Tegen elf uur vanochtend stopte de auto van PostNord bij onze postbus en deed de postbode er iets in. Even later hield ik het een en ander op. Oei! Al een brief van het Ryhov Ziekenhuis met uitslag van de mammografie. Maar dat zou pas na meerdere weken komen. Meteen kreeg ik een raar gevoel in mijn buik: “Zou het niet goed zijn?” Nog op de weg staande maakte ik de brief open en tot mijn grote verrassing stond er “Ingen tecken på bröstcancer…” Ze hadden dit keer wederom geen tekenen van borstkanker gevonden. Wat een opluchting! Wat ben ik blij met dat bericht! Een heel goed begin van deze dag!
Vandaag is het alweer de laatste dag van de maand september. Daarmee is driekwart van het jaar om! Nog drie maandjes met afnemende daglengte en daarna wordt het langzaamaan weer lichter. Deze ochtend begon hier erg mistig, maar het werd uiteindelijk een mooie herfstdag. Zelf heb ik er niet zo veel van meegekregen, omdat ik vooral achter de laptop heb gezeten. Ik liep achter met de website en er moest veel aan foto´s en documenten geüpload worden in de diverse clouds. Dat liep echter verre van vlot en zodoende gingen we op zoek naar een mogelijke oorzaak. Heiko startte een chatsessie met Tele2, onze netwerkleverancier. Samen met een zekere Markus van Tele2 werden verschillende dingen onder de loep genomen. De snelheid van het netwerk werd getest met het programma “Bredbandskollen”. Die geeft een betrouwbare en objectieve meting.
Om een lang verhaal kort te houden: als de computer rechtstreeks via een kabel met de router is verbonden, is het netwerk twee keer zo snel als via Wifi! Maar nog steeds niet zo snel als dat men ons belooft. Volgens het abonnement hebben we een netwerksnelheid van 250 Mbit/s. Via “Bredbandskollen” zouden we dat dan kunnen meten en moet de meting tussen de 150 en de 250 uitkomen. Volgens Markus. Nou, nee dus! Via Wifi was het soms slechts 20-25 Mbit/s en rechtstreeks aan de kabel vanaf de router was het maximaal 95 Mbit/s. Toen vroeg Markus of Heiko even onder “instellingen” van de laptop wilde kijken, naar de info van de “Ethernet verbinding”. Daar stond, dat die Ethernet kaart in de laptop maximaal 100 Mbit/s aan kon. Daar zat het probleem! Hij vroeg of Heiko dat kon aanpassen naar 1GB, maar dat kon niet. Oké, dan is 100 dus de maximum snelheid met deze laptop! Mits die aan de kabel zit. Via Wifi is het wel een stuk lager. Voor gewone dingen, zoals surfen en mailen is dat geen probleem. Alleen als je foto’s wilt uploaden is de snelheid veel te laag. Dan kost het enorm veel tijd. En frustraties!
Markus ze, nadat Heiko en hij ruim een uur (!) hadden gechat, dat hij ons in ieder geval een andere router zou sturen, die een sterker Wifi signaal uitzendt. Misschien dat dat iets zou helpen. Verder kon hij niets meer voor ons doen. Het netwerk is goed. De laptop is de zwakke schakel en onze Wifi. Echter dat is niet hun verantwoordelijkheid. Omdat wij toch al het idee hadden, om een andere laptop te kopen, gaan we dat nu zeker doen! Binnenkort moeten we weer naar Jönköping voor de ID-kaarten en dan gaan we ook meteen bij de Mediamarkt aan, om naar een andere laptop te kijken. We weten nu in ieder geval waar het aan ligt en als we veel foto´s moeten uploaden, moeten we met de laptop naar de keuken, om hem daar via een kabel rechtstreeks op de router aan te sluiten…
Niet lang na het verhaal van de GB´s en Mbit/s vraagt Heiko mij of ik de 15e oktober iets te doen heb. Huh? Hij verraste mij: “We gaan die dag naar Jönköping! Naar het concerthuis aldaar. Daar treedt de groep “The 1974 Tribute to Abba” op. Al meer dan twee decennia toeren de Britse leden van deze groep de wereld rond, met het spelen van Abba’s onvergetelijke hits. De band, die bestaat uit Rob, Aileen, TJ en Jules, is herhaaldelijk geprezen door leden van de oorspronkelijke groep van Abba. Onder andere Agnetha Fältskog kwam een keer backstage, om ze te bedanken en ze te wijzen op hoe ongelooflijk goed hun stemmen waren. En wij gaan ze horen! Dat wordt vast een avond van herkenning van de hits als Waterloo, Ring Ring en vele andere. Heb er nu al zin in!
