Geen widgets gevonden in de zijbalk

Deze dag begon goed. Zo af en toe wordt er van je gevraagd bepaalde webpagina´s of programma´s opnieuw op te starten. Veelal omdat je dan al relatief lang bent ingelogd. Dat gebeurde mij meteen nadat ik de laptop opende. Of ik “zo vriendelijk wilde zijn” om me bij Google opnieuw in te loggen. Natuurlijk. Doen we even. E-mailadres ingetypt, daarna het wachtwoord en vervolgens kreeg ik een berichtje op mijn mobile telefoon of ik daadwerkelijk diegene was die deze handeling wilde verrichten. Even akkoord gegeven en toen… Wachten, wachten, wachten… En het zeker nog eens vijf, zes, zeven keer geprobeerd. Zonder succes. Een uur later werkte het plotseling wel! Wat er aan de hand is geweest? Geen idee. Wel weet ik, dat ik zonder ingelogd te zijn niet zo heel veel meer kon doen… Wat ben je toch afhankelijk van sommige dingen…

Na een rustige start, zeg maar gerust “een hele rustige start” op deze zaterdagochtend, ging Heiko naar beneden. Dat wil zeggen naar de garage. In zijn agenda had hij voor vandaag genoteerd, dat hij de messen van de zitgrasmaaier wilde slijpen. Toen het gras voor de eerste keer dit jaar gemaaid werd, vonden we beiden de kwaliteit van het gemaaide niet echt geweldig. Vandaag zou het volgens de weersvoorspellers gaan regenen en omdat de paraplu onder het broedhokje “Geert” is komen te hangen werd dit een mooi klusje voor onderdak.

Hij reed de grasmaaier in de garage en zette die op een kant. Sleutelde de messen eronder vandaan en sleep die een voor een, met de oranje slijpsteen die ooit van zijn vader was. Het slijpen was geen overbodige actie! De messen waren zo verschrikkelijk stomp! We komen tijdens het grasmaaien inderdaad wel eens een steen in het gras tegen. Als de messen daar tegenaan knallen, zijn ze direct stomp. Het slijpen op de slijpsteen koste zodoende de nodige tijd, maar nu hebben we weer vlijmscherpe messen onder de zitmaaier zitten. Misschien is het morgen droog en kan het gras gemaaid worden. Vandaag was het nagenoeg de gehele dag regen, hier in Ödarp.

Nadat de zitgrasmaaier weer in de berging achter de carport geparkeerd stond, werd de loopgrasmaaier meegenomen naar de garage. Die had ik deze week getracht te starten, maar de trekkabel bleek on-opgerold aan de maaier hangen. Normaal gesproken rolt die zichzelf weer op en kun je opnieuw aan dat touwtje trekken om de machine te starten. Nu dus niet meer. Heiko zou er vandaag even naar kijken. Hij zette twee bokjes in de garage, legde daar een dikke plaat overheen om een “werkbank” te krijgen. Daarop kon hij de grasmaaier zetten om vervolgens met een mooie werkhoogte de maaier uit elkaar te sleutelen. Op het moment dat hij de maaier op het blad tilde schoot het snoer los en rolde zichzelf op… Oké, probleem opgelost. De maaier werd weer op de grond gezet en Heiko trok daarna aan het koord. Hij wilde nu ook weten of de maaier startte. Meteen na de eerste keer trekken begon de motor als vanouds te pruttelen. Geweldig, nadat die een half jaar stil had gestaan meteen weer lopen. Puike machine voor zijn leeftijd. Met de draaiende motor van die loopgrasmaaier ging Heiko meteen even de smalle strookjes gras langs de oprit maaien. Die strookjes zijn namelijk te smal voor de zitmaaier. Mooi, ook weer klaar.

Hierna begon hij met het wegpakken van de stenen bij de achterdeur naar de werkplaats. Daar lag een klein stukje bestrating, wat helemaal uit elkaar was gegleden. We stonden er laatst bij en toen begon ik het onkruid er tussenuit te trekken. Omdat de stenen uit elkaar waren gegleden, kwam er ruimte voor onkruid. Heiko zei toen, dat ik dat onkruid wel mocht laten zitten, omdat hij die stenen wilde vervangen door een paar grindtegels. Dat had hij laatst ook voor de tuingereedschapskast gedaan. Nu pakte hij dat klusje op. Binnen een paar minuutjes waren de stenen verdwenen en kon hij het stukje grond vlak maken. Heel toevallig had hij deze week een beetje “stenmjöl”, bestratingszand meegenomen vanaf het werk. Dat werd gebruikt, om de ondergrond vlak te maken. Vervolgens kwamen er vier grindtegels in te liggen. Ook weer klaar! Netter en stukken eenvoudiger in schoon houden.

