Heiko appelboom weer in!

Met hele mooie zonnige dagen, afgewisseld door regenachtige dagen met soms natte sneeuw, trekt Koning Winter zich langzaam maar zeker terug. En dan ineens heb je zomaar weer 8 graden nachtvorst! Het zijn de laatste “plaagstootjes” en maakt het eigenlijk wel erg leuk. De lente komt eraan, alleen worden we in ons enthousiasme een beetje geremd door die Koning Winter. Geweldig! De reeën zijn alweer voorzichtig aan het verkleuren. Dat wil zeggen, dat ze de grijze, grauwe wintervacht langzamerhand kwijtraken. Straks hebben ze weer die mooie lichtbruine vacht.

Via het werk had hij de laatste tijd alweer de nodige routine gekregen in het snoeien van de fruitbomen. Deze week was het tijd om onze eigen, grote appelboom te snoeien. De drie kleine fruitbomen die langs de oprit staan had Heiko eerder al een keer gedaan. Daar kan hij zo bij komen, zonder een ladder te gebruiken. Voor de grote appelboom kwam de ladder wel weer in actie. Net als twee jaar geleden werden er weer een paar toppen uitgezaagd, omdat de boom eigenlijk te groot is. Het fruit dat boven in de boom hangt kan toch niet geplukt worden en zal feitelijk alleen maar verrotten. Weg met die takken!

Toen hij klaar was lagen er dan ook vele takjes
en kronen op de grond.
Hopelijk levert het dit jaar weer een aantal lekkere appels op.
Vorig jaar was het huilen met de pet op…

Ja hoor! De Zwarte Els laat zijn paarsrode kleur weer zien! Niet in stam of takken, maar in zijn manier van bloei. In het voorjaar, vanaf begin februari verschijnen de katjes aan de boom. Maar wist je, dat in januari er al stuifmeelkorrels worden aangetroffen in de lucht? “Elzenpollen zijn matig allergeen en aangezien de Zwarte Els als een van de eerste boomsoorten al in de winter begint te bloeien, zijn ze een van de boomsoorten die hooikoorts veroorzaken! De Zwarte Els is eenhuizig, dat betekent dat ze zowel mannelijke als vrouwelijke bloemen krijgen. Ze komen gescheiden op dezelfde boom voor: de mannelijke katjes zijn lang, de vrouwelijke kleiner en eivormig.

De gevormde vruchtjes zijn bruine nootjes die tot in het voorjaar tussen de zwarte houtige schubben van de oude vrouwelijke elzenproppen zitten. Ze blijven de hele winter aan de boom hangen en zijn dan een voedselbron voor verschillende vogelsoorten. Tijdens de winter en het voorjaar zijn de mannelijke knoppen blauwpaars van kleur. Net zoals de Romeinen 2000 jaar geleden deden, gebruikt de homeopathie de schors van de Zwarte Els om keelpijn, zweertjes en aften mee te bestrijden. De tannines (looizuur) zijn in dezen de werkzame medicinale stof. De tannines maken het een middel aan, dat wonden sneller geneest en bloedingen helpt stelpen. Daarnaast heeft de bast een koortswerende werking en kan men het vergelijken met de koortswerende werking van kinabast.

Ondanks het feit, dat het water in het beekje en dus ook in onze vijver al behoorlijk gedaald is, staan de grote graspollen nog behoorlijk in het water. Dat maakt deze grassen zo te zien niets uit. Ze groeien er toch wel om. De eerste puntjes komen boven het water uit. Op de foto zie je ook het bruggetje naar het eilandje. Die loopt rond en je kunt zien dat het begin en het eind nog onder water staan. Het vervangen en verhogen van die brug is een van Heiko´s projecten van het komende (voor-) jaar. We willen namelijk wel graag met droge voeten op het eilandje kunnen komen. Daar moet tenslotte ook af en toe het gras en onkruid getrimd worden. Maar hoe hij dat wil doen is nog een raadsel.

In de border naast ons huis zien we de tulpenbollen weer uit de grond komen.

Op diverse plaatsten hebben we groepjes tulpenbollen zitten en nadat ze in het najaar zijn afgeknipt zie je er niets meer van.

