Goedemorgen!
Ja, het was een heerlijk heldere nacht.
Deze ochtend stond de maan dan ook heel duidelijk
nog in de lucht en verlichtte onze omgeving.
Wat lekker wakker worden zo!
Goedemorgen!
Het was weer eens tijd om de oven te reinigen. Deze machine wordt zo vaak gebruikt, dat hij wel een schoonmaakbeurt verdiend had. Dit keer wilde ik iets anders gebruiken dan die vieze spuitbussen. Nee, de spuitbussen zijn niet vies, maar de inhoud. Jig! En nou had ik al eens gelezen over het gebruik van citroenen! Dat besloot ik te proberen. Zou het niet lukken kon ik altijd nog dat vergif pakken. Er werd een schaal gepakt en een drietal citroenen. Die werden in partjes gesneden en in de schaal gelegd. Die ging vervolgens in de oven. Op 200 graden en tien minuten lang werden de citroentjes gebakken. Daarna zou ik al het vuil met een natte doek zó kunnen wegvegen. Nou… Mooi niet! Ik besloot daarom om Dusty, een vetoplosser te gebruiken en dat werkte perfect. Wat ik eigenlijk ook wel wist. Dat het nodig was blijkt wel uit de vieze doek en het dito water… Die werd overigens wel vernieuwd hoor… De oven lijkt weer als nieuw!
De wand achter de televisie is wit. Gewoon met wit behang behangen. We hadden al meerdere pogingen gedaan, om de wand aantrekkelijker te maken. Maar wat we ook deden: het stond ons niet aan. Na de vakantie naar de Noordpool, kwamen we echter op het idee, om er foto´s op te hangen van die speciale reis. De lijsten hiervoor had ik drie januari (!) gesorteerd en geverfd. Wit, licht- en donkergrijs en “goud”. Hierna hadden we de vierde januari de nieuwjaarsborrel met de buren en daarom werden de avond ervoor nog snel een aantal foto´s toegevoegd.
Op zich waren er hele mooie foto´s bij. Zoals die van samen bij de globe op de Noordkaap staan of de foto´s van de orka´s. Alleen was het “een rommeltje”. Daarom koos ik deze week een paar nieuwe kiekjes uit. Waaronder die van het ijshotel in de buurt van Kirkenes, waar wij twee bij een gigantische “ijskop” van een rendier staan. Meerdere foto´s werden vervangen en nu ben ik er wel tevreden over. Het is al met al rustiger geworden en het is meer een geheel geworden.
We willen het toch nog even noemen: op 23 januari heeft Turkije de NAVO-aanvraag van Zweden goedgekeurd. Dat werd duidelijk na een stemming in het Turkse parlement. Van de 346 stemmen waren 287 vóór het lidmaatschap, 55 tegen en 4 onthielden zich van een stem. De stemming werd voorafgegaan door een debat van ongeveer vier uur (!) over het lidmaatschap. Het is inmiddels twee jaar geleden, dat Zweden en Finland gezamenlijk de aanvraag om het lidmaatschap hadden ingediend en in april is het een jaar geleden dat Finland lid werd. Na de stemming van eind januari in het Turkse parlement is het echter duidelijk, dat Zweden nu behoorlijk dichter bij een lidmaatschap is gekomen. Om het geheel echter nog officieel goed te laten keuren, moet president Erdoğan de aanvraag formeel ratificeren (het bekrachtigen van een internationaal verdrag). Hongarije blijft vooralsnog het laatste NAVO-lid, dat de toetreding van Zweden niet heeft goedgekeurd. De Zweedse premier Kristersson ontving die dag van de Hongaarse premier Orbán een brief, met een uitnodiging om naar Hongarije te komen. Daarop hebben die twee heren telefonisch met elkaar gesproken. Of de meningen op alle gebieden uitgewisseld zijn, inclusief “de complexe bilaterale relaties en de toekomstige samenwerking binnen het kader van veiligheid en verdediging als bondgenoten en partners”? Tot nu toe is van een definitief akkoord van Hongarije nog geen sprake. Wordt vervolgd…
Eindelijk werd een begin gemaakt met het invullen van het fotoalbum over 2022!
