In plaats van een mooie zonsondergang kregen we vandaag een mooie zonsopkomst. Voor het huis was het nog een beetje triest. Maar wel met een bepaalde gloed over de bomen en struiken. Dat moest wel betekenen, dat in het oosten de zon al boven de bomen uitkwam. En dat was zeker het geval. En hoe! Door de vele wolken die langzaam aan de hemel voorbijtrokken, kleurden die. Nagenoeg geel heel dicht bij de zon, naar oranje iets verder van de zon verwijderd en nog verder van haar af bleven ze een beetje grauw. Eens iets anders…
Terwijl ik achter de laptop verdween, ging Heiko met zijn nieuwe mobiele telefoon bezig. Daar moesten nog een paar zaken voor geregeld worden. Onder andere het installeren van zijn Mobiele BankID en Swish. Maar hoe omslachtig wil je dat doen? Nee, het lag niet aan Heiko. De app was snel genoeg geüpload, maar het moest ook geactiveerd worden. Al snel bleek, dat hij dat via de website van de bank moest doen. Dat deden we samen achter de laptop, dan is het toch even duidelijker, dan op het kleine schermpje van het mobieltje. Heiko moest zich inloggen en dan niet met de mobiele versie van BankID. Die moest immers nog geactiveerd worden. Gelukkig kun je je nog op twee andere manieren inloggen: met een kaartlezer, al dan niet met kabeltje aangesloten op je laptop. We deden dat zonder kabeltje: wel zo gemakkelijk. Mis!
Dat moest mét het kabeltje! Oh kee… Toen dat gedaan was en we ingelogd waren op de website van de bank moesten we via de kaartlezer allerlei handelingen verrichten, als ook op de mobiele telefoon. Na een poosje bleek, dat het mobiele BankID werkte! Blij toe, want dat appje wordt met regelmaat gebruikt. Bijvoorbeeld voor het inloggen bij de bank, maar eveneens bij het inloggen bij andere (overheids-) instanties (denk aan 1177) en bij het overmaken van geld. Toen was Swish aan de beurt. Dat ging stukken makkelijker, want Mobil BankID was geactiveerd en daarmee kon Swish eveneens weer geactiveerd worden! Voor zover Heiko nu kon nagaan had hij alle apps weer geïnstalleerd én geactiveerd. Puh hé!
Nog interesse voor een mooi pand(je) in Visby? Moet je wel ongeveer 9 miljoen kronen meenemen, 900 duizend euro! Dit huis staat in het centrum van het dorp Visby, de grootste stad op het Zweedse Oostzee-eiland Gotland. Het is eveneens de hoofdstad van de provincie Gotlands län, die het gehele eiland beslaat. Deze Hanzestad telt 24.942 inwoners, heeft een oppervlakte van 1208 hectare en is een van de veertien Zweedse werelderfgoederen op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Het stadje is een toeristische trekpleister, want ook nog eens alle opnames van de Zweedse serie “Maria Wern” werden hier opgenomen. Dit alles maakt het zo duur. Maar wie is bereid om dit bedrag te betalen voor een woning dat 100 m2 groot is, een bijgebouw heeft van 60 m2, een grondoppervlakte van 281 m2, waar je totaal geen privacy hebt en dat je voor hetzelfde bedrag in Småland een zogenaamde gård (meerdere huizen en veel land) kunt kopen? Waarschijnlijk wordt dit huisje toch binnenkort van de websites als Hemnet.se en Booli.se afgehaald. Juist omdat het verkocht toch is, want het is wel een lieflijke woning in een prachtige stad. Stilletjes hoop ik, dat we dit huisje nog eens in het echt kunnen zien, als we Visby gaan ontdekken…
Nadat we naar onze mening lang genoeg achter de laptop hadden gezeten en binnen waren geweest, moesten we wel even naar buiten hoor. We besloten om samen over het land te gaan kuieren, want het weer was best wel goed eigenlijk. Gelopen werd langs de nieuwe bessenstruikstrook, de vlonder, de groentetuin en ook achter het beekje langs. Bij Jikke haar grafje bleven we even staan. We missen haar nog steeds. We hielden een paar herinneringen aan haar op… Even verder langs het paadje zag ik tot mijn verbazing nog een siergras in het vijvertje staan. Niet gezien en niet gesnoeid! En hij was niet zo klein, dat ik er gemakkelijk overheen kon kijken! Terwijl ik voorover stond te kijken of ik er bij kon komen met een heggenschaar zag ik, dat het water wel heel helder was. We konden nagenoeg alles op de bodem zien liggen.
