Een “nieuwe” wc/ douche boven!

De laatste dagen hadden we veel van dit weer!
Zonnetje er al vroeg bij.
Genieten met hoofdletter G!

De warmte van de afgelopen dagen heeft de natuur goed gedaan! Binnen een week waren de tulpen volgroeid en gingen de knoppen open. Sune ging ze ook even bewonderen. Net voordat hij een hap wilde nemen kon ik “Nej!” roepen. De tulpenbollen staan al enkele jaren in de border naast de oprit en komen ieder jaar getrouw weer op. We hebben de bollen als groepjes gepoot en daarbij de rode en gele gemengd bij elkaar gezet. Lekker vrolijk. Een mooi Nederlands tintje in onze Zweedse tuin.

Ook de nieuwe scheuten van de pioenroos schieten de grond uit.
Een mooie plant met prachtig bloeiende rode bloemen.
Ondertussen hebben we vier van deze planten in die border staan.
Het kunnen er wat ons betreft niet voldoende zijn.

Het was weer tijd voor een bezoekje aan de afvalstraat in Tranås. We hadden door de maanden heen een beetje rommel aan de kant gezet wat weg kon, maar wat niet in de gewone grijze afvalcontainer voor huisafval past. Omdat we toch met de aanhanger naar Tranås moesten rijden, voor het halen van een gipsplaat voor de wc/ doucheruimte voor campinggasten, kon het vuil in diezelfde aanhanger meegenomen worden. Ter plekke bij de “Återvinning” gooiden we het afval in de daarvoor bestemde bakken. Ook een tweetal plastic flesjes met gebruikt vet van het bakken en braden werden ingeleverd. Dat is ideaal en op die manier verdwijnt het niet in het milieu, maar wordt het verwerkt door een gespecialiseerd bedrijf. Ik zeg: “Goed bezig!”

We reden later terug naar Ödarp en kwamen langs de rivier “Svartån”.
Die loopt dwars door Tranås.
Aan die rivier zijn vele huizen gebouwd en die lagen daar zo mooi in het zonnetje.
De oevers en alles wat daaraan stond weerspiegelde in het rimpelloze water.
Een mooi plaatje van de stad Tranås.

Even verderop zagen we een klas schoolkinderen aan de wandel. Het onderwijs wordt hier deels binnen en deels buiten gegeven. De kinderen zijn vaak buiten met de leerkrachten en leren zo in de praktijk ontzettend veel van de natuur. Uiteraard moeten ze wel goed zichtbaar zijn voor anderen en om die reden krijgen ze allemaal een oranje (soms geel) reflecterend hesje aan. Hier geldt ook, dat veiligheid boven alles gaat.

Onze Ebba was tijdens het eten koken bij mij in de keuken. Ze lag op de mat, toen Sune ook een kijkje bij ons kwam nemen. Ebba ging niet weg. In tegendeel! Ze liet Sune aan haar kopje ruiken en Ebba gaf hem op haar beurt een kopje! Ze draaide zich zelfs op enig moment volledig op haar rug! Wat dapper van die twee. Ja, ook van Sune, omdat hij vaak wil spelen met ons dametje. Dit keer was hij rustig…

Vorige week zagen we zes reeën bij ons achter het huis in de tuin. Nu waren er twee de weg overgestoken en liepen die vóór ons huis. Een mannetje en een vrouwtje. Rustig aan het eten. Elk aan een kant van het pad. Je moet ze op het juiste moment zien en dan is het vaak toeval, want twee tellen later lopen ze tussen het groen en zijn ze nagenoeg meteen uit het zicht verdwenen. Slechts de witte kontjes tussen het groen verraden hun aanwezigheid. Had je ze niet zien lopen, had je de kontjes niet herkend.

