Pizza´s, een verjaardag, gebak: oh wee…

Nadat Heiko het begin had gemaakt met een verslagje van de eerste week van de vakantie in Nederland,

maken we het verslag vandaag compleet! Nee, niet zo uitgebreid als anders hoor. Natuurlijk vertellen we nog wel even, dat we op vrijdagavond een bliksembezoek hadden bij Geert en Froukje. De vrienden en eigenaren van de “B&G”, Bed & Gezelligheid! Die stonden op het punt om ook op vakantie te gaan. Met hun caravan naar Brabant.

Daarom hadden wij het idee opgevat, om het bezoekje niet al te lang te maken.
Achteraf hadden we elkaar jammer genoeg niet goed begrepen. Langer had best gekund…
Toch hebben we elkaar in ieder geval nog gezien en gesproken, waarbij ik een zusje voor mijn mier kreeg, daarover later meer. Ook ging een grote spiegel en een campingtafeltje mee, die we in september vorig jaar gekocht hadden. Op onze beurt konden wij Geert en Froukje verrassen met onder andere Zweedse ostkaka, kaascake. Het bezoek was kort, maar wel gezellig! “Fijne vakantie, jongens!”

Zaterdag de 12e augustus kregen we bezoek!
Van het “Rotterdams Kwartet”!
Peter, Daniëlle, Noud en Mason!

Ze kwamen bij ons op de camping, voordat ze terugreden naar huis.

Gisteren waren ze eveneens aanwezig op opa´s verjaardagsfeestje in Onstwedde.

Nu waren ze ook nog gezellig bij opa en oma Zweden in Kropswolde.

De kinderen vermaakten zich met de speelgoedtractor van de camping, totdat het begon te regenen!
Gelukkig was er ruimte genoeg onder de luifel en kon daar gegeten, gedronken en gepraat worden.

Peter had alle nieuwe onderdelen voor de mini waterkrachtcentrale meegenomen en daarover werd de nodige uitleg gegeven. Heel lang bleven ze echter niet. Ze hadden immers nog een flinke rit in het verschiet richting Rotterdam. Met twee kleine jongetjes, die rond die tijd altijd even slapen…

Gisteren was overigens ook nog de dag, dat camping “De Kleine Heerlijkheid” er ineens extra bezoek bij kreeg: in de personen van onze vrienden Klaas en Reinie! We zouden in principe een keer naar Muntendam afreizen voor een bezoekje. Ze bedachten, dat het wel leuk zou zijn, om een weekendje met hun caravan op dezelfde camping te gaan staan! Wij troffen hun derhalve gistermiddag eventjes nadat we terug kwamen van de verjaardag en vandaag gelukkig iets langer. Een veel leukere manier om elkaar weer te treffen, dan een paar uurtjes bij ze thuis! “Goed idee Klaas en Reinie!” Ze hadden ook nog een aardigheidje meegenomen. Tijdens hun bezoek aan ons in Ödarp hadden ze het over de kleine kippeneieren die hier in de winkel te koop zijn. Zij hebben altijd grote eieren met dubbele dooiers. Die bestelden ze altijd rechtstreeks bij de kippenboer. Nu hadden ze voor ons een doosje meegenomen. Wát een joekels van eieren! Ook hadden ze een stukje nagelkaas meegebracht. Fenegriek, nog nooit van gehoord! Maar Reinie wist nog van de nageltjeskaas… Van hun kleindochters kregen we nog een prachtig boeketje. Zijn de bloemen niet super?

Zondag de 13e waren we uiteraard bij Heiko zijn ouders. Op die dag was het maar liefst 93 jaar geleden, dat Heiko zijn vader werd geboren! “Lang zal hij leven” is al heel vaak gezongen en uitgekomen, want na 93 jaar mag zeker gesproken worden van een lang leven. Met de verkoudheid van vrijdag ging het gelukkig alweer een stuk beter. Zoals te verwachten viel, kreeg Heiko zijn moeder het nu… Vrijdags had Heiko zijn vader zijn cadeau al gekregen: een tablet. Ja, ja! Op 93-jarige leeftijd krijg je een Lenovo tablet, om mee te surfen op het world wide web en om filmpjes op Facebook beter te kunnen zien. Ook voor WhatsApp, onze website en veel meer. De tablet werd vandaag geïnstalleerd en gebruiksklaar gemaakt. Toen dat zo ver was, kon hij het apparaat nauwelijks meer wegleggen. Wát een succesvol cadeau! We kwamen erop, toen Heiko zijn moeder vorige week vertelde, dat ze hem een nieuwe telefoon wilde geven, met een groter scherm. Hij zat namelijk erg veel op dat kleine telefoonschermpje te bekijken. Daarop dachten wij meteen aan een tablet. Een veel groter scherm en nog goedkoper ook. Met de hele familie hebben we hem toen deze gekocht. Een schot in de roos!

