WoW! Toen we de afspraak maakten voor de reparatie van de airco van de Hyundai waren we erg blij, dat het deze week nog kon. Elke dag en elk tijdstip hadden we “Ja” tegen gezegd. Het is immers al wekenlang erg warm en die airco wordt behoorlijk gemist. Nu het zover was en ik om vijf uur m´n bed uit stapte, om vervolgens om half zeven weg te rijden, leek het een iets minder goede afspraak. Ach, het is maar één keer en het vooruitzicht van een goed werkende airco lokte aan de horizon.
Het was bewolkt op het moment van vertrek. En dat kwam niet doordat het vroeg was. De zon komt immers nog steeds rond vier uur op. En als je dan geluk hebt, zijn er geen wolken die de zon tegenhouden. Jammer genoeg vanochtend net wel het geval. Toch was het ook wel weer mooi. De wolken hadden een bepaalde uitstraling en losten langzamerhand op. Grappig om te zien. De lucht veranderde met de minuut en het werd steeds blauwer. De route was natuurlijk weer eentje, die niet zo vaak gereden werd en daarmee had ik veel uit te kijken. Niet te lang, want ik moest uiteindelijk wel om zeven uur bij de garage in Hullaryd zijn. Dat lukte me, want om vijf minuten voor zeven stond ik voor de grote garagedeuren!
Voor alle zekerheid had Heiko gistermiddag nog even gebeld met het garagebedrijf, om er zeker van te zijn, dat er een leenauto was gereserveerd. De klus zou ongeveer vier uur duren en om die tijd in het dorpje Hullaryd te moeten blijven leek me nou niet echt “je-van-het”. Ze bevestigden de leenauto en die stond daadwerkelijk klaar. In een mooie, nieuwere Hyundai reed ik tien minuten later weer terug naar huis. Wel even wennen: dit was een handgeschakelde en daarmee rijden had ik zeker al een jaar of vier niet gedaan. Toch had ik het in een mum van tijd weer onder de knie. Ruim een uur later, een half uurtje heen en een half uurtje terug, zat de eerste autorit er van vandaag op!
Thuis zag ik Heiko in het bekende tenue. Hij had een lange broek en een jasje van Örtengren aangedaan en was de heg aan het knippen. Hij voelde zich blijkbaar weer ietsjes beter en vond dat hij dit wel aankon. Gelukkig trouwens, want de heg moest echt weer even bijgewerkt worden met de motor heggenschaar. Na de snoeibeurt lag de heg er weer zuiver strak en zeer goed onderhouden bij. Ja ja, laat Heiko maar schuiven met een heggenschaar. Dat komt wel goed.
Ook de Japanse roos werd meteen even meegenomen met de heggenschaar. Die was ook alweer flink gegroeid in alle richtingen en moest gefatsoeneerd worden. Binnenkort kan hij de heg van Erling en Britt ook weer doen. Dat heeft hij al beloofd, maar dan moet hij zich wel weer helemaal lekker voelen en dat is nog steeds niet het geval. Hij was na het half uurtje knippen erg moe en is meteen weer op de bank gaan liggen. De hoge koorts van de afgelopen dagen heeft zijn lichaam leeggezogen. Gelukkig merkt hij dat zelf ook en geeft hij eraan toe, door erg rustig aan te doen. Hij zegt zelf: “Ik loop als een zombie en alles gaat in slow motion”. Nou ja, het begin van het herstel is er in ieder geval en dat is positief.
Om hem weer een beetje, nieuwe energie te geven had ik een chocoladetaart uit de diepvries gepakt. Nadat die was ontdooid namen we daar een stukje van bij de koffie. Van chocolade krijg je veel energie en daarmee zou het op dit moment toch een perfecte stukje gebak zijn? Dat stukje taart serveerde ik met een beetje slagroom en een klein beetje rode kersenjam. Qua smaak kwam het daarmee in de buurt van een Schwarzwalder Kirsch. Dat werkte goed, want na de pauze ging hij weer naar buiten, om de banden van de Volvo te verwisselen. Het laatste actiepuntje voor de herkeuring van aanstaande maandag.
