Gisteren. Nog net voor de bui aan, keek ik nog even naar de bonenstruikjes. Voor het eerst sinds “onze carrière als landbouwers” in Ödarp, kunnen we over een tijdje boontjes oogsten! Er hangen namelijk al hele kleintjes en ook al een paar grote jongens in de plantjes! Oh, is het niet geweldig? Zij komen als een van de eersten in de diepvries in de tvättstuga!
Of deze in de diepvries komen? Ik betwijfel het. Met” deze” bedoel ik de dropplant en munt. Die groeien als kool! Van beide planten kan thee getrokken worden. De dropplant smaakt alleen niet naar drop, maar naar anijs. Samen met munt is het een hele goeie combinatie. Van de dropplant ga ik siroop maken! Zodra er bloemen in de plant komen. Het recept ligt inmiddels klaar! Dropplant is eveneens lekker in salades en is lekker in kruidige vleesschotels. Maar ook in desserts! Van de bladeren van deze muntplant kun je uiteraard ook alleen al lekkere thee trekken. Binnenkort gaat van de dropplant een stekje (of meer) terug naar de gulle geefster, Marijke (van Rob). Ook van de muntplant, ooit gekregen van Ria Vaneman, gaat een stekje naar haar.
Gelukkig gaat het met Heiko zijn gezondheid iets beter! Sinds hij niet meer drie dagen in de week het zware werk doet voor Örtengren heeft hij minder klachten. Zo voelt zijn rug beter/ sterker en de pijn in de heupen is afgezwakt. Dat betekent toch, dat hij de juiste beslissing heeft genomen om te stoppen met het zware lichamelijk werk bij Kenth? Nu kan hij in alle rust in en om het huis het een en ander doen, wat anders er nog “even” bij kwam. Nog naast het werk bij Kenth. Nee, dit is zo vele malen beter!
Vanochtend splitsen we ons: ik ging de bovenverdieping schoonmaken en Heiko ging een eindje rijden. Eerlijk verdeeld toch? Heiko ging niet voor de lol rijden hoor. Hij ging een aantal boodschappen doen in Tranås. Als eerste een brief op de bus doen bij de Preem, omdat het gewogen moest worden. Het CAK wil graag ieder jaar van mij weten wat het wereldinkomen is. Dat formulier had dit jaar een andere inhoud gekregen en het is ze gelukt, om het erg ingewikkeld te maken! Jeetje zeg! Wat ingewikkelde berekeningen moest je dit keer maken! Met getallen, die soms “hier” en soms “daar” in het formulier stonden en soms op het blad met de rekenhulp. We hadden het laatst samen ingevuld en hopen nu maar dat het goed komt. Het moet met de post terug naar Nederland, zodat het CAK er weer verder mee kan.
Hierna liep hij bij Kenth binnen, omdat we een nieuw hangplantje wilden hebben voor onder de carport. Net als een bloempot voor de verkregen plant van Kenth en Marie. Slim hoor! Een plantje weggeven in de hoop, dat de klant een dag later naar de zaak komt voor een passende bloempot! Het deed me denken aan de commerciële actie van een winkelier in Siddeburen. Vele jaren geleden gaf die tijdens Sint-Maarten (alleen in noord Nederland/ Groningen gevierd) op 11 november aan alle kinderen die bij hem kwamen te zingen, een goudvis. In een plastic zakje. De volgende dag kwamen vele ouders bij hem langs voor… Ja! Een vissenkom! Commerciëler kan toch niet? Bij Kenth werden de plantjes en de bloempot gevonden en afgerekend tegen een vriendenprijsje.
Daarna zette de Volvo koers naar bouwmarkt Byggmax voor een paar platen voor in de kelderkast. Nu de diepvries eruit is, is daar ruimte gekomen voor een stelling. De benodigde planken en balkjes waren nog wel aanwezig, maar niet de benodigde platen. Gelukkig had de Byggmax voldoende voorraad. De laatste stop was voor een paar boodschappen. Bij binnenkomst was het erg druk in de supermarkt geweest, zo vertelde Heiko me later, en moest hij slalommend om de winkelkarretjes heen. Echter aangekomen bij de kassa was hij meteen aan de beurt en was van enige filevorming of vertraging geen sprake meer!
Na de verlate lunch ging Heiko meteen met de meegenomen plantjes aan de slag. Hij had twee witte hangplantjes gekocht en er van Kenth twee roze bijgekregen. Die laatste twee waren niet meer zo heel erg fris en gaf hij zodoende maar weg. De witte kwamen samen in de hanger en werden aan een schroefoog onder de carport gehangen. De twee roze exemplaren, best nog goed voor een paar weken, werden elk apart in een bloempot gepoot en op de houten trap geplaatst, die op de oprit achter het huis staat. Weer een frisse en fruitige uitstaling!
Tenslotte werd de, zondagmiddag verkregen, plant in een grotere pot overgepot. Wat overigens geen overbodige luxe was. De pot waar de plant uit kwam was helemaal dichtgegroeid met wortels. Het plastic binnen pot moest erom weggesneden worden! Alles kreeg uiteraard een beetje water nadat hun geweld was aangedaan. De grote plant in de grotere pot plaatsten we op de veranda. Het bleek namelijk een buitenplant te zijn, die vóór de eerste nachtvorst naar binnen moet om te overwinteren.
