De koemest die Heiko gisteravond nog bij de “buren” had gehaald, kon hij vanmorgen bij daglicht uit de aanhanger scheppen en met de kruiwagen op de groentetuin gooien. “Oef… Wát een stank!” Je moet er wel wat voor over hebben, om volgend jaar een betere opbrengst van de groentetuin te krijgen. Het vullen van de aanhanger ging trouwens veel sneller en gemakkelijker dan het leeghalen. De buurman had namelijk een shovel. Een mini exemplaar en daarmee gooide hij met het…
Vanochtend kon Heiko weer bij de fysiotherapeut terecht, maar daarvoor ging hij nog snel de tuin in. Rechts van de voordeur stonden uitgebloeide lelies. Dat was nu een groot groen gewas, maar niet echt meer een sieraad voor de tuin. Dat kon er wel af. Het knippen van dit soort bloemen en andere plantjes noemen ze hier “Höst städning”, oftewel een herfst schoonmaak. Wij noemen het “de tuin klaarmaken voor de winter”. De lange groene stengels knipte hij eraf en…
Na een onrustige nacht en tijdens de “wakker-lig-momenten” steeds aan Ebba te hebben gedacht, was mijn eerste actie vanmorgen, kijken of ze voor een deur stond. Wachtend tot we haar naar binnen zouden laten, want hun luikje zit ´s nachts immers dicht. Dat was echter niet zo. Noch bij de voordeur, noch bij de keukendeur. Daarom begon ik, net als elke andere ochtend, aan mijn ritueel met een kopje koffie in de serre. En wie lag daar op mij te…
En weer was het net voor vijf, dat ik opstond. Wat is er dan rust. Wat is er overal stilte. “Stilte is de ervaring van geen enkel geluid, of de ervaring van zo weinig geluid, dat het als volledig natuurlijk en rustgevend wordt beschouwd. Stilte kan echter ook als beklemmend of bedreigend worden ervaren.” En beide komt natuurlijk ook hier wel voor. Het is voornamelijk het rustgevende. Toch, vooral na een week van bezoekjes en veel praten, is het soms…
Vanmorgen om elf uur had Heiko een afspraak staan in het ziekenhuis te Eksjö. Bij de neurologe. In februari dit jaar was hij ook geweest en toen werd afgesproken dat de arts hem over een half jaar weer zou oproepen. En keurig volgens afspraak gebeurde dat. We reden samen die kant op, omdat twee nu eenmaal meer meekrijgen dan één. Niet alleen van een gesprek met een arts, maar ook als dat nog eens in het Zweeds gaat. De…
Deze dag begon voor Heiko weer met een bezoekje aan de fysio in Tranås. Het zal ongeveer de 9e keer zijn geweest nu. Nog een keertje volgende week en dan gaat de fysio met vakantie. Heiko denkt er ook over om er dan maar een punt achter te zetten. Het vergemakkelijkt wel iets, maar het gaat niet over. Helaas. Hij zal zelf verdergaan met strekoefeningen van de arm in de hoop, dat het langzamerhand dan toch over gaat. En anders…
Doordat ik er dagelijks mee geconfronteerd word, heb ik me eens (meer) verdiept in het ziektebeeld Polyneuropathie. Er zijn overigens veel meer mensen die deze ziekte hebben en daarom is dit wellicht nuttige informatie. “Polyneuropathie is een ziekte in meerdere zenuwen van het lichaam. Het begint vaak in de beenzenuwen en het leidt ertoe dat je langzamerhand minder gevoel in je voeten krijgt en het moeilijker wordt om te lopen. Langzamerhand kunnen de klachten zich omhoog verplaatsen naar de onderbenen….
