Om tien uur vanochtend had Heiko een afspraak staan in Eksjö, bij het bedrijf TeamOlmed. Een bedrijf dat is gespecialiseerd in “kunst- en hulpmiddelen”. Door de fysiotherapeut van de vårdcentral in Aneby was Heiko daar naartoe verwezen. Eerder had hij al een keer steunzolen gekocht via een schoenenzaak in Tranås, maar nu werd dit bedrijf hem geadviseerd. Ten eerste om het lengteverschil in zijn linker- en rechterbeen op te lossen en ten tweede om nieuwe steunzolen aan te laten meten. De oude waren inmiddels ruim drie jaar oud. De afspraak was overigens ruim twee maanden geleden gemaakt. Blijkbaar hebben ze het bij TeamOlmed erg druk.
Als eerste moest Heiko met de rechtervoet op een plastic plaatje van 1, respectievelijk 1,5 centimeter gaan staan en moest hij aangeven wat beter aanvoelde. Tja, dat was wel even lastig. Als je lang, zo niet 61 jaar, scheef hebt gelopen, voelt elke verhoging onder de voet meteen vreemd. Men besloot daarom, om eerst maar eens met 1 centimeter onder de rechterschoen te beginnen. Daarna werden de voeten gescand. Zittend op de stoel moest hij zijn voeten een voor een op een glasplaat zetten en ging er daarna een scanner onder de glasplaat door. De afbeeldingen kwamen op de computer tevoorschijn en op basis daarvan worden er steunzolen gemaakt. Over drie weken kan hij terugkomen om ze op te halen.
Nadat Heiko terug was keken we tijdens de koffie met een oog door het raam naar buiten en met het andere oog op de app van Klart, die ons het weer voorspelde. Vandaag bleef het volgens de app grotendeels bewolkt, maar wel droog. Wat een verschil met gisteren! We besloten toch maar naar buiten te gaan. Vooral omdat we zagen dat het morgen de hele dag zou gaan regenen. Dan zou het fijn zijn als we weer een stapeltje hout kunnen kloven en onderdak kunnen leggen. Het hout had de laatste weken immers al mooi kunnen drogen. Het zou jammer zijn, om het nu weer nat te laten regenen. Zodoende begonnen we samen, “Team Leugs”, met het ophalen van blokken hout richting de klover, deed de klover zijn werk en stapelden wij de stukken brandhout in de houtstek. We wisselden elkaar steeds maar een beetje af. De ene keer haalde Heiko blokken in de kruiwagen op en kloofde ik. Even later liep ik met de kruiwagen heen en weer en was Heiko aan het kloven. Wat was ik overigens blij met mijn “opstapje”: zo kon ik mooi rechtop staan. “Je hebt ook van die korte beentjes hè” zegt Heiko dan…
Zienderogen werd de stapel met gezaagde blokken hout kleiner en kleiner. De laatste blokken moest ik trouwens zoeken. Die lagen het langst op de grond en daar waren vele houtsnippers overheen gevallen, als gevolg van het zagen met de kettingzaag. Een paar uurtjes later vonden we het wel welletjes. We waren er beide klaar mee. Er was ongeveer drie kuub gekloofd hout in de houtstek bijgekomen en dat was een mooi resultaat. Misschien is er morgen nog een droog momentje en kunnen we, of Heiko alleen, nog iets doen. Achter de boomstammen liggen nog wel diverse stammetjes klaar om gekloofd te worden. Er is echter nog voor ongeveer vier kuub ruimte in deze houtstek en zo te zien ligt er “een beetje” meer. Waarschijnlijk moet dan toch nog een tijdelijke houtstek bijkomen.
Tussendoor, toen ik aan het kloven was en er een volle kruiwagen met blokken op mij stond te wachten, ging Heiko de muntplant nog verpoten. Die stond in de groentetuin, rechtsreeks in de grond. Het is echter een plant die zich via zijn worteltje ontzettend graag en snel verspreid. We hadden er al heel veel bij weggestoken. Ik denk dat we nog slechts een kwart over hebben gehouden. Die pootte Heiko nu in een grote bloempot en die pot zette hij vervolgens in de grond. Hopelijk blijven de wortels van deze muntplant nu “binnenboord”. We wachten het dit jaar wel af. Overigens ruiken je handen na aanraking van deze plant erg lekker naar munt. Ongeveer hetzelfde effect als bij de maggiplant.
