Week NL zit er voor Heiko weer op…

Zondagochtend vroeg was het koud! Het had weer eens gevroren!
Daar heb ik het nu eigenlijk wel mee gehad…
Voorjaar! Met hogere temperaturen zou ik graag willen…
Sune (links in de foto) had er duidelijk wel lol in!
Hij was wel heel erg vrolijk en bleef maar aan het rennen!

Er kwamen wel hogere temperaturen hoor: ik werd op mijn wenken bediend!
´t Zonnetje kwam er weer heerlijk bij om de hoek kijken!
De laatste dagen was dit wel het weerbeeld:
´s nachts koud, met temperaturen redelijk beneden het vriespunt (tot minus 8)
en overdag nagenoeg strakblauwe lucht en zon!
“Mijn liefje, mijn liefje, wat wil je nog meer?” Niets: ik ben hier tevreden mee!

Het water in het beekje stroomt weer lekker. Of moet ik zeggen “stroomt nóg lekker”? Vele honderden liters water, misschien wel duizenden, stromen vanaf Bordsjö naar ons. Door die stroming is de bodem waarschijnlijk te zien. Helder, schoon water. Oké… Met een beetje ijzer erin misschien. Als dit water in contact komt met zuurstof uit de lucht gaat het immers oxideren. Roesten zeg maar en wordt (in ons geval) een beetje roodbruin. Het is geen verontreiniging, maar een natuurlijk proces. Er lag weer een laagje ijs op de vijver en ik vraag me af of er nog leven in de kikkerdril zit…

Waar wel degelijk leven in zit is in onze maggiplant! Die komt weer vrolijk en fruitig op. Midden in de aardbeien! Er is al eens een stekje verpoot, in de eigenlijke groentetuin, maar daar wilde het niet groeien. Te zure grond misschien? Hoewel het stom lijkt, laten we deze plant hier wel mooi staan, want het heeft een goeie, lekkere productie! Ja, vrolijk en fruitig opkomen: wat te denken van het zevenblad? Man, man, man… De bladeren groeien hier en daar alweer over andere jonge plantjes heen! Volgende week zal het weer beter worden. Daadwerkelijk hogere temperaturen richting de 15 graden! Daarmee zal buiten een van de eerste klusjes onkruid wieden zijn…

Dit kleine plantje vond ik aan de kant van het vijvertje. En ik heb geen idee wat het is. Daarom sleepte ik de foto naar Google Afbeeldingen. Daar kwamen meerdere reacties naar voren. Het meest wel, dat dit wit stergras of sterdanseres is. “Een beperkt winterhard cypergras, dat van nature vooral voorkomt in drassige gebieden in Noord-Afrika. Bloeit in juni en juli (hier nu al) met kleine stervormige witte bloemen die wat afhangen. Kan een hoogte bereiken van 40 tot 60 centimeter en staat graag in de volle zon of halfschaduw. Kan permanent in ondiep water staan.”

Of is dit het plantje, dat wordt omschreven als “Rhynchospora colorata”? Dat is “een papyrusachtig grasje, afkomstig uit het zuidoosten van de Verenigde Staten. Daar waar het in vochtige en moerassige gebieden groeit. Vormt grasachtige groene bladeren. De bloei bestaat uit lange, hangende witte schutbladen met groene tippen, rond een crème wit hart. Verspreidt zich langzaam door wortelstokken. Verlangt een warme plek in de zon of halfschaduw. Kan in ondiep water staan aan de rand van de vijver.” Wie kan me uit de droom helpen en zeggen wat voor plantje bij ons naast de vijver in het gras staat?

Heiko was vanochtend wederom naar zijn ouders gegaan en was daar ook “vrolijk” doorgegaan met kletsen. Na de lunch zijn ze met z´n drietjes naar Gert en Elise gegaan! Op verlate verjaardagsvisite van Jelte en vroege verjaardagsvisite van Daan. Jelte was de 16e van deze maand jarig en daarvoor kreeg hij nog iets van opa en oma Zweden. Elise had het gekocht hoor, die weet immers wat ze hebben. Het werd een brandweerauto! Een soortgelijk model, waar hij hier ook veel mee gespeeld heeft. Hij was er erg blij mee.

