Paasdagen 2024!

Traditiegetrouw werd ons Paasontbijt weer een uitgebreid exemplaar. Een gekookt eitje hoorde er uiteraard bij. Én scrambled eggs. Dat zijn we de laatste maanden erg gaan waarderen.

Daarnaast diverse broodjes. Hoewel een gewoon witbroodje vanzelfsprekend ook heel lekker is!

Verder had ik nog gehaktballetjes, ham en kaas en wat rauwkost op tafel gezet. Een glaasje vruchtensap maakte (volgens mij) het ontbijt compleet.

We hebben lekker rustig gegeten, gepraat en het smaakte ons prima. Toch kun je maar zoveel op en dan wordt “het molentje stomp”…

Ja, het was een uitgebreid ontbijt. Wellicht te uitgebreid? Alles lijkt op het moment, dat je de tafel dekt lekker. Het was een feit, dat er te veel op tafel stond. Veel kwam terug in bakjes in de koelkast… We hebben wél een gezellig Paas-ontbijt gehad! Jullie ook?

Pasen in Visby werd op een heel andere manier gevierd: de paasmars aldaar brak zijn eigen wereldrecord! Ondanks de kou en dreigende regen namen 5.086 mensen deel aan de Paasmars in Visby. De parade brak de 5.000 grens en haar eigen record van vorig jaar. “Behalve tijdens de covid-pandemie gaan we hier elk jaar heen”, zegt een enthousiaste deelneemster. Toen de paasmars op Witte Donderdag voor de 51e keer door Visby trok, hadden minstens drie generaties zich opgemaakt en verkleed als paashazen. “Ik kwam hier al toen ik klein was en nu moeten de kinderen ook de traditie leren”, zegt een ander. Onder leiding van “kuikens” en een muziekorkest marcheerden 5.086 mensen van Östercentrum naar Almedalen. Een nieuw bezoekersrecord voor de parade die in 1973 begon.

Wat een raar weertje: zo scheen het zonnetje (door de wolken)
en even later was de lucht volledig bedekt met grauwe wolken…
Koud was het zeer beslist niet.
Toen we later bij de buurman waren, deed Heiko zijn jas zelfs uit
en zat de buurman in een T-shirt met korte mouwen!

Op eerste Paasdag waren we uitgenodigd door de buurman. Jörgen had ruim een maand geleden al gezegd, dat hij de takken die Heiko na het zagen achterliet, wilde verbranden tijdens de Paasdagen. Het waren inmiddels vele stapels geworden en die zouden tezamen een groot vuur kunnen vormen. Het was echter wel weersafhankelijk. Als het zou regenen kon het niet doorgaan en als er te veel wind zou staan ook niet. Om twee uur in de middag waren we bij hem. In eerste instantie zonder Sune, maar dat werd niet geaccepteerd! Nee, de jonge pup wilden ze ook zien. Het was immers ook goed voor een puppy om andere mensen én dieren te ontmoeten. Overigens troffen we behalve Jörgen ook zijn dochter aan en een vriend van Jörgen met zijn dochter. Terwijl ik daar bleef liep Heiko terug om Sune te halen. Die werd met veel enthousiasme begroet door iedereen. Tja, wie is er nu niet gek op een puppy? Het samenzijn met de hond van Jörgen, Elsa, ging eveneens prima.

Jörgen had ons uitgenodigd en dan is het een Zweedse traditie
om iets mee te nemen.
Daarom had ik een rabarbertaart gebakken.
Dat had ik ´s ochtends gedaan, zodat die nog bijna warm was, toen we aankwamen.