Hierna was de nieuwe stelling in de kelderkast aan de beurt. Vanochtend waren de maten opgenomen en zodoende konden de juiste afmetingen plaat gekocht worden. De ene moest 119 centimeter zijn en de plaat was 120 centimeter. Perfect! Daarvan werd een centimeter van de lengte afgezaagd en op de plankjes gelegd, die aan de houten wanden waren vastgeschroefd. Heel simpel eigenlijk. Rechts op de hoek moest een poot komen, omdat de plaat anders zou gaan kantelen. De ruimte onder de eerste plank is 53 centimeter, waarmee daar iets hoogs kan komen te staan. De plank is trouwens vijftig centimeter diep, wat betekent dat er heel veel ruimte is om iets op te zetten. Vergelijkbaar met de ruimte van de deksel van de diepvries die daar eerst stond. Er waren twee planken van vijftig breed en een meter twintig lang meegenomen. De tweede plank kwam erboven. Hiermee is er drie keer zoveel opslag en uitstalruimte gecreëerd als voorheen. Mooi zo! Dan kan alles weer iets ruimer neergezet worden, zodat we weer overzicht hebben.
Tijdens dat klusje werd er gebeld.
De man die gisteren de startkabels had gehaald kwam langs om ze terug te brengen!
Hij was langzaam, maar veilig met de tractor thuisgekomen in Linderås.
Hij bedankte hartelijk voor het lenen van de startkabels en was binnen vijf minuten ook alweer weg.
Hij werkt namelijk voor de brandweer en moest paraat zijn vanaf de standplaats.
Fijn dat we hem hebben kunnen helpen!
Deze jonge man met vijf dames en vijf kalfjes worden over twee weken onze buren! Ze komen achter het huis te lopen! Onze buren en vrienden Roy en Maria uit Västorp hebben dat stuk grond onlangs gepacht.
Roy en zijn zonen Markus en Emil gaan daar binnenkort beginnen met het omheinen van het stuk land met schrikdraad. Daarvoor moeten eerst de palen nog in de grond komen.
En er moet stroom naar toe gebracht worden. Onze stroom! Vanmiddag werd een zogenaamd weideklokje geplaatst naast onze carport en vanaf daar een schrikdraad getrokken naar het afgeschermde weiland van onze buurman Conny. Daar waar de koeien even tijdelijk zouden komen te staan. Stroom, afgetapt vanuit onze carport, die ze straks weer doorkoppelen naar de te maken omheining van schrikdraad achter ons huis.
Zijn ze niet lief?
Wat zien ze er goed uit!
En straks zien we ze elke dag!
Maar eerst moesten ze vanaf de berg tegenover ons naar een stuk land ten noorden van ons. Er werd ons gevraagd of wij wilden helpen. Natuurlijk! Geweldig! Hetgeen wij moesten doen was bij het stuk elastiek staan, dat over de weg gespannen was: al het verkeer tegenhouden! Verderop richting Tranås stonden Maria en zoon Emil op de weg, om de koeien het land in te drijven.
De dames en heren (we weten het geslacht van de kalfjes nog niet) hadden nog nooit over asfalt gelopen. Dus dat werd even spannend. Markus kwam op enig moment, met zijn quad voorop gereden, met de groep van boven. Hij lokte een van de dames met een emmer voer en de rest volgde. Net bij de overgang van het pad naar de weg stond de groep even stil…
Alsof ze zich af stonden te vragen wat voor spul dat nou weer was. Je kon het niet eten! Dat was al snel duidelijk. Nadat Markus de emmer onder haar neus hield kwam de leidster wederom op gang en volgde de rest haar weer. Ze liepen kalm achter de quad aan over de weg. Ongeveer tweehonderd meter, waarna ze rechtsaf het nieuwe grasland opliepen. Daar staat weer voeding genoeg. Nog twee weekjes wachten en dan komen de achterburen ons verblijden met hun aanwezigheid. Een droom die uitkomt!
Gisteren hadden we iets op de website vermeld over de lage bandenspanning van de Volvo. Nadat de bewuste band was opgepompt bleef de melding bestaan. Daarop reageerden Wilfred en Jan Willem. Het schijnt namelijk, dat je het zogenaamde kalibreren heel eenvoudig zelf kunt doen! Even de auto starten en via de boordcomputer naar de keuze “MyCar”. Daarin vind je een menukeuze bandeninstellingen. Vervolgens kies je voor kalibreren, klikken en klaar is kees. De melding is verdwenen. “Bedankt, Wilfred en Willem Jan! Top!”
Wij aten vanavond iets nieuws. We hadden tussen de middag al warm gegeten, een van de voordelen dat Heiko thuis is. Daarom vanavond een broodmaaltijd. Een maaltijd met een “ring-brood”. Het had een andere naam, maar die ben ik vergeten. Het brood was opengesneden en daarin had men vlees en kaas gelegd. De ring-brood moest even in de oven om het brood af te bakken. Hmmm… Wat begon het in de keuken lekker te ruiken! Heiko vond het brood helemaal geweldig. Jammer genoeg vond ik het niet zo´n succes. Het vlees vond ik nou niet echt “je-van-het”. De volgende keer (want die gaat er vast voor Heiko komen) hou ik het bij een broodje kaas!
