Vanochtend ging Heiko verder met de bomenklus. Er werd opnieuw een beetje gezaagd en met name veel gelopen. Zijn stappenteller registreerde braaf alle stappen en gaf aan het einde van de dag aan, dat het doel van 6.000 stappen voor 165% was gehaald! Er werd namelijk heel vaak heen en weer gelopen: vanaf de zaagplek naar de houtstek en visa versa. Telkens met een of maximaal twee stukken boomstam onder de armen. De stukken konden uiteindelijk niet te lang gezaagd worden. De sparrenboom had een behoorlijke diameter en als de stukken op 40 tot 45 centimeter gezaagd zouden worden, waren ze niet meer te tillen! Het terrein is daar ter plekke ook nog eens erg ongelijk. Zodoende ongeschikt om er met een kruiwagen langs te gaan, om de zware houtblokken op te halen. Het moest dus met spierkracht gebeuren. Een goede training voor zijn benen, armen en rug.
Voordat Heiko gisteren was begonnen te zagen had hij een overzichtsfoto gemaakt van het stukje natuur, dat na zijn actie er anders uit zou komen te zien. Nadien maakte hij opnieuw een foto vanaf ongeveer dezelfde plek. Het verschil is te zien: de grote schuine spar is weg en de witte berk die er net voor staat ook. Wat eerder minder opviel is dat er nóg een spar scheef staat. Omdat die andere super scheef stond, viel het minder op dat deze, weliswaar niet zo scheef als die grote, eveneens scheef staat. Dat wordt de volgende patiënt… Tegen half een was Heiko zaterdagochtend weer binnen voor een broodje. Dat was eveneens het moment dat hij stopte “met buiten spelen”, want we zouden op visite gaan bij Martin en Marijke in hun vakantiehuis Slogebo.
Marijke had ons vanochtend gevraagd en aangezien ik vandaag een “goede dag” had, had ik de uitnodiging, na afstemming met Heiko, aangenomen. Het is altijd gezellig met hen en we hoeven er slechts 8 minuten voor in de auto te rijden om bij hen te komen. Ze hadden voor lekker gebak gezorgd, dat zo lekker was, dat het erg snel op ging. Al voordat ik de kans kreeg om er een foto van te maken! Vandaar de lege schoteltjes. Hun vakantie zit er trouwens alweer bijna op. In totaal zijn ze hier dan bijna vier weken geweest. Ze vertelden, dat ze helemaal tot rust waren gekomen en zelfs al aan het fantaseren waren over het vakantiehuis. Dat was voor ons heel herkenbaar. Dat deden wij ook altijd als we destijds een vakantiehuisje huurden. Dan bedachten we, dat we het wilden kopen en waren we tegelijkertijd al aan het verbouwen: “Daar zou een deur in moeten. De keuken gaan we in ieder geval moderniseren. Dat wandje kan er wel uit, zodat er een grotere tafel in de kamer kan…” Erg grappig om te horen, dat wij daarin niet de enigen waren.
Het vakantiehuisje Slogebo ligt aan een asfaltweg en is prima te bereiken. Aan de zuidkant van het huisje ligt een groot weiland, waardoor het huisje de gehele dag in de zon staan. Mits die erbij is uiteraard. Eveneens heb je vanuit de keuken en de tuin altijd een zeer fraai uitzicht. De weg die voor het huis langsloopt is geen druk bereden weg, zodat je er weinig tot geen last hebt van verkeersdrukte. Het is Martin en Marijke in ieder geval uitstekend bevallen en ze lopen zelfs met het idee, om volgend jaar dat huisje opnieuw te gaan huren en dan misschien wel voor een nog langere tijd. Op enig moment verplaatsten we ons van de keuken naar de kamer. Daar werden we getrakteerd op glögg en toastjes en stokbrood met diverse lekkernijen. Toen we tegen vijf uur terug reden naar Ödarp was het inmiddels diepzwart buiten. Gelukkig hebben we dan de extra verlichting voorop de auto en kunnen we voldoende vooruitkijken en eventueel overstekend wild op tijd zien aankomen.
Vanuit Onstwedde kregen we deze drie foto´s met onze drie kleinkinderen, die op hun “kerst-best” gekleed waren. Ze waren naar de kerstfeest-viering op hun school geweest. Kijk nou toch eens naar die vrolijke gezichtjes… Daar word je toch helemaal blij van? Maar niet alleen vanuit Onstwedde kregen deze opa en oma foto´s. Ook vanuit Rotterdam kwamen foto´s. Dit keer van twee vrolijke kleinkinderen bij de kerstboom. Noud en Mason waren lekker ontspannen en spontaan aan het poseerden voor fotograaf mama. De deugnieten! Heerlijk…
