Via “Aneby Anslagtavlan”, een digitale nieuwsbrief zeg maar, lazen we een opmerkelijk bericht. Iemand, die aan de weg van Bordsjö naar Askeryd woont meldde, dat vandalen zijn brievenbus aan gort hadden gereden. De kapotte delen van de brievenbus lagen ver verspreid in de berm en de post van die dag lag eveneens in de berm en in het bos. De man schreef in het bericht op een cynische manier, dat het altijd al zijn grootste wens was om zijn post gewoon uit het bos op te rapen. Daarvoor “bedankte” hij de joyriders. Verder gaf hij hun de tip, om met de auto naar de keuring te gaan Er moest zeker weten iets mis zijn met de besturing van de auto gezien het feit, dat de sporen van de wielen naast de weg waren te vinden. Zowel in de linker-, als in de rechterberm. Daarvan had de schrijver ook foto´s gemaakt en geplaatst. Er moest volgens hem wel iets mis zijn met de stuurinrichting, omdat hij zich niet voor kon stellen, dat men onder invloed achter het stuur zou hebben gereden. Later op de dag lazen we, dat er veel op dit bericht was gereageerd en niet alles positief… Meerdere personen meldden, dat ook hun brievenbus omver was gereden. Iemand schreef, dat het zelfs een sport was om slalom over de weg te rijden, om alle sneeuwstokken te raken. Een persoon vond het erg dom, dat de man dit had geplaatst, omdat hij de daders nu juist in de belangstelling zette. Precies wat ze waarschijnlijk wilden. Ze zouden er waarschijnlijk veel lol om hebben. Wij vinden het alleen maar goed, dat dit werd vermeld. Wat een stelletje…
Vanochtend had Heiko een afspraak staan bij de huisarts in Aneby. De uitslagen van het bloed waren binnen, alsmede de visie van de röntgenarts op de MRI-scan van twee weken geleden. Alle bloeduitslagen waren prima, zo vertelde de huisarts. Hij had de PSA-waarde gecontroleerd en onder andere ook meteen de lever en de nieren. Fijn, zo´n controle! In de brief van de röntgenarts stond, dat er sprake was van slijtage en artrose van de rugwervels onder in de rug en eveneens gingen de wervels “doorbuigen”. Volgens de huisarts allemaal tekenen van ouderdom. Niets aan te doen. Of die slijtage de oorzaak van zijn klachten in de rug en heupen is, kon hij niet met zekerheid vaststellen. Hij wilde nog even overleggen met een collega en hij zou in de loop van de dag terugbellen.
Dat deed hij inderdaad aan het einde van de middag. Ook de collega-arts zag na het bekijken van de uitslag van de scan geen aanleiding om Heiko door te sturen naar een orthopeed. Er zijn geen dingen gesignaleerd, die via een eventuele operatie verholpen zouden kunnen worden. Oftewel, een orthopeed zou niets kunnen doen. Zodoende restte de huisarts slechts het voorschijven van pijnstillers. Hij stelde voor om daarvoor Gabapentine te gebruiken. Drie per dag. Dat moet wel rustig opgebouwd worden. Het zou fijn zijn als de pijn daarmee bestreden wordt. Heiko gaat er de volgende week mee beginnen, want hij kon vandaag niet meer naar de apotheek. De huisarts plande voor over anderhalve week een telefonisch consult in, om op dat moment te informeren of en wat het effect van de medicatie is.
Wat leuk! Ik lees net, dat WhatsApp op sommige toestellen vanaf 1 januari, overmorgen dus, niet meer werkt! “De berichtendienst trekt de stekker uit de ondersteuning voor verschillende iPhones en Android-toestellen. Het gaat om 47 verouderde modellen. De berichtendienst werkt vanaf zondag bijvoorbeeld niet meer op de iPhone 5 en de iPhone 5c. Maar de app is straks ook niet meer beschikbaar op smartphones van onder meer Huawei, LG, Samsung en Sony. Om WhatsApp op een iPhone te kunnen gebruiken is nu minimaal iOS 12 nodig. Voor Android-toestellen geldt, dat ze minimaal op Android 4.1 moeten draaien. Deze versie, van het door Google ontwikkelde besturingssysteem voor smartphones, verscheen ruim tien jaar geleden. Gebruikers krijgen een waarschuwing voordat de app stopt met werken. Mensen die in bezit zijn van telefoons waarvoor de ondersteuning nu eindigt (zie afbeelding), wordt door de berichtendienst aangeraden over te stappen op een nieuwer toestel.” Mooi, dat ze dat toch nog twee dagen van tevoren aankondigen… Hopelijk heb je een nieuwere versie mobiele telefoon!
