Vandaag had ik een dagje met vele kleine klusjes. Nadat ik klaar was achter de laptop ging ik bijvoorbeeld het eten voor vanavond voorbereiden. Ook maakte ik de gisteren gekookte hutspot in twee zakjes in de diepvries. Bij de supermarkt waren weer eens winterwortels en die nam ik mee. Heiko is gek op hutspot. Omdat de wortels niet al te lang kunnen blijven liggen, had ik ze meteen maar verwerkt in een stamppot. Ja, we vinden het nu te warm om die te eten, waarmee dat waarschijnlijk volgende week op tafel komt. Dan wordt het namelijk iets koeler. Even later was ik aan het koekjes bakken! Ik had een keer appelstroopkoekjes gemaakt en die vonden we beiden erg lekker. Martin en Marijke hadden begin deze maand twee busjes met rinse appelstroop meegenomen, waardoor ze het bakken van deze koekjes weer mogelijk hadden gemaakt!
Na een rustperiode ging ik naar buiten, waar een klusje onkruid wieden lag te wachten. Dit keer bij de bessenstruiken, langs de oever van het beekje. Heiko had daar nog niet zo lang geleden een border gemaakt, door heel erg veel gras en onkruid weg te graven. Nu was het een kwestie van onderhoud. Ik zag dat er best veel besjes aan de rode bessenstruik zaten. De frambozenstruikjes daarentegen doen het niet zo geweldig goed. Die staan daar blijkbaar op een verkeerde plaats. Normaliter groeien die namelijk als kool en vermeerderen ze zich vrij snel. Deze niet! Jammer, want we zijn gek op frambozen. Het was een genot om dit bordertje weer mooi schoon te zien. Inspanning en ontspanning tegelijkertijd!
Toen ik toch eenmaal daar bezig was… Een klein beetje rechts van de border ligt onze vlonder, waar we heerlijk in een schaduwrijk plekje kunnen zitten tijdens warme dagen. Daarachter, eigenlijk midden in het beekje, groeit een wilde boom. Een paar dikkere stammen had Heiko daar al eens uitgezaagd, maar nog steeds vond ik het een rommeltje. “Ik kon het niet langer aanzien…” en met de snoeischaar knipte ik er nog eens een heleboel takken tussenuit. Zienderogen werd het lichter en mooier. Ik weet nu al, dat ik deze inspanningen morgen moet bezuren, maar de voldoening van vandaag heb ik toch maar weer te pakken. En dat heel veel waard!
Opnieuw vond ik een dode eekhoorn bij ons op het grasveld! Ongeveer een jaar geleden lag er ook zomaar eentje in het gras. Toen zagen we geen enkele verwonding aan het mooie diertje en hadden we dan ook geen idee waarom die was gestorven. Bij deze zag ik een wondje aan de hals. Dan denk je natuurlijk meteen aan Ebba, maar ik denk niet, dat die een dergelijk snel beestje zou kunnen vangen. Het zien van het dode eekhoorntje maakte me een beetje verdrietig, want we vinden het geweldig mooie beestjes. Vanuit de serre zie ik ´s ochtends of ´s avonds vaak een eekhoorntje van tak naar tak springen, in een van de bomen achter ons beekje. Ik heb het dode diertje zijn laatste rustplaats gegeven aan de stam van een van die bomen…
Heiko was in Tranås begonnen met het in elkaar schroeven van een grote bak voor de planten en struiken bij de zaak van Örtengren. De baas kwam zelf iets later en had gisteravond om tien minuten voor elf nog een berichtje gestuurd aan Heiko, dat hij vanochtend meteen om zeven uur met die bakken mocht beginnen. Tegen acht uur kwam de baas zelf en reden ze samen naar het marktplein, om de stand op te bouwen voor de verkoop van aardbeien. Elke dag staat Örtengren op het marktplein en verkoopt hij vele bakjes met aardbeien. De kraam wordt bemenst door scholieren, vooral jongedames. Nadat de stand klaarstond voor de verkoop van deze dag reden de beide mannen verder naar een klus, waar Heiko na de koffie kon beginnen.