Dan is het altijd weer de vraag “Waar stonden ze ook alweer?”.

Nu kunnen we het weer goed zien en weten we waar we NIET moeten schoffelen. Ook het sneeuwklokje en de blauwe krokus heeft het nieuwe levenslicht weer gezien en verblijdt ons met zijn verschijning. Aan de andere kant van het huis komen de vaste planten eveneens tevoorschijn, terwijl aan de seringenbomen de knoppen groter en groter worden.

“Wat is dát nu weer?” Jeetje, wat moet je veel verwerken als klein hondje. Elke dag ontdekt Sune weer nieuwe dingen. Zoals hier bijvoorbeeld een schaduw. Ik ontdekte het toen ik met hem buiten liep en de zon achter ons scheen. Hij zag de schaduw van mijn hand op de muur van de veranda en zat er heel vreemd naar te kijken. Even later begon hij aan de muur te krabben en te slikken. In de keuken kregen we een dag later eenzelfde ervaring. Zo aandoenlijk om te zien! Heiko had ook ´s nachts zo´n ervaring met Sune. Hij zat op de rand van een talud en keek naar beneden. Daar onderaan het talud zag hij een hele grote zwarte hond zitten! Niet wetende dat het zijn eigen schaduw was, veroorzaakt doordat Heiko met een zaklantaarn naar Sune scheen. Sune maakte rechtsomkeer en ging snel naar de voordeur, terug naar het veilige huis.

“WoW!” Dat is schrikken! Ik heb 366,90 Amerikaanse Dollars betaald aan een, voor mij onbekend, bedrijf. “Huh?!?” Wat is dat dan geweest?” Ik kon me niet herinneren dat ik ook maar iets had gekocht in dollars! Heiko ook niet. De mail, gericht aan het mailadres van onze website, leek afkomstig te zijn van PayPal en dat is uiteraard een bekend en betrouwbaar bedrijf. Nog maar even beter gekeken naar de mail: paypalpayments@intuit.net! De extensie @intuit.net is niet van PayPal…

Voor alle zekerheid nog even op de website van PayPal gekeken en daar vond ik een waarschuwing voor dit soort berichtjes van oplichters. Oei! Het blijft oppassen! Er zullen uiteraard weer menig mensen geklikt hebben op de link die in de mail stond: “Hebt u vragen? Klik hier!” Dan ga je naar een “criminele site” en worden de gegevens van jouw computer overgezet. Potverpielekesnogaantoe, wat zijn ze zo langzamerhand slim aan het worden! Maar wij zijn slimmer, omdat we er niet ingetrapt zijn! Oppassen dus en bij twijfel mail verwijderen of telefonisch in contact gaan met het bedrijf en het telefoonnummer opzoeken via hun website. Niets aanklikken in dit soort mailtjes!

Op een weilandje, vlak bij ons huis, dat wij altijd passeren als we richting Tranås rijden, is bijna elke dag wel iets te zien. Heel vaak staat daar een groepje reeën, af en toen een eland en de laatste dagen zien we er vier wilde zwanen en natuurlijk zijn de kraanvogels momenteel weer met regelmaat aanwezig. Ieder jaar zien we daar twee kraanvogels. Die komen steeds terug naar dezelfde plaats. Zowel de wilde zwanen als de kraanvogels gaan hier een nest maken, eieren leggen en broeden. Mooi hoor! We wachten vol spanning op hun nageslacht!

Toen Heiko de laatste keer samen met Martin bij de buurman aan het bomen zagen was, deed de kettingzaag het niet goed. Het kapje rammelde steeds los en de ketting vloog eraf. Eerder had Heiko al gemerkt, dat de ketting van de zaag niet meer afremde als hij het gas losliet. “Hmmm…” dacht hij later, “Zou het een en ander iets met elkaar te maken hebben?” In het kapje zit een cirkel en daarin bevindt zich een ijzeren “veer”. Dat is de rem. Die veer was ondertussen gaan slijten, vervormen en hier en daar blauw geworden van de hitte.