Daan is morgen, de 22ste april jarig en daar hadden ze gisteren ook al verjaardagsvisite voor gehad. Wat een verwennerij! Alleen de twee dagen gebakjes al! Daarnaast kreeg Daan een schitterende nieuwe gitaar, waar wij ook een steentje (of snaartje) aan hebben bijgedragen. Zijn tweede gitaar al, want hij krijgt al langere tijd les en hij vindt het mooi om te doen. Net als Merle het nog steeds heel erg tof vindt om piano te spelen. Ik kreeg zelfs een filmpje van Heiko, waarop ze speciaal voor mij een liedje speelt. “Let op de titel!” schreef hij erbij en warempel: “Sweden”… Hoe lief was dat?

De beide oudste (jongens) van Elise en Daniëlle, Daan en Noud hadden beide gevraagd waar oma Zweden was en toen Heiko vertelde van de rug en zo vonden ze dat “niet leuk” en wensten oma veel beterschap… Hoe lief… Zucht… Niet alleen Merle speelde een lied, ook Daan pakte de nieuwe gitaar erbij. Muzikale kinderen hoor. Jelte moet nog even wachten op een instrument. Wachten tot hij zeven jaar wordt. Dit kereltje heeft namelijk de wens, om te gaan drummen en wil dan ook heel graag een heus drumstel! “Als je over een jaar die wens nog hebt krijg je hem misschien” hadden papa en mama gezegd. Het waren een paar zeer plezierige uurtjes!

Dag van terracottapotten. Het is toch niet te geloven! Elk jaar op 21 april (gisteren dus) maakt men tijd vrij om “terrakottakrukans dag”, terracottapotten dag te vieren! Wat betekent dit en waarom is dit zo belangrijk geworden? Wat is terracotta eigenlijk? Terracotta, in het Italiaans “gebakken aarde”, is een soort aardewerk dat bekend staat om zijn kenmerkende rode of bruinachtige kleur. Het materiaal wordt vooral gebruikt in porselein- en kleikunst, waaronder sculpturen en potten. De natuurlijke kleuren en texturen van Terracotta geven een warm en rustiek gevoel, wat een unieke charme creëert. Terracottapotten zijn wereldwijd een “steunpilaar” in tuinen en interieurontwerp. Ze zijn niet alleen esthetisch aantrekkelijk, maar ook functioneel. De poreuze aard van de pot zorgt ervoor, dat de wanden van de potten kunnen ademen. Dat resulteert in een gezonde omgeving voor de planten, door te veel water te voorkomen en bij te dragen aan een betere zuurstofopname. Bovendien zorgen de natuurlijke warmte-isolerende eigenschappen ervoor, dat de wortels van de planten koel blijven tijdens warme zomerdagen. Hoe deze terracottapotten-dag tot stand kwam? Daar is geen definitief antwoord op te geven, maar het symboliseert en viert het ambacht en de kunst van aardewerk en kleikunst. De dag benadrukt ook het belang van een beter milieu, aangezien terracottapotten biologisch afbreekbaar en milieuvriendelijk zijn in vergelijking met de vele plastic varianten die momenteel op de markt zijn. Daarom dus!

Onlangs ontvingen we weer een leuke reactie op Heiko zijn laatste boek “Zweden, wat een verschil!”. Een bewoonster uit Blijham nota bene (daar waar wij negen jaar woonden) had het boek gelezen en was erachter gekomen, dat wij ook uit dat dorp kwamen. Ze had het boek met veel enthousiasme gelezen. Vooral omdat familie eveneens naar Zweden was geëmigreerd. Zoals deze lezeres ook schreef: ze wonen ook in Blijham, ze lopen bijna dagelijks met hun hondje langs ons vorig adres en familie is geëmigreerd: “Hoe toevallig kan het zijn!” Toch altijd een feestje, wanneer je dit soort reacties mag krijgen.

