Via Facebook zag ik een bericht voorbijkomen over een markt in het centrum van Jönköping. Met allerlei activiteiten, zoals livemuziek. Daar had ik wel zin in! Veel mensen, veel kramen, veel beweging, veel te zien en te horen… Even een keer iets anders dan het groen om ons heen en de stilte van de bossen. Dat is heerlijk hoor, begrijp me niet verkeerd. Af en toe is het gewoon ook fijn om even een keer de drukte op te zoeken. Zodoende stapten we vanochtend om half tien in de auto: op weg naar het drukke Jönköping. Een uur later waren we daar en volgden we de bordjes “centrum”. Dat was eveneens de weg naar het Tändstickmuseum, het lucifermuseum. Die is helaas op dit moment gesloten vanwege een verbouwing. We waren daar een keer geweest en vonden dat een zeer interessant museum. We raden het onze gasten dan ook steevast aan als leuk uitje. Net als het Husqvarna museum in Huskvarna trouwens.
Het was een rustig ritje naar de grote stad.
Weinig verkeer, mooi uitzicht
en al vele lupines in bloei!
Vlakbij het centrum, in een zijstraat vonden we een parkeergarage en op de 7e van de 9 (!) verdiepingen tellende parkeergarage vonden we eindelijk een plekje. Er stonden al vele auto´s geparkeerd. Het voordeel van die hoogte was wel, dat we een fantastisch uitzicht hadden op het Vättern meer. De parkeergarage was namelijk tegenover het treinstation en dat ligt aan de oevers van dat grote meer. Met de lift gingen we naar de begane grond en stapten we uit op 50 meter van de lange winkelstraat waar de markt was! Het was er al gezellig druk. Dat zou later nog behoorlijk toenemen.
We kozen een willekeurige richting en liepen naar het einde van een winkelstraat. Dat bleek uit te komen in een parkje, waar vele springkussens waren neergezet voor kinderen. Ook waren daar een tweetal podia gebouwd, waar later livemuziek zou komen. De technici waren er druk bezig om de versterkers, luidsprekers en monitoren neer te leggen en aan te sluiten. We liepen op dat moment over de “Vindbron”. Letterlijk vertaald is dat de “windbrug”. Waarom heet dat ding zo? Omdat het daar behoorlijk waaide! Het was een brug over een verbindingskanaal vanaf het Vättern. Over dat kanaal waaide het behoorlijk vanaf het Vättern richting een ander open water midden in Jönköping. Zodoende een zeer toepasselijke naam voor deze brug.
Op de brug stond een vriendelijke dame met een klein rood autootje, waar achterin een koffiemachine stond. Ze vroeg ons spontaan of we zin hadden in een kopje koffie. Ja! “Gewone koffie, cappuccino of espresso?” We hadden beide wel zin in een cappuccino en die maakte ze dan ook voor ons klaar. Even Swishen en drinken maar! Met ons bekertje koffie liepen we een klein stukje langs het kanaal, langs een aantal andere kraampjes. We passeerden onder andere een kraam waar grote stukken zalm gerookt werden. Bijzonder om te zien hoe ze dat daar deden. Iets verderop waren een vijftal politieke partijen met een kraam. Dat hoekje lieten we “links” liggen, om “rechts”-af te slaan. Met politiek hebben we helemaal niets. In Nederland al niet en hier ook niet. Wat de politiek betreft is het overal hetzelfde: voor de verkiezingen grote beloftes en na de verkiezingen zijn ze alles vergeten…
Terug in de hoofdader van de markt en meteen ook in de lange winkelstraat merkten we, dat het langzamerhand drukker werd. Opvallend druk was het bij een juwelierszaak. Blijkbaar werd daar iets weggegeven. Wij gingen er naar binnen, omdat ik vanochtend constateerde, dat het batterijtje van mijn horloge leeg was. Hij stond sinds gisteravond tien voor tien stil. Binnen informeerden we of ze dat batterijtje konden vervangen. Het antwoord was “Ja, maar niet vandaag!” Ze hadden het te druk met de bezoekers van de markt. Begrijpelijk. Een eindje verderop zat ook nog een juwelier. Daar vroegen we het ook en kregen we hetzelfde antwoord. Uiteindelijk kregen we bij de vierde juwelier succes. Dat zou echter wel een half uurtje duren.