´s Middags hebben we gezamenlijk pizza gegeten. Er was nog niet voldoende energie om weg te gaan, maar gelukkig zit er vlakbij Heiko zijn ouders een “bezorg pizzeria” van Domino´s. Daar waar je de pizza´s ook zelf op kon halen hoor. Bleek er een aanbieding te zijn: twee hálen, één betalen. Super! Toen Heiko terugkwam met de pizza´s waren de ogen erg groot, net als de pizza´s! Ze eten zelf ook regelmatig een kant en klare pizza van de supermarkt, maar die is een stuk kleiner dan deze. “Oef. Krijgen we die wel op?” Nou, dat was geen probleem hoor. Het smaakte hun goed en ons trouwens ook.

Later op de middag ontving de jarige op zijn WhatsApp account nog een drietal filmpjes van de kleinkinderen uit Onstwedde. Merle speelde in de eerste video voor opa “Lang zal hij leven” op de piano, Daan speelde in een tweede filmpje hetzelfde liedje op de gitaar en Jelte bespeelde op filmpje drie de trommel en die zong erbij. Geweldig leuk!

Maandag was voor ons een rustdag
en begonnen we de dag met een heerlijk eitje.
Eentje met twee dooiers!
Oh, zo lekker!
Nog even wennen aan de kooktijd: ze waren nog een beetje dun…

De ochtend stond in het teken van lezen.
Net als nog een deel van de middag.
Daarna gingen we met Klaas en Reinie op stap!
Met het uiteindelijke doel: samen uit eten!

Daarvoor reden we eerst maar naar Hoogezand. “Hmmm, dat restaurant is gesloten.” Die ook en die en die… Nadat we Hoogezand en Sappemeer van noord tot zuid doorkruist hadden, ontdekten we dat alles dicht was: het was maandag en dan zijn er niet veel eetgelegenheden open. Reinie en ik zaten achter in de auto en waren het “internet-set”: op zoek naar iets te eten! Op een bepaald moment belden we met een pizzeria in Zuidlaren en ja! Die was open! “Oké, dan komen we eraan!” Op naar Zuidlaren! Vanwege een afgesloten weg, reden we via een verplichte omweg door het mooie Drentse dorpje Annen. “Hé!” klonk er ineens. “Daar zit een pizzeria en die is open!” Klaas, die reed, trapte op de rem en parkeerde meteen de auto. En zodoende aten wij twee dagen na elkaar een pizza. Ook deze smaakte ons uitstekend. Wellicht ook weer door het gezelschap. “Het was top, Klaas en Reinie!”

Dinsdag reden we naar Sietse, om hem een beetje mee te helpen met de tuin. Eerder had hij hulp gehad met het snoeien van te grote coniferen. De meeste rommel was al afgevoerd, maar het laatste restje moest nog. Eveneens stond hier en daar nog wat onkruid en kon de grote bramenstruik nog flink teruggesnoeid worden. Met vereende krachten, Heiko en ik, Sietse en Annet, klaarden we dat klusje. Wát een verschil! Sietse was er enorm blij mee. Nu kon hij daar tenminste weer een tuinset plaatsen en genieten van de zomer.

Als dank verzorgde Sietse een lekkere maaltijd voor ons vieren, door iets te bestellen, wat even later thuisbezorgd werd. We hadden alle drie gekozen voor een… Pizza! Voor ons de derde dag op rij. Maar zeg nou zelf: iedere pizza was anders belegd en daarmee aten we dus toch zeer gevarieerd!

