Nadat Heiko zijn haar vorige week was geknipt, was nu mijn haar aan de beurt. En gezien het succes van onze samenwerking de vorige keer, deden we het opnieuw. De kapperszaak in de tvättstuga werd weer geopend voor een uurtje. Het voordeel van het zelf doen is, dat ik erbij kan staan en niet verplicht een dik halfuur moet zitten in die vervelende kappersstoel. Nu sta ik voor het aanrecht en kijk in een spiegel, terwijl ik een pluk haar tussen twee vingers pak. Alles wat er van de haarlok bovenuit steekt knipt Heiko vervolgens af. Op die manier gaan we het hele hoofd bij langs. Bij de oren werkt Heiko even zelfstandig, net als het knippen van de lengte in de nek. Over het resultaat zijn we beiden weer tevreden. Het is dit keer wel ietsje korter geworden dan verwacht, maar het groeit wel weer aan. Het belangrijkste is, dat het overal dezelfde lengte heeft en het er weer verzorgd uit ziet. Kapsalon gesloten!
Heiko bleef in de kelder, om het hout dat hij gisteren had gekloofd naar de houtstek te brengen. Het vroor vijf graden buiten en het leek hem beter dat het hout lekker kan drogen in die vorst. Het hout moet sowieso niet te lang onderdak liggen, omdat het dan gaat schimmelen. Buiten wordt het droogproces meteen gestart, vooral als het vriest en uiteraard als het waait. Soms zelfs in combinatie met zonneschijn. In houtstek twee was ruimte om het hout te stapelen, al viel dat stapelen niet mee met de zeer vreemd gevormde blokken. Vier kruiwagen vol werden er naartoe gereden. Bij de Fin ligt nog ongeveer net zo´n portie, dus 1,5 kuub aan keihard hout. Waarschijnlijk voor de winter van 2024 – 2025.
Met een volle kruiwagen ging Heiko naar de houtstek en… Met een volle kruiwagen kwam hij ook terug. De houtbak met grijpvoorraad kon weer aangevuld worden. De ritjes met de kruiwagen waren zodoende super efficiënt. Bekend plaatje hè? Nee, toch niet. Want Heiko heeft een manier van stapelen in de kruiwagen ontdekt, waardoor hij nog meer hout in een keer mee kan nemen. Achter in de kruiwagen zet hij namelijk nu twee stukken hout rechtop en daar legt hij weer hout tegenaan. Is dat zwaar? Nee, het hout is immers volledig droog en weegt zodoende niets meer. Althans in dit geval, waar het sparrenhout betreft. Bij hout van vruchtbomen of een eik is dat natuurlijk een ander geval.
Het verhaal in bovenstaand bericht heeft in vele kranten gestaan. Zowel hier in Zweden, als in Nederland. Het bewuste krantenknipsel kregen we toegestuurd van mijn neef Sietse. Zweden is nu het land in Europa, dat de meeste energie (elektriciteit) exporteert. En daar is “het land” waarschijnlijk erg trots op. Alleen heerst er onder de Zweedse bevolking veel onrust en boosheid. Waarom? Omdat alle inwoners van Zweden gemaand worden om erg zuinig aan te doen met elektriciteit. “Zet de kachel een paar graden lager!” “Laat de sauna uit!” “Doe de afwas met de hand in plaats van met de afwasmachine!” “Laat lampen niet onnodig branden!” “Gebruik ledlampen!” “Zet de wasmachine op een lagere temperatuur!” Enzovoort… Allemaal stroom besparende tips. Desondanks “dreigen” de energieleveranciers met het afsluiten van de elektriciteit voor een dag (-deel), omdat de vraag te hoog is! En dat, terwijl er voor een nieuw record aan kilowattuur is geëxporteerd! Onbegrijpelijk. Men heeft ook nog eens onderhoud gepland aan een kerncentrale in de wintermaanden. Juist in de periode, wanneer er veel elektriciteit nodig is. Vanwege de (gecreëerde) schaarste gaat de prijs ook nog eens omhoog. Aan de andere kant worden miljarden verdiend aan de export. De onvrede hierover is dan ook erg groot. Uiteraard gaan we gewoon door met ademhalen en doen we braaf wat er van ons gevraagd wordt. Wat toch een heerlijk volkje, die Zweden…
Zondag, zes uur: vaste prik voor het telefoontje met Heiko zijn ouders. Waarom altijd op dit tijdstip? Dat is gewoon zo gegroeid. En nu weten we van elkaar, dat we er op dat moment zijn! Heiko zijn ouders waren beide heel vrolijk en heel erg spraakzaam. Gezellig! Het is al vaker genoemd, maar we zijn erg blij, met het beeldbellen met het grote computerscherm. Dat is toch wel een groot verschil, ten opzichte van het kleine telefoonschermpje hoor. Zo leuk dit! In het gesprek kwam onder andere aan de orde, dat de computer van Heiko zijn vader vreemde en vervelende meldingen geeft. Daar moet even naar gekeken worden. We spraken af, dat ik zijn computer morgenvroeg tegen half elf even overneem. Misschien kan ik er op afstand iets aan doen. Eveneens kan hij niet printen op hun nieuwe printer, dus daar mag ik ook even naar kijken. Heiko zal zijn moeder proberen te helpen met de app DigiD op haar mobiele telefoon. Het lijkt er sterk op, dat die app nog niet geactiveerd is. Hopelijk kunnen we het oplossen.