Geen probleem, want ondertussen konden op het terras van het koffiehuis ernaast een lekker broodje eten met een kopje koffie erbij. Op het terras en in de zon. Eten, drinken en mensen kijken. Jeetje, wat gezellig om dit weer eens te doen! We vermaakten ons prima! Ruim een half uur later liep ik terug en haalde ik mijn horloge weer op, die nu inderdaad weer de juiste tijd aangaf. Oeps! We hadden in de parkeergarage via de app van EasyPark een parkeertijd ingegeven en die was na 15 minuten afgelopen! Gelukkig konden we die tijd via diezelfde app moeiteloos verlengen. We deden er voor alle zekerheid maar anderhalf uur bij. Bij de winkel van Dressman kon ik Heiko zover krijgen, dat hij een paar nieuwe korte broeken kocht met een tweetal blouses. En er was niet eens veel overtuigingskracht voor nodig! Hij ging vrijwillig mee de winkel in. Bijzonder en erg fijn tegelijkertijd. Met een tasje vol kleding kwamen we er weer uit. Toen ik even later nog over een paar zomerschoenen begon was het winkelgeduld echter op. Helemaal op!
We slenterden gezellig verder langs de winkels en de kraampjes. Tot het einde van de winkelstraat. Ook daar was een podium opgebouwd en stond onder andere een uitzendwagen van radiozender P4. Op het podium werd een man geïnterviewd, alleen vonden niet veel mensen dat interessant. Het plein was dan ook nagenoeg leeg. Later op de middag zou daar livemuziek komen. We hebben er maar niet op gewacht.
Bijna terug bij de auto besloten we, om voor vertrek nog een kopje koffie te nemen op een terrasje. Het zou uiteindelijk nog een reis van een uur zijn. Toen ik vroeg of er iets bij de koffie moest, was Heiko zijn reactie “ach, iets kleins”. Even later kwam ik terug met de koffie en een stuk Budapest gebak. Dat was precies de juiste keuze volgens Heiko… Op het eerste podium was ondertussen een band de instrumenten en microfoons aan het testen. Na de koffie vonden we het toch eigenlijk welletjes en tegen drie uur reden we de parkeergarage weer uit.
Omdat we nu toch in Jönköping waren reden we langs een autogarage, een Volvo garage. We wilden weten wat ze hadden staan en wat ze daar voor onze auto zouden willen betalen. We liepen de showroom door. Op zoek naar een mooie XC70, maar konden die niet vinden. Slechts XC40 modellen stonden binnen. Bij een verkoper vroegen we naar onze keuze en kregen te horen, dat we daarvoor op het internet bij Blocket (de Zweedse Marktplaats) moesten kijken. De mensen die dergelijke oude auto´s wilden verkopen hadden hun “verkoop skills” en mooie showroom niet nodig… Wát een arrogantie! Je zult begrijpen, dat we snel weer buiten stonden om frisse lucht te happen. Daarbinnen was het niet te harden.
We reden verder naar de giga grote garage van Holmgrens, die aan de snelweg E4 is gevestigd. Holmgrens is in 13 verschillende plaatsen in Zweden te vinden en is een van de grootste autohandel bedrijven. We schoten een verkoper aan en vroegen hem naar de Volvo van onze wensen. Hij gaf heel netjes aan, dat de Volvo die wij zochten, de XC70 al sinds 2015 of 2016 niet meer wordt gemaakt. Daarvoor in de plaats is de V90 gekomen en het nieuwe model XC60. Heiko gaf aan dat we juist de XC70 graag wilden in verband met de langere wielbasis en het rijcomfort. Daarop antwoorde de verkoper, dat de wielbasis van de nieuwe XC60 nagenoeg gelijk is aan die van de oude XC70. Op het internet zochten we dat later op en inderdaad: het scheelt slechts vier centimeter!
