Vanochtend zat Heiko, net als ik, langere tijd achter de laptop te werken. Ik zat achter mijn bureau en Heiko op de bank. Op mijn vraag waar hij mee bezig was, kreeg ik een vaag antwoord: “Ach… Even iets op papier zetten”. Toen ik hem even later vroeg om mij iets toe te sturen in Excel, kreeg ik dat bestandje via de mail. Helaas, helaas, helaas… Hij stuurde mij een verkeerd bestandje en ik kon zien waar hij mee bezig was. Ik opende immers het Excel bestand, waar ik naar gevraagd had. De inhoud gaf iets aan over een reisje naar Stockholm! Heiko is iets aan het voorbereiden voor ons 12,5-jarig huwelijksjubileum in oktober! Jammer dat de verrassing eraf is, maar wel leuk dat hij iets aan het plannen is. Ik sloot het document snel weer af, om niet de hele verrassing te bederven. Heiko was uiteraard erg boos op zichzelf, dat hij me het verkeerde bestandje had gestuurd. Het is niet anders. Ik ben nu natuurlijk wel heel erg nieuwsgierig wat er verder gaat gebeuren! Het is nu eind juli en we zijn op 29 oktober 12,5 jaar getrouwd. Nog drie maandjes wachten op deze verrassing. Oh, oh! Wachten is niet mijn sterkste punt…
Na de middag zou er gekloofd worden. De zon scheen en als je uit de straffe wind stond, was het best aangenaam buiten. Bij de drie houtstekken zou Heiko in de luwte van de wind staan en in de zon. De klover stond al enige tijd buiten, onder het blauwe kleed te wachten tot die weer eens mocht doen. Iets waarvoor die was gekocht. Nou, er lagen genoeg houtblokken te wachten! Werk aan de winkel! De stroomkabels werden uitgerold en aan elkaar gekoppeld vanaf de garage naar de houtstekken.
Toen het blauwe kleed van de klover af werd gehaald, zag Heiko meteen het wespennest! Een redelijk groot nest, dat de wespen hadden gemaakt op de grond. Onder de bescherming van het kleed. Of het heeft ergens aan de klover gehangen en is er afgevallen toen het kleed opzij werd getrokken. Hoe dan ook, de bewoners vonden het niet leuk dat het kleed was weggetrokken! Per tientallen kwamen ze poolshoogte nemen van de verandering. De dader deed snel een aantal stappen achteruit. Hmmm… En nu? De klover stond wel erg dicht bij het wespennest en zijn onrustige bewoners…
Heiko wachtte een paar minuten tot het wat rustiger werd en pakte daarna heel voorzichtig en stiekem de klover daar weg. Zonder kleerscheuren, in de vorm van wespensteken, lukte het om de klover bij de andere houtstek te plaatsen. Zo werd de afstand tussen de blokken hout, de klover en de plek waar er gestapeld moest worden, kleiner. Lekker efficiënt bezig! De stroomkabel werd aangesloten en tijdens het kloven werden het nest en met name de bewoners continue in de gaten gehouden. De wespen stoorden zich niet aan Heiko zijn aanwezigheid, zodat die kon beginnen met de blokken hout van de drie sparrenbomen. Toen ik op een gegeven moment poolshoogte kwam nemen, om hem te roepen voor een kopje koffie, kon ik hem nog maar net zien. De stapel met gekloofd hout was inmiddels zo hoog dat Heiko met zijn 1,93 meter en nauwelijks meer bovenuit kwam. Het kloven ging in een behoorlijk rap tempo!
Na de koffie zette hij nog een uurtje door, waarna hij ongeveer de helft afkreeg. Morgen gaat er gestapeld worden, want de achterste helft is nu leeg. Het deel waar als eerste gestapeld moet worden. Als dit alles aan de kant is, is de achterkant, waar 7,5 kuub gestapeld hout kan liggen, als het goed is vol. Daarna moeten er nog een boom of zes omgezaagd worden, om opnieuw 7,5 kuub te krijgen. Dan is houtstek 2 vol en hebben we de houtvoorraad weer op peil voor twee jaar. Het is veel werk, maar Heiko vindt het erg leuk om te doen. En dat is dan weer fijn, omdat het ons gratis warmte en warm water geeft.
Bij ons hunebedje in het grasveld hebben we het vorig jaar diverse vetplantjes gepoot. Nu had Lidl ze ook te koop. Daarvan staan er nu eveneens een paar bij “het hunebeddeggie”. Een van de oudgedienden bloeit. Is ze niet prachtig? Ja, het is het huislook. Vreemd genoeg noemen ze die plantjes ook spinweb of daklook. We willen graag, dat het rond de stenen vol komt. Dat zouden deze vetplantjes toch moeten kunnen doen? Dit zijn immers bodembedekkers, die zichzelf heel graag vermenigvuldigen. En vetplantjes zijn uiterst geschikt voor rotstuinen, ook tussen de stenen, die door de zon erg heet kunnen worden. Een plaats waar zelfs weinig vocht komt. Dat vinden ze het mooist, want op vochtige of natte grond zouden ze snel wegkwijnen. De bloei is bijzonder en varieert tussen lichtroze en purperrood of geel naar gelang de soort. Uitgebloeide rozetten sterven af, maar er komen ook telkens nieuwe bij.
In de appelboom hangen al vele kleine appeltjes.
Alhoewel het nog vroeg in het seizoen is,
zijn ze al van een redelijk formaat.
Dat belooft weer veel goeds.
In het bordertje vlak bij de vlonder bloeien de lelies
en dat vond dit gevleugelde vriendje erg fijn zo te zien.
Het is natuurlijk een mooie bloem voor het oog,
maar daar ging het dit beestje niet om.
Hij was op zoek naar nectar!
Bij de groentetuin bekroop me even een angstig momentje. Alles groeit zo goed, dat er een grote opbrengst verwacht wordt van de rode bieten, de boontjes, de ijsbergsla en de savooiekool. En de worteltjes niet te vergeten. Het is de bedoeling, dat alle groenten in porties in de diepvries worden gemaakt. Maar waar dan? Onze diepvries zit vol! De komende drie weken zal er geoogst moeten worden, nog voordat we naar Nederland gaan. Beneden in de kelder staat nog een oud diepvrieskistje van de vorige bewoners. We gebruiken die al zes jaar lang als tafeltje en hebben die nog niet aangezet. Morgen moeten we die maar eens uitproberen. Als die het nog doet kan de tuinopbrengst daarin. Dat zou een mooie oplossing zijn.
Alhoewel langs de wegen in de bermen de lupines
zo langzamerhand nagenoeg uitgebloeid zijn,
staat tot onze verbazing in onze tuin nog een mooie bloem.
Eentje!
Die er naast zijn al een poosje niet meer in bloei
en hebben inmiddels al grote zaadknoppen gevormd.
Wat ook mooie bloemetjes geeft momenteel is de lijsterbesspirea. Die groeit behoorlijk snel. Vorig jaar is het struikje hier gepoot en kijk nou eens! De sierheester biedt ons elk seizoen tot nu toe interessante dingen: – In de lente werd haar gebladerte roze, daarna geel, om uiteindelijk zachtgroen te worden. – Nu geeft ze ons bloemen. De witte kegelvormige pluimen lijken in eerste instantie op die van de spirea. Mooi hoor! Het insect dat ik op een van de pluimen ontdekte was het daarmee eens. Ook hier ging het het dier niet om de schoonheid van de plant, maar om de nectar. “Doe je er tegoed aan!”
bla