Het had bijna de gehele ochtend geregend. Winter? Herfst! Na de middag werd het gelukkig droog. Dat lokte Heiko naar buiten. Er lag immers nog 2/3 van de lange stam van de sparenboom op hem te wachten. Zo´n grote en zware jongen gaat er echt niet vanzelf vandoor. Opnieuw werd een derde deel van de stam verzaagd in kortere stukken en vervolgens een voor een naar de houtstek gebracht. Deze keer met behulp van de kruiwagen! Daarvoor was een paadje gecreëerd waar de kruiwagen redelijk eenvoudig langs gerold kon worden. Ook de zelfgemaakte brug vormde geen probleem, zodat alle 15 zware blokken veilig in de houtstek belanden.
Daar mogen ze een tijdje drogen, waarna ze gekloofd gaan worden. Het beste is om dat zo snel mogelijk te doen, nu het hout nog nat is. Dat klooft namelijk een stuk gemakkelijker. Gezien het feit, dat het af en toe vriest, zet Heiko de klover nu niet buiten. Overigens is er vanuit Nederland ook al hulp aangeboden bij het kloven. Eind april of begin mei. Heiko kennende is het zeer de vraag of dit hout er dan nog ligt. Tegelijkertijd is het waarschijnlijk zo, dat er dan wel alweer ander hout ligt dat gekloofd kan worden. “Dus Marco (en Viviën), kom deze kant maar op!” Om precies vier uur kwam Heiko weer binnen. Op dat moment leek het al wel middernacht. Zo donker was het inmiddels geworden. Toch worden de dagen elke dag weer een beetje langer. We merken het echter nog niet. Al het goeds komt langzaam!
Onze muizenjager Ebba komt minimaal twee keer per dag vanuit de kelder door het kattenluikje met een dooie muis. En dan is ze zo trots als een pauw! Nadat we haar de hemel in geprezen hebben gaat ze door het luikje terug en op de keldertrap eet ze haar prooi vervolgens op. Soms komt ze ons verrassen met een vogeltje en gisteren was het iets totaal anders. Ze wist zelf eigenlijk niet goed hoe ze er mee aan moest, want ze bleef op de keldertrap er maar naar zitten kijken. Toen we poolshoogte namen liep ze er bij weg en zagen wij, dat het een mooie hermelijn was. Mooi beestje, maar helaas zat er geen leven meer in. Overigens is Ebba niet de enige muizenvanger in huize Ödarp. Op onze zolder hebben we een aantal muizenvallen staan en zo af en toe hebben we daar ook beet. Samen met Ebba proberen we onze eigendommen te beschermen tegen die vervelende knaagdieren. Het lukt tot nu toe goed!
Voor het eerst in bijna vijf jaar heb ik mijn nagels weer eens gelakt! Nee! Ja, echt! Op een bepaald moment schoot het me aan. Eerst verwierp ik de gedachte. Even later dacht ik “Waarom niet eens weer?” Toen ik een secretaresseopleiding deed, járen geleden, kregen we een dag les in “het representatief zijn”. Daar kwam ook nagels lakken voorbij. Dat vond ik zo geweldig, dat ik het vanaf dat moment altijd heb gedaan. En dan komt “juffie perfectioniste” weer om de hoek kijken: de kleur van de nagels moest bij de kleding passen. Daarom had ik ruim honderd kleurtjes. Op een paar na zijn de nagellakjes naar kleindochter Merle gegaan, die het ook al prachtig vind om haar nageltjes te lakken. Ik koos vandaag voor blauw, dat leek goed bij de spijkerbroek…