Eigenlijk is dat nog niet zo moeilijk.
De foto´s zijn immers gesorteerd.
Nu is het alleen nog “even” een kwestie van
de juiste plaatjes op de juiste plekjes te zetten.
Helaas bleef bij het maken van een begin: er waren te veel andere dingetjes te doen.
Zoals het maken van een lekkere maaltijd! Bij de supermarkt was onlangs Pekingeend in de aanbieding. Een diepvriesproduct. De Pekingeend was al voorgekookt en lag in diverse groenten. Oh, wat zag dat er lekker uit! We hadden het beide jaren geleden wel eens gegeten bij een Chinees restaurant en wisten dus wel degelijk hoe het smaakte. Daarom ging het mee!
Met hoge verwachtingen werd de Pekingeend in de oven gezet. Tijdens het bakken werd bami klaargemaakt, die we erbij zouden eten. Toen we uiteindelijk aan de maaltijd konden beginnen werden we bij de eerste hap van de Pekingeend al nadelig verrast: het vlees was niet vrij van vet en zenen! Dikke en dunne! De smaak van de Pekingeend was ook al bij lange na niet de smaak die wij ons herinnerden. Verre van! Al met al heeft ons de bami goed gesmaakt, maar is de Pekingeend ergens anders beland dan in onze magen. Één keer maar nooit weer zelf bereiden!
Als lid van de NAVO wordt verwacht, dat Zweden wegen en spoorwegen renoveert, om te voldoen aan de NAVO-eis, om troepen en apparatuur te kunnen vervoeren. Dit is een belangrijke eerste stap en zijn investeringen die belangrijk zijn voor Zweden. Echter ook voor de EU en voor de NAVO, aldus de minister van Infrastructuur. Een van de verwachte rollen van Zweden in de NAVO is, om troepen en apparatuur uit andere landen door Zweden te kunnen laten passeren. Daarom wordt verwacht dat het lidmaatschap betekent dat havens, wegen en spoorwegen moeten worden opgeknapt voor militaire behoeften. Dit geldt niet in het minst van wegen en spoorwegen vanuit Noorwegen en rond de grote havens aan de westkust. Nu is er een vooroordeel over waar dit zal gebeuren. Het was duidelijk dat de EU 54 miljoen euro, iets meer dan een half miljard sek, betaalt om vijf projecten in Zweden (mee) te financieren. Het gaat over het werken aan * de E4, ter hoogte van Ljungby (12.393.745 euro), werk aan * de Malmbanan (8.678.549 euro), * de spoorweg in Olskroken in Östra Göteborg (19.228.547 euro), * de verbinding tussen de haven en E6 in Halmstad (12.067.500) en * een brug in de haven van Sundsvall, versterking van duurzaamheid met betrekking tot die brug (1.735.000 euro). De regering heeft de Zweedse Transportstyrelse opdracht gegeven, om prioriteit te geven aan de behoeften van de totale verdediging bij het plannen van het werk van de toekomst.
We hadden onlangs van Örtengren een amaryllis gekregen.
Aan de knoppen was te zien, dat de kleur wel eens
donkerder rood kon zijn als die we het jaar ervoor hadden.
En dat bleek juist te zijn!
Een van de drie grote knoppen is open en heeft vier bloemen in zich.
Daarvan zijn twee al behoorlijk gegroeid!
Het zal niet lang meer duren, voordat die twee volledig in bloei staan.
Na de “eendvogel” moesten we onze smaakpapillen even weer opnieuw instellen. Formatteren zeg maar. Ze hadden het met de Pekingeend flink te voorduren gehad. Daarom ging er een beenham in de oven! Uiteraard volgens het recept van de Julskinka, de Kerstham. Dit keer niet met de nagenoeg standaard boontjes bij dit recept, maar met bloemkool. Je wilt niet weten hoe lekker het ons heeft gesmaakt! De smaakpapillen werken weer goed!