Even na onze aankomst kwamen er nog een paar gasten. Jörgen zijn broer Erik met twee dochters en ook de 80-jarige (!) vader van de twee broers. Gezellig! In de betonring werd vervolgens in eerste instantie een klein vuurtje gestookt, omdat het de bedoeling was, dat we eerst zouden gaan grillen. Het Paasvuur zou ontstoken worden tegen de tijd dat het schemerig zou worden. Gedacht werd om dat tegen de klok van zeven uur te doen. Jörgens hond Elsa werd behoorlijk verwend door de aanwezigen. De laatste stukjes worst en brood verdwenen in haar maagje. Evenals de laatste druppels bier uit een blikje. Elsa is er gek op. Volgens mij nagenoeg elke hond. Nee, Sune bleef alcoholvrij! Wel kreeg hij van de buurman een klein stukje worst.

Het aan de praat krijgen van het vuurtje in het beton ging nog niet zo heel gemakkelijk. De takken waren nog te vers en te nat. Met veel gewapper met een pizzadoos en veel geduld lukte het uiteindelijk. De betonring werd warm en de takken vatten steeds meer vlam. Daardoor droogden nieuwe takken in die vlammen en vatten ze zelf vlam. Nadat de ergste vlammen weg waren en het hout begon te smeulen, werd het rooster erop gelegd en konden de worstjes erop. Jörgen had gezorgd voor een ruime sortering “korv”, broodjes en sauzen. Uiteraard was er ook genoeg drinken voor iedereen. De dochters hadden geen aandacht voor het vuurtjes stoken en verdwenen in het huis. Het vuurtje stoken werd daardoor een echte mannending.
Na ruim een uur hield ik het voor gezien en liep ik met Sune terug naar huis. Een half uurtje later trof ik Heiko ook al thuis, maar dat was alleen maar om een stuk tuinslang op te halen. Voordat de grote houtstapel in de brand gestoken zou worden, wilde Jörgen eerst rond de stapel het hoge, droge gras natspuiten. Om te voorkomen, dat het vuur als “een lopend vuurtje” door het droge gras zou gaan. Zijn tuinslang was echter te kort, zodat Heiko onze slanghaspel met 30 meter ophaalde. Die werd aangekoppeld en Erik spoot daarna het gras nat rond de stapel. Veiligheid boven alles! De slang bleef de hele avond in de buurt met waterdruk erop, zodat er meteen ingegrepen kon worden als het mis dreigde te gaan.

Toen iedereen verzadigd was door de broodjes en worstjes werd er nog even rondgereden met de oude Volvo tractor uit 1962. Jörgen zijn trots. Daarna vonden de mannen het de hoogste tijd, het was toen half zes, om de stapel takken in de brand te steken. Ze wilden (konden…) niet tot zeven uur wachten. De vier pyromaantjes! Hier vlam in te krijgen koste ook weer enige moeite, maar met een paar hulpmiddelen (licht ontvlambare stoffen) lukte het ze toch. Het vuurtje brandde echter aan een kant van de stapel en trok niet door de hele bult. Zodoende bleef het een gecontroleerd vuur, waar steeds een paar takken bij op werden gegooid. Slechts een keer moest de slang eraan te pas komen, omdat het dorre, gele gras vlamvatte. Er werden tijdens dit gebeuren de nodige bierblokjes opengetrokken, waardoor het gezellig werd, maar absoluut niet vervelend. Tegen half acht kwam Heiko weer naar huis. Sterk ruikend naar rook en met vele verhalen! Een zeer geslaagde middag!

Sune was van de ervaringen en de vele indrukken bij Jörgen volledig uitgeteld…
Het was echter een belangrijk moment, dat we met hem naar de buurman waren gegaan.
Hij heeft zich dapper gedragen met meer mensen om zich heen, vreemden nog wel.
En ook met Elza, een ander hondje ging hij heel goed om.
“Slaap lekker, ventje!”