Terwijl ik aan het kloven was, zorgde Heiko er ook nog eventjes voor, dat de beide spoeltjes van de elektrische trimmer weer voorzien werden van draad. Ik had daar gisteren erg mee staan te stoeien en te worstelen en het uiteindelijk niet voor elkaar gekregen. Dat lukte Heiko wel en daarmee stond de trimmer weer klaar voor gebruik. Nadat we gestopt waren met kloven kon de klover weer onder het blauwe kleed ingepakt worden. Dat deed ik en tegelijkertijd pakte Heiko de trimmer ter hand en ging het dijkje nog trimmen. Daarvoor was het de hoogste tijd. Het onkruid groeide er weeldig en ging al bloeien. Dat laatste wil je niet, want dan komt er alleen maar meer en meer. Voor het trimmen van dat heuveltje hebben we twee batterijen nodig, dus het was maar goed dat ik de twee batterij gisteren aan de oplader had gezet. Een half uurtje later was het weer netjes. l
De meeste fruitbomen bloeien op dit moment. De mooie bloemetjes die later, mits ze bestoven worden, vruchten geven, staan nu in bloei. Onze jonge pruimenboom heeft dit jaar heel mooi gebloeid en is een vroegbloeier. Daar is de bloei inmiddels weer uit. De jonge appel- en perenboom beginnen nu net een beetje te bloeien, terwijl de oudere perenboom volop in bloei staat. En de oude appelboom in de tuin achter het huis, krijgt nu net knoppen. Dat is een echte laatbloeier. Wat een verschil in al deze fruitbomen! De bloei in de boom op de foto is van de oude, wilde kersenboom langs de oprit. De dreiging in de lucht, de donkere wolken, wezen op regen en we waren net op tijd klaar, want de eerste druppels vielen toen net.
Als het niet was gaan regenen hadden we in het bos kunnen pauzeren. Tijdens onze wandeling rond het meertje zagen we namelijk in het bos dit bankje staan. Wat een service! We hadden dus ook destijds een pauze kunnen nemen als we moe waren geweest van het wandelen. Het was volgens ons zelfs een slaapbankje, waarmee de service van de gulle geven helemaal toppie was! Maar uiteraard niet heus. Het was een trieste aanbik. Heel erg jammer, dat iemand op deze manier van zijn bank af wilde komen. Terwijl je alles gratis naar de stort kunt brengen en de moeite gelijk was geweest: het moest daar van de aanhanger af gehaald worden, net als hier… Helaas komen we dit soort afvaldumpingen zo af en toe in het bos tegen.
Op 17 mei jongstleden, een dag nadat Zweden had besloten een aanvraag voor lidmaatschap van de NAVO aan te vragen, heeft de Minister van Buitenlandse Zaken Ann Linde de Zweedse aanvraag daadwerkelijk ondertekend. Een dag later hebben Zweden en Finland de aanvragen voor NAVO-lidmaatschap ingediend. Woensdagochtend kort na acht uur dienden de Zweedse NAVO-ambassadeur Wernhoff en zijn Finse collega Korhonen de aanvragen in. De overdracht vond plaats op het hoofdkwartier van de militaire alliantie in Brussel. “Dit is een goede dag op een kritiek moment voor onze veiligheid”, zei NAVO-secretaris-generaal Stoltenberg. Die verwelkomde de verzoeken van harte. Alle NAVO-landen moeten nu de aanvragen goedkeuren, om de aanvraagprocedure te starten. In plaats daarvan kan het tot begin volgende week duren. Als de toepassingsprotocollen van Zweden en Finland worden ondertekend, krijgen de landen de status van “uitgenodigd lid” met het recht, om aan alle NAVO-vergaderingen deel te nemen, maar echter nog zonder stemrecht. De notulen van deze vergadering worden vandaag nog naar de 30 lidstaten gestuurd voor definitieve goedkeuring in het parlement van elk land. Normaal duurt het minimaal zes maanden, maar vanwege de veiligheidssituatie zal het naar verwachting sneller kunnen gaan.
