Vandaag zou Heiko met Örtengren en een paar collega´s naar de grote hoveniersbeurs in het Elmia beurzencomplex in Jönköping gaan. Net als vorig jaar en een keer eerder, voor de corona-periode. Dat was de planning in ieder geval. Kenth wilde Heiko graag mee hebben in verband met het Nederlands. Er staan veel standhouders uit Nederland en dat communiceert net even gemakkelijker voor Kenth als Heiko mee is. Het liep helaas anders. Heiko had erg slecht geslapen vanwege rug- en heuppijn. Zeer waarschijnlijk een reactie van zijn lichaam, op het zware, eentonige werk van maandag en dinsdag. Een bepaalde spier is vast en zeker overbelast geraakt. Hij was moe vanwege de slechte nachtrust en vanwege de pijn. Hij besloot om die beurs aan zich voorbij te laten gaan en liet Kenth dit op tijd weten. Het slenteren en veel stilstaan zag hij niet zitten vandaag. Hij bleef iets langer op bed liggen en probeerde nog een beetje te slapen. Een slecht begin van de dag voor hem en het werd de hele dag ook niet veel anders…
Hij was totaal niet actief en deed verder niets anders dan koffie drinken en Wordfeud spelen. Na de middag zocht hij het bed weer op, om zijn lichaam nog weer meer rust te geven. Heel veel tijd was daar niet meer voor, want om vier uur moest hij in Tranås zijn. Er stond een afspraak bij de garage voor de reparatie van de Volvo. Linksvoor moest het wiellager vervangen worden. Daarvoor hadden we al eens een prijsopgave gevraagd en dat kostte bij de garage waar we vaker komen, ongeveer €.450,-. Dat vond Heiko te duur en ging op zoek naar een alternatief. Die werd gevonden! Gewoon even een keer de vraag stellen op het werk en er komt wel iets. Een goede vriend van collega Anton werkt bij de Volvo garage in Tranås. Die repareerde ook auto´s in zijn eigen tijd. Er werd een afspraak gemaakt en die stond voor vandaag.
Ondanks de vervelende rug- en heupklachten wilde Heiko die afspraak liever niet afzeggen, omdat het wiellager al een aantal maanden kapot is. Het geluid werd steeds luider en de reparatie kon gewoon eigenlijk niet langer uitgesteld worden. Bij de officiële Volvo garage mogen de werknemers na vier uur de werkplaats voor een kleine vergoeding gebruiken om privé te sleutelen. Het betreffende onderdeel hadden we besteld via de website van autodoc.com. De vriend van Anton had het juiste bestelnummer aan Heiko doorgegeven. Via Autodoc.com was het betreffende wiellager te koop voor minder dan een derde van de prijs die ervoor betaald moest worden bij de garage. De monteur nam de autosleutels in ontvangst en reed de auto op de brug. Heiko mocht echter niet binnenkomen, om in de werkplaats te wachten. Dit in verband met veiligheidsredenen en ging zodoende even aan de wandel.
Hij besloot het Östanåpark eens te onderzoeken. Dat ligt redelijk centraal in Tranås en daar waren we nog nooit geweest. Het bleek groter dan verwacht en vol met activiteiten. Mooie wandelpaden, een discgolfbaan, een trimbaan, een waterskibaan, een kinder-speelparadijs en een gebouw, waar je met groepen naar toe kunt en kunt gaan grillen. Aan de oostkant van het park loopt het water van de rivier de Svartån en daar waren diverse steigertjes en zitmogelijkheden. Verrassend groot en mooi!
De monteur had gezegd, dat de reparatie ongeveer een uur zou duren en dat uur kon Heiko eenvoudig doorbrengen met wandelen. Toen de monteur belde dat de auto klaar was, stond Heiko nog midden in dat park. Zo snel hij kon liep hij terug naar de garage en nam de sleutels weer in ontvangst. De reparatie was klaar. Even €.50,- afrekenen en “Vi ses!”, tot ziens. Nu had de hele reparatie ongeveer €.125,- gekost in plaats van €.450,-. Dat scheelt nog al. In deze dure tijden is dat een mooie besparing. Op de terugrit naar huis vernam Heiko meteen, dat de auto een stuk stiller was geworden na deze reparatie. Fijn dat dat weer geregeld is!
In de tijd, dat Heiko lag te slapen, ging ik héél voorzichtig naar mijn schoenenkast. Niet alleen de tijd van de korte-benen-broeken is voorbij. Ook die van de blote-tenen-schoenen. Oftewel van de slippers! Die konden weer opgeruimd worden. Die gaan namelijk in de winter naar de kast in de huidige fitness ruimte. Bij de zomerkleding. Zoals altijd maak ik die voor de verhuizing eerst schoon. Er zit immers altijd wel iets aan of op, wat je niet een paar maanden wilt bewaren… Ze kwamen alle twaalf paar in het water: een paar in de gootsteen en een paar in een grote bak. In het water een drupje bleekwater en zeepsop.