En dan is het Tweede Paasdag. Het heerlijke paasontbijt is op, evenals de koffie met iets erbij. Wat doe je dan? Gewoon de dagelijkse dingen oppakken of toch iets anders dan wat je normaal doet op een maandag. Het is tenslotte wel Tweede Paasdag. We besloten om niet naar een meubelboulevard te gaan, maar om een wandelingetje te maken. Het was ongeveer 10 graden buiten, dus “redelijk warm” in relatie tot de eerdere temperaturen. Eenmaal buiten bleek er wel een vies koud, beetje nattig windje te staan. Nou ja, eenmaal tussen de bossen zal het wel meevallen. Toch? We reden naar de parkeerplaats bij de route die we wilden lopen, rond het meer. Daar begonnen we aan de 5,5 kilometer lange wandeltocht.

In de rugzak hadden we koffie en koeken mee voor onderweg. Precies halverwege deze route is een “picknickplaats” aan de oevers van het meer, waar we steevast even iets nuttigen. We bleken de enige wandelaars te zijn vandaag. Waarschijnlijk waren de overige Zweden wel naar een meubelboulevard… Wij genoten van de stilte om ons heen en hoorden vanuit alle kanten diverse soorten vogeltjes zingen. Heerlijk. Het mos op de grote keien in de bossen begint weer te groeien en de groene kleur lijkt weer een beetje terug te komen in de natuur. In de winter en vlak daarna was het allemaal erg bruin en grauw. Nu begint het te veranderen. De lente zit duidelijk in de lucht! We zagen namelijk alweer een Leverbloempje, hier bekend als de blåsippa, de blauwe uitvoering van het bosanemoontje. Niet te geloven dat ze voor dinsdag sneeuw en vorst voorspellen!

Even een paar dagen terug in de tijd: Het moest weer gebeuren: boodschappen halen en dit keer niet uit Eksjö, maar uit Tranås. Omdat de weg 1047, waar wij aan wonen, deze winter zo slecht is geworden (vele kuilen zijn ontstaan door de vorst) reden we via Hestra. Heen- en terugreis. Op de heenreis konden we genieten van een mooie lucht, met mooie kleuren blauw. Op de terugreis was het fijn om te zien, dat het alweer groener wordt! Zo is onderweg zijn totaal niet vervelend hoor!

Ook op de terugrit zagen we vele reetjes! Toen we naar Tranås reden kregen we zes te zien en vanaf Hestra, in de buurt van Brostorp, zagen we nog eens zeker tien! Die stonden op een veldje, een paar honderd meter vanaf de weg. De camera kreeg er slechts twee in beeld, maar daarbuiten liepen er nog eens een stuk of acht in een groepje te grazen. Toppie!

Toen ik onlangs eens tijdens de wandeling met Sune bij het bruggetje stond te kijken, zag ik de vele knoppen in de rode bessenstruik. Gaat die ons weer vele besjes leveren dit jaar? Hij krijgt in ieder geval genoeg water. Niet alleen in het beekje en het vijvertje maar ook ernaast is het nog flink nat! Voordat we daar weer met droge voeten kunnen lopen, zijn we zeker een paar weken verder! De “gieter-boom” heeft trouwens een cadeautje gekregen! Er is een nieuwe gieter aan toegevoegd! Een felblauwe! Er hingen drie groene in, een rode, een gele en een donkerblauwe. Weer een beetje meer kleur in de kale stam was daarmee welkom! Tot het moment, dat er bladeren aan de takken van die boom komen, kunnen we nog genieten van het kleurrijk geheel!

Door het keukenraam op het oosten kwam de zon op een ochtend binnen. Sune liep steeds een beetje om ons heen te drentelen, totdat hij die zon ook ontdekte! Daar waar de zon het beste scheen, net bij de drempel naar de hal, ging hij liggen. Om te genieten van deze zonnestralen. En daar genieten wij weer van. Zoals Sune daar ligt: lief toch?

Het was achter het huis een drukte van jewelste. Van vogels welteverstaan. De twee grote berken van buurman Conny zaten vol met vogels. Er zaten zeker een paar tientallen in. Voor zover we het goed konden zien, waren het voornamelijk (of misschien wel alleen maar) zanglijsters. Ze zongen in ieder geval fantastisch!