Niet goed meer!
Bij een Husqvarna dealer in Tranås kocht hij een nieuwe veer
voor een tientje en verving de oude voor deze nieuwe.
Resultaat: de kettingzaag doet het weer als nieuw!
Heiko kan weer gaan zagen!

Met zijn melkgebitje bijt ons puppy Sune graag in allerlei dingen. Met onze handen en vingers is hij inmiddels een stuk voorzichtiger geworden, maar het hout, dat in een kolenkit naast de houtkachel staat, moet er wel vaak aan geloven. Af en toe pakt hij er zelfs een stuk uit en gaat eraan knagen. Geen probleem. Hij moet én zijn energie kwijt én zijn tandjes schoonmaken. In de keuken trof ik hem laatst in een gekke bui aan. De mat had hij volledig aan de kant gegooid, waarschijnlijk toen hij zich even te snel wilde afzetten om weg te rennen. Dat vond hij reuze interessant en ging er verder mee spelen!

Het volgende moment ligt Sune dan heerlijk relaxt in zijn rode mand te slapen. Volgens ons voelt hij zich hier ondertussen wel helemaal thuis. Hij leert ook snel trouwens. Toen we in het begin zijn bak met brokken neerzetten, vloog hij er “als een gek” op af. Binnen een week hebben we hem geleerd, dat hij eerst even netjes voor zijn bak met eten moet gaan zitten en pas na een teken van ons mag beginnen te eten. “Super Sune! Op naar het volgende leermoment!”

Zoals elke week ook deze zondag gingen weer even een uurtje bellen met Heiko zijn ouders. En wat hadden we weer een plezier op afstand. Ze vertelden onder andere over het project dat gaande is bij hun flatgebouw, namelijk het vervangen van alle grote ramen. Overal komt nieuw isolatieglas in en dat is een grote actie, omdat de ramen enorm groot zijn. En omdat het een tien-hoog-flat betreft. De ramen worden dan ook met een grote kraan omhoog getild en vervolgens geplaatst. Wanneer hun woning aan de beurt is weten ze nog niet, maar aanstaande woensdag is er een informatiebijeenkomst, waar Heiko zijn vader naar toe gaat. Verder waren ze natuurlijk erg benieuwd hoe het met Sune gaat. Nou, uitstekend hoor! Sune is echter wel de reden waarom we in april niet naar Nederland kunnen. Ten eerste is hij nog niet zindelijk, wat een verblijf elders ongemakkelijk maakt. Ten tweede is hij nog niet ingeënt tegen rabiës, wat pas na 12 weken kan. Om vervolgens drie weken na die enting door de dierenarts te laten controleren of er voldoende antistoffen in zijn bloed zitten. Op zijn vroegst kunnen we dan in de tweede week van mei met hem reizen. De bedoeling is om dan met de camper te gaan. Dat is vervolgens weer afhankelijk van mijn rugklachten…

Soms slaapt ons hondje.
Soms is hij erg druk aan het spelen in huis.
Als hij buiten is ontdekt hij de wereld echt!

Dan is hij rustig en kijkt behoedzaam om zich heen.

Langzaamaan wordt zijn wereldje (onze tuin) groter en leert hij zijn omgeving kennen.
Ondertussen weet hij wat een tak is en wat een dennenappel is. Die liggen hier in grote getale.

“Leuk om even op te knabbelen.” Is het geen dotje?

Oh ja, en het water in ons beekje heeft hij ook al ontdekt!

“Lekker om van te drinken.”

Eerst heel voorzichtig met de pootjes nog op het droge. Intussen staat hij al met alle vier poten in het water om te drinken. “Is de volgende stap zwemmen, Sune?”

Zondagavond vernamen we het al, toen we Sune voor de laatste keer voor de nacht naar buiten
lieten. Maandagochtend was het helemaal duidelijk: de wereld om ons heen was opnieuw wit! Natte
sneeuw! In het begin van de winter is het meestal droge sneeuw en aan het einde van de winter is
het vaak natte sneeuw. Het bleef dan ook niet zo heel lang liggen. Sune gaf er niets om en liep gewoon zijn rondje met de neus aan de grond. En af en toe een beetje sneeuw happen natuurlijk.

