Gisteravond kozen we ervoor, om in de alkoof te gaan slapen. Voor het eerst! Normaal maken we van het zitje in het midden van de camper een bed, waarop een topper komt met het dekbed en de kussens. Dat werk doet Heiko elke keer. Ook ´s ochtends legt hij alles terug in de alkoof en maakt hij het zitje weer in orde. We hebben helaas niet zo goed geslapen in de alkoof. Heiko (aangegeven met de blauwe pijl) kon er qua lengte niet in liggen. Hij is een paar centimeter te lang. Omdat hij met regelmaat op zijn buik ligt, kon hij zijn benen niet strekken. Niet fijn! Zelf (aangegeven met de roze pijl) had ik moeite met het boven komen en ik lag helemaal voorin. In het meest lage deel van het bed. Op sommige plekken had ik nog geen dertig centimeter ruimte boven mij. Niet fijn! Testresultaat van het slapen in de alkoof? We gaan niet weer boven slapen! Jammer. Het zou veel werk schelen als het goed was gegaan…
Vanochtend toen we opstonden stond het zonnetje alweer aan de nagenoeg strakblauwe lucht. De tafel met twee stoelen werden dan ook in een rap tempo buiten gezet. Een ontbijtje daar nemen zat er echter niet in. De wind was gedraaid! De golven van de Oostzee gingen nu een andere kant op en het was door die wind gewoon erg koud buiten. Althans, de gevoelstemperatuur was iets van vijf graden. In werkelijkheid was het toen rond vijftien graden. Het water vertoonde zelfs schuimkopjes! Het ontbijt werd zodoende binnen gegeten.
Nog even tussendoor naar het sanitair gebouw.
Dat was overigens ontzettend groot!
Nu zal dat ook wel moeten, als er heel veel campinggasten zijn.
Er waren dan ook twee van deze grote, rode panden.
Het was binnen erg netjes!
Veel met tegels bekleed en het was er schoon.
Het sanitair werd drie keer op een dag gereinigd.
Prima geregeld!
Tijdens het ontbijt vroegen we ons af, wat we vandaag zouden doen. Doorrijden naar de plaats Kalmar, om dat stadje en in het bijzonder het slot te bekijken of terug vanwege de temperatuur, de wind en vanwege de v-snaar. We kozen voor het laatste. We hadden immers ook geen jassen mee, zodat we ons niet tegen de koude zeewind konden beschermen. Buiten even gezellig wandelen was eveneens geen optie. Daarbij komt, dat we het (nood-)lot niet wilden tarten met de oude v-snaar, waarvoor de vriendelijke Griek ons gisteren waarschuwde. Op de camping blijven staan, om de dag daar door te brengen was ook geen optie, want het was er ongezellig. Omdat er zo weinig andere kampeerders waren.
We besloten om de terugreis te aanvaarden! Onderweg stopten we uiteraard een paar keer voor een kop koffie met iets lekkers erbij. Toen we Vimmerby naderden, de plaats waar het Pippi Langkous-amusementspark is, besloten we om daar even naar de Ica te gaan. Daar zagen we een prinsesstubbe, een schnitt liggen. Die ging mee in ons winkelmandje! Vreselijk zoet, maar ook vreselijk lekkerrr…
Naarmate we verder van de oostkust af reden kregen we minder last van de koude wind. De bomen boden beschutting! Dit is precies de reden waarom wij nooit een huis aan het water zouden kopen. Die koude wind! Alleen als het echt heel warm is, is het uiteraard leuk aan het water. Echter is dat slechts een paar dagen in het jaar. Nee, geef ons de beschutting en de warmte van de bossen maar.
Via Mariannelund, waar het filmmuseum is gevestigd en de caramelfabriek en -winkel reden we richting Eksjö. Onderweg besloten we om toch nog een nachtje van huis te blijven. Op onze route naar Eksjö ligt Mycklaflons camping, met de Nederlandse eigenaren Ben en Hanny. Die camping hebben we al een paar keer vaker bezocht. Een van de eerste jaren met de camper, later voor een pauze tijdens een van onze vele bezoekjes aan die omgeving. Het is daar behalve erg mooi en rustig, ook bijzonder gezellig. We spraken uitgebreid bij met Ben en Hanny, waarna Ben ons een plaatsje liet uitzoeken op de camping die 36 plaatsen telt. Daarnaast zijn er een paar stugor (meervoud van stuga) en twee grote, volledig ingerichte safaritenten. Bij de camping is een restaurant, waar je ijs en patat met snacks kunt kopen. Tegenover de camping is een groot meer waar je heerlijk kunt zwemmen, mits het warm weer is uiteraard. Vandaag dus niet. Wij kozen voor plekje nummer 5, tegen de bosrand aan.
