Wordt het Freja of Buster? Of toch…

Ohhh… Wat lezen we nu? Lage cijfers voor Donald Duck dit jaar? “Kalle Anka och hans vänner” is voor velen een hoogtepunt van kerstavond, maar het SVT-programma kende dit jaar (2023) lage kijkcijfers.
Vele jaren lang zat heel Zweden om klokslag drie uur voor de buis, om naar de tekenfilmpjes van Donald Duck, hier Kalla Anka genoemd, te kijken.
Een begrip in Zweden. Dé start van Julafton, kerstavond!
Daarna gaat men aan het kerstdiner.
Dit jaar keken er echter “slechts” 2.907.000 mensen, vergeleken met de 3.411.000 van vorig jaar. Het programma had de hoogste kijkcijfers in het eerste jaar van de pandemie in 2020, toen 4.519.000 mensen voor de televisie gingen zitten.
“Kerstmis met Astrid Lindgren” werd op kerstavond door 911.000 kijkers gezien. Het was de première van het nieuwe kerstprogramma.

Een programma, dat klassieke verfilmingen combineert met nieuw geproduceerde animaties van de geliefde verhalen van Astrid Lindgren. Een uur lang werden delen van Astrid Lindgrens bekende sprookjes zoals “Pippi Langkous” en “Vi på Saltkråkan” afgewisseld met nieuw geproduceerde en geanimeerde versies van “Emil i Lönneberga”, “Kajsa Kavant”, “Nils Karlsson Pyssling” en “Räven en Tomten”. Het programma wordt omlijst door het minder bekende korte verhaal “Lustig-Gök”, dat gaat over twee zieke kinderen, die worden verzorgd door een boomkoekoek. “Het verhaal van Astrid Lindgren speelt zich vaak af tijdens Kerstmis. Ik denk dat veel mensen in Zweden Kerstmis associëren met Astrid, dus het voelde heel natuurlijk”, zegt Johan Palmberg, coproducent achter het project en achterkleinzoon van Astrid Lindgren. Het programma ging op 24 december in première en zal een terugkerend onderdeel zijn van de kerstselectie van SVT. Of dat het einde is van Kalle Anka?

Wat zijn ze ons dankbaar! De vele tientallen koolmeesjes, pimpelmeesjes, zwarte meesjes, matkopmeesjes, grote bonte spechten, boomklevers en alle andere vogeltjes die welkom zijn. Nu er zoveel sneeuw ligt en de temperaturen zo laag zijn, valt het voor onze gevleugelde vrienden niet mee om voedsel te vinden. Gelukkig is het restaurant in Ödarp weer geopend en kunnen ze zich daar hun buikjes vol eten. Dagelijks doen ze zich tegoed aan zonnepitten, havermout, vetbollen en een spek. En wat zo leuk is, wat de ene vogel uit het hokje gooit of uit zijn bek laat vallen, pakt een ander vogeltje weer op! Het is even zoeken tussen de dennentakken, maar dat hebben ze er wel voor over. We kijken met veel plezier vanuit ons keukenraam naar de drukte rond het vogelvoederhuisje.

Het stukje spek dat we aan een haakje hadden hangen was afkomstig van de beenham, die we tijdens de kerstdagen hebben gegeten. Op enig moment was die op de grond gevallen. Meteen was er een koolmeesje mee gaan eten. Alleen bleef hij niet lang alleen! Ze kwamen volgens hem/ haar te dichtbij en maakte hij zich daar boos over! Ze waren er letterlijk over aan het vechten! Heiko merkte dit op, toen hij uit het stookhok de keldertrap op liep. Door het kelderraam kon hij het spektakel gadeslaan. De foto´s zijn helaas niet heel scherp, maar dat er “iemand” boos is, is wel duidelijk!

Telkens als we naar Aneby rijden komen we langs de waterval bij Stalpet. En altijd kijken we dan even opzij om te zien hoeveel water eruit komt. Het is bijna nooit hetzelfde. Soms slechts een paar druppels. Soms een gigantische stortvloed. In deze periode is de waterval volledig bebebevrrrrroren! Koud hè?
Veel tijd om te kijken had ik niet, omdat ik deze keer wel heel erg op tijd stond. Ik ging naar de tandarts in Aneby en op het moment dat ik klaar was moest ik zo snel mogelijk terug naar huis. Heiko moest namelijk aansluitend meteen door naar Tranås, voor een bezoekje aan de fysiotherapeut.