Ieder jaar in de eerste week van de maand mei, ontvangt “auteur Heiko” een mail van de uitgever, met daarin een overzicht van de royalty´s van zijn boeken. De eerste jaren was het nog een redelijke opbrengst per boek, maar de laatste jaren is het droevig gesteld. Er worden vooral e-books verkocht en die kosten bijna niets. Daarop wordt een percentage losgelaten en de uitkomst daarvan is de verdienste voor de schrijver. Dat valt erg tegen. Voor het eerste boek (41 stuks verkocht) is dat bijvoorbeeld €.0,20 en voor het tweede boek (47 stuks verkocht) €.0,17 per verkocht boek. Treurig toch? Het is volgens de uitgever zo laag, omdat er tegenwoordig vooral veel boeken gelezen worden via zogenaamde “streamingsdiensten”. Een digitale bibliotheek zeg maar. Al met al leverden de verkopen van de vier boeken over een jaar nog geen €.65,- op. Het staat in geen verhouding tot de hoeveelheid uurtjes die je erin steekt, om het te schrijven. Maar goed, daar ging het ook niet om. Het was gewoon leuk om te doen Dat noemen ze een “hobby” hebben. We gaan in ieder geval binnenkort iets met het geld doen!

Wat hebben ze veel moeten doorstaan! De kikkerdril in ons vijvertje. Ze waren nog maar net een dag of twee gelegd, kregen ze vorst om de oren. Voor zover ze die oren al hadden. Daarna werd het weer hen even gunstig gestemd. Toen kregen ze met warmte te maken. Daardoor zakte het peil van het water en moesten de “klompen” van de kant geduwd worden. Toen banjerde Sune er nog een keer doorheen. Ach ach ach, arme kikkervisjes. Nu lijkt het weer iets stabieler en dat was te zien ook! De kleine embryo´s zijn kikkervisjes geworden! Het is te hopen, dat ze nu de rust krijgen om uit te groeien tot kikkertjes!

Hoe zit het met het weer voor de komende maand? Voor de eerste dagen van mei wordt echte lentewarmte voorspeld en dat is in bijna het hele land voelbaar. Ze worden echter voorafgegaan door nieuwe koudere lucht in het noorden. De langere termijn voorspelling wekt bovendien de indruk, dat de maand mei mogelijk meer hogedrukweer biedt, wat tevens hoop geeft op veel zon. In de zuidelijke helft van het land zal de maand naar verwachting beginnen met lentewarmte en temperaturen boven normaal! De echte warme lentelucht bereikt de noordelijke delen van het land echter niet, maar hier kan men rekenen op meer normale omstandigheden. In week 19 (6 tot 12 mei) keert een koudere periode terug, vooral in Noord-Zweden. Met lage temperaturen voor de tijd van het jaar. Ook de week daarop lijkt het, alsof koude lucht dit seizoen opnieuw over het hele land zal domineren. Oeps!

In Zuid-Zweden wordt verwacht, dat het in dezelfde periode “normaal warm” zal zijn. De laatste week van mei lijkt echter in het hele land nieuwe warmte te bieden, maar dat is nog zeer onzeker. Hoe zit het met de neerslag? Nou, wat dat betreft wordt verwacht, dat de maand mei relatief droog weer zal bieden! Ta da… Statistisch gezien is het de droogste maand van het jaar. Het is vooral rond “de bergwereld”, dat men sterkere signalen begint te zien van een nattere maand als geheel. Omdat de jetstream nu een aanzienlijk noordelijker pad inslaat. Een jetstream of straalstroom is een zeer sterke wind, die in de regel op 9 à 10 kilometer hoogte waait. Weerkundigen spreken van een straalstroom, als de wind op die hoogte een snelheid heeft van meer dan 100 kilometer per uur. Regelmatig worden hogere windsnelheden bereikt van meer dan 350 kilometer per uur. Zo´n jetstream brengt vaak een lage druk met zich mee, met bijbehorende neerslag. Maar of dit allemaal uitkomt? Er is immers niets zo veranderlijk als het weer…

Een haas op de oprit!

Toen de plantjes van mij water kregen stond ik voor het keukenraam. Die op het noorden uitzicht biedt. Er bewoog iets op de oprit!

Op dat moment zag ik de haas daar lopen op onze oprit! Een grote jongen!

Nadat ik de fotocamera had gepakt was ik hem kwijt… Zo is het vaker: je ziet iets, je wilt het fotograferen, je pakt de camera en bij terugkomst is het onderwerp weg…

Ik stapte toch nog even op het terras en warempel: hij liep op het gras. Richting de grote appelboom.
Heel rustig, zonder stress (!) ging hij nog even zitten ook. Alsof hij na moest denken welke kant hij op zou gaan. Twee tellen later liep hij naar het beekje. Dan verwacht je, dat hij over het bruggetje, gemaakt van een grote pallet, naar de overkant zou gaan. Nee! Hij sprong! Daarna liep, sprong hij over het paadje langs de deur het land op. Grappig om die haas te zien.

