Na een goede nachtrust had Heiko vanmorgen een idee over het tóch kunnen stallen van de camper op de plek waar wij die graag wilden hebben. Wachten tot de vorst in de grond komt, duurde hem te lang en er was toch zeker wel een oplossing voor te vinden? Opeens schoot het hem te binnen, dat we de compostbak nog wilden verplaatsen. Die stond namelijk achter de houtstek, op een plaats waar heel weinig zon komt. Om al het gft-keukenafval en loof van bloemen te kunnen composteren, is echter warmte nodig.
De compostbak moest zodoende een andere plek hebben, waar vaker en langer de zon schijnt. Waarom dacht Heiko daar nu ineens aan en wat heeft dat met de camper te maken? Nou, het verplaatsen van de compostbak leverde namelijk 12 extra grindtegels van 50 x 50 op! Om in natte perioden met droge voeten bij de compostbak te kunnen komen hadden we een paar staptegels gelegd. We hadden immers zoveel van die tegels uit Eksjö gehaald. Maar, als de compostbak is verplaatst, hoeven we in principe niet meer achter de houtstek te zijn en kunnen die grindtegels daar weer weg. “Hé! Dat komt goed uit! Dan kunnen we die gebruiken voor het “straatje” onder banden van de camper.”
De inhoud van de compostbak werd eruit geschept en middels de kruiwagen verplaatst naar de nieuwe plek. Althans, de bovenste helft van de inhoud. Dat was nog niet vergaan. De onderste helft was al mooi gecomposteerd en kon meteen over de groentetuin verspreid worden. Het stonk behoorlijk, maar zag er wel goed uit. Mooie zwarte compostgrond. Toen de compostbak leeg was werd die opgepakt en verplaatst naar achter de carport. Tussen de carport en het waterzuiveringsdijkje. Als de zon schijnt, schijnt die een heel groot deel van de dag op die plaats. De nog niet gecomposteerde gft-afval werd terug geschept in de bak en klaar! Daarna kon begonnen worden met het weghalen van de grindtegels.
Met de extra tegels konden twee langere stroken gelegd worden. Daarmee hoefden de wielen niet meer van de tegels af, nadat ze de eerste serie tegels gepasseerd waren. Zo zouden ze niet meer weg kunnen zakken in het gras. Uiteraard werden de grote gaten wel eerst opgevuld met zand en keitjes, voordat de tegels werden gelegd. Ook aan de voorkant werden de diepe sporen opgevuld met zand en goed aangestampt. Het zachtere gedeelte van dat stukje grond was nu gestabiliseerd. Daar waar de tegels liggen was de meeste grond op gelegd en zodoende nog zacht. Verder naar voren was het “oude” grond en dat was voldoende stevig voor de camper.
Het uur “U” was aangebroken. De camper werd opnieuw gestart. Voorzichtig reed Heiko de camper weer achteruit op de tegels en… Dat ging prima! De camper staat op zijn winterstalplaats! Mooi, ook weer geregeld. Nu nog even een groot groen kleed erover en dan zien we elkaar in april of mei wel weer. Hopelijk met een betere rug, zodat we nog vele leuke tochtjes met onze Knaus kunnen gaan maken. Op het lijstje staat in ieder geval nog steeds een ritje naar de Noordkaap…
Nu was het tijd om samen iets in de tuin te gaan doen. In de diverse borders zat behoorlijk veel onkruid en dat wilden we verwijderen. Samen gaat het twee keer zo snel, waardoor je eerder het gewenste resultaat hebt en het is dubbel zo gezellig! Ik begon in de border bij de laurier. De laurier, die onze vrienden Jan en Dietske een paar jaar geleden voor ons hadden meegenomen uit Nederland. Dezelfde laurier, die iedere winter afsterft door de kou en ieder voorjaar weer opnieuw groeit. We denken erover, om de struiken deze winter te beschermen tegen sneeuw en vorst door er een “tentje” overheen te doen. Dat zal eind volgende maand dan wel moeten gebeuren…
Heiko begon in een andere border. Die, die hij eerder al een beetje vergroot had en waarin hij de heideplanten had verpoot en een lavendel bij had gepoot. Nu kon het blad van de lelie en de overige planten afgeknipt worden. De grotere struiken en de hazelaar werden bijgeknipt. Uiteraard werd ook het onkruid verwijderd. Het eindresultaat was een groot verschil met de situatie van een uurtje eerder. Mooi werk hoor! Het kleine struikje, dat op de rechterfoto, meteen achter lavendel staat, is een mirabellen boom. Die hebben we vorig jaar, op een van onze camperreizen, ergens een keer uitgegraven en meegenomen. Het lijkt erop, dat die in goede aarde is gepoot en dat hij de verhuizing overleefd! Hopelijk groeit die goed en krijgen we over een paar jaar mirabellen (kleine pruimen). Die hadden we in Blijham ook en die waren prima te eten! We maakten er zelfs jam van. Ook hebben we er een keer wijn van gemaakt.
