Vanochtend werden we wakker en toen ik op mijn horloge keek was het negen uur. Negen uur! Dat is ons nog niet vaak overkomen. Het bed in de camper ligt prima en wellicht is het om die reden, dat we zo lang hebben geslapen. Uiteraard is het ook lekker rustig op de camping, die ongeveer voor de helft vol stond met caravans en campers. Die rust zijn we echter wel gewend. In Ödarp is het ook heerlijk rustig. We gaven het softijsje, die we gisteren na de patat en de frikandel speciaal hadden genomen, de schuld. We stonden vandaag niet op tijd en daarmee deden we het rustig aan en maakten we ons een ontbijtje. Gisteren hadden we bij de Ica in Vimmerby vers afgebakken broodjes meegenomen en dat smaakte heerlijk met aardbeienjam.
Na het ontbijt begonnen we alles in te pakken en reden we aan het eind van de ochtend van de plaats. Bij het restaurant troffen we Hanny en bij haar rekenden we onze overnachting en het eten af. We waren nog met haar in gesprek toen opnieuw de telefoon ging en ze mensen moest teleurstellen. Gisteren vertelde ze het ons al. Gemiddeld vijf telefoontjes per dag, waarin ze mensen moet teleurstellen! Erg vervelend lijkt me dat. We namen afscheid en zeiden “Vi ses”. Misschien komen we terug, om de midsommar-viering bij hen mee te maken.
“Mycklaflon is een meer in de gemeente Eksjö in Småland en maakt deel uit van het belangrijkste stroomgebied van de rivier de Emån. Het meer is op sommige plaatsen 40 meter diep, heeft een oppervlakte van 11,3 vierkante kilometer en ligt 207 meter boven zeeniveau. Het meer ligt ongeveer 25 kilometer ten westen van Mariannelund en 20 kilometer ten oosten van Eksjö. Het meer wordt gedeeld tussen de gemeenten van Edshult, Hult en Bellö, waarvan het grootste deel in Edshult. Mycklaflon heeft een van de mooiste wateren van Zuid-Zweden en is geclassificeerd als “nationaal bijzonder waardevol water” vanuit het oogpunt van natuurbehoud. Mycklaflon bleef lange tijd onaangetast, maar samen met de naburige meren Skedesjön en Stora Bellen werd het meer in 1884 verzonken.
De afgelopen jaren is het water, zij het in geringe mate, aangetast door emissies van de landbouw en de zuiveringsinstallatie in Hult. Ondanks de impact is de waterkwaliteit van Mycklaflon zeer hoog. De zichtdiepte is geweldig, tot tien meter. De hoogst gemeten diepte is 40,5 meter, maar onbevestigde geruchten onder de lokale bevolking beweren, dat er mogelijk nog grotere diepten zijn! Mycklaflon is gecategoriseerd als een voedselarm helder watermeer in een grafgoot. Het meer is een zogenaamd bronmeer, waar water uit het gesteente omhoogkomt. Daarom is Mycklaflon vaak wat kouder dan andere vergelijkbare meren. Het meer mist grotere eilanden. De meest opvallende is Hästö in het midden van het meer. De ronde vorm van het meer met slechts één eiland in het midden maakt Mycklaflon bijzonder.”
Op het hoogste punt in de omgeving
konden we het Mycklaflon meer prachtig zien liggen.
En hier bloeide de lupines ook al volop!
Wat een omgeving!
Wat een plaatje!
Vanaf de camping reden we heel rustig
en meden de grote weg.
We hadden uiteindelijk nog vakantie…
Op het laatste stukje van de rit naar huis, die nog ongeveer een uurtje duurde, reden we door Eksjö.
“Ohhh… Nu we hier toch zijn, zullen we dan nog even bij de DollarStore aangaan?”
Ruimte genoeg op de parkeerplaats voor onze camper: ja, dat doen we!
Na een rondje door die winkel waren we blij dat we toch weer een karretje meegenomen hadden.
Die winkel heeft op ons hetzelfde effect als de IKEA: je hebt maar één dingetje nodig en komt er met tien weer uit. En toch allemaal dingen die we gebruiken!
Toen we ongeveer een half uur na het bezoekje aan de DollarStore weer richting Ödarp reden, gingen we van de “grote weg 32” af en hielden nog een koffie-stop. Daarbij namen we de tweede helft van de prinsesstubbe. Wat geweldig! Mooi weer, goed gezelschap en de taart!
Daarna was het in een rechte lijn, voor zover de weg het (af en toe) toeliet, naar huis. Het viel ons meteen op, dat de seringen zo prachtig in bloei stonden! In Tranås zijn ze misschien ondertussen alweer uitgebloeid. Die van ons staan nu in volle glorie! Prachtig, vooral ook omdat ze paars zijn. Een lekkere warme kleur. Zoveel bloemen als dit jaar hebben we in de struiken bij de keuken volgens mij nog niet eerder gehad. De struiken moest duidelijk een tijd herstellen na onze grove snoeibeurt van drie jaar geleden.