Vanaf dat moment hebben we ons gefocust op de XC60. Mede ook vanwege de hogere instap. Zij hadden op dat moment slechts één XC60 staan die aan onze wensen voldeed: diesel, automaat, 4×4 en trekhaak. Die auto stond echter bij de vestiging in Värnamo. De verkoper printte ons een offerte uit en noteerde de gegevens van onze Volvo XC70 en de Hyundai IX35. Daarvoor zou hij een opkoper vragen naar de inruilwaarde. Dat zou hij ons maandag laten weten. Nu we onze focus op een XC60 hebben gelegd, ging Heiko thuis op het internet verder zoeken. Hij vond bij andere garages nog een paar Volvo XC60 modellen staan. Met onze wensen en met verschillende kilometerstanden. Wordt vervolgd…
We waren net een uurtje weer thuis toen de VW Passat met daarin Sietse en Annet onze oprit opdraaiden. Zij waren naar Eksjö geweest vertelden ze en aanvullend naar Nässjö. In Eksjö hadden ze rustig rondgewandeld door de oude houten binnenstad en ergens bij een konditorei een kopje koffie met een gebakje genuttigd. In Nässjö hadden ze bij de grote winkel van Biltema een paar telescoop prikkers gekocht voor het grillen. Dat wilden ze thuis ook wel eens een keer (of vaker) doen! Het was hen prima bevallen. Fijn om te horen hoor! Omdat de fut er bij mij helemaal uit was na het slenteren in Jönköping, had ik geen zin meer in eten koken. We besloten om naar de Pizzeria & Grill in Aneby te gaan voor een lekkere kipschotel of uiteraard een pizza. Onderweg kregen we de kans om een vos op de foto te zetten. Die liep heel rustig in het grasveld en gaf ons alle tijd voor het maken van foto´s. Zie je die dikke staart? Is hij (of zij) niet beeldschoon?
Een eindje verderop passeerden we een grasveld aan de andere kant van de weg en zei ik nog “Hier lopen ze ook wel eens”. En warempel! Daar stond de koning van het Zweedse bos: daar stond een eland! Ook die liet zich rustig fotograferen. Net als bij mij ruim tien jaar geleden, kreeg Annet nu tijdens haar eerste bezoek aan Zweden al een eland te zien. Hoe bijzonder! Deze bleef gewoon een poosje staan eten. Toch voelde ze een beetje spanning, want op enig moment ging ze er vrij plotseling vandoor. Ja, de veilige bossen in. “Bedankt dat je er was!”
Bij de eetgelegenheid werden we meteen herkend door de eigenaren. Ik weet niet of dat een goed teken is, maar we voelen ons er in ieder geval wel thuis. Sietse en Annet volgden mij in mijn keuze, de kipschotel, terwijl Heiko deze keer een pizza bestelde. Een speciale pizza, die niet op de menukaart staat. Een van de mannen had gedacht, dat Heiko wel van een “scherpe pizza” hield en adviseerde de pizza met Oxfilé. De man die ons het eten bracht is de grootste grapjas daar en hem vroegen we om een foto te maken. Dat deed hij met veel plezier en toen de foto genomen was, gaf hij mijn fototoestel met veel genoegen terug. Ik controleerde of de foto oké was en toen zag ik dat hij een selfie had genomen! Oh jee, wat had hij een lol. Je kunt hem ook niet vertrouwen! Hij nam daarna meteen nog een foto, waarna we begonnen te eten. De kipschotel smaakte ons prima en de scherpe pizza met veel cayennepeper smaakte Heiko ook heerlijk.
We namen de tijd voor ons eten en tegen acht uur reden we weer weg, terug naar Ödarp. Maar we verlieten Aneby niet, voordat we Annet de hoogste waterval van zuid Zweden hadden laten zien. En ze was onder de indruk! We gingen via een kleine omweg naar huis, waarbij we onderweg nog koeien, schapen, een paar reetjes, haasjes en eendjes te zien kregen. Eendjes met jonkies! Zo lief! Thuis namen we meteen afscheid van Sietse en Annet, omdat het al na negenen was en zij nog een half uurtje moesten rijden naar hun vandrarhem. Tot morgen! Het was weer een zeer gezellige dag!