Zie je die kleine pootafdrukken? Is het niet aandoenlijk? De eerste keer dat ik die maandagochtend buiten kwam en het talud af wilde lopen: “Zoefie!” Doordat het natte sneeuw was en ik schoeisel aanhad met gladde zolen, ging ik volledig onderuit! Met de poeperd in dat witte, natte goedje! Nee, niet zeer gedaan, alleen een paar dagen later spierpijn. Met name in het rechterbovenbeen, omdat die een beetje een rare zwieper maakte. Een mens kan ook niets meer hebben tegenwoordig…

De kraanvogels zien we op vele plekken voornamelijk met z´n tweetjes staan.
Dit keer stonden ze heel dichtbij, aan de kant van de weg.
Op het moment, dat we dichterbij kwamen ging de een de weg over naar links,
terwijl de andere rustig naast ons bleef lopen.

Toen wij laatst met de Volvo naar Eksjö reden, was Heiko af en toe een beetje afgeleid en slingerde
hij een beetje. De sensoren van de Volvo merkten dat meteen op, waarna er een geluidssignaal klonk
en op het dashboard een tekst met een afbeelding van een kopje koffie verscheen. Het was een
“Driveralert”, waarmee de auto suggereerde, dat het tijd was voor een pauze! De auto dacht, dat de
chauffeur vermoeid was geworden en zodoende een beetje over de weg slingerde. De hoogste tijd
voor een kop koffie… Nou, nou, nou… Waar bemoeit ie zich mee! Alhoewel een kopje koffie natuurlijk
altijd wel lekker is.

Vanmiddag had ik eindelijk de vervroegde afspraak bij de afdeling apneu. Dé afspraak, waarin ik een apneu apparaat mee zou krijgen en er uitleg over zou krijgen. Dat uitlevermoment stond eerst gepland over negen maanden, waarna we een klacht indienden. De noodzaak voor zo´n apparaat was aangetoond
via een testkastje en de effecten van de ademstops, zoals vermoeidheid en concentratieverlies, zijn
duidelijk aanwezig. Ik zag dan ook erg uit naar het apparaat, dat mij ´s nachts van voldoende
zuurstof zal voorzien. Na onze klacht kwam er een afspraak voor over zes weken, in plaats van over negen
maanden. Tezamen met twee andere patiënten kregen we het apparaat uitgedeeld en uitgelegd.

Zo heel spannend was dat eigenlijk allemaal niet. Onze vriend Martin had ons al uitgebreid de werking van zo´n apparaat uitgelegd. Hij heeft namelijk exact dezelfde. Binnen een uur stonden we dan ook alweer buiten. Met een mooie draagtas met daarin alle benodigdheden. Vanavond probeer ik het
apparaat voor het eerst. De lucht wordt bevochtigd en via een verwarmde slang mijn neus ingeblazen. Tijdens het testen was het niet eens vervelend. Sterker nog: ik merkte er eigenlijk helemaal niets van. Pas toen ik de slang er even uittrok vernam ik dat er lucht uitkwam. Dat wordt spannend!

Met de komst van de paasdagen zien we bij veel woningen een paar felgekleurde veertjes in een
boom. Of in een losse grote tak, voor of naast het huis. Het teken van de paasviering hier. Wij deden dat
eveneens ieder jaar en zo ook dit jaar. In de seringenstruik voor ons huis bevestigde Heiko een aantal blauwe, gele, roze en groene veertjes. Verspreid over de takken. Een vrolijke aanblik. In huis hebben we hier en daar ook een beetje aan Pasen gedaan. Dat moest uiteraard gevierd worden met een stukje rabarbertaart!
Komend weekend wordt Pasen gevierd en dan zijn wij Eerste Paasdag uitgenodigd bij de buurman. Jörgen belde ons en nodigde ons uit om te gaan grillen. Tegelijkertijd wil hij een fors aantal takken, van de bomen die Heiko heeft omgezaagd, verbranden. Dat kan echter alleen doorgaan als er niet te veel wind staat en als het niet te droog is. We kijken er in ieder geval naar uit!