Na de middag ging ik er even bij liggen. Het ging niet langer. Wat baal ik daar toch verschrikkelijk van! Wat word je daar toch verdrietig van. Halve dagen verdwijnen, omdat je lichaam het niet langer volhoudt, terwijl je hoofd zo graag zoveel dingen wil doen: naar buiten, wandelen, foto’s maken, tuinieren, knutselen, schilderen… We hopen echt, dat het na de spuit in de rug, met verdovende middelen en medicijnen, beter wordt. Heiko ging op dat moment aan de wandel. Tegenover ons huis. Hij liep “het rondje Hagen”. Een rondje van ongeveer een uur. Onderweg maakte hij een aantal foto’s van onder andere verkleurende bomen in het zonlicht, van paddenstoelen en van een ondergronds wespennest!
Toen hij terugkwam bij huis deed hij enkele kleine klusjes in de tuin. Zo werden de dode bloemen uit de geraniums, in de bak onder het raam van de kamer weggeknipt en ook de laatste stengels van bloemen uit de border naast de oprit werden verwijderd. Het compost op de groentetuin werd verspreid en de gevallen appels werden onder de appelboom weggepakt en voor de elanden neergelegd. Achter de deur en daar werd ook de wildcamera op gericht. Alsof hij energie had voor tien bracht hij ook nog eens vijf kruiwagens met hout naar binnen. Vanaf de houtstek naar de bak in de stookruimte. Tenslotte hield hij nog een paar dingetjes, prullaria, uit de tuin. Die werden alvast in de garage gezet met het oog op de naderende winter.
Tenslotte werd de camper ingepakt met het nieuwe grijze dekkleed, dat we woensdag in Jönköping hadden gekocht. Aan de zijkanten zette Heiko dat kleed vast met plastic jerrycans van ruitensproeiervloeistof. Die had hij bewaard en nu gevuld met water. Via een touw door een oog van het kleed werden ze als ballast gebruikt. Hopelijk waait het kleed op deze manier niet van de camper af, bij de eerste de beste storm. Daarmee zat zijn dagje er welbesteed op en kwam hij naar binnen. Hij riep mij en samen dronken we een kopje koffie.
Tijdens ons bezoekje aan Ikea woensdag, kochten we een paar nieuwe borden. De oude vertonen inmiddels “ouderdomsplekjes”. Van de grote borden zijn hier en daar stukjes van de randen af en dat geldt ook voor de ontbijtbordjes. Ze zijn al zeker een jaar of zes/ zeven in gebruik. We kozen voor een strak model en in de kleur antraciet. Vanavond pakten we de nieuwe borden om ze in te wijden. Ze zijn iets kleiner dan de oude, maar er kan meer dan genoeg op. Het is wel even wennen aan de donkere kleur. Toch zijn we er blij mee. Eet smakelijk!
Terwijl Heiko terecht de bank koos, om relaxed televisie te kijken, ging ik nog even een uurtje of twee achter de laptop. De foto´s moesten toch echt de cloud in, want als er iets met de laptop zou gebeuren… Moet je toch niet aan denken! Met de kabel rechtstreeks aan de router ging het echter vele malen sneller dan dat de laptop het de laatste tijd had gedaan. Dan deed hij soms twee foto´s in een kwartier! Nu ging het best wel snel en alle foto´s van enkele weken, zelfs nog van de vakantie in Nederland, stonden rond tien uur in de wolken! Heerlijk gevoel: ik kan weer rustig slapen. Slapen? Naar bed? Ik was er voor mijn gevoel toch net af!