Nadat eerder de koplampen waren vervangen, een knipperlichtje in de spiegel is gezet, de koplampen zijn afgesteld en nu de banden verwisseld, is het klaar. Maandag om half acht heeft Heiko een afspraak gemaakt voor de herkeuring en dat ziet hij nu met vertrouwen tegemoet. Alle puntjes hadden we overigens voorzien. De koplampen waren namelijk al besteld, voordat de auto naar de keuring ging. Helaas kwamen die net een weekje later binnen dan verwacht. De voorbandjes waren inderdaad redelijk glad, maar daarvoor hebben we nu de set All Season banden eronder gezet. De aluminium velgen met de twee afgekeurde banden zal Heiko proberen te verkopen via Marketplace. We hebben immers nog een set velgen, met spijkerbanden. Drie setjes is toch eentje te veel. Dat neemt alleen maar onnodig ruimte in beslag in de garage.
Meteen na de koffie reed ik naar Tranås. Dit keer was het niet alleen voor de wekelijkse boodschappen. Ook konden we een pakketje ophalen. We hadden namelijk een navulling gekocht voor de Thermacell. We hebben nog steeds enorm veel last van vliegen. Wat zijn die vervelend! Het is bijna een plaag! We hadden het eerder over muggen, maar dat was niet juist: het Gronings woord voor vlieg is mug… De Thermacell doet goed zijn werk en daarom hadden we besloten deze te blijven gebruiken. Naar en van Tranås werd het weer mooier en mooier en tegelijkertijd warmer. Dit keer reed ik met de Volvo heen en weer en daarvan werkt de airco goed!
Na het verwisselen van de banden had Heiko een lange pauze genomen om weer tot rust te komen. Even een paar spelletjes WordFeud met Jan spelen is dan een hele mooie afleiding. Daarna haalde Heiko een viertal kruiwagens met hout vanuit een houtstek naar het stookhok en stookte hij de ketel. Na gedane arbeid is het namelijk lekker om te douchen en het liefst met een beetje warm water uiteraard. Als laatste actie van vandaag zaagde hij de topjes van de palen van de carport eraf en maakte hij de allerlaatste ligger vast. Dat was de ligger, die aan de paal vast moest, waar hij zelf een funderingspoer onder had gestort. Die is overigens mooi strak geworden. Netjes gedaan. Verschil is bijna niet te zien.
De paal waar de ligger op kwam te liggen werd met de elektrische zaag weer voor de helft ingezaagd. Daarna kwam de ligger erop te liggen en werden er twee gaten door de ligger en de helft van de paal geboord. Daar kwamen twee bouten doorheen die met een waaier en een schroef vastgezet werden. Al met al is het een stevige constructie geworden.
Als het grondwerk en het plaatsen van de poeren fase 1 genoemd mag worden, dan is het plaatsen van de zestien palen en het aanbrengen van acht liggers fase 2. Fase 3 is het maken en plaatsen van de acht spantbenen. Daarvoor moet Heiko zijn lichaam echter wel eerst voor de volle honderd procent hersteld zijn en het mag iets minder warm weer zijn. De carport staat namelijk nagenoeg de hele dag in de felle zon en dat is voor dat werk niet de meest ideale plaats. Als het maar droog is en ongeveer twintig graden. Dat is voldoende.
