Meteen na het wakker worden keek ik op Life360 of ik kon achterhalen waar Heiko op dat moment was. En hij bleek al behoorlijk verder Duitsland in te zijn, dan ik had verwacht. Nog ongeveer een twintig minuten vanaf de haven van Travemünde. Dat was om twintig minuten voor zeven! Oh, dat zou hij daar drie uur moeten wachten voordat de boot zou vertrekken. Jig! Hij was in ieder geval mooi op tijd! Geen gestress zoals de heenreis. Geen…
Aan het eind van de middag overkwam met weer een kippenvel-moment! Tussen de bedrijven door, had ik een ogenblik achter de laptop gezeten, om een mailtje te beantwoorden. Nadat ik op was gestaan liep ik, gewoontegetrouw, naar het raam en keek even naar buiten. De zon scheen schitterend over het groene land. Groen. Met iets lichtbruins. De Nikon Coolpix, fotocamera, wederom in handen genomen en ja! Het was daadwerkelijk een schitterende vos! Deze had een gevlekte pels, in tegenstelling tot…
Dit keer ging ik maar eens vroeg naar onze vijver, om weer eens op zoek te gaan naar jonge kikkertjes. Vaak hadden we gekeken of we iets in het water konden ontdekken, dat op kikkervisjes leek. Dagen achter elkaar niets te zien, mede doordat het gras alweer lekker is gegroeid en ons het zicht op de bodem ontneemt. Maar ze zijn er! En ook een behoorlijk aantal! Super, om die kleine, snelle “guppies” te zien zwemmen. Oh, en wij maar…
Een paar weken geleden had Heiko digitaal een afspraak gemaakt, voor de keuring van de Hyundai. Omdat hij ervan uitging, dat hij dan gewoon aan het werk zou zijn, had hij die zo vroeg mogelijk gepland. Om zeven uur in Tranås. Je raadt het al: Heiko in Nederland en daarmee moest ik naar de afspraak. Dat betekende dat de wekker wederom maar gezet was voor vanochtend, want rond half zes wilde ik opstaan. Even rustig aan wakker worden, broodje en…
Het was Heiko gisteren dus gelukt om op tijd bij de boot te komen. Wat een dag! En vanochtend rond drie uur was hij veilig en wel aangekomen in Kolham, bij de B&G, Bed & Gezelligheid, van Geert en Froukje. Eindelijk rust. Maar wat was er nou na zijn vertrek vanuit Malmö nog gebeurt? Nadat Heiko iets had gegeten en gedronken was hij voor een paar uurtjes gaan slapen, terwijl ik de familie op de hoogte bracht. Dat wilde…
Het is drie uur als de wekker gaat: tijd om op te staan. Koffie zetten voor in de thermoskan, ontbijtje samen, een paar dingetjes uit de koelkast halen en in de koeltas leggen, alles in de auto brengen en om even voor half vier stapt Heiko in de auto. Op weg naar Malmö. De boot vertrekt om tien uur en je moet er minstens een uur eerder zijn voor het inchecken. De reis op zich duurt rond de vier uur,…
Vandaag stond nagenoeg helemaal in het teken van het voorbereiden van de reis. De reis die Heiko morgenvroeg begint: hij gaat naar Nederland. Hoewel het met zijn vader zeker de goede kant opgaat, wil hij zijn ouders dolgraag zien. Begrijpelijk, vooral na de periode die achter ons ligt. De laatste keer dat we ze hebben bezocht was eind van het vorig jaar. Nee, ik ga niet mee, ik blijf thuis. De reden is, dat na een uur, anderhalf het autorijden…
Mijn laatste kappersbezoekje dateert van ergens in februari, geloof ik. Oeps, volgens mijn agenda 25 januari. Heiko heeft tussentijds nog een keer bij de oren en uit de nek bijgeknipt, alleen was het toch echt te lang. Het haar groeit gewoon door, ondanks een corona pandemie. Dat laatste was de reden, waarom ik liever niet naar een kapper ging. In Nederland waren de kappers gesloten, maar in Zweden niet. Hier was het een kwestie van zelf goed inschatten of…