Terwijl hij daar mee bezig was kwam buurman Erling achter het huis rijden. Hij had Heiko beloofd om hem een keer voor te doen hoe je het beste een ketting van een motorkettingzaag kon slijpen. Heiko had dat wel eens gedaan met een speciaal daarvoor bedoelde ronde vijl, maar vond het resultaat niet echt geweldig. Hij dacht dan ook dat hij iets verkeerd deed. Toen Erling en Britt afgelopen zaterdagavond bij ons op visite waren kregen ze het er over en bood Erling spontaan aan, om het Heiko een keer voor te doen. Graag, want van een oude rot in het vak moet je het tenslotte leren. Erling had zijn eigen ronde vijl meegenomen en dat bleek dezelfde te zijn als Heiko had, alleen een ouderwetse uitvoering.

De motorzaag werd met het blad in de bankschroef gezet en elk tandje werd voorzichtig drie keer gevijld. Op exact dezelfde manier als Heiko het ook deed. Met slechts een klein verschil: Erling deed het iets rustiger en wellicht iets nauwkeuriger. Toen alle tandjes gedaan waren zei Erling tegen Heiko, dat hij de zaag maar even moest testen. Dat was geen probleem. Er lagen nog een paar stammen. Hmmm… Het resultaat viel tegen. Daarop ging Erling alle tandjes nog een keer vijlen en opnieuw kon Heiko de zaag proberen. Hmmm… Ietsje beter misschien, alleen nog niet hetzelfde effect als van een nieuwe ketting. Daarop gaf Erling aan, dat Heiko het nu zelf nog maar een keer moest doen, op de voorgedane manier. Waarschijnlijk had Heiko te lang gewacht met slijpen en was de ketting té stomp, om het in een paar keer vijlen weer scherp te krijgen.

Zelf was ik een groot deel van de dag bezig geweest met het verwisselen van de kleding: winterkleding eruit en zomer(se) kleding erin. De kleren die een seizoen niet worden gebruikt liggen in een kast in de fitnessruimte. Die wilde ik, net als anders, eerst helemaal leeg pakken. Maar… Het tweepersoonsbed miste! Daar werd alles namelijk opgelegd en gesorteerd. Nu moest het maar op de grond gelegd worden en op de strijkplank. Ging uiteindelijk ook goed. Het was alleen een paar keer vaker bukken. Mijn doel werd wel bereikt. Volgende week de kleding van Heiko wisselen en dan kan het mooie weer beginnen! Of eigenlijk doorgaan!

Eventjes iets nieuws uitproberen. Met kipfilet. De filetjes werden in reepjes gesneden en in een kom gedaan. Daarbij kwam 200 gram roomkaas, zout, peper, oregano en kerriepoeder. Even lekker door elkaar hutselen, om er als laatste nog een ei bij te doen. Toen alles goed vermengd was moest de kip een half uurtje in de diepvries. In die tijd kookten de aardappelen gaar en de sla eveneens. Na het half uurtje werd een bak gepakt met meel en wederom de genoemde kruiden, echter zonder oregano. Hier werden de filetjes door gehaald, om ze tenslotte in het frituurvet te laten glijden. En de smaak? Heerlijk! Dit gaan we wel vaker op het menu zetten. Eens iets anders!

2 gedachten over “Hadden we nu maar een paraplu…”
  1. Ik dacht al: ze zal toch niet zover achter zijn met de strijk, maar nee, gelukkig. Ik heb vanmorgen ook mijn winterspullen uit de kast gehaald en opgeborgen. Ik kan ze in één bak met wieltjes onder het bed kwijt. De shirtjes liggen weer in de kast en de broeken hangen. Kan de zomer maar komen.
    Groet

    1. Nee hoor! Heb lang niet alle kleding in gebruik trouwens. Ivm medicijnen schommelt mijn gewicht (en daarmee omvang) enorm. Voor meerdere maten heb ik iets liggen. Dan lijkt het heel veel…
      We zijn dan nu samen helemaal klaar voor de zomer!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.