Geen widgets gevonden in de zijbalk

De eerste sneeuwklokjes staan boven de grond! Een heuglijk moment! Als liefhebber van tuinieren weet je dat dit betekent, dat het tuinseizoen en de lente een stapje dichterbij komen. Vorig seizoen schreef ik over de verschillende soorten sneeuwklokjes:

En daarom doe ik dat nu natuurlijk niet weer. Ik heb nog wel een paar leuke weetjes over dit mooie, dappere bloemetje: * De wetenschappelijke naam “Galanthus nivalis” is afgeleid van de Griekse woorden “gala”, melk en “anthos”, bloem en “Nivalis” betekent “in of bij de sneeuw groeiend”. * Het blad, de bloem en de bol van sneeuwklokjes zijn giftig! * Geef sneeuwklokjes een plek waar ze in het voorjaar volop in de zon staan, maar de rest van het jaar in de schaduw. Een plek onder bomen of struikgewas is vaak ideaal. * Ze houden van een rustige plek waar je de grond niet al te veel moet bewerken. * Er bestaan maar liefst 2000 (!) verschillende sneeuwklokjes wereldwijd en dat aantal blijf maar groeien!

* Naast het bolgewas bestaat ook de bergsneeuwklokjesboom, Halesia Carolina. Deze struik bloeit van half april tot half mei en heeft bloemetjes die op sneeuwklokjes lijken. * Sneeuwklokjes maken maar kleine bolletjes, die snel uitdrogen. Daarom koop je ze best in maart, na de bloei met het loof er nog aan. Die zet je vervolgens op de gewenste plek in de tuin zet. * Het is vrij ongebruikelijk, maar je kunt sneeuwklokjes ook zaaien. Als de groene zaaddozen geel worden, iets opengaan en de steeltjes naar de grond buigen, wordt het tijd om de zaden te verzamelen. Zaai ze dan direct in de grond. * In Groot-Brittannië zijn sneeuwklokjes enorm populair. Er zijn zelfs verzamelaars die hoge bedragen neertellen, om een zeldzame soort te bemachtigen. De duurste tot nog toe is “Golden Tears”, een geel sneeuwklokje in de vorm van een pagode. Dat werd in 2002 op eBay verkocht voor liefst 2.200 euro! Nou vraag ik je…

Sneeuwklokjes… Lente dichterbij… Tuinieren…
En dan de weersvoorspelling!
Vanaf zondag gaan de temperaturen weer naar beneden en krijgen we die dag zelfs bijna tien (10 !) millimeter sneeuw!
En als je naar de nachttemperaturen kijkt: denk jij dan meteen aan voorjaar?
Aan het groen worden van blaadjes aan bomen en struiken?
Ik niet!
Laten we hopen, dat deze voorspelling op een misverstand berust en dat het er morgen heel anders uitziet…

De emmers en pannen met as en kooltjes, die gisteren uit de kachel gehaald waren, zouden vandaag leeggemaakt worden. Heiko had me verteld, dat de as wel over de tuin uitgestrooid mocht worden. Over het gras wel te verstaan. Dat is immers goed tegen mos. Alleen denk ik niet, dat hij zo blij met mij zou zijn, wanneer niet alleen de as, maar ook de kooltjes op het grasveld kwamen te liggen. Daarom werd alles maar achter de carport gegooid. Dat deed ik natuurlijk met “grof geweld”: wat een stof kwam daardoor vrij! Ik had ontzettend mazzel, dat de wind vanuit het zuidwesten kwam en van me af waaide. Andersom? Dan had ik me meteen weer kunnen douchen!

Heiko was inmiddels wederom bij zijn ouders.
Die hadden de koffie al klaar staan. Gezamenlijk werd de koffie opgehaald.
En wat denk je? Zou er iets bij de koffie worden genomen?


Zeker weten!
Vanaf de eerste ontmoeting met Heiko zijn ouders weet ik niet anders, of het is vaste prik, dat er iets bij de koffie wordt aangeboden.


Als ik het goed zie lag er vandaag een stuk appeltaart op het bordje! Met slagroom natuurlijk!
“Oh, Heiko! Volgens mij groei jij wel deze week een paar kilootjes van al dat lekkers…”

Vandaag had ik mezelf beloofd, eigenlijk gewoon opgelegd, dat er boodschappen gedaan werden. In eerste instantie zou ik naar Tranås gaan, alleen daar was Erikshjälpen niet open. Ik meende, dat alle winkels van deze keten op dezelfde dagen de deuren open hadden voor publiek: mis! In Eksjö was de kringloopwinkel wel geopend en daarmee waren de plannen gewijzigd. Wat ben ik toch flexibel… Rond elf uur reed ik van huis. Het was grauw en grijs in de lucht en het meer bij Bordsjö was wit. Wit? Die lag nog vol ijs! Dat demonstreerde een wilde gans, want die liep heerlijk rustig en zeer relaxed waggelend over het meer!

De dreigende wolken losten langzaamaan op. Ze maakten af en toe zelfs ruimte voor de zon. De dreiging was dus loos alarm! Tegen de tijd dat ik Eksjö binnenreed was het nagenoeg zonnig te noemen! De wolken waren niet helemaal verdwenen, maar klagen? “Aan me nooit niet!”

