Gisteravond belde Johan, de elektricien uit Frinnaryd die op 7 februari jongstleden bij ons was om de oude stoppenkast te vervangen voor een nieuwe. Hij signaleerde toen, dat er nog een paar hele oude kabels in ons huis liepen. Met name die naar de kelder. Die zouden eigenlijk vervangen moeten worden. Mee eens! Hij zou binnen veertien dagen terugkomen. In het telefoongesprekje vroeg hij of het goed was of hij vandaag langs zou komen. Na 6 weken… Uiteraard was hij van harte welkom! De klus hier had immers geen haast. Om acht uur was hij aanwezig en op datzelfde tijdstip schoot onze poes Ebba onder de bank. Ze had de auto van Johan de oprit op horen rijden, nog voordat wij het gehoord hadden. Toen Johan even later bij de voordeur aanklopte zat Ebba al vijf minuten onder de bank.
Heiko was thuis vandaag en wees Johan de dingen die gedaan moesten worden. Johan op zijn beurt vertelde, dat hij twee weken uit de roulatie was geweest vanwege corona. Hij had het zelf gehad en daarna het hele gezin. Hij had zodoende een behoorlijke achterstand opgelopen in het werk. Bij ons ging hij nieuwe kabels vanaf de nieuwe centrale op de wanden spijkeren en naar de kelder brengen. Daar werd tegelijkertijd het een en ander gesplitst, zodat de vaatwasser een eigen groep kreeg en ook de waterpomp. Daarmee was die ene groep, die redelijk zwaar belast was, nu goed en binnen de normen. Om de kabels recht op het plafond te krijgen maakte hij gebruik van een laser. Perfect! Het aanbrengen van de nieuwe kabels en allerlei verdeeldozen ging trouwens gepaard met veel gehamer. Op enig moment vroegen we ons dan ook af of we een elektricien aan het werk hadden of een timmerman…
Het klusje nam tot half drie in beslag. Heiko liet mij na het opruimen van het een en ander een stukje oude kabel zien. En tillen. Jeetje zeg! Dat korte stukje woog er wel in. Volgens Heiko zit er lood in! Het vervangen daarvan was zeker geen overbodige luxe. Oh ja! Johan heeft ook meteen een hotelschakeling gemaakt in de kelder. We kunnen nu bij binnenkomst in het stookhok in de kelder het licht aandoen en als we boven zijn het licht weer uitdoen. Erg handig! Overigens vroegen we ons af waarom zo´n schakeling in het Nederlands in vredesnaam een hotelschakeling heet.
Johan vertelde ons, dat het in het Zweeds een trapschakeling heet. Veel logischer eigenlijk. Een schakelaar onderaan de trap om het licht aan te doen en eentje bovenaan de trap om het licht uit te doen. En vice versa. Soms is het Zweeds net even logischer dan het Nederlands. Een ander voorbeeld van meer logica in de taal is het benoemen van opa en oma. In het Nederlands heten beide ouders van je ouders “opa en oma”. Om te weten wie er bedoeld wordt moet je de achternaam erbij vertellen of bijvoorbeeld de plaatsnaam waar die opa en oma wonen. Zo zijn wij bijvoorbeeld opa en oma Zweden. In het Zweeds zijn wij echter voor onze kleinkinderen morfar (moeders vader) en mormor (moeders moeder). Oftewel: de vader van hun moeder, respectievelijk de moeder van hun moeder. De ouders van hun vader noemen ze hier farfar (vaders vader) en farmor (vaders moeder). Logisch toch?
We dwalen af… Nadat ook die “wisselschakeling” klaar was vroeg Heiko hem, om nog even naar de hout gestookte cv-ketel te kijken. Daar zou eigenlijk een ventilator moeten starten als er op hout wordt gestookt. Die ventilator moet automatisch starten als de temperatuur in de rookafvoerbuis boven de 150 graden komt. Je begrijpt het al: die doet het niet. De elektricien kwam er niet zo een-twee-drie uit en stelde voor, om een nieuwe thermostaat schakeling aan te brengen, op de ketel. Dan kon hij het wel goed werkend maken. Akkoord, doe maar! Zo´n ding had hij niet op voorraad en gaat hij nu bestellen.