Zaterdag was Heiko een tijdje buiten bezig met allerlei dingen. Als eerste trof hij voorbereidingen voor de uitbreiding van de houtstek! Nu er ineens zoveel hout van de buurman is gekomen en nog komt, ontstaat er een ruimtegebrek voor de opslag daarvan. Andere jaren kwam het hout meer verspreid binnen en kon dat gelegd worden in de houtstek die minder vol raakte door het stoken. Nu is het zo dat er meer hout binnenkomt dan dat er uitgaat. Na een paar nachtjes erover te hebben geslapen werd besloten om houtstek 3 te verlengen. Aan de achterkant, richting ons bosje. Daar moest echter als eerste een heuveltje weggegraven worden. Met dat zand, vermengd met stenen, werd het gat ernaast gevuld, zodat er een redelijk vlakke ondergrond ontstond.

Daarop werden een zestal pallets gelegd. Die zes werden links en rechts gezocht en gevonden gelukkig. De volgende stap is de opbouw. In de garage werden een aantal balken en latten gevonden, maar onvoldoende om een dak van te maken. Deze week moet er zodoende hout gehaald worden en golfplaatjes voor deze uitbreiding. Als het klaar is kan er ongeveer 12 kuub gestapeld worden. Dat zal zo´n beetje de hoeveelheid zijn die nog van de buurman komt. Hopelijk is er in houtstek 4 dan inmiddels een beetje ruimte ontstaan voor de volgende bomen…

En de laatste boom ging er deze week ook aan. Dat wil zeggen de laatste boom aan de achterkant van het perceel van de buurman! Al eerder meende Heiko een erfscheiding te hebben gezien aldaar én meende hij te zien, dat alle bomen die hij zaagde, niet op Jörgens grond stonden. Die dag was Jörgen thuis en bevestigde hij dat. Jörgen had echter met de eigenaar gesproken wat zijn bedoelingen waren en die vond het prima! Diezelfde eigenaar was er nu ook bezig, om de stronken uit de grond te trekken en ook een fors aantal grote keien. De man wil de opening van het ene weiland naar het andere weiland verbreden, zodat hij er met grotere landbouwmachines langs kan rijden. Wij kunnen alleen maar spreken van een kale boel daar achter het huis. Maar goed, Jörgen is blij met zijn vrije uitzicht en wij zijn blij met het hout. Nog steeds een mooie win-win situatie.

Oh, die Sune! Het is me er eentje hoor… Onlangs liepen we met hem richting beekje en vijvertje. Hij had plotseling behoorlijk veel aandacht voor het water. En het gras dat daarin groeit. Voordat we erop verdacht waren was hij daarnaartoe gelopen! Hij moest daarvoor zeker een paar stappen door het water, maar dat leek hem niet tegen te houden. Ineens stond hij middenin het gras! Dat was interessant! Alleen hoe kregen we hem terug? Commando´s kent hij immers nog niet veel. Schijnbaar was zijn interesse plotsklaps verdwenen en sprong hij weer op het vaste land. Wat heeft hij veel te ontdekken!

En wij ook! Want wij keken wel heel vreemd op, dat we in ons vijvertje alweer kikkerdril zagen liggen! Volgens ons waren ze net aan het leggen of net klaar, omdat er grote bruine kikkers onder water schoten, toen ze ons zagen. Wat zijn die beestjes verlegen! Maar zijn ze niet een beetje vroeg met het leggen van hun nazaten? Ze leggen de eitjes veelal in april, maar het was nog maar 1 april!

