“Kat” mist oog!

In onze digitale agenda stond bij 4 augustus: “katten binnenhalen. Alle drie!” Huh? Alle drie? We hebben er maar een, ons dametje Ebba. We konden ons geen van beide herinneren waarom dit zo in onze agenda stond. Vandaag werd gelukkig duidelijk wat er mee bedoeld werd. Vannacht om 2 uur (!) werden we nagenoeg tegelijk wakker. We hoorden een vreemd geluid en zagen oranje zwaailichten buiten, die weerkaatsten in de slaapkamer. Gek is dat hè? Je slaapt door de dagelijkse geluiden heen, maar als er iets anders klinkt ben je meteen wakker. Beiden keken we naar buiten en zagen een grote tractor voorbijkomen die de bermen maaide! Toen wist Heiko meteen weer waarom we “drie katten” naar binnen moesten halen. Hoe het zit? Als we naar Nederland gaan, blijft Ebba binnen en kan ze de gehele kelderverdieping bewonen. Ze wordt tijdens onze afwezigheid verzorgd door de buurvrouw. Ebba is kat nummer één. Welke die andere twee zijn wist Heiko dus vannacht weer: de zwarte ijzeren katten met de twee knikkers als ogen die in de berm staan, om het verkeer erop attent te maken, dat er hier een kat woont! Het is de bedoeling, dat verkeersdeelnemers dan iets langzamer gaan rijden en alert zijn op plotseling overstekende katjes.

We meenden, dat de bermen ergens in augustus gemaaid werden. Op het moment dat wij in Nederland zijn. We wilden er vooraan zijn als de tractor met het grote maaidek voorbijkomt. Dan zou er immers weinig van de ijzeren bermkatten overblijven. Helaas waren we te laat. Vanochtend gingen we kijken wat “de schade” was. Dat viel gelukkig alleszins mee” De ene, zwarte ijzeren kat aan onze kant van de weg staat op onze eigen grond en daar onderhouden wij de bermen. Daar maaide de chauffeur van de tractor niet. Die kat was ongeschonden. De andere, een eindje richting Tranås zagen we niet staan. Heiko liep erheen en vond de kat in het gemaaide hoge gras. Onbeschadigd! Op twee dingen na: de beide oogjes zijn weg. Dat valt eigenlijk nog mee ook. Hij zocht even op de plek des onheils en warempel! Hij vond een oogje, dat wil zeggen een knikker. Die werd weer in “de kat” gedrukt en daarmee was onze kat een piratenkat geworden. In de loop van de dag vroegen we onze dochter Elise of een van hun kinderen wellicht met knikkers speelt en of ze er misschien eentje voor ons hebben. ” ´t Is wat in Ödarp!”

Het weer was gisteren en vandaag niet echt afgestemd op dit jaargetijde. Heel vervelend voor degene die nu vakantie in Zweden hebben. Niet alleen voor de toeristen, maar ook voor de Zweden zelf. Dit is namelijk de periode, waarin zij vakantie hebben. Nagenoeg alle kantoor- en fabrieksmedewerk(st)ers zijn vrij. Meteen na midzomer is het weer omgeslagen. De temperaturen daalden flink en hebben we veel regen gekregen. Zo ook vandaag. Deze dag kwam er 18 millimeter regenwater in de watermeter, in 24 uur tijd. Best veel! Heiko wilde na de middag graag even naar buiten en sloeg zijn slag toen het even droog was. De lucht trok open en er kwam ruimte voor de zon. Binnen een half uur was hij echter weer binnen: de volgende regenbui had zich aangediend. Het enige wat hij had kunnen doen was blokken berkenstam met de kruiwagen vanuit houtstek 1 naar houtstek 2 brengen. Daar staat de klover.

Het was de bedoeling om die blokken te kloven, alleen vonden de weergoden dat geen goed idee. Ik weet wel dat slecht weer niet bestaat, slechts slechte kleding. Echter is die regen niet goed voor de elektrische klover. Er werd dus niet gekloofd. In een tweede poging om naar buiten te gaan om iets te doen, lukte het Heiko om de nog aanwezige stammetjes in kortere stukken te zagen. Snel, snel, snel, want de druppen vielen alweer in groten getale. Af en toe schuilen onder het afdakje van de houtstek… Heiko gaf het op en kwam voor de tweede keer met natte kleding binnen. “Dan maar niet!” Daarop ging hij de kelder in, naar zijn werkplaats om een paar kettingen van de kettingzaag te slijpen. Onafhankelijk van het weer!

Afgelopen week gingen we met de Volvo naar Tranås. Plotseling staat er een melding in het scherm van het dashboard: “Lågt däcktryck. Kontrollera, justera och kalibrera”. Lage banddruk. Controleren, afstellen en testen. Maar hoe moesten we de tekening nou lezen? Het was duidelijk, dat het een motor moest voorstellen. Alleen welke band betrof het? Na een paar keer goed kijken, kwam Heiko erachter! Het was een tekening van de auto van boven gezien. Hij zag het aan de spiegels! Zie je het ook? De rechter voorband moest hersteld worden, door er lucht bij te doen. Dat deed Heiko, alleen de melding blijft staan. Dit is duidelijk een gevalletje: “Wachten op de afspraak bij de garage, in augustus en het dan even melden”!