Of beter gezegd verder kon gaan. Maandag had hij daar de drie ijzeren buizen op de juiste hoogte gelegd en nu kon er stenmjöl, straatzand neergelegd worden. Tot de bovenkant van de buizen. Het losse straatzand werd aangestampt met de voeten, maat 46… .Daar kwam weer een beetje zand overheen en uiteindelijk werd het netjes afgestreken met een rechte plank, die over de drie buizen werd getrokken. Toen het zandbed klaar lag werden er grote houten platen op gelegd en kon er begonnen worden met het leggen van de klinkers. De eerste steen werd gelegd bij de betonnen trap en vervolgens ging men langs een gespannen draadje richting de asfaltweg. Om een correcte hoek van 90 graden te krijgen, was de grote houten, zelf in elkaar getimmerde, winkelhaak meegenomen.
Nadat de eerste kantstenen gelegd waren was het een kwestie van vleien. In een snel tempo werden de andere stenen op de vlakke ondergrond gelegd. De buitenste rand werd gemaakt met een zwarte steen en daarbinnen kwam een donkergrijze steen. Na de middag kreeg Heiko daarbij hulp van collega Lippe, die als aangever fungeerde. Lippe haalde de stenen met de kruiwagen vanaf de plaats waar drie pallets met stenen stonden en gaf ze een voor een aan Heiko. Toen ze om iets voor vier uur stopten was er een derde deel van het grote vlak gelegd. Helaas heeft Heiko vergeten om daar een foto van te maken. Morgen is hij vrij en zal waarschijnlijk een andere collega de klus afmaken.
Zelf verfde ik vanmiddag nog de pootjes en de acht handgrepen van het droogrek. Deze waren zwart en die kleur hielden ze ook. Alleen werden ze weer netter en zwarter. Gisteren had ik alle witte delen opnieuw wit geverfd en vandaag werd de klus afgerond. Fijn, dat droogrek is weer goed beschermd tegen de weersinvloeden en kan er weer een tijdje tegenaan. Waar zullen we hem nu neerzetten?
De klusjes werden dit keer niet kritisch in de gaten gehouden door ons dametje. Die vond het waarschijnlijk te warm buiten. Ze heeft een hele poos in haar hangmandje in de kamer gelegen. Diep in slaap. Wat hebben we haar daar een mooi bedje mee gekocht. Het is voor haar echter nog wel elke keer een dingetje om erin te komen. Wanneer ze er een pootje in zet begint de hangmat immers heen en weer te bewegen. Maar, net als “moeders”, heeft Ebba geduld en daarmee lukt het haar gelukkig. Slaap lekker verder, lief dametje!
De verspreiding van covid-19 in de provincie Jönköping zal naar verwachting in augustus toenemen… Er worden door Folkhälsomyndigheten, de Zweedse volksgezondheidsautoriteit, twee scenario’s gepresenteerd. Niet als prognoses, maar als mogelijke processen. In beide gevallen kan de verspreiding van covid-19 tegen het einde van de zomer toenemen en in augustus en september blijven stijgen. “Aangezien de verspreiding van de infectie nu in verschillende andere Europese landen toeneemt, zouden we deze zomer al een toename van het aantal gevallen in Zweden kunnen zien. Hopelijk krijgen de meeste mensen slechts milde symptomen. Maar als velen in de samenleving ziek zijn, zal dit wel weer kunnen leiden tot een hogere belasting van de zorg”, aldus een arts infectiebeheersing. Volgens deze arts bieden drie vaccindoses goede bescherming tegen ernstige ziekten voor relatief jonge en gezonde mensen. Ouderen en mensen in de risicogroep hebben meer vaccindoses nodig. Laten we hopen, dat het niet weer zo erg wordt met de besmettingen als eind vorig jaar…