De camper moest aan een kant wel op blokken gereden worden, omdat het er niet vlak was. Hmmm… Waar in Småland is het wel vlak? Daarvoor hebben we die blokken destijds ook gekocht. Slapen in een camper die niet waterpas staat is onplezierig. De luifel werd uitgedraaid en een zijwand er ingehangen om het kleine beetje wind wat er nog stond, tegen te houden. Koffie. Met een stuk prinsesstubbe! Hierna ging Heiko aan de puzzel en ik… Ja, wat deed ik toen eigenlijk?
We liepen later op de middag in ieder geval nog samen naar het strand van het meer Mycklaflon. Schoon water! We liepen zelfs de steiger nog op. Het was daar, een stukje verder in het meer, gewoon heerlijk warm! Verderop zagen we, dat Ben een paar campinggasten hielp met een boot met een buitenboordmotor. Ze hadden allemaal zwemvesten aan en voeren even later over het meer. Na hun avontuur leverden ze de zwemvesten in bij Ben, in het restaurant. Blijkbaar is die boot voor de verhuur. Leuk! Moeten we ook een keer doen!
Wij hadden ondertussen besloten, om ons te trakteren op een lekker bordje patat met een oer-Hollandse frikandel speciaal. Het smaakte ons goed! Ben en Hanny namen aan het tafeltje naast ons plaats met hun avondeten. Er werd wederom uitgebreid gesproken en ze vertelden ons onder andere, dat ze nu 12 jaar deze camping runnen. Ze hadden destijds besloten om naar Zweden te emigreren en hadden een Nederlandse makelaar die in Zweden woont en werkt, opdracht gegeven om een woning voor hen te zoeken. De woning werd een camping en daar zijn ze toen ingestapt. Nu hebben ze er een zeer goedlopende camping van gemaakt, die de laatste jaren in het hoofdseizoen telkens volledig volgeboekt is! Enerzijds door telkens terugkerende gasten en anderzijds door de reclame, die de vaste gasten maken bij vrienden en kennissen. Zowel Ben als Hanny vertelden ons, dat ze dagelijks gemiddeld vijf telefoontjes krijgen van mensen die nog een plekje willen in de maanden juli of augustus. Die moeten ze teleurstellen. Voor de gasten vervelend, voor de eigenaren geweldig! We gunnen hun dit succes van harte!
Bij de camper keek Heiko nog even naar de digitale post en vond een berichtje van de Zweedse RDW, de Transportstyrelsen. Hij las de boodschap die ze hadden gestuurd en schrok: de camper heeft een rijverbod! De camper had APK gekeurd moeten worden voor 14 mei jongstleden en dat was niet gebeurd! Vreemd, want de camper was vanaf september vorig jaar afgemeld voor de wegenbelasting en uiteraard in die periode ook niet gekeurd voor de APK. Vanwege die afmelding, hadden we ook geen bericht gekregen voor een keuring. En nu, nu de camper weer is aangemeld, komt er meteen een rijverbod! Alleen het ritje naar het dichtstbijzijnde keuringsstation mag nog gemaakt worden. Nou ja zeg! Overigens dachten we ook, dat de camper niet meer gekeurd hoefde te worden, omdat die nu belastingvrij is vanwege zijn “bejaarde leeftijd”. De camper is nu namelijk 31 jaar. We zochten het op en lazen, dat auto´s van 50 jaar en ouder niet meer gekeurd hoeven te worden. Onze camper moet nog steeds elke twee jaar die keuring ondergaan. Oeps! Maar waarom hebben we daar dan geen berichtje van gekregen? Bijzonder bijzonder… Morgen langs rustige wegen naar huis rijden en meteen een afspraak inplannen bij een keuringsstation!
Tegen acht uur liepen we terug naar de camper en pakten we allebei een boek. Heiko een papierenversie van het laatste boek van Camille Läckberg en ik de e-reader. Binnen hadden we de kachel aan gedaan, omdat we het beiden toch wel een beetje koud hadden in onze korte broek. De kachel deed zijn werk goed en het werd aangenaam warm. We kennen beiden de boeken van Camilla Läckberg, omdat we beiden de hele serie van haar over moordverhalen in Fjällbacka al hebben gelezen. Het boek dat Heiko nu leest heb ik al uit en ik kon hem verzekeren dat het nog erg spannend wordt. Buiten werd het niet echt meer donker: de lange zomeravonden zijn begonnen! Op enig moment legden we de boeken weg en besloten we een punt achter deze dag te zetten.