Of ze in Hoogezand en Veendam van dezelfde zonsondergang hebben kunnen genieten? Hier zag het er in ieder geval fantastisch uit. De tijd breekt weer aan, dat de zon ´s avonds weer zo mooi achter “onze berg” verdwijnt. Daar treffen we het wel mee, want dat is elke keer een verrassing hoe die met redelijk heldere dagen zakt! Er moeten namelijk wel een paar wolkjes zijn, waar de zon aan het eind van de dag tegenaan kan schijnen. Zelfs Sune mag er nu van genieten. Of hij er ook maar íets van heeft meegekregen? “Waarom moet ik hier nu ook al zitten?”

Verrassing! Gistermorgen mochten Sune
en ik al vroeg weer door een sneeuwbui lopen!
Op 22 april 2024 krijgen we nog een staartje van de winter.

“Lang zal hij leven, lang zal hij leven…”
Onze oudste kleinzoon Daan vandaag jarig!
Hij mocht acht kaarsjes uitblazen.
Vandaag geen visite, maar wel trakteren op school, wat ook al een feestje is!
Mama Elise had feestelijke en lekkere “toverstokjes” gemaakt.
Stokjes met iets van kaas, knakworstjes en een augurkje (volgens mij).
“Van harte gefeliciteerd, lieve Daan!”

Ik had ook een feestje. Het was tijd om te strijken… Ik ging samen met Sune het washok, de kelder in. Hier was ons ventje nog niet eerder geweest. Los van de nieuwe omgeving was er ook iets vertrouwds, want zijn rode mand ligt hier. Tijdelijk, totdat het mooier weer is, zodat die naar de veranda kan. Daarnaast hingen hier uiteraard ook nieuwe geurtjes. Als ik zo zou ademhalen als hij ongeveer een kwartier deed zou ik spontaan gaan hyperventileren… Na zijn verkenningstocht ging hij met mij aan het werk. Dat wil zeggen: ik ging verder werken met het strijkijzer, terwijl hij ernaar keek…

Alle appartementen van de flat van Heiko zijn ouders krijgen nieuwe ramen! Nou meen ik, dat zich in hun flat van tien etages hoog, alleen al honderd appartementen bevinden. Er zijn namelijk nog een paar complexen, waar ook gerenoveerd wordt. Het ligt in de planning, dat ze begin mei het grote raam bij Heiko zijn ouders vervangen. Het kan iets later worden. Dat de planning in de praktijk anders loopt is niet vreemd. Denk maar eens aan het feit, dat met een hoogwerker de ramen naar hun plaats wordt getild. Alleen met maar een béétje wind moet men de werkzaamheden stoppen! Veel te gevaarlijk, wanneer die grote jongens (de ramen dan hè) heen en weer zwiepen! Als ze het raam eenmaal hebben zal het geluid van buiten minder worden, omdat het dan dubbelglas is. Ook gaat de energierekening hopelijk hiermee naar beneden. Nog een paar weekjes wachten en dan…

Uitgeverij “Grenzenloos” had weer een interessant artikel: “In het vierde kwartaal van 2023 laat Zweden een daling zien in huizenprijzen met 2,9%. Deze afname is onderdeel van een bredere trend, waarbij de prijzen sterk zijn gedaald vanaf hun piek. Een ontwikkeling die invloed heeft op de gehele Zweedse woningmarkt. De oorzaken van deze daling zijn meervoudig en grotendeels economisch van aard. Na een langdurige periode van lage rente en een gebrek aan woningaanbod, waarin de prijzen stegen, heeft de Zweedse woningmarkt recentelijk te maken gehad met renteverhogingen. Als reactie op stijgende inflatie. Deze renteverhogingen hebben de kosten voor hypotheken verhoogd, wat direct invloed heeft op de vraag naar huizen… Deze combinatie van hogere levenskosten, toenemende leningskosten en economische onzekerheid heeft geleid tot de genoemde afname van de huizenprijzen​ (The future of trading en Nordea)​.” Wil je meer weten over dit onderwerp? Klik dan hier! Huizenprijs in Zweden is dalende • Grenzenloos