Zijn laatste actie was dat hij een losse verbinding voor de grote cv-ketel maakte. De stroomkabel daarvoor was vast verbonden met een verdeeldoos. Die oude verdeeldoos haalde hij weg in de plaats daarvoor monteerde een wandcontactdoos. Aan de kabel vanaf de ketel zette hij vervolgens een stekker. Op deze manier kan de stekker eruit getrokken worden als de stroom uitvalt en kan diezelfde stekker rechtstreeks op het aggregaat worden aangesloten. Daarmee werkt de cv-ketel voor de volle 100% bij een eventuele stroomuitval. Héél erg handig. De oude ijzeren verdeeldoos was wel een bijzonder exemplaar vonden wij. Wat een verschil met de huidige plastic verdeeldozen.
De meeste tijd was Heiko bij de elektricien in de buurt om eventuele vragen te beantwoorden. Tussendoor had hij toch nog even tijd, om onze grote appelboom achter het huis te snoeien. In Tranås heeft hij al menig fruitboom gesnoeid en zodoende kon onze eigen appelboom natuurlijk niet achterblijven. Heiko had willen wachten tot de sneeuw op het gras weg was, maar dat kan nog wel twee weken duren zoals het nu lijkt. Die sneeuw wil maar niet smelten. De nachtvorst houdt de grond koel en daarmee de sneeuw vast. De ladder werd zodoende heel stevig met de poten in de sneeuw vastgeprikt en tegen een tak aangezet. Die stond daarmee zeer solide. Ruim twee uur later was de boom naar Heiko´s tevredenheid gesnoeid en klaar voor het komende vruchtenjaar. Moge het maar weer mooie, dikke, onaangetaste appels worden. Net als vorig jaar. Toen hadden we niet zo veel appels vanwege de grove snoeiactie, maar ze zagen er wel veel beter uit en waren ze veel dikker!
De mooie dag van gisteren moest vandaag een beetje gecompenseerd worden. Althans dat vond mijn lichaam. Een computerdagje zodoende. Dat was voor mij het moment, om me zelf weer via internet te laten informeren over de stand van zaken met betrekking tot de dreiging vanuit Rusland. Tussendoor hebben we samen met elektricien Johan koffiegedronken en een broodje gegeten. Johan is een erg gezellige kerel. Rustig, maar vol humor en een gulle lach. Na de middag vroeg ik hem of de stroom nog weer onderbroken zou worden en dat was niet het geval. Toen kon ik met de voorbereidingen voor het warm eten aan de slag. We kregen vanavond hutspot! Behalve dat heb ik ook een grote ham van bijna 2,5 kilogram in de oven gebraden. Het is een traditie om een beenham op het menu te hebben staan tijdens de kerstdagen. Soms zijn ze vaker te koop. Zo ook nu, en kreeg hij de naam “helgskinka”, weekend ham. Waarschijnlijk in verband met Pasen, want ook dat staat de beenham traditiegetrouw op het menu. We zagen de hammen in de koelvak liggen en voordat ik er erg in had, had Heiko er eentje in het winkelwagentje gelegd. We gaan er het weekend van smullen!
Gisteravond hebben we nog gebeld met Elise! Gelukkig gaat het met haar en haar gezin prima! De jongste telg, Jelte ging vandaag voor het eerst naar de basisschool en hij had er zin in. Onvoorstelbaar hoe snel de tijd gaat. Elise had er een filmpje ervan gemaakt, waarin we een trotse Jelte op zijn fietsje met rugzak op zagen toen hij naar school ging. We spraken verder onder andere over haar nieuwe baan op een school in Stadskanaal en ze vertelde, dat het lesgeven aan moeilijk opvoedbare kinderen wel heel anders is. Natuurlijk kwam ook hier de oorlog in Oekraïne aan de orde. Je kunt er niet omheen. Net als wij, had Elise ook het een en ander aan extra eten in huis gehaald. Het gesprek verliep spontaan en een uur was zomaar voorbij. Toen we even later naar bed gingen reed er nog een vrachtauto tegenover ons omhoog. Die moest waarschijnlijk de laatste bomen ophalen. Het was op dat moment al half elf! Die mannen kunnen volgens ons wel dag en nacht doorwerken. Er liggen nog zo veel bomen in de bossen na de twee stormen en die moeten allemaal nog naar de houtzagerij.
Gisteren schreven we over de aankoop van jodiumtabletten. We wonen op nauwelijks 100 kilometer van Oskarshamn, waar een kerncentrale staat. We meenden ons te moeten voorbereiden op een eventuele negatieve gebeurtenis aldaar, door deze tabletten aan te schaffen. Pim reageerde hierop met de vraag waarom wij dit hadden gedaan. Ze zijn niet voor mensen boven de 40 jaar, maar voor mensen tót en met 40 jaar! We hadden ons niet goed ingelezen en daarmee onze excuses. En Pim bedankt voor de opmerkzaamheid!