In de border langs de oprit is te zien, dat de knoppen van pioenrozen elk moment kunnen openbarsten. En meteen daarnaast staat de grote papaverplant met zijn grote groene bloemknoppen. Dat duurt ook niet zo heel lang meer. Opnieuw een geluksmomentje! Ik vind het prachtig nu en kan steeds meer genieten van ons eigen tuin. Die ligt er, naar mijn bescheiden mening, nu prachtig bij!
We parkeerden de camper achter het huis en gingen via de keukendeur naar binnen. Voorzichtig riep ik Ebba, die we in de kelder hadden “opgesloten”. Daar had ze meer dan voldoende bewegingsruimte, eten en drinken en daglicht. Ons dametje liet meteen van zich horen toen ze mijn stem hoorde en op het moment, dat ik de deur naar de kelder opendeed vloog ze me tegemoet! Ze liep naar de krabpaal, waar ze volop genoot van de aandacht. Ze liet zich echter maar heel kort knuffelen. Ebba was blij dat we er weer waren, maar vooral omdat ze nu weer naar buiten kon! Ze liet ons links liggen en liep meteen door naar de buitendeur, richting de veranda. Althans op dat moment liet ze ons links liggen. Later op de dag kwam ze langer bij ons en wilde ze graag de aandacht, die ze de afgelopen drie dagen had gemist. Heerlijk knuffelen en aaien! Daarna was het ze weer gewoon, net als anders.
Hierna werd de camper leeg gepakt en tegelijkertijd weer gevuld met spullen voor ons volgende avontuur. Dat kan echter pas nadat de camper gekeurd is! ´s Middags reden we samen met de Volvo naar Tranås. Er moest een pakketje gehaald worden bij een afhaalpunt en ik moest herhalingsmedicijnen hebben. We kwamen onderweg naar de stad al snel achter een schudder te rijden. Het is het seizoen ervoor. Hij sloeg gelukkig na niet al te lange tijd linksaf, het land op. Daar lag het pas gesneden gras op hem te wachten.
Even later zagen we een machine balen maken! Dat gras was waarschijnlijk al eerder gesneden en nu droog en klaar om in plastic verpakt te worden. We hebben even staan kijken en stonden versteld van het vernuft in de machine: het gras wordt in balen gedraaid en opgepakt. Dan wordt er (veel) plastic omheen gedraaid en vervolgens wordt de baal op het gras gelegd. Als het goed gaat ook nog eens met de platte kant op de grond! Op een later tijdstip zullen de balen opgehaald worden en verzameld bij de boerderij. Nu lijkt het feest op het land met al die witte “stippen”!
Nog net voor vier uur, sluitingstijd, konden we ook meteen nog eventjes bij het keuringsstation langs, om een datum in te plannen voor de Apk-keuring van de camper. Volgende week woensdag om tien voor een. Fijn! Als er niets gevonden wordt, kunnen we er eind volgende week weer mee op pad. Het beloofd volgende week mooi weer te worden met temperaturen tot 29 graden! Toen we toch bij het keuringsstation waren werd de eerder ingeplande tijd voor de Volvo XC70 afgezegd. Die is immers verkocht en het is daarmee niet langer onze verantwoordelijkheid, om voor een Apk-keuring te zorgen.
Thuis zocht ik op de laptop de datum van de vorige keuring van de camper op. Dat bleek 15 mei 2021 te zijn geweest. Hij had dus voor 15 mei 2023 gekeurd moeten worden… Op dat moment was die echter afgemeld voor de wegenbelasting. Vandaar dat we geen bericht hebben gehad. Na aanmelding van de camper bij Transportstyrelsen kregen we ook niet meteen een seintje. Die kwam uiteindelijk gisteren pas. Het is niet anders en het wordt opgelost.
Toch schrik je wel, als je onderweg bent met de camper en je krijgt een berichtje dat je een rijverbod hebt hoor…
Voor vanavond was het eten alvast voorbereid. Het werd bloemkool, alleen niet het standaard recept. Ik vroeg me af wat je nog meer kon doen met deze groente en zocht zodoende in een oud receptenboek. Er kon uit diverse gerechten gekozen worden. Het werd een ovenschotel, waarbij de bloemkool in een ovenschaal op geruld gehakt kwam te liggen. In dat gehakt zat tomatenpuree, een beetje kruidenbouillon, preiringetjes en kruiden. Tenslotte werden er reepjes kaas overheen gelegd. Vervolgens ongeveer vijf minuten in de oven, op grilstand. De ovenschotel werd afgemaakt met een beetje peterselie en geserveerd met rijst. Voor de liefhebber heb ik het recept wel liggen. Het was namelijk erg lekker en zeker voor herhaling vatbaar! Een beetje “anders koken” is echt wel mijn dingetje. En Heiko kan daar ook erg van genieten. Zij het op een hele andere, erg passieve, manier. “De liefde van de man gaat door de maag…”
