De voorspellingen gaven aan dat het zou gaan dooien. Dat betekent dat de sneeuw, die nu voor een lekkere warmte isolatielaag op het dak zorgt, naar beneden zal glijden. Dat gebeurt ieder jaar met soms daverend lawaai. We horen het sneeuwpakket naar beneden glijden, waarna het met een doffe dreun op de grond komt. In de tuin voor het huis. Achter het huis valt de helft op het dakje van de serre en de andere helft op het terras naast de keuken. Op beide gedeeltes lag al een mooi pakket sneeuw, zodat Heiko het verstandig vond om in ieder geval het terras vooraf leeg te scheppen. Die dertig centimeter schoof hij omlaag, zodat er plaats kwam voor de lawine vanaf het dak. Precies op tijd, want in de nacht die op deze actie volgde kwam er inderdaad sneeuw vanaf het dak!
Wát een vreemde gewaarwording: het is echt serieus dooi! En het regent ook nog eens. Ahhh… Jammer hoor. De sneeuw verdwijnt. Het gras wordt voorzichtig weer zichtbaar, de bomen zijn weer kaal, de weg wordt weer zwart… De komende twee weken zal het qua temperatuur net boven nul blijven. We hadden het al zien aankomen via de weer-app op de telefoon, maar toen we vanochtend wakker werden en zagen dat het écht zo was, was het toch een teleurstelling. In de overtuiging dat er zeker nog een winter deel 2 gaat komen, zijn we niet helemaal geschokt hoor. Koning Winter gaat tijdelijk met vakantie, maar keert vast en zeker binnen een maand weer terug. In de tweede of derde week van februari hebben de scholen hier immers “vinterlov”, oftewel wintervakantie. Dan moet er wel sneeuw liggen, anders is het geen echte wintervakantie. Toch? Dan moet er geskied kunnen worden en met een sleetje van de hellingen afgegleden kunnen worden. Nu moeten we even door de prut heen die de regen veroorzaakt, in afwachting van deel 2.
Dit beeld zal met de temperaturen boven nul wel héél snel verdwijnen!
We zijn al langere tijd onze deurmat kwijt.
Die lag bij binnenkomst bij de achterdeur in het stookhok.
Op enig moment hebben we die buiten gelegd om schoon te maken.
En toen kwam er sneeuw. Veel sneeuw!
Daarmee verdween de deurmat.
Waar die ligt? We weten het geen van tweeën meer!
We hopen dat die de komende week “boven sneeuw” komt…
We moesten vanochtend wel met de auto naar Aneby. Ik moest bloed laten prikken in verband met de controle voor mijn hartfalen. We twijfelden echter sterk of we wel zouden gaan! De weg voor ons huis langs en de weg van Bordsjö naar Blå Grindar was namelijk zo goed als een ijsbaan. De sneeuw die erop lag was door het vele verkeer aangereden tot ijs. Er was weliswaar gestrooid met zand om het stroef te houden, maar toch. Nu het zo regende en er nog vorst in de grond zat, werd het helemaal glibberen natuurlijk. We besloten om toch heen te gaan, echter dan met een hele lage snelheid. Ongemerkt gaf Heiko toch meer gas op een recht stuk weg en ja hoor! Daar gleden we! Geen houden aan! Gas los, niet remmen en heel voorzichtig sturen. Gelukkig bleven we wel op de weg en konden we verder rijden. De snelheid van 50 kilometer per uur werd bijgesteld naar 30 kilometer per uur. In dat sukkeldrafje kwamen we uiteindelijk ongeschonden in Aneby aan.
Een paar keer dachten we eraan om terug te gaan, alleen was dat Heiko´s eer te na. Zonder schade en ongelukken kwamen we dus bij de vårdcentral om bloed te laten prikken. Daarna gingen we langs de apotheek en de Ica en toen terug naar huis. Als we trouwens Blå Grindar voorbijgereden zijn en de 32 hebben overgestoken gaat de weg richting Aneby door een dal. Op het punt waar de weg omlaag gaat, was het op de heenreis extra oppassen vanwege de gladde weg. Op de terugweg zagen we, dat iemand op dat punt de fout ingegaan was. Beneden in een weiland stond namelijk een grijsblauwe auto, een Volvo nog wel. Die was van de weg gegleden, door een schrikdraad heen, een talud omlaag gegaan en een flink eind verderop in het weiland tot stilstand gekomen. Een dag later zagen we op de site van “Aneby Nytt”, een digitale krant, dat een bergingsvoertuig de auto weer op de weg getrokken had. Op onze terugrit had de regen ondertussen zijn werk gedaan, want het was minder glad. Slechts bepaalde stukjes waren nog als een ijsbaan. Onder deze omstandigheden zijn spijkerbanden toch echt aan te raden!
Het is weer zover!
De lekkere semla is terug in Zweden!
Het is nog niet eens de officiële semla dag, semmeldagen of fettisdagen. Dat is pas op 13 februari aanstaande.