Nadat we beide een border schoon hadden, vonden we het tijd voor een korte pauze met een kopje koffie. Na deze break ging ik verder met het schoonmaken van de grond rond de grote appelboom en daarna rond de jonge fruitbomen naast de oprit. Heiko ging een bestaande border vergroten, waarin we een paar zwarte bessenstruiken hadden staan. Op een andere plaats, nabij de groentetuin, stonden namelijk ook nog een paar stekken van een zwarte bes en die wilden we graag centraliseren in één border. De border werd uiteindelijk twee keer zo lang. De afgestoken graszoden werden gebruikt om de sporen in het gras, veroorzaakt door de banden van de camper, dicht te leggen. Nu hebben we alle zwarte bes struiken bij elkaar staan, op een plaats waar bijna de hele dag de zon schijnt. Laat die besjes maar komen volgend jaar!
De laatste border die we onderhanden namen was het kwart rondje nabij de groentetuin. Daar had Heiko de vier stekken van de zwarte bes struik uitgegraven en daar haalden we vervolgens het onkruid uit. In deze border laten we vele primula’s groeien. We hebben ze in twee soorten, de paarse en de gele variant. Het is een eenvoudig plantje, echter ijzersterk. Het bloeit lang en is erg kleurrijk. Gemakkelijk te stekken en red zichzelf. Omdat gras de gewoonte heeft om daar te gaan groeien waar wij het niet willen hebben, werden de randen van de border afgestoken, zodat het er nu weer mooi strak bij ligt. Klaar voor de winter! We zijn namelijk van mening, dat alles wat je er nu aan onkruid uithaalt, er in de lente niet meer staat! Hierna was het over en uit voor mij. Ik ging naar binnen om me te douchen, terwijl Heiko nog even het gras ging maaien. Dit deel van de tuin is weer netjes!
Onder de grote appelboom liggen al diverse valappels. Die laten we daar maar gewoon liggen, omdat de elanden die lekker vinden. Heiko zal zeer binnenkort de wildcamera daar in de buurt ophangen, zodat we het bezoekje van de eland kunnen vastleggen op camera. Of de eland zo “vroeg” in het seizoen zal komen is nog maar zeer de vraag. Er zitten nog meer dan genoeg bladeren aan de bomen en struiken, die ze kunnen eten. We zullen zien! Trouwens, ik hoop niet dat alle appels vallen! De boom zit er vol mee en die willen we heel graag zelf eten. Daarmee moeten we nog een paar weken wachten…
Nee maar! “Meneer en mevrouw Leugs eten een cordon blue!” Gisteren viel mijn oog ineens op een doos met cordon blues. Waarom weet ik niet, maar die hadden we al een hele poos niet gegeten. Volgens mij nog nooit één keer in Ödarp. Ik nam ze mee en die werden vandaag meteen gegeten. Met een paar kleine aardappeltjes uit eigen tuin en boontjes. En lekker justje erbij: wat wil een mensch dan nog meer? Het heeft ons in ieder geval heerlijk gesmaakt!
Mmmmmmmmm ziet er lekker uit!
Was ook lekker, Wilma! En de supermarkt heeft het (bijna) altijd in zijn assortiment. Waarom we ze nooit eerder hebben gekocht is mij echt een raadsel. Want in Blijham aten we ze ook geregeld…
Ha en bra dag!