Eindelijk, eindelijk na vier maanden konden Heiko zijn ouders hem en mij weer in de armen sluiten, en wij hun. Voor mij was het zelfs een jaar geleden! Wat een heerlijk gevoel en wat een fijn, emotioneel weerzien. De blijdschap en dankbaarheid spatte eraf. Hier hadden we allen lang naar uitgekeken! Het wekelijkse beeldbellen is leuk, maar er gaat niets boven een echte omhelzing. Heerlijk! Heiko zijn moeder had gezorgd voor gebak bij de koffie. De eerste keer in die week. Er zou nog veel koffie met gebak volgen in de loop van de komende veertien dagen, Overal waar we kwamen werden we voorzien van koffie met gebak. In ieder geval een keer per dag en soms twee keer per dag gebak! De pondjes vlogen door de mondjes… Wat fijn om weer in Hoogezand te zijn bij Heiko zijn ouders en om in alle rust met ze te kunnen praten en hun te zien lopen en dingen doen. Heerlijk! Uiteraard werd het verloop van onze reis besproken en meer. Ze wilden alles weten. Wij hadden een doosje met lekkers meegenomen uit Zweden, wat met veel belangstelling werd uitgepakt.
De hele tijd hadden we hen via Whatsapp berichtjes op de hoogte gehouden van het verloop van onze reis en wisten ze ongeveer hoe laat we aan zouden komen. Tevens hadden we doorgegeven dat we een beetje onzeker waren over de aankomsttijd en dat we veiligheidshalve liever ´s avonds bij hun wilden warm eten. Dat was voor hen geen probleem. Na de koffie met gebak en een beetje drinken met hapjes reden we echter eerst met de camper naar de camping in Kropswolde. Heiko stelde voor dat zijn vader met hem meereed in de camper en dat ik met de auto van Heiko zijn ouders zou volgen. We mochten de hele veertien dagen hun auto weer gebruiken, net als vorig jaar. Super!
Op de kleine, gezellige boerencamping aangekomen werden we alle drie uiterst hartelijk ontvangen door Hilly en Derk-Johan, de eigenaren. We voelden ons er meteen weer welkom. We kregen een mooi plekje toegewezen op het 1e caravanveldje, waar we vorig jaar ook mochten staan met onze camper. Dat 1e veldje is het dichtst bij de wc´s, alsmede dichtbij de parkeerplaats waar de auto staat. Meteen nadat de camper op zijn plek stond en de luifel was uitgedraaid, ging ik er even bij liggen. Bekaf van de laatste kilometers en van het weerzien van Heiko zijn ouders.
Heiko reed met zijn vader terug naar zijn moeder en praatte verder waar ze die ochtend waren gebleven. Heiko zijn vader vertelde dat hij een kort lijstje had met kleine klusjes, maar dat kwam later in de week wel. Ha, leuk! Tegen vijf uur werd ik opgehaald en aten we samen met Heiko zijn ouders stamppot andijvie met een zelfgemaakte gehaktballen. Lekkerrrr! Ik ben gek op andijvie, vooral ook omdat we dat hier niet kunnen kopen en we het zodoende slechts drie keer per jaar krijgen…. in Hoogezand! Na het warm eten maakten we het niet te laat, omdat de vermoeidheid van de reis en zeker ook van de emoties er wel inhakte. Op de camping aangekomen hoorden we live muziek in de schuur. Daarover had de camping eigenaar ons al geïnformeerd. Wij hadden daar op dat moment even geen belangstelling voor en gingen op tijd naar bed voor een heerlijke nachtrust. Poeh, we zijn er!
De rest van de week haalden we onder andere allerlei boodschappen in Veendam, Winschoten en Hoogezand. Verder werden er diverse bezoekjes afgelegd bij Heiko zijn ouders uiteraard, alsmede andere familieleden en vrienden. Bij mijn neef Sietse waren we bijvoorbeeld op de dinsdagochtend en ook daar werden we hartelijk ontvangen met koffie en….. gebak! Ondanks dat hij en zijn vriendin Annet in mei nog bij ons geweest waren, was het weer helemaal top om elkaar te zien en te spreken. Woensdags waren we veel bij Heiko zijn ouders en deed Heiko een paar kleine klusjes. Onder andere werd een droogtrommel weer rechtgezet op de wasmachine, maar ook werd telebankieren van SNS bank op mam haar telefoon gezet en werd uitgelegd en uitgeschreven hoe de nieuwe dvd-speler op de TV geselecteerd kon worden.
