Jeetje zeg” Wát een donkere wolken hingen er sinds gisteren boven Ödarp. En daar bleef het niet bij. Er trokken vele regenbuien over Ödarp. Wát een neerslag in korte tijd! Gek genoeg vinden we het nog fijn ook, dat het regent. De lange periode van droogte en warmte was fijn. Deze regen is nu eveneens heel erg fijn. Vanochtend keken we in de watermeter en zagen we, dat er 27 millimeter water was gevallen in ongeveer 12 uur tijd.
Deze hoeveelheid, tezamen met de in totaal 35 millimeter van de afgelopen drie weken, zorgt ervoor, dat er eindelijk weer water in ons beekje staat! Mooi schoon en helder water. Je zou het waarschijnlijk zo kunnen drinken. Blijkbaar is het grondwaterpeil aan het stijgen en blijft er daardoor nu water in de vijver staan. Zo hoort het uiteraard ook. In een vijver hoort water te staan!
Doordat tussen de buien door af en toe de zon scheen kregen we een paar keer een regenboog te zien. Die zie je niet zo vaak. Dit keer was hij niet heel duidelijk, maar toch waren de kleuren goed waar te nemen. Rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet. Of kortweg ”roggbiv”, om ze beter te onthouden. Maar wat als ik je nu vertel, dat die regenboog helemaal geen zeven, maar wel een zee van kleuren telt? Een regenboog ontstaat doordat zonlicht op waterdruppels schijnt. Hierdoor breekt het licht, weerkaatst het op de achterzijde van de druppels en breekt het opnieuw. Dat zonlicht is, anders dan je misschien zou denken, niet zomaar wit, maar een mengeling van een heleboel kleuren. En die worden door te breken in de druppels plots zichtbaar. Maar een heleboel kleuren? We hebben toch geleerd, dat een regenboog maar zeven kleuren heeft? Waar zijn die andere tinten dan naartoe?
Dat zonlicht uit verschillende kleuren bestaat, ontdekte Isaac Newton al in de 17de eeuw. Dat toonde hij aan met behulp van een prisma, die net als waterdruppels lichtstralen breekt. Het was ook Newton die maar zeven kleuren onderscheidde in zo’n regenboog. En dus niet het hele kleurenspectrum, dat hij in die brekende lichtstraal had ontdekt. Dat komt omdat wetenschappers zaken graag willen ordenen, onder meer door ze duidelijk af te bakenen. Dat het zeven, en geen vijf of tien, kleuren waren, heeft dan weer te maken met dat Newton kleur koppelde aan muziek. Aangezien er zeven stamtonen zijn (do-re-mi-fa-sol-la-si), zijn er dus ook zeven regenboogkleuren. Het is eigenlijk onzin, dat de regenboog maar uit zeven kleuren zou bestaan: het bevat het volledige kleurenspectrum en dat zijn er veel meer! Dus niet alleen rood en oranje, maar ook alle tinten ertussen. Die vloeien namelijk geleidelijk in elkaar over. Alleen zijn die nuances heel wat moeilijker te zien. Ons brein voegt alles samen tot een beperkt aantal kleurstroken: een rode strook, een oranje, een gele… Puur ”gezichtsbedrog “eigenlijk. Maar wel een mooi gezichtsbedrog. Toch?
Nadat we beide vanochtend veel achter ieder zijn eigen laptop hadden gewerkt, ging Heiko na de middag iets fysieks doen. Als eerste werd de waterfilter vervangen. Dat doen we ieder kwartaal en 1 juli is inmiddels alweer 13 dagen geleden. De hoogste tijd! Maandagmiddag was Heiko daarmee begonnen toen ineens de grote camper voor ons huis stond met daarin Koos en Carla. Het vervangen van de filters werd toen meteen gestaakt. Vanmiddag werd dat alsnog geregeld. Daarna werden er vier kruiwagens met droog hout naar binnengereden en in de bak met de grijpvoorraad gegooid. Vervolgens pakte Heiko de kettingzaag en ging alle dunne, lange stammetjes, die bij de houtstek lagen te wachten, in korte stukjes te zagen. Dat ook maar mooi weer aan de kant.
Bij de houtstekken werden, op mijn verzoek, alle stukken gekrulde berkenbast verzameld. Dat verteert niet zo snel als de restjes hout, die tijdens het kloven op de grond vallen. Heiko wil de houtbewerkingsplaats er ook graag uit laten zien, als een plek waar hout wordt gezaagd en gekloofd. Die gekrulde witte berkenbast vind ik echter erg rommelig lijken. Heiko wilde ze wel graag bewaren, omdat het uitstekende vuuraanmakers zijn. Dinsdag hebben we nog een paar krullen gepakt, om het vuurtje in de betonnen ring bij de grilplaats aan te krijgen. De krullen werden zodoende verzameld. Maar liefst drie kratten konden worden gevuld. Deze werden binnen neergezet, zodat ze kunnen drogen. Na droging kunnen we ze zowel voor het grill-vuurtje gebruiken als voor de houtkachel. Ik vind het best, als de houtbewerkingsplaats er in ieder geval weer netter uitziet. En dat is zeker het geval. De rest werd namelijk nog bijeen geharkt en uit het zicht gelegd. Ook Heiko vindt het nu beter lijken hoor.
Het weer hier was even anders dan in Nederland. We kregen namelijk foto´s van Peter en Daniëlle, die met Noud en Mason naar de Apenheul in Apeldoorn waren geweest. Daar hadden ze mooi weer en liepen ze in zomerkleding. De beide jongens hadden veel plezier en waren niet bang voor de aapjes, die daar loslopen. Ze vonden het juist spannend!
Van Elise kregen we foto´s van Merle en Daan! Die hadden op school een heus circus! Allemaal optredens van de diverse klassen en van onze kleinkinderen! Merle deed de limbo, die moest onder een laaghangende stok door dansen. Daan deed aan ritmisch dansen met een danslint. Ze hadden het erg naar hun zin, want dat kon je wel van de gezichtjes aflezen. Feest in Onstwedde!
Gisteren had Heiko een grote hoeveelheid stukken stam van een sparrenboom in de houtstek gelegd. Vanmiddag zag hij op eentje daarvan een leuke tekening. Deze stam had twee (spleet-) ogen, een wit streepje als neus en een glimlach van oor tot oor. Dat is toch grappig? Of niet soms? Je moet het een beetje van een afstand zien en dan is het overduidelijk een gezicht. Hout is (bijna) net als wolken: met een beetje fantasie kun je er van alles in zien!
Misschien wel juist door een fris regenbuitje, maar vanavond roken we voor het eerst de heerlijke geuren van het zeepkruid. Deze staan onder de veranda, langs de muur. Wist je, dat de bloemen worden bestoven door pijlstaart- en nachtvlinders, dus ’s avonds en ’s nachts? De bloemen hebben dan ook geen honingmerk en ruiken alleen ’s avonds sterk. De nectar is ook nog eens alleen bereikbaar door 5 nauwe kanalen en bevindt zich op een diepte van 23tot 25 millimeter in de bloem. De wortels en ook, maar in mindere mate, de bladeren zijn rijk aan een giftige stof, die voor de plant het nut heeft, dat de muizen eraf blijven. Deze stof schuimt met water als zeep. Al lang geleden werd dan ook de plant gekweekt, omdat de wortel voor het wassen van wollen stoffen enzovoort werd gebruikt. In de bloemen leggen verschillende nachtvlinders hun eitjes. We zullen er bijzonder voorzichtig mee zijn…
