Nog twee dagen en dan is de maand mei alweer voorbij. Dan staat de zomer te trappelen van ongeduld om tevoorschijn te komen. Hopelijk wordt het net zo´n fantastische mooie zomer als vorig jaar. We hebben het idee, dat alles dit jaar, vergeleken met vorig jaar, veel later op gang is gekomen in de natuur. Wat natuurlijk alles te maken heeft met de lage temperaturen en de recente nachtvorsten. Vandaag was het echter een mooie dag. Heiko was aan het werk gegaan in Tranås en had er op enig moment spijt van dat hij zijn korte broek niet had aangetrokken vanochtend. Zo lekker was het buiten.
Samen met collega Anton ging hij eerst het grind terug leggen bij de klant in de meest recent gebouwde villawijk van Tranås. Dat grind met vele kleine glassplinters hadden ze precies een week geleden opgehaald. Vrijdag had Heiko dat gezeefd en ontdaan van die kleine glassplinters en vandaag werd het teruggelegd op het antiworteldoek. De klant was zeer tevreden! Ik kan wel zien waarom: wat is het weer mooi geworden! Hierna reden ze in diezelfde wijk naar een adres, waar een nieuwe aardkelder was geplaatst. Over die kelder lag veel grond en daarin groeide vreselijk veel onkruid. Dat moest verwijderd worden, omdat er later deze week sedum matten opgelegd gaan worden.
Vanaf dat adres reden ze naar een villa waar men op de scheiding met de buren een haag van coniferen wil hebben. De vraag was of op die erfscheiding eenvoudig met de schep gegraven kon worden of dat er een graafmachine aan te pas moest komen. Ze groeven een paar proefgaten en vonden dat er erg veel stenen in de grond zaten en dat er voornamelijk geel zand omhoogkwam. Geen goede basis om coniferen in te planten én geen fijne klus voor hun ruggen. Ze gaven daarom aan Örtengren door dat er een graafmachine moest komen om die sleuf te graven, waarna zij er zelf betere grond in konden leggen. Een klus voor volgende week waarschijnlijk.
De laatste klus van deze zeer gevarieerde werkdag bestond uit het planten van een haag van seringen. Hiervoor werd een kleine sleuf gegraven, de dikste stenen eruit gehaald en de grond verbeterd met schone zwarte grond, turf en koemest. Daarin werden de seringenplanten gepoot en afgedekt met boomschors. De klant had gekozen voor de lila kleur van de seringen. Met de tuinslang werden de planten vervolgens verwend met water. Het werd een erg fraai heggetje en een hele verbetering met wat er eerder stond.
“Waar is het vrouwtje van de bonte vliegenvanger nou gebleven?” Een paar dagen geleden zagen we haar nog steeds met takjes naar het hokje vliegen. Vanaf eergisteren zien we alleen het mannetje nog maar. Die heeft, in tegenstelling tot het vrouwtje, nu eten bij zich: het vrouwtje zit te broeden! Het nest van de twee eksters is volledig vergeten en verlaten. Die vogels zien we wel in de buurt vliegen, maar ze komen niet meer in de buurt van de plek waar ze met een nestje waren begonnen te bouwen. Jammer, maar helaas. We concentreren ons nu op jonge svartvit flugsnappare!
Terwijl ik de bonte vliegenvangers aan het bespioneren was, zag ik plotseling iets roods op een van de fruitbomen zitten. Er zit al bloei in die boompjes, maar zo rood? Het bleek een goudvink, een mannetje te zijn. En die had me toch een rode buik! Alleen zijn alle vogels altijd zó snel! Dit kereltje ook weer, want ik kreeg niet de kans om hem zittend op een takje op de foto te krijgen. Wel vliegend vóór een takje…
Na het warm eten gingen we nog eventjes samen naar buiten. Voor ons huis was op 17 januari, tijdens de zware storm, een enorm grote berkenboom omgewaaid. Alle hout is verwerkt tot brandhout en ligt al enige tijd te drogen in een van onze houtstekken. De takken had Heiko op twee stapels in de berm gelegd. In de verwachting dat men die op enig moment wel zou komen ophalen en ging versnipperen. Nee dus! Nu de natuur weer zo mooi wordt, waren die twee stapels met takken ons een doorn in het oog. Zodra we uit het kamerraam naar buiten keken, zagen we die stapels met takken weer liggen. Niet zo fraai! Heiko koppelde daarom de aanhanger achter de auto en reed die naast de stapel takken.
Vanaf de stapel gooide hij de takken in de aanhanger. Dat ging precies goed, maar soms ook net niet. Daarom stond ik bij de aanhanger om eventuele takken die ernaast vielen, in de aanhanger te leggen. Twee keer werd die geleegd bij de andere stapel takken, verderop in het bos tegenover ons huis. Dat wordt te zijner tijd allemaal versnipperd. Ruim een uur later waren de takken weg! Blij mee hoor. En zoals al wel eens eerder gezegd: “Opgeruimd staat netjes!”.
Ja, het was vandaag een mooie dag. Niet altijd zonnig, maar qua temperatuur prima! Even naar buiten. Dit keer liet ik het werk voor wat het was, om lijf en leden bij te laten komen van de reis met de camper gisteren. Het was genieten in de tuin. Die kleine dingetjes, die kleine veranderingen: daar kan ik uren naar kijken. Bijvoorbeeld naar het gras in de vijver. Kijk nou hoe die al bloeit! En de gewone dotterbloem houdt het nog steeds vol. Ebba ging met me mee het rondje maken. Toen ik naar de groentetuin ging bedacht ze zich en besloot ze onder het stam-bankje te gaan liggen. Maar me wel in de gaten houdend. Lief hè?