Maar de eerste semlor (meervoud van semla) worden alweer in de diverse winkels te koop aangeboden. Ik ken in ieder geval één persoon die daar heel erg blij van wordt!
Maandag at hij zijn eerste semla van dit jaar, bij een vers kopje koffie. “Dat is toch altijd vers gezet?” Ja, maar dit was een ander soort koffie en die smaakte ons beter dan de voorgaande. Deze heeft net even dat beetje meer smaak. Lekker!
Ik houd niet zo van semlor en dat komt voor Heiko goed uit. We hadden namelijk een doosje met twee stuks gekocht. Zodoende had hij er ook nog eentje voor de volgende dag voor bij de koffie. “Smullen maar, Heiko!”
In december kregen we van Heiko zijn moeder een kunstwerkje mee. Het was een van de vele werkjes die ze met Diamond Painting heeft gemaakt. Het tafereeltje was een afbeelding van klaprozen. Ik vond hem zo mooi toen hij nog in een doosje zat en in de winkel lag, dat ik hem wel moest kopen! In augustus nam ik het mee naar Hoogezand en daar maakte Heiko zijn moeder het voor ons klaar. In december kregen we de klaprozen mee. Die moest uiteraard aan de wand. We kochten er, na een paar weken zoeken, eindelijk een passend lijstje voor. Er moest toch nog een beetje van de zijkanten afgeknipt worden, omdat we niet het juiste formaat lijstje konden vinden. Vierkante lijsten zijn bijna niet te koop. De meeste lijsten zijn rechthoekig. We vonden na veel zoeken een lijstje die bijna paste. Nadat ik het kunstwerkje op maat had geknipt kreeg dat een plaatsje in de kamer. Wat leuk dat dit, gemaakt in Hoogezand door Heiko zijn moeder, nu bij ons in Zweden in de kamer hangt. “Heel erg bedankt, lieve mam!”
“Ohhh… Dat ziet er goed uit! En het ruikt nog lekker ook!”
Ja, ons dametje Ebba…
Ik had iets uit de koelkast gepakt om ergens voor te gebruiken. Omdat de rest snel weer teruggezet zou worden had ik de deur even open laten staan.
Dat vond ons dametje reuze interessant!
Ze stond met haar voorpootjes op de onderste bak en keek nieuwsgierig wat er allemaal in de koelkast stond.
Het bleef niet bij kijken alleen: die neus van haar had ze niet voor niets!
Ze rook meteen, dat er ondermeer een bakje in stond met ham, broodbeleg. Helaas moest ik haar teleurstellen en sloot ik de deur weer voor al dat lekkers. Om haar niet al te “verdrietig” te maken gaf ik haar maar snel een paar snoepjes.
De medicijnen, die we online bij de apotheker hadden besteld, zouden vrijdag bezorgd worden. Althans, zo hadden wij het gelezen. We kregen echter een mailtje, dat ze vrijdag afgegeven waren door de apotheker en dat PostNord ze nu in ontvangst had genomen. Hmmm… Er zit dus verschil tussen “leveren” en “afleveren”. De apotheek had ze geleverd, maar niet aan ons. Nee, aan PostNord! Die bezorgen niet op zaterdag en zondag, zodat we maandag een pakje uit de brievenbus konden halen. Overigens konden we het pakje volgen via de app van PostNord op de telefoon. Die app gaf ons in de loop van maandagmiddag aan, dat het pakketje afgeleverd was. “Oh ja?” We liepen daarop naar buiten en controleerden de brievenbus en inderdaad: het pakje zat erin! Zonder extra bezorgkosten werden de medicijnen thuis geleverd. Als je rekening houdt met een levering (vertraging) van een week, is dit een prefecte oplossing en hoef je daarvoor niet meer naar de stad te rijden, om een apotheek te bezoeken. Zullen alle soorten medicijnen met de post kunnen worden verzonden? Binnenkort eens “zwaardere” medicijnen proberen te bestellen…
Toen we Ferris kregen hadden Heiko en ik afgesproken, dat we even met hem naar de dierenarts zouden gaan. Naar de “Smådjurskliniken”, de dierenarts voor kleine dieren in Tranås. Gewoon om hem een algemene check-up te laten geven. Alleen wisten we niet meer wat hun openingstijden waren. Je moet al zoveel onthouden… Op het moment dat ik via Google naar “veterinär i Tranås” zocht werd ik onaangenaam verrast. Op de voorpagina stonden een paar foto´s en de grootste, linksboven in de hoek was eentje van mij met Pantro. Op de dag dat we afscheid van hem moesten nemen… Uiteraard hadden we voor onszelf foto´s genomen en een paar op onze website gezet. Daarvan was er een gebruikt. Die kwam toen naar voren. Het was erg confronterend en kwam hard aan kan ik je vertellen… Wat toch bijzonder dat Google de tekst op de foto kan lezen en dan koppelt aan de website van de dierenarts te Tranås.
Marijke had me onlangs gevraagd of ik haar haar nog wel weer een keer zou willen verven.