Tja… Eigen schuld? Deze middag ging ik even naar beneden. De wasmachine moest weer aan, een gordijntje met de hand gewassen worden, Ebba haar eten- en drinkenbakje even schoonmaken en opnieuw vullen, de houtkachel bijvullen… Je kent het wel: je gaat voor het ene heen en bent langer onderweg, omdat je een en ander tegenkomt en meteen ook even wilt doen. Eenmaal weer boven werd ik, zelfs na ongeveer twintig minuten weg te zijn geweest, enthousiast door Sune begroet. Dat doet hij altijd en ik beantwoorde dat natuurlijk. Leuk! Op het moment dat ik echter in de kamer kwam keek even heel raar op. Daar lag een vloerkleed op zijn kop en hij was kapot! Wat bleek? Sune had het vloerkleed uit de keuken meegesleept en was daarmee aan het “spelen” gegaan. Hij had draden uit het kleed getrokken en de mat was daardoor onherstelbaar vernield! Voor straf moest hij in zijn mand in de hal, die wij “säng” (bed) noemen. Er staat immers ook een mand in de kamer. Die noemen we “korg”, mand. Hopelijk leert hij het verschil op den duur. Toen hij eenmaal in zijn säng lag heb ik hem maar een poosje genegeerd. Of hij hiermee weet dat er bedoeld wordt dat hij iets gedaan heeft wat niet mag? We zullen het beleven…

Deze middag had Heiko zijn moeder een afspraak staan bij een orthopedische schoenmaker.

Daar had ze een paar maanden geleden nieuwe schoenen besteld.

Er moest meerdere keren het een en ander aan veranderd worden, om de schoenen goed te laten zitten. Sorry dat ik het zo zeg, maar ze heeft nou eenmaal “probleemvoeten”, zoals ze dat noemen.

En alle goeie dingen komen langzaam… Zucht…

Daarom duurde het al met al behoorlijk lang. Gelukkig zijn het zomerschoenen en had ze ze nog niet eerder nodig.

Omdat Heiko hun auto momenteel leent, ging die met ze mee. Konden ze onderweg nog even “onderhoudend babbelen”. Dat Heiko zijn moeder hier erg blij mee is, is aan haar gezicht wel af te lezen. Het wachten duurde lang, maar werd met mooie schoenen beloond!

Gisterochtend had Heiko gewonnen, wat betreft de tijd van opstaan. Hij stuurde mij om even over zes een berichtje via WhatsApp. Daarin wenste hij mij een goede morgen. Ik zag het pas rond half zeven. Verder schreef hij, dat hij om half acht met zijn ouders had afgesproken. Die zouden hem naar het station brengen. Wederom beide. Dat verwonderde mij, wetende dat zijn moeder niet zo goed ter been is. Aan de andere kant kan ik me voorstellen, dat zowel Heiko zijn vader als zijn moeder hem nog even op een goeie manier “Tot ziens!” wilden wensen. En hem nog weer even willen zien…
Om precies acht uur zat hij in de trein naar Groningen. Daar stapte hij over in een Intercity naar Rotterdam. Met slechts vijf stops in bijna drie uur. Hij had plaatsgenomen in een zogenaamde “Stilte Coupé”.

Heiko had de vorige week voor mij de houtbak tot aan de nok toe gevuld. Er werd dan ook dankbaar gebruik gemaakt van de grote voorraad. Omdat er best wel flink gestookt was in verband met de lage temperaturen, had ik veel hout gebruikt. De bak was nog niet helemaal leeg, maar ik wilde hem gisteren toch even weer bijvullen. Heiko kennende zou hij morgen meteen weer aan het werk gaan. Die vlieger gaat niet op. Daarom ging ik, logischerwijs met Sune, naar buiten en pakte de kruiwagen. Toen er beweging in “dat ding” kwam werd ons hondje een beetje zenuwachtig. Hij rende voor de kruiwagen aan en keek maar steeds naar het wiel.

Meteen werd er gestopt, zodat hij de kruiwagen even aan alle kanten kon besnuffelen. Dat deed hij heel uitgebreid. Toch moest ik zijn onderzoekingstocht stoppen, want de lucht werd donkerder en donkerder. Het zou mooi zijn, wanneer het hout droog binnen zou komen te liggen. Dat lukte op het nippertje: we kregen te maken met een korte, maar hevige hagelbui!