Whoah!!! Sprong er toch ineens een behoorlijke kikker precies voor ons in het water! Hij was van achteren aan komen sluipen, we hadden niets gehoord, liep precies tussen ons tweetjes door en sprong toen met veel kabaal de vijver in! Potverpielekesnogaantoezeg! Daar schrokken we beide wel even van hoor! Eenmaal weer bijgekomen van de schrik, maar ook van het lachen, besloot ik de warmte van de kamer weer op te zoeken. Heiko besloot nog een uurtje, anderhalf aan het trimmen te gaan. Niet alleen het grote siergras moest ingekort worden. “Links en rechts en een beetje overal” kon weer getrimd worden.
Bijna de hele dag bleef het met 12 graden redelijk aangenaam van temperatuur. Het zonnetje was er namelijk regelmatig bij en dat maakte het best aardig. Soms leek het erop, dat de lucht ineens zou openbarsten en dat er veel regenwater uit zou vallen. De donkergrijze wolken namen aan de hemel plaats en dan weet je het wel: dreiging! Het ging allemaal goed. Ach en het spelletje Triominos deden we uiteindelijk toch binnen aan de keukentafel, met de kachel op een laag pitje…
´s Avonds werd er weer met Heiko zijn ouders gebeld in Hoogezand. Die waren een beetje “aan het klagen” over de lagere temperaturen! Vorige week konden ze ons melden, dat het bij hen nog 25 graden was, maar vanavond was het nog maar 15 graden: ze hadden de kachel weer aan! Toen wij vertelden, dat het bij ons maximaal 12 graden was geweest overdag, vonden ze dat wel héél erg koud. We merken eigenlijk per dag dat de dagen korter worden en dat daarmee aangegeven wordt, dat de winter in aantocht is. Blij toe, dat we eerst nog een mooie herfstperiode krijgen. Heiko zijn vader had onze website weer bekeken en het verhaal gelezen over de mislukte poging, om de camper op zijn plaats te zetten… Daar werd door ons allen smakelijk om gelachen.
Maar dat lachen verging ons. Na het telefoongesprek met Heiko zijn ouders werd het ineens wel heel snel donker in huis. Nee, dat was niet op de gewone manier. Daar moest iets anders achter zitten. Dat was zeker het geval! Een paar donkere, maar dan ook echte dónkere wolken hingen boven Ödarp! Donkere en nog donkerder exemplaren gingen ineens met een hoog tempo over het land. Daarachter zat de zon nog volop te schijnen, het was rond zeven uur. Het was best wel eng om te zien. Alsof er brand in de wolken zat.
Binnen een kwartier was het weer rustig in de lucht. Ze leken te zijn opgelost, opgeslokt door die ene enge… De grote donkere wolken hadden plaatsgemaakt voor kleinere, die ook nog een staartje van de laatste zonnestralen meekregen.
Ook dat had weer iets. Genoeg om wederom met de fotocamera naar de keukentrap te gaan om foto´s te maken. De tweede keer ging Heiko ook mee en nam met zijn mobiele telefoon eveneens een paar kiekjes. Volgens mij is wel duidelijk welke van hem zijn.
Die hij van mij genomen heeft vind ik ontzettend mooi! Zelf sta ik scherp in beeld, terwijl de achtergrond heerlijk wazig is.
En ik sta erop met de camera, waardoor mijn grootste hobby duidelijk naar voren komt.
Overigens gingen de wolken later op de avond allemaal weg. Ze verdwenen “als sneeuw voor de zon”. Hierdoor konden we de maan nog even door de bomen zien. Trusten…