Waarom ik zoveel paar slippers heb? Ik hou er nou eenmaal van, om ze te laten passen bij mijn kleding. Ja, een regelrechte tik. Maar ach, de duurste waren drie euro per paar… Omdat die dingen nou eenmaal de gewoonte hebben om te drijven, kregen ze een emmertje met water op de kop. Letterlijk. Hierna verliet ik ze in de duisternis van het washok. Na een half uurtje verloste ik ze van de nattigheid, nadat ze schoongeborsteld en afgespoeld waren. Ze werden op een grote handdoek gelegd om het meeste water op te vangen. Ja, ik heb ze nog omgedraaid hoor, met de zool naar boven. In de schoenen bleef uiteindelijk water staan… Even een doek eroverheen om ze af te drogen en tenslotte kwamen ze in twee zakken te liggen. Die twee zakken gingen de kast in.
En toen ineens lagen er peren op het gras onder de perenboom! Bijna alle peren waren de afgelopen nacht uit de boom naast ons huis gevallen. Gelukkig waren ze niet of nauwelijks gekneusd, want het gras heeft ze opgevangen. Ik heb ze opgeraapt en in de keuken in een schaal gelegd. Tezamen met een aantal appels, die onder de oude, grote appelboom lagen. Hier in huis kunnen ze nog even narijpen in de warmte van het huis. Veel tijd om na te rijpen kregen de eerste twee peren trouwens niet. ´s Avonds namen we beiden eentje van de eigen boom en die smaakte net als vijf jaar geleden: heel smakelijk! Het is een stevige peer en een beetje zoetig van smaak. Fijn, dat we dit jaar eindelijk weer eens de vruchten kunnen plukken van die boom. De “vruchten plukken” en op de foto een appel en een peer… Dat doet ons denken aan ons gezamenlijke arbeidsverleden: Univé. Het logo van Univé is inmiddels gewijzigd, maar destijds zat er een appel en een peer in hun logo met de tekst “Univé, daar plukt ú de vruchten van”. We hadden even een zogenaamde flashback.
We “klagen” wel eens over de vorm van onze bomen, maar die zijn “heilig” bij die, die we gisteren zagen! Tegenover het oude pand van de Belastingdienst staan hele bijzondere bomen. Met allemaal knobbels aan de stammen. Bijna allemaal! Dan wil je toch weten wat dat is en hoe dat kan? Ik wel! Het blijkt te gaan om een warrelknoest of warrel. Men noemt het ook maserknol. Het is een tumorachtige groeiaandoening en niet áán maar ín de boom! De houtcellen hebben vaak de vorm van gekartelde snaren, waarbij het hout stroperig, hard, moeilijk te splitsen en snijden is. De knoesten nemen buitengewone vormen, aan die sterk afwijken van het normale groeipatroon van een boom. Ze kunnen als grote ballen aan de stam kleven, maar ook de hele stam of wortel omsluiten. Hoewel een warrelknoest jaar na jaar groter wordt, belemmert het meestal de groei van de boom niet. Deze knoesten worden door houtsnijders, houtdraaiers en meubelmakers zelfs wortelhout genoemd. Het scheurt minder gauw, is mooi en exclusief, wat zeldzaam en dus duur is. Wist je, dat de traditionele drinkbekers genaamd guksi of kuksa van de Sami (Samen), de inheemse bewoners van Lapland, worden gemaakt van warrelknoesten? Ja dus!
Gisteren zagen we bij de winkel Biltema, meteen bij de ingang, een voor ons hele bekende houtklover staan. Dat blauwe ding staat immers ook bij ons in de tuin. Een beetje nieuwsgierig keken we naar de prijs. Toevallig had ik de nota vorige week er nog even bij gezocht voor onze buurman. Die was er wel in geïnteresseerd en vroeg wat die gekost had. Dat was vorig jaar sek 4.999, voor een klover met een kracht van 8 ton. Wat schets onze verbazing? Nu was een klover met een kracht van 6 ton voor die prijs te koop. Die van 8 ton, die wij hebben, kost nu sek 5.999, oftewel hij is €.100,- duurder! Blijkt wel uit, dat alles vele malen duurder is geworden…
Behalve de houtklovers zagen we ook, dat de eerste kerstspullen weer in de winkel kwamen te liggen. We gaan weer een gezellige tijd tegemoet. Maar lieve mensen, het is nog maar eind september! Dit is trouwens nog een maand later in vergelijking met ons vaderland. Via vrienden kregen we door, dat daar eind augustus de eerste kerstballen waren gesignaleerd. Persoonlijk vind ik dat allemaal veel te vroeg. Het lijkt ook steeds eerder in de winkels te liggen. Gunt men elkaar de verkoop van kerstspullen dan niet meer? Dat ze de eerste willen zijn en daarmee meer omzet binnen halen? Ik weet bijna wel zeker, dat “mijn vriend” naast mij dit jaar niet zo snel verkocht zal worden: hij kost sek 1.300, 130 euro…
Wij genieten nog eerst een paar weken van de herfst!