Dit jaar werd op 3 mei de “Internationale Dag zonder Broek” gevierd. Ja heus! Internationaal ook nog! Waarom? “Heb je ooit het gevoel gehad, dat het fijn zou zijn geweest, om een ​​hele dag zonder broek te lopen en je benen te luchten? Dan had je 3 mei de perfecte gelegenheid om dat te doen. Men heeft ontdekt waarom de dag bestaat. De broekvrije dag of “No Pants Day” zoals het in het Engels wordt genoemd, is een jaarlijkse terugkerende “feestdag”, die in verschillende landen wordt gevierd. Het wordt gehouden op de eerste vrijdag van mei en houdt in, dat je die dag zonder broek rondloopt. Alsof het volkomen normaal is om dat te doen. Het is wel een vereiste, om ondergoed op het onderlichaam te dragen!”

Het verhaal achter de broekvrije dag: het is nog steeds een onofficiële feestdag. Het is onduidelijk waar die dag vandaan kwam. Sommigen beweren, dat de eerste “No Pants Day” in 1985 of 1986 in de Verenigde Staten werd gehouden, terwijl anderen beweren, dat het een komediegroep uit Texas was die deze dag begon. Tegenwoordig wordt deze dag gevierd in Engeland, Zweden, Finland, Australië, Canada en Frankrijk. Hoe vier jij een broekvrije dag? Er is niet veel nodig om die feestdag te vieren: * Breng de dag door zonder broek * Draag ondergoed op het onderlichaam * Blijf in het openbaar zonder je broek aan * Dus als je een dagje “Donald Duck-stijl” wilt lopen en je broek wilt laten zakken, dan is de eerste vrijdag van mei een goed moment om dat te doen. Dus… Wij hebben de broeken gewoon maar aangehouden…

De zondag begon vroeg voor mij: om vijf uur.
De zon kwam rond die tijd nog net niet boven de bomen uit. Wat mooi om te zien.
De weg naar Tranås zag er overigens mysterieus uit: die was in nevel gehuld.
Terwijl Sune en ik buiten liepen en ik nog geen vijf minuten later
weer naar dezelfde bomen keek, zag ik de zon.
Het zou een mooie dag worden!

Maar eentje die ik binnen zou doorbrengen! We hadden ruim zes jaar tegen de “muur” van de wc/ douche boven aangekeken. En we wilden wel eens iets anders. Op het moment, dat we in de winkel liepen, was de keuze aan behang groot. Te groot? Het was min of meer mijn besluit, om te kiezen voor een behang met grote blauwgroene bloemen en bladeren. Eenmaal thuis kwam echter de twijfel: “Is dit te gril voor in de wc?” Wellicht was dat mede de reden, dat deze klus werd uitgesteld. Tot zaterdag!

Ik moet zeggen, dat op het moment, dat de eerste baan geplakt was, mijn twijfel omsloeg: ik vond het wel goed eigenlijk! En daarmee begon het behangen leuk te worden! Met uitzondering van het behangen rond de vele leidingen. Achter de wc-pot was het bijzonder lastig en daar waar het kastje stond, onder het wasbakje. Ook de schuine kant boven de wc-pot was een uitdaging. Bij het plakken van de baan aan de rechterkant van het raam ging het mis. Ik viel (flauw), nam het trapje mee en het behang, waardoor die op meerdere plaatsen scheurde. Sjips! Dat was het teken, dat het behangen er voor de zaterdag erop zat.

Heiko nam Sune weer eens mee naar Hagen. De weg over en het pad omhoog. Als Heiko dat doet, is er eigenlijk van een wandeling geen sprake, want Sune staat bij álles stil. Echt bij álles! Elk grassprietje ruikt anders, elk korreltje zand ruikt heerlijk, elk gaatje in de grond moet geïnspecteerd worden… Heiko staat dan ook meer stil dan dat hij stappen verzet. Voor Sune is het een fantastische route en elke keer spannender dan de keer daarvoor! Wat fijn voor hem (en dus ook voor ons), dat hij zo kan genieten!