Heiko stond dan ook al op de weg voor ons huis, om de Volvo meteen weer de sporen te geven, zodat hij op tijd in Tranås zou zijn. Even een stressmomentje. Een uurtje later wist ik dat het een onnodig stressmomentje was! Heiko was keurig op tijd bij de praktijk van de fysio geweest, maar trof daar niemand aan! Hij wachtte een half uur en toen er nog steeds niemand was, belde hij de fysio maar eens. Het bleek om een misverstand te gaan. Heiko had geen afspraak voor díe middag, maar voor de middag erna! Communicatiefoutje zullen we maar zeggen… In een rustig tempo reed hij daarom maar weer terug naar Ödarp, om een dag later opnieuw naar Tranås te rijden…

De uitgever van Heiko zijn vier boeken maakt er wel reclame voor! Regelmatig komen er mailtjes voorbij waarin Heiko zijn vierde (voorlopig laatste) boek wordt aangeprezen. In bovenstaande advertentie heeft men zelfs een animatie tekening gemaakt van de foto die achter op het boek staat. Die foto is gemaakt tijdens de viering van midsommmar in Åsensby in Vireda. Op die foto heb ik een krans van bloemen op mijn hoofd en dat vond de uitgever blijkbaar wel grappig. Een creatief persoon heeft er toen dit plaatje van gemaakt. We zijn beiden wel een paar jaartjes jonger afgebeeld dan we in werkelijkheid zijn! Grappig plaatje! Hoe het met de verkoop van het boek gaat weet ik niet, maar we hebben wel al diverse seintjes gekregen van mensen die het boek gekocht hebben. In mei krijgen we weer een overzichtje van het aantal verkochte boeken (per boek en dan per gedrukt en digitaal exemplaar). Misschien kunnen we van de royalties wel weer een halve tank brandstof kopen…

Door een post op Facebook werden we er weer even aan herinnerd. In Nederland is in het erfrecht opgenomen, dat alle eigendommen volgens een bepaalde lijn vererfd worden. In principe erven de kinderen alles. Zodra één van de twee ouders komt te overlijden, kunnen de kinderen hun wettelijk kindsdeel opeisen. In datzelfde erfrecht is later opgenomen, dat de overblijvende partner het recht op vruchtgebruik heeft, van alles wat de overleden partner bezat (50% van het gezamenlijke vermogen). Oftewel, de kinderen kunnen nog niets opeisen. Wij hebben een en ander vastgelegd in testamenten en hebben in 2018 een begrafenisbureau bezocht, die diverse zaken nog eens in diverse documenten heeft gedocumenteerd. Daarmee dachten we het te hebben geregeld.

Niet volledig genoeg! Want in Zweden is het toch anders geregeld. Het “vruchtgebruik” kennen ze hier niet. Daarom moet je wel degelijk naar een notaris, om een aanvullend testament op te laten maken en die te laten registreren. Hierin moet worden vastgelegd, dat je wilt, dat bij een overlijden het Nederlands recht van toepassing is. In Aneby vonden we een advocatenbureau, die ook notariële zaken regelt. Een notaris noemen ze hier trouwens notarius publicus. Dat was even zoeken, want een notaris is hier nagenoeg onbekend. In ieder geval vonden we deze dichtbij en we namen er contact mee op, via een mailtje. Ze reageerden vlot, maar gaven aan, dat ze een andere specialisatie hadden en verwezen ons door naar een ander bureau: “Familjens Jurist” in Nässjö. Daar zochten we vervolgens contact mee en wachten nu op antwoord. Wordt vervolgd…

Sinds een paar weken zijn we er beiden voor de volle 100% van overtuigd, dat er nieuwe viervoeter bij ons in Ödarp gaat komen. Pantro is nu ruim vier jaar geleden overleden en wordt nog steeds gemist, maar toch willen we nu stappen gaan zetten op de leegte weer in te vullen. Een nieuwe vierpotige vriend in huis die over het laminaat trippelt, enthousiast reageert als je weer thuiskomt ongeacht hoe lang je weg bent geweest, waarmee je mooie wandelingen kunt maken en nog veel meer. Via het internet kwamen we op een site genaamd Djurportal.se. Een website waar mensen hun huisdier kunnen aanbieden voor herplaatsing. Daar zagen we vele honden voor hele uiteenlopende prijzen. We zochten en vonden een drietal mooie Golden Retrievers, een soort hond die we eerder gehad hebben. Deze honden zijn alle drie ongeveer 2 jaar oud en dat is precies wat we zoeken.