Wat niet tot augustus kon wachten waren de mieren. Tijdens het onkruid wieden stuitte ik op honderden mieren bij de flagstones. Die, die we in het gras hebben liggen, als paadje vanaf de trap van de veranda naar het grasveld. Onder twee van de stenen zitten hoogstwaarschijnlijk mierennesten, want toen ik er even op stond werd ik letterlijk aangevallen door de vlijtige beestjes. Alleen is dat verre van grappig, want ze bijten! Om dit te voorkomen, niet alleen bij mij echter ook bij bezoek, werd de bak met waspoeder opgehaald en een groot gedeelte van de inhoud werd langs en op de flagstones gestrooid. Het is de bedoeling, dat de mieren dit meenemen in het nest, zodat ze zichzelf uitroeien. Het is niet leuk, maar kan niet anders…

En dan hebben we nog een uitdaging! Vorig jaar zagen we al, dat bladeren van een aantal takken van de perenboom bij de oprit, ziek zijn. Ze vertonen althans vlekken op vele bladeren. We kunnen helaas niet ontdekken wat het voor aandoening is, laat staan wat we ertegen kunnen doen. Kenth werd zondag gevraagd. Er zitten immers vruchten in de boom. Dat kon volgens de kenner geen kwaad. Die konden we opeten. Alleen alle aangetaste bladeren moeten verwijderd worden en “dan verbranden!”. Een dezer dagen gaan we er samen mee aan de slag, in de hoop, dat de perenboom gered wordt…

Het afgelopen weekend liepen we samen door de tuin en zag ik een berk staan, die “uit het lood geslagen” was. Tijdens een storm of hevige windvlaag had die blijkbaar een duwtje in de rug gekregen, waardoor die nu scheef stond. Vlakbij die berk met witte bast, stond nog een berk en die stond perfect rechtop. Om die reden viel het extra op, dat deze bewuste boom zo scheef stond. Ik zei nog tegen Heiko, dat die boom bij een volgende storm of windvlaag waarschijnlijk verder zal gaan doorhangen en wellicht zal omvallen. Wat mij betrof kon die dan ook wel weggehaald worden.

Nou, dat hoef je maar een keer tegen Heiko te zeggen. Vanmiddag hoorde ik het bekende knetterende geluid van de kettingzaag al. Toen hij aan het einde van de middag weer binnen kwam hoefde ik het eigenlijk niet eens te vragen. De schuine berk was daadwerkelijk omgezaagd, meteen ook maar in stukjes gezaagd, naar houtstek 2 gebracht, meteen gekloofd en gestapeld! Voortvarend hoor. Het ging ook mooi, want het zonnetje was er af en toe bij!

Onze aardbeien blijven maar groeien! Wat zijn het er veel! De meeste zijn echter bosaardbeitjes en een paar “gewone” aardbeiplantjes. Ze doen het beide goed, alleen is de smaak van de gewone beter. De gewone komt nu in de verdrukking door de bosaardbeien. Daarom gaan we volgend seizoen het een en ander veranderen. Voor de gewone aardbei creëren we meer ruimte, omdat die de nou eenmaal lekkerste vruchten heeft. Er zullen bosaardbeitjes uit de bakken verwijderd worden. De gewone verdwijnen ook uit de groentetuin, omdat die al te lang op dezelfde plaats staan. We zijn geneigd, om twee van de vier moestuinbakken te vullen met de gewone plantjes en eentje met plantjes van de bosaardbeien.

Terwijl ik aardbeien plukte kwam er een vlinder op een van de bloemetjes zitten.
Het was een zogenaamde koevinkje. Een weinig opvallende bruine vlinder.
De bovenkant van de vleugels is donkerbruin.
De onderkant van de vleugels is lichtbruin met geel omrande oogvlekken met een witte stip in het midden.
Op de voorvleugel staan drie oogvlekken en op de achtervleugel vijf.
In juni en juli is de kans het grootst om hem te zien. Fijn, dat dit vlindertje zich totaal niet bedreigd voelde en op nog geen twintig centimeter afstand bij mij op een aardbeiplantje ging zitten…

Wie over een mogelijke emigratie nadenkt, overweegt heel wat factoren: “Vind ik snel een baan? Vind ik een leuke woning? Zal ik me snel thuis voelen?” Over die laatste vraag kan Grenzenloos je alvast wat advies geven. “De” Index on Cultural Similarity” van de Vrije Universiteit Berlijn toont hoe sterk de culturele waarden van twee bevolkingen op elkaar lijken. Als de waarden van je emigratieland dicht bij die van Nederland liggen, zal je je daar waarschijnlijk ook sneller thuis voelen. Een belangrijke kanttekening: we hebben het hier over cultuur in de zin van waarden en opvattingen, zoals hoeveel belang een bevolking hecht aan vrijgevigheid, individualiteit of gelijkheid. Andere aspecten van cultuur, zoals taal of gewoonten worden hier dus niet meegerekend. In deze index zijn een aantal Europese landen opgenomen.

Welke landen leunen het dichtst aan bij Nederland? Wat je vast graag wil weten: “welke landen komen nu het best overeen met Nederland”? Op de eerste plaats vinden we met voorsprong Zweden. Als je je snel thuis wil voelen na je emigratie, is Zweden dus geen gek idee. Ook andere landen in het noorden leunen dicht aan bij Nederland, met Finland op de derde plaats en Noorwegen op de vierde plaats. Opvallend zijn de vrij lage scores van enkele populaire emigratielanden. Spanje (10) en Duitsland (13) vinden we nog terug in de top 15. Portugal komen we echter pas tegen op nummer 18 en het populaire Frankrijk zelfs pas op 20. Griekenland leunt nog minder aan bij Nederland en staat bijna helemaal onderaan, op plaats 28. Natuurlijk is deze index slechts het resultaat van één onderzoek. We kunnen deze cijfers dus met een korreltje zout nemen. Bovendien hangt een geslaagde emigratie van veel meer factoren af, dan enkel gelijkaardige waarden tussen je oude en je nieuwe woonplaats…”