“Wat ruist er door het struikgewas…” zong Toon Hermans ooit. “´t Was een ehhh… ´t Was een ehhh…” Een ree! Niet één, maar zelfs twee! Op het land, dat aan de achterkant grenst aan ons land, stonden twee reeën rustig te grazen. Héél dicht bij huis. Kijk dat kan ik nu enorm waarderen. Ik ben al vele weken het huis niet meer uit geweest en kon zodoende alleen maar van Heiko aanhoren, hoeveel reeën, hazen, vossen en kraanvogels hij…
“Ochtenstond heeft goud in de mond”. Dat was precies wat er was vanochtend: goud in de lucht. Niet echt natuurlijk, maar er waren meteen om zes uur deze morgen al hele mooie luchten te zien. Na een nachtvorst van acht graden beloofde het een mooie zonnige dag te worden. Heiko ging weer eens aan het bomen snoeien in Tranås en daarom waren we weer lekker vroeg uit de veren. De eerste paar uurtjes van vandaag waren frisjes met -8…
Was het de vorige week Ebba, die heel gezellig bij me op de tafel kwam liggen, was het vandaag Jikke! Terwijl ik achter de laptop zat, aan het bureau, kwam zij mij met een bezoekje vereren. En niet zomaar eentje, want ze ging er helemaal voor. Ze springt rechts op het bureaublad, loopt dan (nagenoeg) altijd over het toetsenbord naar links. Daar staat de la altijd open, waar een soort extra blad op ligt, waar ik heerlijk mijn…
Ruim 800 keer werd de eerste berichtgeving rond het coronavirus in Zweden bekeken. Op 16 maart plaatsten we een update over de pandemie in dit land. Daarna op de 23ste maart weer, welke door ruim 600 mensen werd gelezen. We voorzien daarmee toch in een bepaalde behoefte en geven daarom vandaag weer een update. We hebben immers wereldwijd nog steeds te maken met dit verschrikkelijke virus, die dagelijks vele mensenlevens eist en dagelijks nieuwe besmettingen laat zien. Gelukkig zijn er…
Sinds 2016 stonden alle Paasspulletjes doelloos in twee kratten op zolder. In 2017 hadden we het te druk met het inpakken, omdat we een paar weken na Pasen zouden emigreren. In 2018 waren we druk bezig met de verbouwing en verbetering aan dit huis en in 2019 waren we rond deze feestdagen in Nederland. Toen kwam het er ook niet van, om het huis voor slechts een paar dagen in Paassfeer te brengen. Gisteren bedacht ik me, dat het…
Het dak op om het eraf te halen. Huh? Nu de nieuwe houtstek helemaal in de Faluröd verf zit, is het tijd voor het dak. Daarvoor ga ik de zwarte, metalen golfplaten van het dak van de twee containers gebruiken. Zoals eerder al geschreven, is het maken van de houtstek een eerste stap in het maken van een gastenverblijf. Daarvoor moet de houtcontainer leeg én verwijderd worden. Het hout gaat zodoende vanuit de container naar de nieuwe houtstek. Om…
Een bijzonder momentje. Vandaag is het anderhalve week geleden, dat de hechtingen eruit kwamen. De nieuwe pleisters, die toen op de wonden werden geplakt, mochten er nu af! Eerst nog maar even onder de douche en dan… weg met die dingen! Nou, dat voelde wel even een beetje “griezelig”. Niet omdat de wonden open waren of zo hoor, integendeel. Ze zagen er heel mooi uit. Het voelde alleen een beetje onwennig. De pleisters waren een soort van bescherming en…
Heerlijk! Het zonnetje is er alweer op tijd bij. Vanochtend was dat een van de eerste dingen die we zagen. De zon kwam, zoals altijd, achter het huis op en scheen zijn stralen door de bomen. Eerst weinig en daarna steeds meer en meer. Het leek heel mooi, vooral de weerkaatsing op het water van het beekje, vijvertje. Het is wel duidelijk, dat het ook deze nacht een paar graden heeft gevroren, want een laagje ijs bedekte het…
Nu de houtstek zijn basisconstructie heeft, willen we die graag een kleurtje geven, alvorens we het hout erin gaan leggen. Tja, en als je dan om je heen lijkt is er maar een kleur mogelijk: Faluröd. De containerschuur heeft die kleur, het trollenhuisje, de vogelhokjes: jawel, de houtstek krijgt die kleur ook. Gelukkig hebben we er nog drie emmertjes verf van staan. Dat hebben we ooit in Vetlanda gekocht toen we het vakantiehuis daar hadden. De emmertjes Faluröd zijn…
Heel soms is het vroege vertrek van Heiko best een beetje vervelend. Rond zes uur gaat de wekker en ja, dan ben ik ook gewekt en lukt het niet zo snel om weer in slaap te komen. Vooral nu het ´s ochtends al zo licht is. Hmmm… Wat doe je dan? Blijf je toch in bed of sta je op? Vaak sta ik op, al was het alleen al, dat je dan samen kunt ontbijten. Nadat Heiko dan naar zijn…
Vandaag is het weer de jaarlijkse “Våffeldagen”. Het gaat hierbij om slechts één ding: om wafels. Uiteraard met heerlijke jam of sylt zoals het in het Zweeds heet en voldoende slagroom. Wafels worden het hele jaar door wel in Zweden gegeten hoor, maar ze zijn vooral populair op 25 maart. Vandaag dus, wanneer ze Våffeldagen vieren. Zweedse wafels zijn platter dan de bekendere Belgische wafels en worden normaal gesproken gemaakt in een speciaal wafelijzer, waardoor de wafels hartvormig worden. Waarom…
Ja, écht! En het was lekker! Waarom gestoofde sla? Nou, Heiko de laatste keer dat hij boodschappen had gedaan ook een krop ijsbergsla meegenomen. Hij lust dat zelf niet zo graag: het is hem te hard in vergelijking met veldsla. Omdat we de krop al een poosje in huis hadden was het nu eigenlijk wel tijd om hem op te eten. Dat was reden één. Daarnaast ben ik nog een beetje huiverig voor te vet eten en als je…
Het lijkt erop, alsof het herstellen van de operatie vanaf zondag is veranderd. In de positieve zin! De pijn is meer en meer draaglijk en soms zelfs even “zoek”. Een hele verademing! Door het verdere genezen van de wond ben ik steeds mobieler dan dat ik de laatste drie weken ben geweest. Ik doe weer kleine dingetjes, waarna ik niet meteen weer hoef te zitten of dat er direct pijn volgt. Heerlijk! En hoewel ik bijna dagelijks wel het eten…
“Het zijn de kleine dingen die het doen”. Zo kunnen we de laatste weken heel eenvoudig genieten van de takken, die in de kamer en keuken op de vaas staan. Het waren takken van de lijsterbes en kers. Terwijl ze van de warmte genoten lieten ze de knoppen ontluiken. Daarna was het een lust voor het oog, om de fijne bloemetjes te zien. Alleen duurt het niet al te lang, dat ze daarna de blaadjes laten vallen. Het is…
En toen was het helemaal mis: vannacht vernam ik mijn maag al behoorlijk. Hoe ik ook ging liggen, ik bleef veel pijn houden. Precies onder de ribben. Dit keer niet aan de linker, maar aan de rechterkant. Ook na het opstaan zetten de klachten door. Staan, zitten, lopen: het wilde maar niet overgaan. Liggen was nog het meest aangenaam. Alsof de druk op maag en darmen dan verminderde en de pijn iets dragelijker werd. Toch bleef het verre van fijn….