Andere auto online gekocht?

Vandaag was een “dag om even bij te komen”. Ondanks dat ons bezoek zichzelf ook veel vermaakte deze week en geen beroep op ons deed, was het toch op de een of andere manier inspannend. Waar ons bezoek vandaag was, hoorden we via een WhatsApp bericht. Ze hadden onze uitgaanstip opgevolgd en waren naar Vetlanda gereden. Daar was vandaag en morgen de jaarlijkse Vikingmarkt. De markt met veel, tot Vikingen getransformeerde, mensen. Het is een bepaalde cultuur hier in Zweden, om je uit te dossen als Viking en op evenementen allerlei activiteiten te ontplooien die de Vikingen vroeger deden. Ze kruipen dan echt in de huid van de oude Vikingen en ze leven tijdens die dagen uiterst primitief. Zo slapen ze in tenten en maken ze hun eten boven vuurtjes. Tijdens de openingstijden van de markt laten ze het publiek de oude ambachten zien, zoals bijvoorbeeld smeedwerk boven een open vuur, manden vlechten, glasblazen en tatoeëringen zetten. Wij waren er zelf ongeveer vijf jaar geleden en vonden het best leuk. Sietse en zijn moeder hadden we ook al eens meegenomen naar die markt en ook zij vonden het toen erg leuk. Nu liet Sietse het aan zijn vriendin zien. Zij vond het eveneens erg interessant en ze hebben dan ook een leuke dag gehad. Hun laatste dag in Zweden. Hun vakantieweekje zit er alweer op…

Wij deden het vandaag erg rustig aan. Heiko was buiten bezig. Uiteraard zou ik bijna zeggen. Het is nu al een aantal weken mooi, zonnig weer. Volgens mij is het zeker drie weken geleden, dat we voor het laatst een buitje regen hebben gehad. Het is dan ook erg droog in de natuur. Heiko begon met het wegmaaien van hoog gras in de berm langs onze weg. Rond het door ons geplaatste plaatsnaambordje “Ödarp” trimde hij met de motortrimmer het gras en onkruid weer kort en ook rond het geplaatste nepkatje met de glanzende ogen. Dat katje moet het verkeer doen afremmen, maar dan moet het wel zichtbaar zijn uiteraard. Als het gras en onkruid rondom dat katje te hoog staat heeft het geen effect. Dat is nu weggemaaid en iedere verkeersdeelnemer kan niet meer om ons katje heen! Hopelijk heeft het een afrem-effect en wordt het daarmee voor ons dametje Ebba veiliger om over te steken. Daarna wisselde hij de kop van de trimmer: de kop met het snoeidraad ging eraf en de schijf met de messen kwamen erop. Daarmee ging hij het strookje grond achter het beekje te lijf. Daar stond onkruid, maar ook veel opslag van bomen. Te dikke boompjes om met het draadje doormidden te kunnen trimmen. Met de messen ging dat perfect. Boompjes tot een duimdikte (zijn duim) werden moeiteloos weggehaald. We zijn erg blij met deze aankoop!

Tussen de middag ging Heiko weer even achter de laptop. Gisteren hadden we bij de garage van Holmgrens een mooie auto gezien, althans via de laptop. Een zwarte XC60. Omdat we nu heel gericht naar zo´n auto kijken, maakte Heiko op internet een sortering op die auto. Het bedrijf Riddermark, met 15 vestigingen in Zweden, kwam naar voren met een vijftal Volvo XC60 met de eigenschappen diesel, automaat, 4×4, trekhaak, model Summun met 190 pk en minder dan 200.000 km op de teller. Eentje sprong eruit! Een mooie bruine. Gewoon omdat dit een afwijkende kleur is? Je ziet enorm veel zwarte, grijze en witte Volvo XC60 rijden, maar deze bruine niet. Er werd doorgeklikt en alle foto´s en teksten werden nauwkeurig bekeken. Op enig moment werd ik erbij gehaald. “Moet je nu eens kijken! Wát een mooie auto!” Ja, ik moest toegeven, dat dit wel een hele bijzondere uitvoering was. Daarop begon Heiko te chatten met een verkoopster. Vraag 1: waar staat deze auto? Omdat ze 15 vestgingen hebben, was het maar zeer de vraag bij welke vestiging deze mooie XC60 stond. Dat bleek bij een garage ten noorden van Stockholm te zijn. Oei!