Op diezelfde zaterdag en zondag werden er opnieuw bomen omgezaagd bij buurman Jörgen! Mooie sparrenbomen, een tweetal grote boswilgen en een paar kleinere. Heiko is nu met het laatste stuk van de erfscheiding bezig, richting de weg. Daar staan nog een aantal loofbomen, die gelukkig nog geen blad hebben. Wat een verschil met Nederland, waar alle bomen al (nagenoeg) volop in blad staan. De lente loopt hier zeker een week of drie tot vier achter hoor. De sparren worden allemaal gespaard. Dat wil zeggen de zijtakken gaan eraf, maar de lange stam blijft intact. Die willen we gaan gebruiken voor een traditioneel Zweeds hekwerk voor ons trollenhuisje. Volgens Heiko zijn berekening hebben we daar 28 palen van 7 meter lengte voor nodig. Na een jaar sparen liggen er nu twaalf stammen. Bijna de helft van het benodigde aantal. Ze liggen droog, onder het dakoverstek van de carport. Nog een jaartje verder sparen en we kunnen zo´n hekwerkje maken!

De andere omgezaagde bomen leverden weer veel zaag- en kloofwerk op. De uitbreiding van houtstek 3 is dan ook alweer bijna vol. Er gaan heel veel vrije uurtjes zitten, in het op niveau brengen van onze houtvoorraad. Een gelukje is, dat Heiko het leuk werk vindt. Hij is graag buiten en als het zonnetje er dan ook nog eens bij is, geniet hij met volle teugen. De jas kon er deze dag bij uit en in een T-shirt werd alles gekloofd. Voor het eerst werd deze week trouwens de nieuwe kettingzaag gebruikt. De oude startte heel erg slecht en werd naar een Huskvarna dealer in Tranås gebracht. Zodra die weer klaar is, is er altijd een kettingzaag op reserve.

Ohhh… Dan zit er zomaar ineens een “domherre”, oftewel een goudvinkje naast ons. Een prachtig gekleurd vogeltje, althans het mannetje. Het vrouwtje zat op de trap naar de keukendeur en is veel minder kleurrijk. Het lukte Heiko dit keer om snel een foto te maken met zijn mobieltje. Toen ik de camera ophaalde om een foto te maken en terugkwam in de keuken, was het vogeltje natuurlijk al gevlogen. Lang leve Heiko en zijn mobiele telefoon!

Zondagochtend ging ik weer verder met het behangen van de wc/ douche. Er waren nog slechts een paar dingetjes te doen. Die rechter baan was wel lastig, omdat er om de radiator heen gewerkt moest worden. Uiteindelijk zat alles erin en kon Heiko het bovenkastje ophangen, het staande kastje op zijn plaats terugzetten, het wasbakje weer plaatsen en het water erop zetten. Het werkte weer prima!

Hierna aan mij “de schone taak” om alle inhoud weer terug te zetten in de kastjes en in de doucheruimte.

Maar niet voordat het allemaal schoongemaakt was!

Ja, ook de inhoud van het kastje en de laden en ook de kast met de grote manden. Die rechts van de douchecabine staat. Alles dus…

Hoe groot de twijfels ook waren nadat we het behangetje hadden gekocht: die twijfels zijn volledig weg!

We zijn beide (!) heel erg tevreden met het resultaat!

Het behang heeft de ruimte lichter gemaakt en de kleuren maken het op de een of andere manier vrolijker!

Eigenlijk hoeven we niet eens te wennen aan de nieuwe kleur en het motief. Het is voor ons gevoel goed gelukt!

Oh, oh… Wat zijn die twee (lekker) lui…
Terwijl Heiko en ik druk bezig zijn met diverse dingen,
slapen deze twee overal doorheen!