Wat gaat het snel met het ontdooien van de vijver. Er lag een behoorlijke laag ijs op het water. Dat zal ongeveer zes of zeven centimeter zijn geweest. Meer zal het niet zijn. Het is namelijk stromend water, waardoor er onder het ijs steeds beweging is. Daarmee wordt de vijver waarschijnlijk nooit dichtgevroren. In tegenstelling tot het vriezen gaat het dooien maar door. Je ziet dagelijks het verschil. Wel weer een keer lekker om het groen te zien hoor. Vooral tijdens een zonnige dag!
Heiko was de laatste dagen weer bij de buurman. Niet op de koffie of voor een borreltje, maar om bomen te zagen. Hij had na de eerste week even overleg gehad met Jörgen. Die gaf aan zéér tevreden te zijn! In eerste instantie had Heiko drie mooie sparrenbomen gespaard, omdat het toch wel héél erg kaal werd als ook die weg zouden gaan. Jörgen gaf echter aan, dat alles weg mocht. Hij wilde geen enkele boom meer in het greppeltje hebben staan of langs de oevers daarvan. Oké, duidelijk.
De eerste dagen moest Heiko trouwens steeds slootje springen om bij de verschillende bomen te kunnen komen. Nu had hij een aluminium oprijplaat meegenomen, die hij normaal gebruikt om de zitmaaier in en uit de berging te rijden. Die had hij nu over de sloot gelegd. Dapper! Zodoende kon hij probleemloos over de sloot heen en weer lopen.
Met de duidelijke boodschap van Jörgen leefde Heiko zich weer helemaal uit. Terwijl ik er was zaagde hij nog een paar dunnere boompjes om. Ze zaten in elkaar gedraaid, waardoor hij goed moest uitkijken waar de stammen zouden vallen. Laten ze nou tegelijk naar de grond gaan! Voor de langere, rechte stammen van de sparrenbomen had hij bijzonder veel interesse. We willen voor het trollenhuisje, langs de weg graag een origineel Zweeds hekwerkje maken. Daarvoor hebben we een groot aantal sparrenstammen nodig van voldoende lengte. Naast de carport liggen er een aantal al te wachten, maar nog onvoldoende om met het hekwerk te beginnen. Met deze drie komt het hek een stapje dichterbij.
Ik was op een dag na de middag naar Heiko toegelopen om te zien wat er allemaal gebeurt. Het verschil was inmiddels groot! Wát een ruimtelijke blik heeft Jörgen inmiddels gekregen vanuit zijn huis. Wát een licht! Ik zag dat Heiko de lange stammen van de sparren had ontdaan van de takken en klaargelegd voor transport. De langste was ongeveer zeven meter lang. Die is wellicht te gebruiken als nieuwe vlaggenmast. Oef… Een zware én lange jongen! “Hoe krijg je die bij huis?” “Ach, gewoon op de aanhanger.” De paal werd schuin op de aanhanger gelegd, met het zwaarste gedeelte achter de aanhanger uitstekend en de dunnere top over het dak van de auto heen. In een heel rustig tempo reden we samen naar huis, nadat alle palen op de aanhanger lagen. Spannend ritje hoor. De langste stam, waarschijnlijk dus onze nieuwe vlaggenmast, werd rechts onder de carport gelegd voor verdere bewerking en de andere drie stammen links onder de carport, bij de rest. Nog even sparen en dan kan het project “Zweeds hekwerk” van start.
Onderweg naar Slogebo hadden we te maken met sneeuw, hagel en regen. We hebben bijna alle soorten van neerslag wel gehad. Soms werd het met sneeuw lastig te rijden, omdat er ijs op de weg lag. Onder het nieuwe laagje sneeuw en dat maakte dat Heiko moest oppassen met het rijden. De hageltjes hadden verder geen invloed op de weg. Regen zorgde alleen maar voor meer en meer groen, omdat het hielp bij het ontdooien van achtergebleven sneeuw.
En wat zagen we vaak reetjes! Onvoorstelbaar! Zo langzamerhand zijn we ervan overtuigd, dat we met regelmaat dezelfde zagen, maar dat mocht de pret niet drukken! Op één ochtend zagen we maar liefst acht stuks. Eerst een koppeltje van vijf en daarna drie. Ze zijn momenteel moeilijker te herkennen, want ze zijn gekleed in hun wintervachten. Die zijn donkerder van kleur. Opvallen doen ze daarom niet zo snel. Ja, wel in de sneeuw! Maar daar moeten we nog even een paar dagen op wachten. De weersvoorspellingen liegen er niet om!
