Een bijzondere ochtend. Een spannende ochtend. Vandaag had ik mezelf beloofd om naar de kapper te gaan. Zelf, met de Hyundai. Heiko is morgen wel vrij, maar om hem dan nog eens weer naar Tranås te laten rijden, daar op mij laten wachten en dan “vrolijk” nog weer terug te laten rijden: nee. Na ruim vier maanden werd het tijd om zelf het stuur weer in handen te nemen. Het begin van de dag was goed, want een paar minuten over half vijf scheen de zon in het oosten al over de boomtoppen heen, op de boomtoppen in het westen!
Tegen half twaalf stapte ik in de auto. Waarom toen pas? Ik hoopte, dat er tussen de middag geen klanten zouden zijn in verband met lunchtijd. En ik had gelijk! Maar zelfs de kapper was er niet… Die had eveneens pauze. Tot één uur. Geen man over boord, want ik wilde toch nog een paar boodschapjes doen. En in plaats van na de kapper deed ik dat er nu maar vooraan. Eigenlijk ook maar goed, want tegen de tijd dat ik op de kappersstoel zat was ik eigenlijk al een beetje gebroken. Daar kon ik even tot rust komen, om vervolgens weer huiswaarts te keren. Het rijden beviel niet. Ik had gedacht, doordat je zelf rijdt, er meer controle zou zijn. Dat was niet zo, het was pijnlijker dan wanneer ik naast Heiko zou hebben gezeten. Maar het autorijden was ik nog niet verleerd: dat ging prima! Heerlijk zelfs! En mijn haar is weer kort!
Nee, ik ben Heiko niet tegengekomen. Die was met collega Anton als eerste een aantal fruitbomen gaan snoeien. Ze verbaasden zich erover, dat ze dit nu nog moesten doen. Qua tijd van het jaar. De vijf appelbomen zaten namelijk al volledig in blad en volledig in bloei. Oftewel véél te laat om die nog te snoeien. Normaliter doen ze dat van januari tot half april en morgen is het al 1 juni! Maar goed: de klant wilde het graag en Örtengren had “toestemming” gegeven. De klant vertelde, dat ze bij Örtengren terecht waren gekomen via de Facebookpagina van Örtengren Blommor. De pagina die Heiko heeft gemaakt en beheerd. Dat was erg leuk voor hem om te horen! Er zijn inmiddels al over de elfhonderd personen “bevriend” op Facebook…
De vijf bomen werden behoorlijk teruggesnoeid, met name in de hoogte. Er waren heel veel lange uitlopers en daar heb je feitelijk niets aan. De klant vertelde, dat ze de bomen twee jaar geleden zelf hadden gesnoeid, maar zeer ontevreden waren over het resultaat. Tja, ieder zijn vak denk ik dan maar… Nadat alles klaar was liet de klant nog even heel duidelijk blijken, dat ze zeer tevreden waren. De afgezaagde en afgeknipte takken zou men zelf opruimen. Ze werden door Heiko en Anton nog even alvast gewaarschuwd voor een slecht fruitopbrengst dit jaar. Er was immers heel veel bloei uit de boom geknipt. Ze beloofden volgend jaar eerder te bellen.
Hierna reden ze naar de klant waar ze gisteren de seringenplanten gepoot hadden. Terwijl ze daar destijds bezig waren spraken ze met de klant over een erfscheiding. Tussen de tuin van hun klant en de buurman. Daar stond een oud hekje en ze adviseerden de klant een hegje van liguster. Daar had die nog nooit van gehoord. Hij vond het echter wel een heel goed idee. De stekken daarvoor waren op voorraad, dus zodoende konden ze vandaag meteen ook die heg poten. In totaal werden er 28 ligusterplanten gepoot op een hard-op-hard afstand van 30 cm. De open gegraven sleuf, met verse grond, werd ook hier weer bedekt met boomschors. En zo komen ze soms van het een in het ander. Alles bij elkaar was het weer een productief dagje.
Boomschors ligt er overigens ook in onze tuin. In onze groentetuin om precies te zijn. Elk jaar is het weer een strijd(je) om de aardbeien schoon te houden. Niet alleen om het rondom de plantjes onkruidvrij te houden hoor. Ook om de aardbeien, die op de grond gaan hangen, niet meteen kapot te laten gaan. We hadden al nagedacht over een oplossing: “Heeft een van de buren stro?” Nee… Toen kwam Heiko op het idee om boomschors onder de aardbeiplantjes te leggen. En dat heeft hij gisteren nog gedaan. Zal mij eens benieuwen hoe ons dit bevalt. Of eigenlijk de aardbeien!
Vanmiddag kreeg ik tot mijn verbazing een reactie van de plaatsnaambordjes. Die had ik aangeschreven, omdat onze bordjes kapot gaan. Inderdaad tot mijn verbazing, want ik had er niet op gerekend en al helemaal niet, dat men in de mail positief zou reageren! Ze kwamen met meerdere voorstellen. Eentje daarvan was, dat ze onze bordjes met “incourante” borden wilden vervangen, alleen die hadden een hele afwijkende afmeting. Dat zou betekenen, dat Heiko weer aan het timmeren zou moeten. Dat vonden wij niet een goede oplossing. Ze maken nu voor ons nieuwe bordjes: vlakke plaatjes aluminium, bekleed met retro-reflecterende folie! Wat een service!
Vanmiddag liep ik na mijn “schoonheidsslaapje” nog even de tuin in. Vanochtend meende ik in de border bij de keuken een vreemde kleur te hebben gezien. En dat klopte! Meerdere kleuren paars zijn er te zien. Van onder andere de eerste bloeiende lupines van dit jaar! En de blauwe korenbloem showt vele prachtige bloemen. De knoppen van de pioenroos lijken binnenkort open te gaan. Net als de bloemen van de akelei. Die staan op zeker drie plaatsen in de borders en waarschijnlijk bloeien die komend weekend al wel!
Het was eigenlijk de “schuld” van Marijke (van Martin). Die was vrijdag aan het raden wat ik aan het bakken was voor ze. Op een bepaald moment had ze het over een hartige taart. Oh, dat was niet eerlijk, want zoals zij dat beschreef… Het water liep me in de mond. Daarom maakte ik die vanavond. En het is beter gelukt dan de eerste keer. Alhoewel ik de volgende keer de vulling van gehakt, spinazie en tomaatjes nog even beter moet laten uitlekken. De smaak was prima! Bedankt voor het idee, Marijke!