Tegen half drie kreeg Heiko een telefoontje van de man van de garage in Hullaryd. Die bracht geen goed nieuws! De nieuwe condensator was oké, maar (voor zover ik het goed heb begrepen) aan de oude zaten twee buisjes, die ze voor de nieuwe ook nodig hadden. Die buisjes zaten echter zo vastgeroest aan de oude condensator, waardoor ze die er niet af konden krijgen. Ze waren zodoende genoodzaakt, om de bumper er weer voor te monteren en twee nieuwe buisjes te bestellen. De Hyundai kon weer gehaald worden, maar was niet klaar! Dát hadden we uiteraard niet verwacht. Flink balen! Want wanneer komt het bestelde binnen? Hebben ze dan nog tijd om het er in te zetten? Nog vijf werkdagen en ze gaan met vakantie…
Met tegenzin stapte ik in de leenauto, om die in Hullaryd weer om te ruilen voor mijn eigen Hyundai. Bah! Bah! Bah! In totaal twee uur en 100 kilometer gereden en geen resultaat. Met de wetenschap dat het volgende week (hopelijk!) nog een keer moet. Maar… Elk nadeel heeft weer zijn voordeel! Nog maar amper een paar honderd meter van huis had ik namelijk even een onderonsje met de familie Ree. Toen ik de weg op reed zag ik in de verte al iets staan. Mijn eerste gedachte was, dat er iemand langs de weg liep. De tweede gedachte was, dat er iets op de weg lag. Toen ik iets dichterbij kwam zag ik het: een ree met twee jonkies! Ach, wat lief. Ik stopte meteen de auto op voldoende afstand en maakte met de fotocamera een paar foto´s. Gelukkig had ik meer dan alleen een mobieltje mee en kon ik redelijk inzoomen. Deze ontmoeting maakte een beetje van de teleurstelling over de airco weer goed.
Eenmaal in Hullaryd aangekomen, was ik het een en ander alweer bijna vergeten. De route was gigantisch mooi. In tegenstelling tot vanochtend, toen het bewolkt en somber was, waren er nu nog wel wolken, echter de zon was er nagenoeg aldoor bij. Wat gaf dat een ander beeld! Niet alleen voor de bril, maar er ook achter: in mijn hoofd werd het door het zonlicht ook lichter. De monteur legde me het mankement nogmaals uit en haalde de bestelde condensator uit de kofferbak. Die hielden ze daar wel vast. Dan hoefde ik er niet mee heen en weer te rijden. Prima. Of de auto eind volgende week weer airco heeft? Geen idee.
Drie foto´s van dezelfde schuur. De eerste genomen vanochtend op de heenweg. Het zal op dat moment een paar minuten na half zeven geweest. Donkere wolken hangen in de lucht en als je goed kijkt zie je linksboven de schuur er zelfs een boos gezicht in ook nog! Er kwamen overigens slechts een paar druppels regen uit. De tweede nam ik op de terugreis. Het zal toen rond half acht geweest zijn. De wolken waren er nog, maar ze waren al lang niet meer zo donker. De derde foto was van vanmiddag, toen ik voor de tweede keer van Hullaryd kwam. Tijd ongeveer half vijf. Persoonlijk zie ik de laatste het liefst: vrolijk en fleurrijk! Toch is de eerste ook mooi vanwege het gezicht in de wolken en de tweede is ook weer mooi, omdat er een paar koeien op staan…
Eenmaal thuis was het even pauzeren, waarna het eten gekookt kon worden. Op het menu stond een schnitzel, met aardappeltjes en boontjes. Nadat we na het eten hadden afgeruimd, gingen we samen naar buiten. Op de veranda was het namelijk aangenaam vertoeven. We hadden geen zin in televisie kijken en pakten een spel kaarten uit de kast. Dát was lang geleden! We gingen met z´n tweeën “pesten”. Dat leverde veel hilariteit op en uiteindelijk ook een winnaar. Wie dat was is verder niet zo interessant natuurlijk, maar ik was het niet! Na 13 spelletjes was het 7 – 6 voor “iemand” en tijd om naar bed te gaan. Het begon op dat moment ook serieus af te koelen en achter de ellenbogen voelden de armen inmiddels koud aan. Binnen was het daarentegen nog steeds warm. De thermometer in de kamer vertelde ons, dat het daar bijna 27 graden was… Ondanks de warmte (of misschien wel juist daarom) bloeit onze Chinese roos weer. Hij heeft momenteel een bloem in bloei en er zitten nog vijf knoppen in!