Meneer was meteen van de kruiwagen afgeleid
en Sune ging op een draf naar ons vijvertje.
Eerst even kijken wat daar nou weer voor “spul” op viel,
om daarna toch te proberen of het te drinken was.
“Hmmm… Niet te drinken. Wel op te slikken. Niet verkeerd…”

Wist je trouwens, over kruiwagens gesproken, dat op 19 april hier elk jaar de “kruiwagen-dag” wordt gevierd? Heus! En waarom? Een kruiwagen is immers een eenvoudig karretje, met één of soms twee wielen en twee handvatten, bedoeld om door één persoon te worden vastgehouden. Het wordt vooral gebruikt voor het transport van los materiaal in de tuinbouw, stalmest, veevoer en in de bouw. De kruiwagen is blijkbaar uitgevonden door de Chinezen, ergens tijdens de Han-dynastie. Rond het begin van onze jaartelling. Het is in ieder geval uit deze tijd dat de eerste Chinese afbeeldingen (op grafstenen) komen. In Europa zijn er afbeeldingen uit de Middeleeuwen die lijken op kruiwagens. De skottskära, zoals men de kruiwagen hier noemt, heeft dus een echte feestdag: op 19 april is het “Skottkärrans dag”!

Heiko had het vandaag naar zijn zin in Rotterdam.
Bijpraten met Daniëlle en spelen met Noud (nadat die samen met opa Zweden)
van school gehaald werd en Mason. Lynn werd voornamelijk bewonderd!
Er werd samen gegeten en men ging niet te laat naar bed.
Hier ook niet. En ook niet in Hoogezand.
Het was namelijk overal “een enerverend dagje” geweest!

Vanochtend zat het zonnetje nog achter de wolken. Tegenwoordig komt die al even voor half zes op! Het wordt zelfs al lichter in de lucht rond vier uur in de vroege ochtend. ´s Avonds gaat diezelfde zon rond half negen onder, waarmee het zeker tot negen uur nog schemerig is. De tijden van zonsopkomst en -ondergang staan overigens op onderstaande overzichtjes. De onderste twee regels.

Wat er nog meer te zien is, is dat we deze week nog een paar nachtvorstjes hebben. Met helaas vanaf vandaag nog een drietal dagen regen. Maar dan! Vanaf zondag slaat het weer voor zeker tot woensdag volledig om! Kijk eens naar die temperaturen! Zondag al 14 graden, waarbij de temperaturen tot woensdag oplopen naar maar liefst 19 graden! Korte broeken kunnen weer van zolder! Van deze voorspellingen word ik wel heel vrolijk!

Waar ik ook heel vrolijk van word is, dat Heiko vandaag na bijna een week weer thuiskomt!
Het mag duidelijk zijn, dat ik hem deze afgelopen week meer dan gegund ben.

Dat hij zijn ouders en beide dochters met hun gezinnen weer in de armen heeft kunnen sluiten en een poosje met de kleinkinderen heeft kunnen praten en spelen!

Toch heb ik hem gemist. Het zou vreemd zijn, wanneer dat niet het geval zou zijn.

Op het moment, dat ik dit schrijf zit Heiko al in de lucht en vliegt hij vanaf Schiphol terug naar Zweden, naar Linköping. Schoonzoon Peter heeft hem vanochtend in alle vroegte gelukkig naar Schiphol gebracht.

Donderdag de 18e reed Heiko ons beide naar Linköping en stapte Heiko op het vliegtuig en ik achter het stuur en reed terug naar huis. Nu is het andersom, want vandaag rij ik alleen naar Linköping en rijdt Heiko ons beide terug naar Ödarp! Mooi vooruitzicht!
Heiko landt tussen half twaalf en twaalf en daarom zal ik rond kwart over tien wegrijden. Nog even Sune uitlaten, hem een botje geven en dan gaan! Dat betekent dat ik nu stop met schrijven, want ik wil beslist niet te laat zijn en hem laten wachten!

…Er is nog eentje die hem gemist heeft en die nu op hem zit te wachten…