6 Mei: een opmerkelijk nieuwsbericht! “Nieuwe behandeling voor Parkinsonpatiënten geeft hoop op een beter leven! Iets meer dan een jaar geleden opereerden Lunda-onderzoekers voor het eerst zeven miljoen, in een laboratorium gekweekte, hersencellen bij een patiënt met de ziekte van Parkinson. Voor die man leidde de procedure ertoe, dat hij weer kan sporten en geuren kan ruiken. Het doel van de studie is om te zien of het mogelijk is, om verloren dopaminecellen te vervangen door gezonde cellen, gekweekt uit stamcellen. De hoop van de onderzoekers is daarbij om een ​​baanbrekend biologisch medicijn te creëren, dat de effecten van de ziekte van Parkinson vertraagt. De genoemde patiënt was de eerste ter wereld die de cellen probeerde: “Ik heb mijn lichaam terug en ik heb mijn medicatie kunnen afbouwen. De angst om te vallen is verdwenen”, zegt de heer Mattson. Momenteel kunnen de onderzoekers bevestigen, dat de cellen in de hersenen van nog eens vijf patiënten overleven en dopamine produceren. “Het is superspannend, de cellen voldoen aan alle veiligheidseisen die nodig zijn om de dosis te verhogen” aldus de projectmanager, hoogleraar cellulaire neurowetenschappen aan de Universiteit van Lund. Nu krijgen de volgende drie patiënten een dubbele dosis, met elk 14 miljoen hersencellen. “Er bestaat altijd een theoretisch risico op tumorvorming en een risico op de aanmaak van te veel dopamine in de hersenen. Dat risico acht ik uiterst klein”, zegt de hoofdarts en verantwoordelijk onderzoeker. Als alles goed gaat met de eerste acht patiënten, gaat het onderzoeksteam verder met grotere onderzoeken in samenwerking met een farmaceutisch bedrijf. De hoop is, dat de gekweekte cellen over zeven tot tien jaar als medicijn over de hele wereld beschikbaar zullen zijn. De belangstelling vanuit de patiëntengroep is enorm. “Er zijn zelfs patiënten die in het buitenland wonen en naar Zweden wilden verhuizen, om aan dit onderzoek deel te nemen! Maar de rekrutering is beëindigd”, zegt de hoofdarts. Wat is vandaag uw boodschap aan patiënten met Parkinson? “Er is absolute hoop”. Wat zou dit een doorbraak zijn!

Wat is de ziekte van Parkinson? Dat is een neurodegeneratieve ziekte, waarbij de cellen die dopamine produceren voornamelijk verloren gaan. Dopamine is een neurotransmitter die de hersenen gebruiken, om signalen tussen hersencellen te verzenden. De symptomen zijn vaak trillingen, stijve spieren en een slechtere mobiliteit. Ook kan men last krijgen van depressies, slaapproblemen en spraak- en cognitieve problemen. De oorzaak van de ziekte is niet volledig duidelijk.
Zo werkt de stamcelbehandeling: Stamcellen uit bevruchte eieren kunnen zich oneindig vaak uitbreiden en hebben het vermogen, om alle verschillende celtypen in ons lichaam te vormen. Door stamcellen bloot te stellen aan een mengsel van verschillende plantfactoren en signalen die ze normaal gesproken zouden ontvangen tijdens de embryo-ontwikkeling, zijn de Lunda-onderzoekers erin geslaagd, de stamcellen te sturen om onrijpe dopaminecellen te worden. Deze moeten de dopaminecellen vervangen, die de patiënten verloren hebben. De cellen worden middels een operatie in de hersenen van de patiënt geïnjecteerd en na een paar maanden rijpen ze en zenden zenuwvezels uit en beginnen dopamine te produceren.

Het blijft steeds langer licht ´s avonds. Getuige de foto´s, welke de afgelopen twee weken genomen zijn. De eerste was op 25 april, de tweede op 28 april en de derde op 1 mei. Eronder is de eerste foto van 3 mei en de tweede van gisteravond. Ze zijn allemaal gemaakt rond half tien. Het gaat snel! Het zal nog een paar weken duren en dan is het nog (redelijk) licht, wanneer wij naar bed gaan. Mooi vooruitzicht!

Vandaag, 5 mei 2024 is het ook 7 jaar geleden, dat wij ons huis aan de Bouwteweg in Blijham verkochten en naar Hällaryd, nabij Vetlanda in Zweden verhuisden: we emigreerden op die dag. Zeven jaren geleden alweer. We zijn in mei van dat jaar naar ons vakantiehuis verhuisd en in augustus van datzelfde jaar naar Ödarp. Daar wonen we nog steeds met veel plezier. Ook genieten we elke dag van dit land, zijn inwoners, zijn natuur en zijn gewoonten. Ja, we blijven nog “even”…