Via de website maakten we een account aan en toen bleek ineens dat we €.40,- per maand moeten betalen voor die site! Alleen met een account kun je reageren richting de aanbieders/ verkopers! Dat vonden we een hele vreemde manier van doen. Wij vinden €.40,- per maand een absurd hoog bedrag voor een dergelijke bemiddeling. Die ook nog eens volledig via de website en door koper en verkoper wordt afgehandeld. Nadat we het account hadden aangemaakt hebben we het een dag later meteen weer gedeactiveerd. Deze maand kunnen we nog zoeken en communiceren via die site. Daarna gaan we eventueel verder zoeken via Blocket.se. Maar hopelijk, misschien hebben we dan al een nieuw “gezinslid”…

In december hadden we bij ons in Zweden de hoogste elektriciteitsprijzen sinds februari 2023. Er was echter geen reden tot bezorgdheid volgens de stroomleveranciers. Deze winter zal voor huishoudens niet zo stressig zijn als de vorige, meent de deskundige. De hoge prijs die we in december hadden was tijdelijk, omdat het zo koud was. Het elektriciteitsverbruik werd hierdoor opgedreven, wat leidt tot druk op het elektriciteitssysteem. Het effect op de elektriciteitsmarkt is dan meteen voelbaar. Zweden kan niet aan de vraag voldoen: het land heeft grote behoefte aan import van elektriciteit als het zo koud is. Vooral tijdens de zogenaamde spitsuren in de ochtend. Vorig jaar hadden we een soortgelijke situatie in de eerste helft van december. Toen moest er, net als nu, elektriciteit uit Europa geïmporteerd worden. Dit keer werd het uit Frankrijk gehaald. We hoeven volgens de deskundigen geen herhaling van vorig jaar te verwachten. Toen werd op regeringsniveau de bevolking gewaarschuwd voor de mogelijkheid dat we af en toe dagdelen zonder elektriciteit zouden zitten. Ook werd er toen staatssteun verstrekt in verband me die hoge prijzen. De hoge elektriciteitsprijs kan voor veel huishoudens verontrustende herinneringen oproepen aan de record dure winter van vorig jaar. Vooralsnog blijven de waarschuwingen uit.

Ergens halverwege vorig jaar hadden we ons een beetje ingespeeld op de hoge energienota, om de aantal kilowatts binnen de perken te houden. Dit door middel van de aanleg van een mini waterkrachtcentrale in onze eigen dam bij de vijver.
Helaas kwam de buis verstopt te zitten met blad en kwam de stroomproductie tot stilstand.
Vervolgens bevroor het water in de bus en kwam er opnieuw geen enkel kilowatje aan stroomproductie.
Erg jammer, want het is niet normaal hoeveel water er al enkele maandenlang door onze vijver stroomt en via de buis voor de stroomproductie verder stroomt. Is dit nu wat ze noemen “verspilde energie”? Er ligt immers een mooie kans om energie op te wekken via dit stromende water, maar we doen het op dit moment niet! Dan verspil je toch energie, ook al is het misschien nog geen echte energie?

De laatste dagen hebben voor Heiko een repeterend karakter. Elke dag kan hij de sneeuwschuiver en een bezem ter hand nemen, om de paadjes weer sneeuwvrij te maken. Elke dag haalt hij een kruiwagen met hout vanuit de houtstek en legt het hout in de bak met de grijpvoorraad in het stookhok. En verder is hij de laatste dagen een tijdje in de garage bezig met het slijpen van een paar kettingen voor de kettingzaag. Langer dan anderhalf uur houdt hij het daar niet vol, omdat het er erg koud is. Van de eerste ketting had hij de tandjes op 15 graden geslepen. Toen hij die ketting weer op de kettingzaag spande en een stukje boomstam zaagde, kreeg hij hele fijne snippers. Niet goed. Toen hij daarna de tandjes op 20 graden vijlde werd het iets beter. Toch probeerde hij het vandaag onder een hoek van 25 graden en toen was hij tevreden over de snippers. Hij heeft nu negen kettingen geslepen en de tandjes van de resterende acht kettingen worden in de loop van de week ook nog allemaal onder een hoek van 25 graden geslepen. Dan ligt dat maar weer klaar voor de volgende zaagklussen…

Woensdag zijn we gaan brainstormen en hebben we het een en ander op papier gezet voor aanstaande zaterdag. Als alle buurtjes komen zijn we met 14 personen in Ödarp. Net als vier jaar geleden willen we samen op het nieuwe jaar toasten en daarbij de gasten Nederlandse oliebollen voorschotelen. Destijds, in januari 2020, vonden ze die heerlijk en sindsdien hebben zij ze moeten ontberen. Of nee, toch niet helemaal! Vorig jaar hebben we ze allemaal een paar gebracht. Verder denken we onze gasten zelfgebakken Groningse kniepertjes voor te zetten en een paar anders soorten koekjes. Bij de kniepertjes zullen we ook een bak slagroom serveren. Voor de liefhebbers. Al was het alleen maar voor Heiko… Verder allerlei soorten drinken. Bij binnenkomst dachten we iedereen een glas warme Glögg te geven. Het boodschappenlijstje is klaar, alsmede het to-do-lijstje. Heiko begon hierna meteen met het beslag voor de kniepertjes, die hij de volgende ochtend, vandaag, wilde gaan bakken. Zaterdagochtend gaan we samen de oliebollen bakken, zodat ze lekker vers zijn als de gasten ´s middags om 15:00 uur komen.