Donderdags waren we op pad naar Arnhem en Apeldoorn. In Arnhem bezochten we onze vrienden Jan en Ria die geremigreerd zijn naar Nederland. Na, ik geloof, negen jaar in Zweden te hebben gewoond wilden zij dichter bij hun eerste kleinkind wonen. In Zweden woonden ze in een groot huis met een groot stuk grond er bij. Nu wonen ze in een rijtjeshuis in een zeer rustige woonwijk net buiten Arnhem met een heel klein tuintje. Dat zal best even wennen geweest zijn. Desondanks bleek het een mooie rustige buurt te zijn en kunnen ze wel fijn buiten zitten. Het was heel erg fijn om hen weer te zien en te spreken. Erg jammer dat ze weer teruggegaan zijn naar Nederland vinden wij en het deed ons dan ook goed, dat we hoorden dat Jan wel alweer op zoek is naar een vakantiewoning in Zweden. In Arnhem werden we overigens ook weer verwend met koffie en… gebak!
Vanaf Arnhem reden we een half uurtje terug naar het Noorden en stopten we in Apeldoorn bij Martin en Marijke. De vrienden die binnenkort de overstap gaan maken van Nederland naar Zweden. Hij heeft inmiddels afscheid genomen van zijn fysiotherapiepraktijk en van alle patiënten. Zij is inmiddels druk doende met opruimen. Want niet alles hoeft ter zijner tijd mee naar Zweden. Vanaf eind oktober zullen ze een half jaar verblijven in het vakantiehuis Slogebo. Van daaruit willen ze op zoek naar een woning om te kopen in onze omgeving. Bij Martin en Marijke werden we getrakteerd op een zeer uitgebreide lunch! Heerlijk hoor én supergezellig. Over een paar maanden wonen ze vlakbij ons en kunnen we vaker even buurten en een kopje koffie halen. Aan het eind van de middag verlieten we Apeldoorn weer en reden we terug naar Kropswolde.
Vrijdag 11 augustus hadden we een feestje in verband met de verjaardag van Heiko zijn vader. Die zou zondag 93 jaar oud worden, maar het werd alvast op de vrijdag gevierd in het bijzijn van alle familieleden! Wat fijn dat dat gelukt is. Elise en Gert hadden hun huis en tuin beschikbaar gesteld voor dit samenzijn. Het werd de tuin, want het was een bijzonder warme en mooie dag. Helaas was pap een beetje verkouden die dag, maar de paracetamol, de kleinkinderen en de liefde van de hele familie om zich heen, sleepten hem er door. Hij én wij, kunnen terugkijken op een hele gezellig middag samen. En daarmee was de eerste “vakantieweek” alweer voorbij! Nog zeven dagen en dan zouden we alweer terug gaan. Heiko zijn ouders constateerden dit ook met enig verdriet in hun stem. We hebben er allemaal lang naar uitgekeken en nu is er alweer een week om en gaat de tweede week waarschijnlijk ook weer zo snel om…
Wat heerlijk, dat iedereen van de familie weer zo genoten heeft! En uiteraard jullie vrienden.
Ja, aan alles komt een eind. Wat gaat zo’n vakantie toch snel voorbij hé? Niet fijn om dan weer afscheid te moeten nemen.
Je ouders Heiko, zijn dus best nog goed vitaal! Fijn dat je moeder nog zo lekker kan koken. Altijd goed dat ze dingen zelf blijven doen.
En wat een mooie leeftijd van je vader zeg! De oudjes doen het dus nog goed! Had zelf een vader die 99 jaar en 3 maanden is geworden, sterk geslacht? Mijn moeder rond de 89 jaar. Wel weer ouder dan haar vader en moeder. Goede genen? Wie zal het zeggen.
Zal nu ook weer jullie verloop van de vakantie gaan volgen.
En ook de terugreis.
Spannend of alles goed gegaan is tot jullie terugkomst in Ödarp.
Het was weer heel leuk om iedereen te zien, te spreken en aan te raken. Mijn ouders zijn, voor hun leeftijd, nog best vitaal inderdaad, al valt het soms niet mee voor hun. Oud worden is niet iedereen gegund, maar mijn ouders komen een heel eind in ieder geval. Gelukkig, alhoewel oud worden ook gepaard gaat met eenzaamheid en doelloosheid helaas. Wanneer er nieuwe berichten op de website komen weet ik vooralsnog niet Wilma. Eerst krijgen we de zorg om Joke de komende weken. gr. Heiko
Rustig aan, Joke komt nu op de eerste plaats.
Dan heb je ook wel even genoeg aan je hoofd.
Wens jullie sterkte beiden en vooral Joke die al die ellende moet ondergaan!
Dank voor je reactie Wilma en inderdaad Joke haar gezondheid staat nu eerst voorop. De website heeft een lagere prioriteit. Met Joke gaat het gelukkig goed naar omstandigheden. Wel veel gas terug nemen, maar hopelijk herstelt zich dat weer een beetje. Groetjes vanuit Ödarp.