Terwijl we eergisteren aan de tomatengroentesoep zaten te eten, ontdekten we een meesje met een andere, nieuwe “look”. Deze had een paar witte strepen op zijn (of haar) kopje. Dan was het geen kool- of pimpelmees. Helaas kwam het vogeltje alleen met de achterkant op de foto. Jammer. Je kunt die diertjes nou eenmaal niet zeggen hoe ze moeten poseren: “Kijk naar links! En nu in de camera!”…
Met deze foto ging ik bij Google Afbeeldingen op zoek naar zijn soort. En ondanks het feit, dat alleen de achterkant te zien was, was dit genoeg! Het blijkt om een zwarte mees te gaan! Het is een meesje met de grootte van een pimpelmees, doch iets meer gedrongen. De relatief grote kop heeft een zwarte kap en brede zwarte hals. De kap omvat de ogen en de wangvlekken zijn eerder grauwwit dan wit. Een belangrijk herkenningspunt en verschil met bijvoorbeeld de matkop is de bleke wederom grauwwitte vlek op het achterhoofd in de zwarte kap. De borst is zacht beige tot oranjebruin aan de vleugels, die duidelijke bleke vleugelstrepen hebben.
Tijdens het zoeken naar informatie over de zwarte mees blijkt, dat ik al tijden lang een vogeltje verkeerd genoemd heb. Ik was ervan overtuigd, dat dit een zwartkopmees was. Maar dat is helemaal niet waar! Het gaat hier om de matkop! De matkop lijkt weer erg veel op de glanskop. Hij heeft een onopvallend grijsbruin verenkleed, met een dofzwarte kopkap en witte wangen. Onder de snavel bevindt zich een grotere zwarte keelvlek dan bij de glanskop. Zijn flanken zijn meestal iets donkerder en op de vleugels van de matkop bevindt zich doorgaans een lichte vleugelvlek. Met hun 12 centimeter grootte zijn ze kleiner dan de koolmees. Zijn spanwijdte bedraagt rond de 19 centimeter. De matkop leeft het hele jaar door in Noord- en Midden-Europa. Binnenkort iets meer over dit mooi vogeltje, mijn favoriet.
Het heeft vannacht weer lekker gevroren! De thermometer stond vanochtend nog op minus vijf graden. Het beloofde een zonnige dag te worden en die belofte werd al vroeg waar gemaakt. Zonnestralen door de takken, die door de vorst voorzien zijn van een laagje ijs. Dan lijkt het alsof de bomen van zilver zijn! Ook de katjes van de boswilg kregen ijs op zich. Hele fijne ijsvorming. De wilgenkatjes luiden de komst van de lente in en zijn dan ook levensbelangrijk voor heel wat vroege bijen, hommels, vlinders en andere insecten. Er valt op dit moment van het jaar immers niet zoveel nectar te rapen. Er staan immers nog maar weinig bloemen in bloei. Sommige soorten, zoals de grijze zandbij, kunnen zelfs niet overleven zonder het stuifmeel van de wilg om aan hun larven te voederen. Ze moeten nog even wachten…
Vanmiddag kwam Heiko thuis en vertelde hij mij heel enthousiast over een vijfendertig meter lange heg van coniferen! Die was te hoog en te breed geworden. De eigenaar van de heg vertelde hem, dat zij eraan was begonnen, maar dat het haar heel erg tegenviel om het zelf te doen. Ze had met hun heggenschaar op batterijen de zijkanten geknipt. Tevreden? Nee! Ook was ze begonnen met de bovenkant, maar het werd op de een of andere manier niet recht. Hmmm… Van de man des huizes had Kenth al vernomen, dat de vrouw erg gefrustreerd was geweest na haar pogingen om de heg onder controle te krijgen. Begrijpelijk. Toch zat er niets anders op dan Heiko´s hulp in te schakelen. Om iets over acht was hij ter plekke en kwam de vrouw meteen naar buiten. Ze wilde zelf ook meehelpen. Heiko adviseerde haar om de andere kant van de heg, de zijde van de buren, te knippen met haar elektrische heggenschaar. Dat kostte haar erg veel tijd. Zoveel tijd, dat Heiko ondertussen de hele zijde aan hun eigen kant opnieuw had gesnoeid. Nu recht. Zij had de heg bol geknipt, alleen leek dat niet goed. Nadat de motor heggenschaar van Örtengren erbij langs was gehaald, was de heg mooi strak. Zowel verticaal, als horizontaal over de hele lengte van vijfendertig meter. Met behulp van het keukentrapje werd de bovenkant afgetopt op twee meter. Wát een verschil!
