Natuurlijk moest ik eerst opzoeken wat voor beestje ik in de lijsterbesspirea zag. En het is gevonden hoor! Het gaat hier om de penseelkever. En het is uit de familie van de bladsprietkevers. Sprieten heeft hij inderdaad. Je-ig! Er zijn soorten penseelkevers, die volledig zwart zijn met gele vlekjes. De meesten hebben verschillende patronen als tekening op de schilden. De tekening doet denken aan de strepen van de wesp. Hierdoor raken vijanden verward en laten de penseelkever links liggen. Het lichaam is sterk behaard, behalve op de dekschilden. Deze beharing is belangrijk voor het overbrengen van stuifmeel. Hierdoor is de penseelkever een erg belangrijke kever voor de bevruchting van bloemen en planten! Ze worden ruim 1 centimeter groot en leven van de zachte delen van een plant. Ze hebben een voorkeur voor witte bloemen, wat hier duidelijk zichtbaar is. We zijn blij met ze in onze tuin!
Gisteren waren we in de ochtend weer even achter de laptop bezig.
Heiko zat achter de zijne “weer geheimzinnig te doen”, terwijl ik me bezig hield met de digitale administratie.
In de loop van de ochtend vertelde Heiko me, dat ik vanaf dat moment niet meer onze bankgegevens mag bekijken.
Geen apps meer openen of op de website inloggen.
Waarschijnlijk zou ik aan de hand van de betalingen kunnen zien wat er gaat gebeuren.
Oh kee…
Dat maakt me uiteraard meer en meer nieuwsgierig, maar ik hou me aan mijn woord om niet te kijken.
Hoe moeilijk dat soms ook is.
Op enig moment was ik het volledig zat om binnen te zitten!
Ik wilde de verschillende borders na lopen op onkruid en waar nodig schoonmaken!
Gisteren had ik een foto gemaakt van de bessenstruik naast de groentetuin. Toen ik de foto later onder ogen keek schrok ik me een hoedje!
“Wat zat er alweer veel onkruid in die border!”
Op het moment van het nemen van de foto was me dat totaal niet opgevallen.
Waarschijnlijk omdat ik alleen maar oog had voor de rode besjes, die in groten getale in het struikje hangen.
Van al dat onkruid heeft de rode bes vast van te lijden.
Dat onkruid ontneem haar vast en zeker voeding en water. Toch?
Waar ik zou beginnen was dan ook niet moeilijk: de border naast de groentetuin! Met frisse moed! Het was wel even een klusje hoor. Bepaalde stukken was wel weer leuk, want daar stond dan alleen de vogelmuur. Die heeft vele uitlopers, die overal heen slingeren. Eentje eruit trekken en je hebt een stukje van 20 bij 20 centimeter schoon! Hier en daar werden een paar distels verwijderd. Gewoon omdat ze te dicht op elkaar stonden, waardoor het heel rommelig leek. Dat was een paar weken eerder niet te zien, omdat ze toen nog kleiner waren. Na bijna een uur was het schoon en sloot ik dit stukje met een tevreden gevoel af.
De border bij de oprit was vervolgens aan de beurt. Daar liet de wilde appelboom me echter eerst even zien, dat hij zeker niet te verwaarlozen was, met het vermelden van de hoeveelheid appeltjes die hij al heeft! Behoorlijk veel! Meer dan vorig jaar, toen we de appeltjes gewoon moesten zoeken. Ik denk, dat ik binnenkort maar weer eens op zoek ga naar recepten met appels… Deze wilde appelboom wil niet onder doen voor de grote appelboom achter ons huis.
Voordat ik met de border begon kon ik het niet laten, om even bij de seringenstruiken te gluren. Die hadden al een poosje geen aandacht van ons gehad. Duidelijk te zien. Daar werd onkruid weggehaald, alsook vele stekjes van de sering. Tevens werden de kantjes netjes gemaakt. En toen… Ja. Toen werd er eindelijk met de border langs de oprit begonnen. Niet alle sprietjes met onkruid werden eruit gehaald hoor. Eerlijk is eerlijk. De grootste jongens echter wel. Hier en daar konden uitgebloeide plantjes worden afgeknipt en ging ik er als laatste met een schoffel doorheen. Daar konden de kleine onkruidjes trouwens niet van winnen…
Heiko was ook buiten bezig en begonnen met het stapelen van het gisteren gekloofde hout. Hij was inmiddels al ver heen met het stapelen van de gekloofde stammetjes.
Op het moment, dat ik hem even opzocht, had hij de achterkant van de houtstek al dichtgelegd.
Dat was ongeveer de helft van de stapel! Dat verliep vlotjes!
Nou ja zeg! Paddenstoelen?
Het moet niet nog sneller gaan hoor!
Paddenstoelen roepen bij mij altijd het jaargetijde herfst op
en daar wil ik eigenlijk nog niet aan denken.
We zitten nog midden in de zomer!
Na mijn tuinwerk op de zaterdag had ik me teruggetrokken in de keuken. Nog een paar dingetjes regelen voor morgen. Dan krijgen we “mee-grillers”. In de tussentijd had Heiko het klusje van het hout stapelen geklaard! Wat was dat snel gegaan. Uiteraard lag alles dicht bij de houtstek. Toch moest hij zich in vreemde bochten wringen, omdat er nog steeds grote blokken stam in de weg liggen. Ondanks dat is zijn missie geslaagd, om het gekloofde hout in de houtstek te krijgen!