3 juni 2020: Een artikel van Het Laatste Nieuws, een Belgische krant. Deze gaf een duidelijke uitleg over de situatie hier: “De epidemioloog en architect achter de omstreden Zweedse corona-aanpak zegt, dat er in Zweden meer had moeten worden gedaan, om het virus aan het begin van de uitbraak te beteugelen. “Als we dezelfde ziekte zouden tegenkomen met dezelfde kennis, die we vandaag hebben, dan denk ik dat onze reactie ergens zou liggen tussen wat Zweden deed en wat de…
Vanmiddag stopte de postbode bij de brievenbus en troffen we het fotoalbum “Jaarboek 2019” aan. Helemaal niet verwacht, want het pakketje was groot en vooral zwaar. Dan denk je, dat je die moet ophalen. Dit keer niet. Uiteraard meteen het boek uitgepakt en er even in gebladerd. Gekeken of deze gedrukte versie nét zo mooi is als de digitale versie. Nee, dat was niet zo. Deze gedrukte versie is veel mooier! Het is altijd fijn om zo´n fotojaarboek…
Vroeg uit de veren vandaag! De afspraak voor het maagonderzoek was deze ochtend. Ein-de-lijk! In oktober 2019 werd een tumor in mijn maag geconstateerd, toen ik een endoscopie onderzoek had naar de maagwand. Alhoewel men voor 90% zeker was dat het onschadelijk was, zou nader onderzoek toch volgen. Maar even later kwam corona in de wereld, in Europa en ook in Zweden. Nu, zeven maanden later, was het dan toch zover. De gastroscopie was ingepland. Melden om acht uur…
Om tien over middernacht stond de Volvo weer op zijn vertrouwde plek: onder het terras. Twee tellen later stond Heiko in de keuken! Gelukkig veilig weer thuisgekomen! Hij had een hele goeie reis door Zweden gehad: weinig verkeer en vanwege de tijd van het jaar én weinig bewolking was het tot laat in de avond nog helder geweest. Al met al prettig rijden. Er werden nog een paar dingetjes uit de auto naar boven gebracht en meteen in de…
Vandaag stond nagenoeg helemaal in het teken van het voorbereiden van de reis. De reis die Heiko morgenvroeg begint: hij gaat naar Nederland. Hoewel het met zijn vader zeker de goede kant opgaat, wil hij zijn ouders dolgraag zien. Begrijpelijk, vooral na de periode die achter ons ligt. De laatste keer dat we ze hebben bezocht was eind van het vorig jaar. Nee, ik ga niet mee, ik blijf thuis. De reden is, dat na een uur, anderhalf het autorijden…
Gaat het lukken of gaat het niet lukken? Dat was dé vraag van vandaag. Gelukkig, elk nadeel heeft dan écht zijn voordeel, ging de afspraak in het ziekenhuis vandaag niet door en kon ik vele uurtjes verder werken aan het fotoalbum. Of toch niet? Nee, eerst nog samen met Heiko naar Tranås. Boodschapjes doen. De laatste weken deed Heiko dat steeds alleen en nam hij trouw alles mee wat ik op het lijstje had gezet, maar ik wilde zelf…
Ach, dat is nou ook wat! De voorraadbak voor hout in het stookhok is leeg. Sinds ik thuis ben vanwege mijn tenniselleboog, stoken we dagelijks op hout. Het allerlaatste blokje hout is echter al uit de houtcontainer gehaald en in de ketel verstookt. Ai ai ai, nu moeten we toch écht de houtvoorraad in de nieuwe houtstek aanspreken. Nadat ik het een paar dagen had uitgesteld en de ketel op pellets liet branden, moest het toch maar gebeuren. Jammer, dat…
Een dubbel gevoel bij het zien van dit soort kiekjes. Het zijn uiteraard fantastische herinneringen. Hier waren mijn moeder en ik een weekendje op Vlieland en hadden enorm veel plezier. We waren meer dan moeder en dochter: we waren vooral hele goeie vriendinnen. Het verdrietige is, dat er nooit meer dergelijke momenten komen, waarbij je samen urenlang praat, samen lacht of huilt, samen dingen beleeft, samen nieuwe herinneringen maakt… Het is vandaag negen jaar geleden, dat we afscheid van haar…