Ohhh… Waarschijnlijk zijn ze inderdaad te vroeg! Volgens Klart, de weerapp die ik veel gebruik, wordt het nog winter! En niet zo´n klein beetje! Voor 2 april voorspellen ze maar liefst tussen de 15 en 25 millimeter sneeuw en dat staat gelijk aan 15 tot 25 centimeter! ´s Morgens zal het “miezeren”, waarna het in de middag serieus gaat sneeuwen! Woensdag is het even weer rustig met de neerslag, echter gaan de temperaturen flink omlaag: naar minus 5 graden in de nacht. We hadden de winter toch achter ons gelaten? De komende drie dagen zeker nog niet! En dat terwijl Heiko gisteren net het sneeuwschuifblad weer van de grasmaaier heeft gedemonteerd en de sneeuwkettingen van de banden heeft gehaald… Tóch weer te vroeg?

En precies zoals voorspeld was door de medewerkers van het SMHI (“Sveriges Meteorologiska och Hydrologiska Institut”), het Zweedse KNMI, lag er gisterochtend sneeuw. En het bleef bijna de hele dag sneeuwen. De voorspellingen over de hoeveelheid sneeuw varieerden nogal. Eerst was het 7 centimeter, toen 11 en later zelfs 15 tot 25 centimeter. Nou ja zeg! Niet normaal toch? Het is inmiddels april! Eentje die zich er niets van aan trok was ons ventje Sune! Die vond het ´s ochtends al heel spannend in de sneeuw. Hij vond het leuker dan een paar weken geleden…

Natuurlijk is het zo: “April doet wat hij wil”. Maar wij hadden eigenlijk andere plannen! Heiko had gepland, om met de aanhanger naar Tranås te rijden, naar een bouwmarkt, om materiaal te halen voor de uitbreiding van de houtstek! Rond half tien reed hij daadwerkelijk met de aanhanger weg, omdat er steeds meer sneeuw kwam. Hij wilde de serieus grote sneeuwhoogte voor blijven. Binnen tien minuten was hij echter al terug. Ongeveer twee kilometer richting Tranås was zowel de auto als de aanhanger op een recht stuk weg, bij een snelheid van ongeveer 40 kilometer per uur, gaan slingeren! Zonder enige controle gleed de combinatie over de weg. Het enige wat Heiko kon doen was het gas loslaten en hopen dat hij op de weg bleef. Dat deed hij gelukkig. Maar om problemen te voorkomen, besloot hij te keren bij de eerstvolgende zijweg. De aanhanger en auto werden weer onder de carport geparkeerd. Geen materiaal vandaag!

Ons ventje ontdekt elke keer weer iets nieuws. Zo liep hij door de sneeuw richting het beekje. Dat was al “bekend terrein”, echter nu lag er ook nog eens sneeuw op het “bruggetje” van een grote pallet! En toen kon hij zomaar over het water lopen! “Wat loopt daar nou onder mijn voeten door?” Als je hem dan niet aanspoort om verder te gaan zou hij er nu nog staan te kijken naar zijn eigen spiegelbeeld…

We liepen door, langs de kant van het vijvertje. En net als een paar dagen eerder zou Sune even door het water naar het gras lopen. Oei! Dat hij door het dun laagje ijs zou stappen had hij niet verwacht. Meteen schoot hij terug op de kant. Hij was uitgegleden… Wat we samen ontdekten was, dat de kikkerdril onder datzelfde dun laagje ijs is verdwenen. Of die aan het eind van de week nog leven? Dan gaat de vorst weer over. Vrijdag zal de temperatuur naar plus 5 gaan en zondag en maandag naar 12, respectievelijk 13 graden. “Ongeloveloos…”

Nadat je “uit het buiten” komt en lekker hebt gespeeld zit je nog vol energie. Wat doe je dan als je binnen bent? Je grote zus Ebba nog even plagen. Ebba lag rustig op de stoel te slapen, toen Sune haar abrupt wakker maakte. Ja, daar schrikte ons dametje van. Even naar Sune blazen en hij werd rustig. Zo rustig, dat hij zelf aangaf, dat hij wel op de schommelstoel wilde liggen. Die wens ging in vervulling en binnen vijf minuten was ons ventje in dromenland…