Vanochtend gingen we na het ontbijt meteen samen naar de kelder. We vonden het weer tijd voor een knipbeurt voor Heiko! Het was eigenlijk nog niet eens zo lang geleden. Toch was het “nette” eraf. De tondeuse was de afgelopen nacht aan de oplader geweest en daardoor kon het grootste gedeelte van de “knipbeurt” daarmee gebeuren. Ja, ook met de waterpaskam. De flattopper in kappersjargon. Hierna bij de oren vrij knippen, de wenkbrauwen netjes maken en de nek uitscheren: klaar! Al met al zijn we hier de laatste tijd een half uurtje mee bezig. Heiko pakt aansluitend overigens altijd de stofzuiger, terwijl ik de spullen weer schoonmaak en opruim.
Hierna pakte Heiko de grasmaaier. Hij had gisteren nog willen maaien, maar door het stapelen was hij daar niet meer aan toegekomen. Het was echter wel tijd en mede gezien de komst van zijn baas, de hovenier, wilden we beiden uiteraard graag, dat het gras er netjes en verzorgd uitzag. Niet alleen het gras, ook de borders. De taakverdeling was eenvoudig: Heiko maaien, ik onkruid wieden. Omdat ik gisteren links van het huis gedaan had, was het nu de rechterkant waar ik mee verder ging. Bij de voordeur! Daar waar de lelies volop bloeien en de clematis volop in bloei staat!
De klimop bij de boog heeft al negen (!) knoppen!
In het eerste jaar!
Hier en daar aan de zuidkant van het huis en achter bij de waslijn werd een beetje onkruid getrokken en ging de schoffel door de perkjes. Daarmee hadden we ons doel bereikt: we hadden de tuin representatief gemaakt!
Vanmiddag gingen we grillen met Heiko zijn oude baas, Kenth Örtengren en zijn vriendin Marie. Kenth zijn zoon Elias was eveneens meegekomen. Deze afspraak had ik zelf gemaakt. Twee weken geleden, toen we daar waren om een plantje te kopen. Voor alle zekerheid hadden we nog eventjes een sms-berichtje gestuurd naar Kenth met de melding, dat ze niets moesten eten vooraf, omdat we meteen na hun komst zouden gaan grillen. De afspraak stond om drie uur. Op dat moment hadden we bijna alles klaar staan. Heiko had de stoelen klaargezet en hout gehaald in de kruiwagen, terwijl ik ervoor gezorgd had, dat alle “gereedschap” (bordjes en bestek en zo) en het eten op de grote katrol, annex tafel stond. Precies op dat moment reed de auto uit Tranås onze oprit op: het vuurtje kon worden aangestoken!
Elias kwam meteen naar Heiko toe en gaf hem een grote plant. Deze kan ´s zomers buiten staan en als het koeler wordt moet die naar binnen. “WoW! Wat een mooie! Dankjewel!” Kenth was hier al een keer eerder geweest en weet hoe wij wonen. Voor Marie was het de eerste keer. We hadden meteen plaatsgenomen bij de grilplaats en nadat ze om zich heen had gekeken zei ze, dat we een mooie grote en goed onderhouden tuin hadden. Even later liet ik haar en Elias het huis zien, want ze was toch wel heel nieuwsgierig naar de indeling en inrichting… We kregen complimenten!
Ieder had zijn eigen prikker en grilde zijn of haar worstjes boven het vuur, terwijl er gezellig werd gepraat. Ze waren echter wel een ietsiepietsie stilletjes. Marie is nooit echt spraakzaam, althans voor zover we, met name Heiko, haar kennen. De zoon van Kenth, Elias is ook geen spraakwaterval en Kenth zelf, die normaliter zijn mond niet stil heeft, was duidelijk moe. De lange werkdagen van zeven uur ´s morgens tot acht uur ´s avonds eisen zijn tol. In de zomermaanden is het altijd stressen voor hem en dat merkte je vandaag heel duidelijk.
Toch was het heel gezellig! Nadat iedereen uitgegeten was werd Heiko gevraagd, om zijn gitaar te halen, om een paar liedjes te spelen en te zingen. Ook werd er nog even gevoetbald met Elias. Die vertelde ons nog, dat hij donderdag jarig is en dertien jaar wordt. Een leuke knul!
Opeens kwamen er een paar druppen regen uit de hemel vallen! Dat was niet voorspeld, maar gebeurde toch. Gelukkig geen echte regenbui. Omdat iedereen toch was uitgegeten, begonnen we met opruimen. Iedereen pakte een handvol spulletjes en binnen enkele minuten was alles opgeruimd. Op de veranda namen we een kop koffie met een stukje gebak, waarna Kenth, Marie en Elias ons bedankten voor de gezellige middag en weer in de auto stapten. “Op weg naar de geciviliseerde wereld” zoals Kenth het noemde. Ha!
Wij ruimden de laatste dingen op en plaatsten toen de laptop op het bureau, om te bellen met Heiko zijn ouders. Die zaten fris en fruitig, als ook vrolijk en uitgerust op de bank.
Wat een verschil met twee weken geleden!
Heiko zijn vader heeft namelijk twee weken lang last gehad van een lekkende katheter. Afgelopen maandag is thuiszorg weer geweest en heeft het probleem gelukkig toch uiteindelijk weten te verhelpen.
Daarna konden ze bijkomen van de extra drukte door die lekkages. Zoals veel extra wasgoed, wat dagelijks gewassen, gedroogd en gestreken moest worden…
Heiko zijn moeder heeft overigens de grote klus geklaard, door de foto van de achterkleinkinderen Merle, Daan en Jelte af te maken! Die had ze van Elise gekregen in Diamond Painting!
Een gigantische klus, die ze toch maar mooi volbracht heeft. We feliciteerden haar daar dan ook van harte mee! Nog twee gesprekken via beeldbellen en dan zitten we bij hen in de kamer. Ze tellen de dagen af! Net als wij!
