Eerste Paasdag 2022 en die begon met een zonnetje. Het blijkt, dat het in Nederland eveneens een zonnige dag wordt. Daar liggen de temperaturen echter een paar graadjes hoger dan hier. Hoewel het nog een paar graden had gevroren, zou het kwik vandaag toch zeker naar 13 graden gaan. Lekker toch? Lekker was ook het paasontbijtje. We hadden gekozen voor een “somber” begin van de dag: slechts een rozijnenbol. Gewoon omdat die zo smakelijk is.
Juist omdat het weer zo mooi was, besloten we om deze dag veel buiten te zijn. Niet per se om iets te doen, maar ook om ervan te genieten. Zo namen we de koffie op het terras. En we hadden mazzel, want er waren nog een paar stukjes rijstevlaai. Toen we in alle rust om ons heen keken, zagen we her en der duidelijke tekenen van het voorjaar. Meer en meer komt in bloei of komt boven de grond. Hier hebben we een poosje naar uit gekeken en het lijkt erop, alsof het nu toch echt begint!
Misschien hadden we beter niet om ons heen moeten kijken… Mijn oog viel namelijk op de gesneuvelde bessenstruik, net voor de groentetuin. Daar heeft de omgevallen “vogelhuisjes-boom” niet veel van heel gelaten. We besloten om die er vandaag in ieder geval maar uit te halen. Heiko dacht, dat de wortels wel eens diep konden zitten, maar dat was niet het geval. De struik scheen dood te zijn en daarmee was het een keer aan een paar takken trekken en floep! Struik weg! Even met de (blad-) hark door de border en het was weer netjes. Binnenkort maar eens kijken of het hekje zó uit de grond getrokken kan worden. Die staat behoorlijk scheef en los van de palen. Later!
In dat bordertje trof ik een plantje aan, waarvan we beide niet weten wat het is. Is het onkruid en moet die zo snel mogelijk afgevoerd worden? Of is het een bijzonder plantje? Of gewoon een huis-tuin-en-keuken exemplaar? Ik had hem al uit de grond gehaald, maar voordat ik zeker weet wat het is, heb ik hem later toch maar weer even terug in de grond gezet. Google kon me niet duidelijk maken wat het was. Toen ik de foto had geüpload gaf hij aan, dat het “grond” was. Hij had duidelijk niet het plantje, maar de achtergrond gekozen. Enig idee wat dit is?
Heiko had ervoor gekozen, om de camper terug op zijn plaats te zetten. Dat wil zeggen voor de zuidelijke houtstek. Vanwege de stormen van januari hadden we de kampeerwagen immers achter het huis gezet. Maar goed ook, want uiteindelijk viel een grote den precies dáár waar de camper had gestaan. Met het weer van de laatste dagen, was de grond wel droger geworden, waardoor de camper niet vast zou komen te zitten. Dat hebben we al eens meegemaakt en ik kan je verzekeren, dat dat niet bevorderlijk is voor het gras…
Heiko koos ervoor, om even een stukje met de camper te gaan rijden. “Goed voor de motor!” Alleen kwam hij vrij snel terug. Wat bleek? Hij realiseerde zich ineens, dat we de camper tijdelijk uit de verzekering hadden gehaald: hij reed onverzekerd rond! Daarom was hij maar snel omgedraaid en weer naar huis gereden. Daar ging hij rustig het grasveld op, om uiteindelijk de kampeerwagen voor de houtopslag neer te zetten. Maar achteraf was de grond toch niet zo droog als werd gedacht. De banden waren prima in het gras te volgen en hadden hier en daar behoorlijke diepe sporen achtergelaten. Voor Heiko reden om een dansje te doen: “voetenwerk” om de sporen iets terug te dringen!
We hadden van het harde werken trek gekregen en besloten voor een Paasbrunch te gaan: diverse soorten broodjes en beleg en uiteraard een eitje erbij. Heiko had gisteren bolletjes meegenomen en voor mij mini pitabroodjes. Hmmm… Lekker! Huh? Waar is het binnenste van het brood gebleven?