Op enig moment vroeg de vrouw of Heiko koffie wilde. Nou ja zeg! Dat is een van de zeer weinige keren dat hem dat werd aangeboden. In de vijf jaar dat Heiko nu voor Örtengren werkt is dat volgens hem de tweede keer. Vandaag koffie met een semla nog wel! Dat werd genuttigd in de luwte van de wind en in de felle zon. Je zou vandaag in het gezicht kunnen verbranden: zó heerlijk was het in het zonnetje. Toen Heiko de ene kant van de heg helemaal klaar had, ging hij naar de andere kant. Daar waar de vrouw met haar elektrische heggenschaar bezig was. Zij was inmiddels halverwege. Zo´n benzine aangedreven motor heggenschaar is toch wel een beetje sterker en daarmee gaat het een stuk sneller. Heiko topte de heg ook aan die andere kant af en nam het laatste stuk van de zijkant ook meteen even mee. Klaar! De klus had ongeveer drie uur in beslag genomen. Het was dan ook een lange, hoge en brede heg. Nu was die weer onder controle en kan de vrouw het zelf weer bij gaan houden.
Op de grond lag enorm veel afval en dat werd vervolgens op de aanhanger gelegd en naar de stort gebracht. Gelukkig was dat slechts een kort ritje. Ongeveer 80% werd weggebracht. De rest zouden ze zelf doen, op een later tijdstip. Hierna waren hun drie fruitbomen aan de beurt. Die waren de laatste drie jaar niet meer geknipt door de vorige eigenaar. De huidige bewoners hadden het huis in september van het vorig jaar gekocht. De appel-, peren- en pruimenboom werden netjes gesnoeid en het afval kon zo achtergelaten worden. Dat zou ze wederom zelf opruimen. Overigens vertelde ze, dat ze ook al was begonnen met het snoeien van de appelboom, maar ook dat was haar erg tegengevallen. Ieder zijn vakgebied. Zowel de man, als de vrouw vertelden, dat ze enorm tevreden waren met het resultaat! En dan met name van de heg. Fijn!
Ondertussen had Heiko genoteerd, dat er nog een heg gewenst was aan de andere kant van hun tuin. Op de scheiding met de buren wilden ze graag een ligusterheg of een beukenhaag. Heiko zou Kenth vragen om daar een offerte voor te maken. Zes uur na aankomst reed Heiko voor vandaag voor de laatste keer bij deze klant vandaan. Met een volle aanhanger, omdat hij nog even langs de stort kon rijden op de terugweg naar de zaak. Daar kwam hij om twee uur aan. Eerst maar eens een kop koffie en een broodje! Na nog een beetje administratief werk reed hij nog naar een andere klant, waar een begin werd gemaakt met het snoeien van een aantal fruitbomen. Eentje kon er nog behandeld worden. Toen zat de werktijd erop. Vrijdag verder! Veel kon er vandaag niet van de bomen-snoei-lijst afgestreept worden. De heg stond niet op de lijst en ook die drie bomen niet! Dat was een nieuwe klant, die met spoed even tussendoor geholpen werd. Hopelijk is collega Håkan er snel weer en kan er weer met meer mankracht gesnoeid worden.
“Oskarshamn 3 wordt tijdelijk buiten dienst gesteld”. De grootste kernreactor van Zweden heeft schade. Door te hoge emissiewaarden in het proceswater zullen ze de reactor al aanstaande vrijdag stil moeten leggen. Aanleiding voor de aanstaande stop bij Oskarshamn 3 is een brandstoflek, dat vorige week werd ontdekt. Destijds hoopte men te kunnen wachten met het afhandelen van de schade tot de jaarlijkse inspectie van de installatie, wanneer de reactor alsnog uit bedrijf wordt genomen. Door de storing ontsnappen zeer kleine hoeveelheden brandstof in het interne proceswater. Om de schade te herstellen, moet de hele faciliteit worden afgekoeld. Vervolgens zal er door de 700 brandstofbundels gezocht moeten worden, om de beschadigde te vinden en te vervangen. En dat kost tijd: de bundels moeten langzaam worden opgetild om er doorheen te gaan en vervolgens weer worden neergelaten. De volgende stap is het uitvoeren van routinetesten voordat de reactor klaar is om weer op het net te worden aangesloten.
Daarna duurt het nog eens 80 uur (!) om op volle snelheid te komen. Het plan is, dat ze de fout in iets meer dan een week oplossen. Het is geen garantie, maar het wordt minutieus gepland door de kernenergieprofessionals. Svenska Kraftnät stelt, dat de elektriciteitsprijs zal stijgen omdat Oskarshamn 3 ongeveer 1.400 megawatt produceert. Dat komt overeenkomt met 10 procent van de Zweedse elektriciteitsvraag. Dat betekent, dat de stroom ergens anders vandaan moet komen, aldus de operations manager. Ofwel uit Noord-Zweden, door verminderde export of, als het waait in Noord-Europa, door toegenomen import. Hij stelt, dat het een geluk is dat het nu in het voorjaar gebeurt. Nu het begint iets warmer te worden, waardoor de behoefte aan elektriciteit afneemt. Zolang het niet bitterkoud is, zijn de omstandigheden goed, ook al gaat er veel productie verloren. Het elektriciteitssysteem kan dit aan, volgens de manager. In december werd dezelfde reactor tijdelijk uit bedrijf genomen, toen vanwege een generatorstoring. Hebben zij het nieuwsoverzicht van Klart niet gelezen? De volgende week wordt het behoorlijk koud! Hoezo “het wordt iets warmer”? De prijs van de elektriciteit zal vast en zeker stijgen…