“Ja. Graag!” Dat werk zou ik alle dagen wel willen doen. “Kom maar op!”
We hadden zaterdagochtend rond half elf afgesproken. Ze kwam dit keer alleen. Martin was lekker “thuis” in de vakantiewoning onder andere een bootreis aan het boeken.
Later zou blijken, dat ze maandagmiddag vertrekken. Ze gaan in verband met familieaangelegenheden voor een paar dagen naar Nederland.
Nadat ze rond half één vertrok waren er twee zeer tevreden over het resultaat! We hadden nog even samen doorgenomen hoe ze graag willen, dat wij de komende tijd hun katje Pien gaan verzorgen en daarna verdween ze voor onbepaalde tijd door de voordeur…
Kapsalon “Grey Curl” (Grijze Krul) bleef nog even open. De dag nadat Marijke was geweest was het weer tijd voor een knipbeurtje. Heiko vond dat zijn haar hem voor de ogen waaide. Oh kee…? Naar de kelder! Toen ik dacht dat het knippen klaar was, liet ik het resultaat aan hem zien. Dat kon door er een paar foto´s van te maken. Meneer was deze keer erg kritisch en vond dat het aan de rechterkant iets hoger was dan links. Het gaat slechts om millimeters! Bij dit kapsel steekt het nu eenmaal wel erg nauw. Opnieuw met het “plankje” en de tondeuse er overheen en opnieuw een foto gemaakt van het resultaat. Toen was de klant tevreden en konden de kappersspullen weer opgeruimd worden. Wel fijn, dat deze klant verder zijn eigen rommel opruimt en de hele ruimte na afloop telkens even stofzuigt. Hi, hi!
Dinsdag was de eerste dag dat ik voor het katje van Martin en Marijke mocht zorgen. In december kreeg Ebba elke dag even aandacht van Marijke en op deze manier kunnen we nu iets terugdoen. Zij reden gistermiddag richting Göteborg, om daar op de boot te stappen voor de overtocht naar Kiel in Duitsland. Hun hondje Noortje ging mee, echter poes Pien bleef in Slogebo. Marijke had het voer allemaal klaargezet in de keuken en toen ik eraan kwam zat Pien al op mij te wachten. Met mijn voet voor de deuropening moest ik haar wel even tegenhouden, om te voorkomen dat ze naar buiten glipte. Volgens mij vond ze het wel prima dat ik kwam en haar brokjes met een beetje vloeibaar eten er doorheen gaf. Even aaien, even de kattenbak leeghalen en weer terug naar Ödarp. Daar wachtte Heiko op me met verse koffie. En de tweede semla…
Eerder meldden we al, dat we een nieuwe rioolontstopper hadden gekocht bij de Lidl in Eksjö. Van de oude was de spiraal, die door de rioolbuis heen en weer slingert om de verstopping weg te halen, kapot geknapt. Later zag Heiko ineens, dat je die spiraal kunt vervangen! Bijna aan het begin van de spiraal zit namelijk een koppeling met een schroefje. Als je die losschroeft kun je er een andere spiraal aanschroeven. Na die ontdekking schreef hij een mail naar een partij, die reserveonderdelen voor Parkside gereedschap levert. Er werd keurig en tijdig geantwoord. Van díe betreffende machine hadden ze geen reserve onderdelen, maar er werd wel meteen een link meegestuurd van het bedrijf, die die onderdelen wel had. Super! Daar ging vervolgens een berichtje naar toe met de vraag of ze een losse spiraal konden leveren. Dat zit nu ergens in de Duitse molen, want Parkside komt blijkbaar uit Duitsland en is een partner van Lidl.
Onze Kerstcactus had zegge en schrijve één bloem geproduceerd.
Dat was daadwerkelijk rond de Kerst.
Volgens ons kreeg ze toen de smaak te pakken!
Ze heeft nu niet 1, niet 3, maar 12 knoppen! Hoe fantastisch is dit?
Het zal volgens ons niet lang meer duren,
voordat er zeker al een stuk of drie gaan bloeien.
Het leuke is namelijk, dat de knoppen op verschillende tijden begonnen zijn te groeien
en daarmee ook op verschillende tijden gaan bloeien. Toppie!
Ken je onderstaande foto al? Die vond ik laatst “ergens”. Waar weet ik niet eens meer.
In ieder geval via Facebook of Instagram.
Het is een foto van een IKEA filiaal ergens in de wereld.
Ze hebben zogenaamd het dak laten vervallen, zodat je op de looproute van de winkel kijkt.
Onder de foto stond dan ook “het doolhof van Ikea…”
Een weetje: textiel van IKEA krijgt Scandinavische meisjesnamen,
beddengoed wordt vernoemd naar planten en
stoelen naar Scandinavische jongensnamen.
Andere voorbeelden van woorden, die als productnaam worden gebruikt zijn
dagen, maanden en Zweedse jargonuitdrukkingen.
In sommige gevallen worden alle producten in dezelfde serie met dezelfde naam genoemd,
bijvoorbeeld “Duktig”, een groep speelgoed.