Op hun website had Heiko gelezen, dat ze aan “thuisbezorging” deden, alleen hoe dat werkte wist hij niet. Dus werd daarnaar gevraagd. Er volgde een uitgebreide mail. Uiteraard werd genoemd, dat wij twee auto´s wilden inruilen. Geen enkel probleem! De gegevens werden genoteerd en ze zou ons zo snel mogelijk een taxatie geven. Die volgde even later en daarover waren we zeer tevreden! Uiteindelijk volgde een totaalplaatje van de kosten en gaf ze aan wat het verschil was dat we moesten bijbetalen. Dat vonden we oké en zodoende gingen we er serieuzer op in. We kregen nog meer foto´s toegestuurd en specifiek foto´s van kleine schadeplekjes. Daarover hadden we nog even een mailwisseling en uiteindelijk hakten we de knoop door: laat hem maar bezorgen! Dan kunnen we de auto “keuren” en ermee rijden. Dat werd rondgemaakt en volgens de planning wordt de auto maandag om twee uur bij ons voor het huis afgeleverd. Dan kunnen we een proefrit maken en als dat oké is, worden de papieren in orde gemaakt. Een bijzonder aankoopproces hoor…

Ik was vandaag veel in de keuken te vinden. Ik had zin om iets te bakken. Het werden twee taarten! Alvast voor ons bezoek van vanavond. Sietse en Annet zouden bij ons komen voor een kopje koffie en om gedag te zeggen. Daar hoorde naar mijn mening een lekker versgebakken stukje taart bij. Het werd een walnotentaart en een sinaasappeltaart. De walnotentaart is een vertrouwd recept, die ik in Blijham al diverse keren heb uitgeprobeerd en sindsdien ook in Zweden. We hebben nog steeds heerlijke walnoten van onze eigen, oude walnotenboom van de tuin in Blijham! Die bewaren we in een plastic bak en die wil maar niet leeg! Vandaag gebruikte ik er weer een fors aantal voor in de taart. Er bleven overigens nog voldoende over voor een paar toekomstige taarten. De walnotentaart was prima gelukt en zette ik in de koele kelderkast.

De sinaasappeltaart maakte ik van een zestal sinaasappels met een sterk gerimpelde schil. Ze leken daarom niet meer zo lekker, maar schijn bedroog, want ze waren nog uitstekend geschikt om in een taart te verwerken. Het resultaat was helaas niet zoals gepland. Soms gaat het goed en soms iets minder goed. Wat was het geval? De sinaasappels kwamen in een pan, werden gebakken in suiker en boter (zeg maar caramel) en daar bovenop kwam het deeg. Toen dat droog was gebakken moest het op de deksel van de pan gedraaid worden. Dat ging ook goed. Weer terug in de pan laten glijden: geen probleem. Totdat het uit de pan moest en op een schaal gelegd moest worden… Het zag eruit als “een stamppotje”. De ingrediënten waren uiteraard goed en de taart smaakte prima. Het zag er alleen niet zo geweldig mooi uit…

Na de middag ging Heiko de beide auto´s leegmaken. Ter voorbereiding op de eventuele overdracht van maandag. Uit de Volvo en Hyundai kwamen in totaal vier dozen met spullen. Jeetje! Moet dat straks allemaal in die ene auto? Nee, echt niet! We hebben nu uiteraard twee gevarendriehoeken, twee kruissleutels, vier reflecterende hesjes, twee “noodpakketjes”, vele boodschappentassen, enzovoort. Dat gaan we morgen of maandag sorteren en bekijken wat er in de nieuwe auto mee moet. Na het leeghalen werden beide auto gestofzuigd. We willen de auto´s uiteraard wel netjes inleveren. Het was vandaag te laat om ook nog de buitenkant te wassen. Dat gebeurt morgen. Ik weet niet of we het al uitgelegd hadden hier, maar we ruilen twee auto´s in voor een. Nu Heiko niet meer werkt, staat de tweede auto heel veel stil. Die tweede auto moet echter wel onderhouden worden en kost geld voor de verzekering, wegenbelasting en Apk-keuringen. Daarnaast komt er af en toe toch onderhoud aan. Zonde van het geld! Dat probleem is bij aankoop van een andere auto voorbij. Met één, veel nieuwere, auto rijden we straks verder.

Tegen een uur of zeven kwam de VW Passat met de Nederlandse kentekenplaten de oprit oprijden. Sietse en Annet kwamen voor de laatste keer deze vakantieweek bij ons. Hun weekje Zweden zat erop. Annet moet dinsdag weer aan het werk. We hadden afgesproken, dat ze bij ons nog een kopje koffie met gebak zouden nemen, voordat ze de laatste nacht in de vandrarhem zouden doorbrengen. Morgenochtend rijden ze op tijd naar Nederland. We konden qua weer nog een hele poos buiten op de veranda zitten. Heerlijk!

Tijdens de borrel, die we toch maar binnen namen, konden we ze nog even verrassen met een leuk vogelhokje. Die hadden we een paar weken geleden in een winkel zien staan en dat leek ons wel een leuke herinnering. Ze houden namelijk beide heel veel van dieren en de natuur. Daar waren ze dan ook blij mee en ze bedankten ons tegelijkertijd voor onze gastvrijheid. Het werd een gezellig laatste avondje samen en we wensten hun bij vertrek een fijne, rustige en vooral veilige reis terug. We hebben sterk de indruk, dat ze nog wel eens een keer terugkomen… “Vi ses! Tot augustus in Nederland!”