Al ver voor mijn verjaardag kreeg Heiko een berichtje van mijn vriendin Reinie uit Muntendam. Zij en haar man Klaas hadden gedacht om mij voor mijn verjaardag een pakketje te sturen. Mocht dat nu te vroeg aankomen, moest Heiko ervoor zorgen, dat het ergens verstopt werd. Ik mocht het pas ontvangen op mijn verjaardag. Ze hadden het pakketje via PostNL verstuurd en via Track&Trace konden ze volgen waar het pakketje zich bevond. Op 17 februari, tien dagen voor mijn verjaardag, kregen ze een berichtje dat het pakketje was aangekomen op het afhaalpunt in Zweden. Mooi op tijd! Heiko kreeg echter geen berichtje van PostNord, dat het afgehaald kon worden. Laat staan waar! Meestal gaat dat wel goed en kan hij het afhalen bij de Preem in Tranås. Soms echter in Aneby bij de Coop of de ICA. En in Tranås moesten we eveneens wel eens iets afhalen bij de Coop, de ICA of zelfs bij supermarkt Hemsköp. Tenslotte kan het nog afgehaald worden bij een DHL afhaalpunt, zowel in Aneby, als in Tranås. Waar is het pakje afgeleverd?
Heiko reed op de dag van mijn verjaardag nog even naar Tranås, naar de Preem. Helaas. Zonder een pakketnummer konden ze niets doen. Op een achternaam konden ze niet zoeken. Of wilden ze niet… Erg jammer. Met lege handen ging hij weer naar huis. Heiko vroeg vervolgens aan Reinie of zij via PostNL en het Track&Trace-systeem zou kunnen achterhalen waar het pakketje was afgeleverd. Twee dagen later gaf Reinie twee pakketnummers door en de plaats waar het afgeleverd was: Preem in Tranås. Dus toch! Gisteren reed Heiko na het werk via Preem en kon het pakketje eindelijk in ontvangst nemen. Meteen informeerde hij Reinie en een half uurtje later werd ik verrast met een verlaat, maar zeer mooi verjaardag pakket uit Muntendam. Het koste enige tijd, maar oh, zo leuk! Er zaten heerlijke dingen in, zoals onder andere een lekkere notenkoek (die ik erg graag lust), koffiepads, hagelslag en vruchtenhagel en meer. Ge-wel-dig! Ook zat er een kaart bij met een hele lieve tekst. “Dankjewel, lieve Klaas en Reinie! Echt super!”
Voor mijn verjaardag kreeg ik gistermiddag ook nog eens een supergroot boeket bloemen! De bundel met bloemen was zo groot, dat ik er twee boeketten van kon maken. Ik had nog rode tulpen staan en die heb ik er meteen ook maar bij gesorteerd. Toen kon ik twee rode boeketjes maken en een wit boeket. De gulle gever was Heiko zijn baas: Kenth Örtengren. Als eigenaar van een tuincentrum geef je uiteraard geen andere cadeautjes behalve bloemen. “Hartstikke bedankt, Kenth en Marie!”
Begin deze week ontvingen we de veel besproken en bediscussieerde tegemoetkoming voor de hoge stroomprijzen. Vorig jaar kregen we ook een tegemoetkoming. Over de regeling van vorig jaar was echter niet zo heel goed nagedacht, waardoor mensen soms onterecht een vergoeding kregen. Nu was de vergoeding heel duidelijk: Iedereen kreeg 5 eurocent per kWh over het verbruik van het laatste jaar. Volgens de stroomleverancier E-On hadden wij 4.000 kWh verbruikt, waardoor we nu 200 euro aan “compensatie” kregen. Erg bedankt hoor. Netjes geregeld, minister Ebba Busch. De vergoeding werd uitbetaald door de Försäkringskassan. Via Facebook zagen we dit leuke plaatje voorbijkomen. De “elstöd”, oftewel de compensatie voor de hoge stroomrekeningen, waren twee super “heavy duty” batterijen. Kijk, dat is dan weer grappig. Of niet soms?
Wat was het vandaag mooi weer! Jeetje, het leek wel zomer! Vanochtend gaf de thermometer bij het raam in de keuken nog minus 5 graden aan. Toen de zon er echter bijkwam bleek dat die wel al kracht had.
Binnen een paar uur stond de thermometer op 20 graden. Even later zelfs op 23 graden! Wat een heerlijk temperatuurtje. Natuurlijk is dat op het oosten waar de zon op staat en volledig beschut, maar toch zeer aangenaam. Helaas konden we op dat terras nog geen koffie drinken, omdat ten eerste de tuinmeubels er nog niet weer staan en ten tweede lag er nog redelijk veel sneeuw op de planken.