Gaat het lukken of gaat het niet lukken? Dat was dé vraag van vandaag. Gelukkig, elk nadeel heeft dan écht zijn voordeel, ging de afspraak in het ziekenhuis vandaag niet door en kon ik vele uurtjes verder werken aan het fotoalbum. Of toch niet? Nee, eerst nog samen met Heiko naar Tranås. Boodschapjes doen. De laatste weken deed Heiko dat steeds alleen en nam hij trouw alles mee wat ik op het lijstje had gezet, maar ik wilde zelf…
Ach, dat is nou ook wat! De voorraadbak voor hout in het stookhok is leeg. Sinds ik thuis ben vanwege mijn tenniselleboog, stoken we dagelijks op hout. Het allerlaatste blokje hout is echter al uit de houtcontainer gehaald en in de ketel verstookt. Ai ai ai, nu moeten we toch écht de houtvoorraad in de nieuwe houtstek aanspreken. Nadat ik het een paar dagen had uitgesteld en de ketel op pellets liet branden, moest het toch maar gebeuren. Jammer, dat…
Elke dag wordt het groener en groener om ons heen. Waren het eerst een paar knoppen aan struiken en bomen: nu zijn al vele knoppen uitgekomen en blaadjes geworden. Of schitterende bloesem. Daar kan een mens van genieten. Elke minuut. In de tuin in Ödarp staat bijvoorbeeld de pioenroos bijna in bloei, krijgen de Lelietjes van Dalen al witte knopjes. Prachtig! We gaan er dan ook geregeld even op uit, om ook het een en ander buiten Ödarp te bekijken….
Meteen in het eerste jaar dat we hier woonden, maakten we kennis met een van de eerste bewoonster van Ödarp: Ingrid. Zij en haar man Bertil hebben 25 jaar met hun kinderen in dit huis gewoond. In 1985 hadden ze het verkocht aan Lasse en zijn vrouw, waarvan wij het in 2017 weer gekocht hebben. We hadden Ingrid (90+) een keer uitgenodigd om “haar” huis weer eens van binnen te bekijken en die uitnodiging pakte ze met beide handen aan….
Dit is toch geweldig: nog niet zo lang wakker zijn en dan twee reetjes door je tuin zien lopen… Het was nog niet zó laat en dan heb je een grote kans om wild te zien. Groter, dan later op de dag. Of het moet natuurlijk alweer tegen het schemeren zijn, dan uiteraard ook. Vanochtend zag ik links op het inmiddels beroemd grasveldje een reetje lopen. Een geitje. Even later gevolgd door een bokje. Zijn dat dezelfde weer, die…
Een dubbel gevoel bij het zien van dit soort kiekjes. Het zijn uiteraard fantastische herinneringen. Hier waren mijn moeder en ik een weekendje op Vlieland en hadden enorm veel plezier. We waren meer dan moeder en dochter: we waren vooral hele goeie vriendinnen. Het verdrietige is, dat er nooit meer dergelijke momenten komen, waarbij je samen urenlang praat, samen lacht of huilt, samen dingen beleeft, samen nieuwe herinneringen maakt… Het is vandaag negen jaar geleden, dat we afscheid van haar…
Vannacht had het geregend, waardoor het gras en de plekken waar weer gras moest komen, lekker nat waren. Een mooi moment dus om het graszaad dat gisteren bij Örtengren was gehaald uit te strooien. Waarom daar nog een keer graszaad zaaien? Het 3 jaar oude graszaad, dat we zelf nog hadden liggen en twee weken geleden hadden gestrooid, was blijkbaar té oud. Er is namelijk niets van opgekomen. Niet een grassprietje. Vandaag nieuwe kansen met nieuw zaad. Een beetje…