De eerste stop was bij Erikshjälpen. Daar bracht ik de spulletjes heen, die deze week bij de opruiming van de kasten als “over” waren beschouwd. En voordat er weer iets uitgehaald zou worden, onder het mom van “Oh, maar dat zou ik heel misschien ooit nog wel eens kunnen gebruiken”, leverde ik het af. Alles wat ik wegdeed voor een tweede ronde, had ik niet gemist. Van sommige zaken wist ik niet eens meer dat ik ze (nog) had! Dat zegt genoeg. Daarom nu geen twijfels!

Na Erikshjälpen werd de DollarStore bezocht! Wat toch een geweldige winkel! Als je niet sterk in je schoenen staat kom je met veel meer bij de kassa dan je lief is. Alles is ruim opgesteld en daardoor zijn alle goederen duidelijk zichtbaar. Dan zie je bepaalde dingen die je niet direct nodig bent, maar wel in de winkelmand verdwijnen… Nee, dit keer heb ik geen extra´s gekocht. Mede vanwege het feit, dat ik flauwviel in de winkel. Altijd een vernederend moment. Dat je bijkomt en er (in dit geval) een paar mensen om je heen staan. Dan wil je zo snel mogelijk de winkel verlaten. Het overkwam me ook nog eens in de supermarkt. Juist op een moment, dat het ontzettend druk was. Bah! Doordat het zo druk was ging ik wel weer op in de menigte en daarmee voel je je dan even “beter”.

Het was kort na het middaguur, dat ik van Heiko weer een foto kreeg toegestuurd. Ze zaten in Hoogezand gezamenlijk rond de stamppot zoete appels! Met uiteraard een gehaktbal. Het recept van moeders gehaktballen vindt Heiko heerlijk. Daarom werd voor zijn komst een grote pan vol met gehaktballen gebraden. De verschillende stamppoten van deze week waren heerlijk en dan eet je automatisch een beetje meer. Gelukkig zaten er nog extra gaatjes in zijn riem…

Mijn terugreis vanaf Eksjö was nagenoeg gelijk aan de heenreis. Beide keren was het somber. De lucht was weer grauw. De wolken waren wederom dreigend. Nu bleef het niet droog. Behoorlijk dikke druppels water kwamen in grote hoeveelheden naar beneden. Dan rijdt het toch minder leuk dan met het zonnetje erbij. Wat wel bijzonder was, was dat ik twee kraanvogels zag lopen! Voor mij de eerste keer dit jaar. Heiko had al eentje gezien. Gisteravond had ik een paar gehoord. Vorig jaar was dat trouwens op 10 maart! Voor de Zweed is het terugkeren van de kraanvogels een teken dat de lente is begonnen. Met de sneeuwklokjes boven de grond kan ik alleen maar instemmen! Het is lente!

De boswilg, achter het huis heeft inmiddels al flinke katjes.
Vanochtend waren ze nog droog.
Vanmiddag waren het “verzopen katjes”.

Na het middageten reed Heiko naar Onstwedde. Feestje! Naar Gert en Elise en kleinkinderen Merle, Daan en Jelte! Onderweg had hij een taartje gekocht en dat werd meteen aangesneden. Dat ging erin als koek! Een half uurtje nadat Elise met de drie kids thuis was van school, moest ze alweer met de jongste naar Stadskanaal voor zwemles. Heiko, of opa Zweden, bleef bij Merle en Daan. Daar werden spelletjes mee gespeeld en voor ze er erg in hadden was mama alweer terug met Jelte. Er werd weer een keuze gemaakt uit de ruime hoeveelheid spelletjes en zo werd er “Wie ben ik?” gespeeld.

Ondertussen was Elise het eten aan het voorbereiden, waarbij Heiko ook zou aanschuiven. Die bofkont at dus twee keer warm vandaag! Hij wordt meer en meer een Zweed. ´s Avonds, net voordat de kinderen op bed gingen, werd in de kamer een oude spelcomputer op de tv aangesloten. Een Wii heet dat geloof ik. De kinderen wisten er wel raad mee, maar opa Zweden moest eerst wegwijs gemaakt worden met dit spel. Toch werd er veel plezier beleefd, wat om de beurt gespeeld werd.

De klok tikte ondertussen onverbiddelijk door en het moment kwam, dat de kinderen naar bed moesten. Ze hadden alle drie een soortgelijke pyjama´s aan. Merle had een pakje als luipaard, Daan was een hond en Jelte zag eruit als een tijger. Met de capuchon over het hoofd waren ze onherkenbaar! Na nog een laatste knuffel voor opa Zweden en de groetjes voor oma Zweden (!) gingen ze naar bed. Toen de kinderen op bed lagen was er gelegenheid om als volwassenen onder elkaar nog even te praten. Gert en Elise vertelden, dat ze graag weer naar ons toekomen dit jaar. Eerst hadden ze de meivakantie in gedachten, alleen ze hoorden dat dan onze andere dochter en haar gezin komt. Vandaar dat Gert en Elise hun bezoekje uitstellen naar de herfstvakantie zoals de planning nu lijkt. Wat een leuk vooruitzicht! Beide dochters, schoonzoons en alle kleinkinderen die bij ons komen dit jaar. Leuk, leuk, leuk!

2 gedachten over “Tekenen van lente in Ödarp!”
  1. Mooi vooruitzicht dat de dochters met mannen en kinderen weer komen. Daar kunnen jullie mooi naar uitkijken!
    En hopelijk ook tussen deze bezoekjes zelf met de camper richting zuid-west! Leuk om jullie op te verheugen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.