze echt daar langs gelopen zijn op het moment, dat we “even” weg waren? Als dat zo is…

Na ons avontuur rond Ödarp werd er voor de rest van de middag heerlijk geluierd in huize Leugs. Totdat we om zes uur met Heiko zijn ouders belden. Dat werd wederom een gezellig gesprek, waarin we terugblikten op de vorige week en vooruitblikten op de komende week. Maar niet alleen dat! We konden hen ook verrassen met de mededeling, dat Heiko binnenkort een weekje bij hun komt! Op zaterdag 18 maart gaat Heiko vanaf Linköping naar Amsterdam vliegen. Daar zal hij afgehaald worden door dochter Daniëlle en vervolgens met haar meerijden naar hun huis in Rotterdam. Na een overnachting bij haar en haar gezinnetje zal hij met hun auto naar het noorden rijden, om zijn ouders te ontmoeten. Hoe de week er verder uit zal zien is nog niet bekend. Wat we wel weten is, dat dochter Elise en haar gezin wordt bezocht, alsmede neef Sietse. Hij heeft al een kamer gereserveerd bij “B&G” van Geert en Froukje! De retourvlucht is op zaterdag de 25e. Dat betekent, dat hij zodoende op de vrijdag alweer richting Rotterdam zal moeten.

Netto gaat het dan om slechts vijf dagen dat hij in het noorden van Nederland is. Dat die dagen net als andere keren goed gevuld worden twijfelen we niet aan. Ik blijf in Ödarp om het fort te bewaken! Samen met Ebba! Op zich zou het vliegen wellicht nog te doen zijn. Alhoewel het opstijgen en landen… Het reizen in Nederland en het verblijven bij de verschillende mensen is te veel van het goede: “even in de auto hierheen, even in de auto daarheen, instappen, uitstappen, terug naar de B&G, hier even zitten, daar even zitten, verschillende bedden…” en noem verder maar op. Dat gaat me beslist niet lukken. Hoe jammer ik het ook vind en hoe frustrerend het ook is. Je weet niet hoe. Dat Heiko alleen gaat vind ik vanzelfsprekend niet leuk, terwijl ik er tegelijkertijd wel alle begrip voor heb! We hebben uiteindelijk sámen deze beslissing weer genomen.