Woensdag hebben we een paar boodschapjes gehaald en waren we verder bij Heiko zijn ouders. Daar gaven we nog een paar keer uitleg over het gebruik van tablet en mobieltjes. Daar komen immers zomaar nieuwe up-dates op en dan verandert er nog wel eens iets. Gelukkig vinden Heiko en ik het beide enorm interessant om hen ermee te helpen en daarmee was het geen probleem. “Als dank je wel” bleven we daar ´s avonds een broodje eten. Een Hollands broodje: witte en bruine bolletjes, suikerbrood en rozijnenbolletjes. Alles smaakte toch beter als dat ik ze maak.

Om zeven uur ´s avonds waren we in Assen, bij onze vrienden Jan en Dietske! Daar werden we verwelkomd met koffie en… Gebak. Net als de pizza´s, was ook de keuze van het gebak steeds erg gevarieerd hoor. Terwijl ik met Dietske achter het huis onder een afdakje gezellig bleef zitten praten, reden Heiko en Jan naar Jan zijn werk in Tynaarlo. Jan is via Heiko de uitvaartbranche ingerold en geniet elke dag van zijn mooie, dankbare werk. Het bedrijf is gevestigd op een industrieterrein en Jan liet Heiko vol trots alle ruimtes zien. Behalve het werk als laatste verzorger, werkt Jan binnen het bedrijf ook heel erg veel als timmerman. Onder andere diverse hoge stellingen voor de grote voorraad kisten heeft Jan op maat gemaakt. Trots vertelde hij ook over de geplande uitbreiding van het pand, omdat het bedrijf enorm groeit. Fijn dat Jan helemaal op zijn plek zit. Ook op zijn plek zit, of beter gezegd hangt, de spiegel welke we van Dietske kregen. Die past qua grootte precies in ons toilet! Super bedankt!

Donderdag bleef ik op de camping en
ging Heiko met zijn ouders naar het ziekenhuis in Scheemda.
Daar had zijn moeder een afspraak staan en
aangezien wij hun auto de hele tijd gebruikten,
konden we nu voor chauffeur spelen.

´s Middags kwamen Sietse en Annet bij ons op de camping. ´s Ochtends hadden die twee een tent opgezet. Na een hele lange poos. Annet had die tent nog liggen en omdat ze volgende week samen vakantie hadden, gingen ze de tent gebruiken. Maar toen moest wel even geoefend worden met het opzetten! Alles was gelukkig aanwezig en na een paar pogingen had de tent er ontzettend goed gestaan. Ze zouden met een gerust hart kunnen gaan kamperen! Bij ons was het wederom een bonk gezelligheid met die twee. Het is alsof we Annet al jaren kennen. Dat is toch bijzonder fijn? We zijn blij, dat die twee elkaar “gevonden” hebben!

´s Avonds speelde Heiko samen met de bekende Groninger zanger Auke Martin Korthuis een aantal liedjes. Dit is al langzamerhand een traditie aan het worden. Vorig jaar gaven deze “twee artiesten” ook al een paar optredens. Of onder het afdakje op het veldje of in de schuur van de camping of op het terras voor de schuur. Een aantal andere bezoekers van de camping hadden Heiko alweer gevraagd of hij nog ging spelen. En het is ervan gekomen: gezelligheid ten top!

Vrijdag was alweer de laatste volle dag van ons verblijf in Nederland.
´s Morgens liepen we samen door het winkelcentrum “De Hooge Meeren”
voor een paar laatste boodschapjes.
We trakteerden ons daar op een bakje kibbeling met saus.
Ohhh… Héérlijk!

Daarna waren we opnieuw bij Heiko zijn ouders voor koffie en thee. De stemming daalde ongemerkt ondertussen, met het oog op het zeer snel naderende vertrek. Nog een nachtje slapen en dan zouden wij weer naar het hoge noorden vertrekken voor (in principe) vier maanden. Maar we konden uiteraard niet vertrekken zonder ´s avonds nog een heerlijke stamppot te eten. Dit keer stamppot uien met de overheerlijke gehaktbal. Smullen! Hierna naar de camping, waar het een en ander werd ingepakt voor de dag van vertrek. Morgenmiddag zal Nederland weer worden verlaten…