De verleiding was echt groot, om rond tien uur ons kopje koffie daar te nuttigen. We zagen er toch nog maar van af. De hele dag bleef de zon ons verblijden met zijn stralen. Het zal een tijdelijke lente-uiting zijn, want volgende week krijgen we weer vorst en sneeuw. Alhoewel: vorst geeft vaak overdag zon!
Nadat ik erachter was gekomen, dat we de matkop in de tuin hadden en niet de zwartkop, wilde ik natuurlijk meer over dit vogeltje weten. Op zoek naar informatie over de zwartkop! Nou, die ziet er toch heel anders uit hoor! Het is zelfs een zangvogel. De zang is luid en zeer melodieus. Je kunt de zwartkop herkennen aan: * Een muisgrijs verenkleed en hij is vrij stevig gebouwd. * Het mannetje heeft een gitzwart “petje”, terwijl die bij vrouwtjes roodbruin zijn. * De poten en snavel zijn grijs. Wat eet de zwartkop eigenlijk? Tijdens het broedseizoen eten ze vooral insecten. Buiten het broedseizoen staan in hoofdzaak bessen en andere vruchten op het menu. Zwartkoppen die in Zweden de winter doorbrengen, pikken vaak een graantje mee van voedertafels en hangen zelfs aan pindaslingers en vetbollen. De zwartkop heeft een voorkeur voor schaduwrijk, bebost gebied, met een dichte ondergroei. Ik kan me niet herinneren, dit soort ooit hier te hebben gezien!
Vanmiddag verzamelde ik moed en energie om een begin te maken met het schoonmaken van de keukenkastjes en -laden. Dat doe ik niet zo vaak… Een keer per jaar vind ik vaak genoeg. Af en toe neem ik eens een kastje of laatje mee, maar nu was alles aan de beurt. Het is een behoorlijke klus hoor. Alle kastjes en laden worden een voor een leeggehaald, met een sopje schoongemaakt en vervolgens wordt de inhoud ook weer schoon teruggezet of teruggelegd. Daarbij wordt het allemaal weer iets efficiënter ingedeeld. Ook gaan er wel dingen weg. Of omdat we ze al heel lang niet meer gebruiken of omdat het over datum is (af en toe gebeurt dat). Het is erg dankbaar werk en dat geeft naast extra rugpijn een hoop voldoening.
Het belang van dat laatste moet niet onderschat worden. Achter de laptop zitten of de wekelijkse schoonmaakbeurt in huis geeft ook wel voldoening, maar dat is toch heel anders. Het geeft geen zichtbaar resultaat, zoals bijvoorbeeld een deur verven, de auto wassen, een border onkruidvrij maken of het schoonmaken van de keukenkastjes wel doen. Dat heeft een mens nodig. Ik in ieder geval wel. Vandaag had ik mijn zinnen dus verzet met het schoonmaken van een deel van de keukenkastjes. De bovenste zijn schoon, alsook twee grote laden met sauzen en bakspullen. Goed gevoel!
Hij is weg! Foetsie! Verdwenen! De giga grote sparrenboom, die Heiko vorig jaar al had omgezaagd en die in zijn val een paar andere bomen meenam, is niet langer. Wát een klus was dat! De zwaard van de motor kettingzaag heeft slechts een beperkte lengte en dat was net niet genoeg, om in een keer door de stam heen te komen. Dat moest in meerdere keren gedaan worden. In de top ging dat wel goed, maar des te dichter hij bij de stam kwam, des te omvangrijker die werd…
De stam werd in stukjes van 30 tot 35 centimeter gezaagd. Beslist niet langer, omdat ze dan niet meer te tillen zouden zijn door hun gewicht. Een voor een tilde Heiko de blokken in de kruiwagen en reed ze naar de houtstek. Daar moest efficiënt gestapeld worden, omdat anders niet alles erin paste. In de linkerhelft van houtstek 2 ligt inmiddels bijna 15 kuub gekloofd hout te drogen. In de rechterhelft liggen de stukken van spar, berken en zwarte elzen, die een keer in de val meegenomen werden door andere bomen. Daar ligt nu zeker tien kuub hout in blokken te wachten om gekloofd te worden. Daar zal na de vorstperiode een begin mee gemaakt worden. Het gekloofde hout kan dan in houtstek 3 opgestapeld worden om te drogen, want die houtstek is nu nagenoeg leeg!