Elke keer als ik bij Pien kom is het een verrassing hoe ze reageert. Haar aaien als ik binnenkom is vaste prik! Ze komt dan veelal, zo niet altijd uit de slaapkamer en dan ga ik even bij haar op een van de twee traptreden zitten. Al dan niet met iets lekkers in de vorm van een “stokje”. Als ik vervolgens de kattenbak schoonmaak staat ze achter mij. Is ze mij aan het controleren? Of ik haar toilet goed schoonmaak? Dan gaan we samen naar de keuken. En dat vindt Pien het allermooiste: er komt dan eten op tafel! Heel af en toe komt ze niet. Dan blijft ze voor de deur van de slaapkamer zitten. De andere keren springt ze op het aanrecht waar haar eten voorbereid wordt. Het eten staat omhoog, omdat anders haar broer Noor, het hondje de boel opeet. Nou niet, want die is immers mee naar Nederland. Nadat de bak met schoon water is gevuld zit mijn taak erop en ga ik Pien nog even lekker aaien. Soms als ze zin heeft gaan we nog even met een muisje spelen. Dan naar huis: “Tot morgen, meisje!” Nee, dit was de laatste keer! “Pien, het was me een waar genoegen op jou te hebben mogen passen. Tot snel!”
“Laagste elektriciteitsverbruik in 30 jaar!” Zweden besparen schijnbaar elektriciteit als nooit tevoren. Vorig jaar was de consumptie de laagste in dertig jaar. Tegelijkertijd zijn de elektriciteitsprijzen nog steeds hoog, tenminste als je naar de geschiedenis kijkt. Hoe is het gerelateerd? In 2022 werden de Zweden getroffen door zeer hoge elektriciteitsprijzen, waardoor het elektriciteitsverbruik aanzienlijk daalde. De nieuwe cijfers voor 2023 laten zien, dat huishoudens en industrieën lijken te blijven sparen. Ondanks het feit, dat de prijzen “normaler” zijn. In 2023 had het elektriciteitsverbruik in Zweden een recordlaagte bereikt: 134 TWh (TeraWattuur). Dat is het laagste niveau in 30 jaar. “Het lijkt erop, dat de trend zich zal voortzetten”, aldus de operations manager bij Svenska kraftnät, een energieleverancier. “We zien dat de trend die in 2022 begon met de energiecrisis, met ongeveer vergelijkbare profielen, zich voortzet”. De besparingen hebben ook geleid tot grote overschotten en export van elektriciteit. Vorig jaar was de Zweedse elektriciteitsexport historisch hoog: 28,5 TWh, wat overeenkomt met alle elektriciteit uit drie kernreactoren. Tegenwoordig gaat de zorg over een “tekort aan elektriciteit” niet over de totale hoeveelheid geproduceerde elektriciteit, maar over het risico van een stroomtekort. Daarmee bestaat het risico, dat er op bepaalde kwetsbare momenten in het jaar onvoldoende capaciteit is, om tegelijkertijd elektriciteit op de juiste plaatsen te leveren.
Het sorteren van de foto´s voor het “Jaarboek 2022” heeft niet alleen nadelen. Ik noem dan steeds, dat er zoveel tijd in zit, maar dat komt niet door alleen door het aantal wat ik moet doornemen hoor. Uiteraard neem je hier en daar meer tijd voor een of meerdere foto´s. Je hebt nou eenmaal aan bepaalde foto´s meer herinneringen. Zo ook aan deze drie. Het was in september 2022 en Gert en Elise met de kinderen logeerden in Slogebo. We waren daar op een avond uitgenodigd. Toen we naar huis gingen zagen we de opkomende maan. Mét een eland eronder! Oh… Wat een bijzonder plaatje… Net op dat moment geen goede fotocamera meegenomen en daarmee werden de ingezoomde foto´s niet scherp. Toch kunnen we op de foto´s de maan én de eland nog wel zien. En we waren er live bij. Dat zouden we bijna vergeten!