Ik begon vanochtend met ruimte te maken in de kamer: de kerstboom ging terug in de doos! Net zoals de ballen en de verlichting, waarna het naar de zolder verdween, voor ongeveer elf maanden. De rest van de kerstversieringen doen we denk ik begin volgende week. Op de plek van de kerstboom zetten we een stoel en bij het raam kwam de schommelstoel weer terug! Die was een tijdje verbannen naar de bovenverdieping, maar we misten die stoel toch wel een beetje in de kamer. Hij zit zo lekker. Door het vertrek van de boom is het alweer iets ruimer en rustiger in de kamer geworden.

En daar staat hij weer: “de kniepertjesbakker van Ödarp!”
Voor de tweede keer binnen een paar weken staat Heiko in de keuken onder de afzuigkap met het wafelijzer. De vorige keer had ik het beslag gemaakt en deze keer heeft hij dat zelf gedaan.
Gisteravond had hij van het deeg bolletjes gedraaid en nadat dat een nachtje in de koelkast had gestaan, kon er vanochtend gebakken worden.
Naar mijn mening waren de bolletjes vrij groot, maar dat had Heiko bewust gedaan. Met “de ervaring” van de vorige keer weet hij, dat deze grootte nog precies onder de ijzers blijft en er niet overheen gaat.
Het grote voordeel van grotere bolletjes deeg is, dat de wafeltjes, de kniepertjes, groter worden. Ja, ja, erg belangrijk!
Uit het beslag werden volgens de bakker 75 kniepertjes gebakken. Voor de lol maakt Heiko van de laatsten een opgerolde versie, net als de rolletjes van Bakker Vegter uit Hoogezand. Maar dan lekkerder uiteraard… Nou, ze smaakten wel heel erg goed! Vreemd, dat juist die al op zijn…

´s Middags reden we nog eventjes naar Tranås voor een paar boodschapjes.
Behoedzaam reden we over de weg die voor ons huis langsloopt
en die inmiddels is voorzien van een laag ijs.
De sneeuw die de laatste weken is gevallen, is aangereden tot ijs.
Gelukkig was er net een strooiauto langsgereden
die met gravel strooide. Zodoende was de weg redelijk berijdbaar.

Nadat we de boodschappen hadden gehaald en bij thuiskomst hadden opgeruimd, maakte ik een bakplaat vol met bitterkoekjes. Die zijn hier niet te koop, althans we hebben ze hier nog nooit gezien.
Ervan uitgaande dat dat het geval is, willen we onze Zweedse (en Nederlandse) gasten er zaterdagmiddag mee verrassen. Het is niet eens zo heel moeilijk te maken. Een uurtje later was alles alweer achter de rug en had ik dertig fraai gevormde bitterkoekjes. Of ze volgens Heiko goed van smaak waren hoefde ik niet na te vragen. Er lagen ineens een paar minder op het bord. Tja, het ruikt ook zo lekker en daar komt Heiko wel even op af…

Als ik vanaf de bank naar de buitenwand kijk, zit ik me de laatste tijd meer en meer te “ergeren” aan dat laatste stukje witte wand in de kamer. De rest van de wanden is me prima naar de zin, maar dat ene hoekje? Nee.
Toen we daarover spraken bedachten we twee oplossingen: 1). Behangen met een ander behangetje of 2). we hangen een groot deel van die “witte vlek” vol met allerlei soorten fotolijstjes, waarin we een paar foto´s doen van onze vakanties. Gewoon een soort “wildgroei van fotolijstjes”, kriskras door elkaar en van verschillende groottes en modellen.
We gaan voor oplossing 2). en dat idee wordt nu door mij verder uitgewerkt.
Het begon met het verzamelen van de fotolijstjes. Er werden een aantal van zolder gehaald en in de kelder, in mijn knutselhoekje had ik ook nog een paar. Zo voor de vuist weg legde ik er een aantal op de grond, om ze een beetje te rangschikken. Vervolgens pakte ik een paar bussen verf met de kleuren wit, licht- en donkergrijs en verfde ik de lijstjes geheel willekeurig in die drie kleuren. Maar nu… De moeilijkste klus… De selectie… Volgens mij kunnen Heiko en ik dat het beste samen doen. Laterrrrs…