Vanochtend zagen we heel duidelijk, dat de planken van het terras behoorlijk groen waren geworden. Dit gebeurt uiteindelijk jaarlijks door de winterse invloeden. Voor de komende tijd moest dat even schoon. Niet alleen voor het lijken, maar ook voor het hout zelf. Je haalt immers de aanslag van de algen weg, zodat die niet verder kunnen gaan “eten”. Resultaat zie je niet meteen, wanneer je ze met een sopje van schoonmaakazijn en water schoonmaakt. Maar dat de planken er beter van worden is een feit.
Nee, ik kon het niet laten: ik moest de kwast ook vandaag weer in handen hebben. Niet lang, maar lang genoeg om de zuidelijke wand te doen. Dat klinkt groter als dat het is hoor. Het is namelijk de zijkant van de berging. Dat is nou juist de wand waar we het meeste naar kijken en die was nog niet mooi rood gemaakt. Al met al duurde het verven dan ook maar een uurtje. Heiko nam dit keer “slechts” de onderkant van de planken voor zijn rekening. Daarmee kan ik dan ook met een gerust hart zeggen, dat wij dit klusje weer hebben geklaard.
Heiko had ervoor gekozen, om de seringenstruiken bij de keukentrap te verlossen van onder andere dood hout. Er zaten in beide struiken namelijk een paar dikke, oude en zelfs dode stammen. Die moesten eruit, om de struiken een nieuw leven in te blazen. Nou, nieuw… Het zou in ieder geval vele malen beter voor ze zijn. Eerst werd er met een handzaagje gewerkt en even later werd zelfs de motorzaag gestart. Er is behoorlijk veel aan takken en stammen weggehaald en zeker even wennen aan hun nieuwe “look”!
Gisteren hadden we in Eksjö een paar winterviooltjes gekocht. De heide in de plantenbakken voor het kamerraam, aan het balkon en in het mandje op het bistrosetje waren écht aan het einde van hun carrière. Die krijgen wel een tweede kans hoor, want die heideplantjes werden door Heiko allemaal in het stukje grond voor het trollenhuisje gepoot. Ik op mijn beurt pootte de viooltjes in de leeggekomen bakken. Doordat ze nog zo klein zijn lijkt het een beetje zuinig. We hopen echter, dat ze groter gaan groeien. De kleur is in ieder geval wel mooi en lekker fris!
We hadden toch weer meer gedaan, als dat we eigenlijk wilden doen. De schuld ligt volledig bij het weer: het was te mooi om binnen te blijven. We zijn uiteindelijk wel naar binnen gegaan, want we gingen bellen met Heiko zijn ouders. Die hadden eveneens van het mooie weer genoten en enige tijd op hun balkon gezeten! Voor hen is de komende week heel bijzonder, want niet alleen komt Heiko vanaf dinsdag een paar dagen, woensdag is het ook nog eens hun trouwdag! Dingen waar ze enorm naar uit kijken. Tijdens de reis van Heiko beloofde ik hun op de hoogte te houden. Dat vliegen is immers best wel spannend. Nadat we de wekelijkse belevenissen weer hadden gedeeld, sloten we het gesprek na ruim een uur af: “Tot dinsdag, lieve pap en mam!”
Neef Sietse gaf namelijk de tip, om op mijn mobieltje de app Flightradar24 te downloaden. Dan kon ik Heiko zelfs in de lucht volgen. Dat installeren deed ik meteen en al snel had ik de vlucht gevonden. Bedankt, Sietse! Die zou ik morgen nauwkeurig in de gaten houden. Toen ik die vlucht op de kaart uitzoomde schrokken we wel even: al die gele puntjes zijn vliegtuigen, die op dat moment in de lucht vlogen. Wat een wirwar! En hoe rustig was het op dat moment in het noorden…
