Woensdag aan het einde van de dag wilden we gaan grillen. De worstjes en stokjes met saté had ik ´s morgens al uit de diepvries gelegd. Maar toen we wilden beginnen, zagen we de lucht betrekken en begonnen we te twijfelen of we het wel droog zouden houden. Om niet halverwege de grillsessie alles hals over kop op te moeten pakken, kozen we veiligheidshalve toch maar voor een bbq. Dat deden we onder het dak van de veranda. Het was de eerste keer sinds tijden, dat de bbq werd gebruikt. Het grillen boven open vuur vinden we eigenlijk veel leuker. De worstjes zijn boven het open vuur ook nog eens sneller gaar dan met de smeulende kooltjes en houtskool. Niet dat we haast hebben uiteraard, maar een open vuurtje heeft wel wat… De worstjes aten we onder andere met een broodje met zelfgemaakte eiersalade. Met stengelui uit eigen tuin. Eveneens legden we een plakje smeltkaas op de bbq. Ook heel lekker. In stukjes gesneden leek het net op aardappeltjes. Samen met het worstje een lekkere combinatie!
De drie jonge fruitbomen langs onze oprit staan daar nu in ieder geval voor de derde zomer. En tot nu toe hadden we nog geen enkele appel, peer respectievelijk pruim van die fruitbomen gehad. Ook dit jaar geen enkele vrucht te vinden. Onvoorstelbaar en uiteraard erg teleurstellend. Of… Lijkt de trend gebroken? Er is namelijk één pruim gesignaleerd in de pruimenboom! Ta da… Hopelijk is dat het begin van een rijke oogst in de komende jaren. Vorig jaar heeft Heiko een kersenboom opgegraven in Tranås en in Ödarp weer gepoot. Die leek de verhuizing te overleven, want er kwamen jonge blaadjes aan. Maar de laatste weken werden die blaadjes bruiner en bruiner. Slechts aan een tak zitten aan het uiteinde nog een paar groene blaadjes. Hij mag nog een jaartje blijven staan. Als hij het volgend jaar niet beter gaat doen, graven we de boom weer op en gaat de jonge kersenboom in de houtkachel.
Door invloeden van het weer en uiteraard vanwege het gebruik, was het verf van de oppottafel op diverse plekken weg. Zomaar helemaal verdwenen! Dat leek haveloos en daar houden we nou eenmaal niet van. De bus met de zwarte verf werd opnieuw geopend. Dezelfde waarmee ik gisteren de handvaten en de poten van het houten droogrek had geverfd. Enkele minuten later was de oppottafel weer representatief en wederom goed beschermd tegen water en wind. We hebben al veel plezier gehad aan deze oppottafel. Reuze handig!
Nadat het houten droogrek weer netjes in de verf zat, wilde Heiko de pootjes een beetje extra bescherming geven. We hadden namelijk gezien, dat de poten vanaf de onderkant een beetje waren gaan rotten. Logisch, want die staan een half jaar lang in het gras, wat uiteraard ook af en toe nat is. Daar kan het hout niet zo goed tegen. Heiko zaagde daarom van alle poten een klein stukje af en wilde ze daarna een beetje bescherming bieden tegen het natte gras. Hij wist dat er in de garage ergens nog een stukje lood lag. Dat sneed hij in kleine stukjes en timmerde hij om de poten. Nu staat het droogrek weer ter decoratie in de tuin en gaat het hopelijk nog vele jaren mee.
Vandaag zouden we vrachtwagen met zwarte grond krijgen. Heiko had via zijn baas Örtengren acht kuub grond besteld. Dat is bedoeld, om de gaten te vullen die ontstaan zijn, nadat de dikke boomstronken en de dikke keien uit de grond zijn gegraven. Inderdaad: door de zware graafmachine. Ook moeten de diepe sporen van die graafmachine weer opgevuld worden. Waarschijnlijk is acht kuub daarvoor veel te veel, maar een beetje zand is nooit weg. Er zijn altijd wel een paar gaatjes die gevuld moeten worden en als je eenmaal begint met gladstrijken, blijkt vaak, dat het hoopje zand zomaar weg is. Ter voorbereiding op de komst van die grond, haalde Heiko alle uitstekende kleine worteltjes en kleinere stenen uit de grond. Zodra de vrachtauto er was kon hij zodoende meteen beginnen met het verdelen van de grond. Er was geen tijdstip afgesproken en toen er een uur later nog geen vrachtauto was geweest ging Heiko ter opvulling van de tijd maar een beetje kloven. Toen de vrachtauto ´s middags na vier uur er nog niet was geweest wisten we zeker, dat we dit weekend niet met het zand aan de slag konden. Het hout is daarentegen wel weer aan de kant is. “Elk nadeel heeft z´n voordeel!”
Een gewas dat het eigenlijk altijd wel goed doet in een groentetuin, is de aardappel. Volgens mij hadden we 49 stammen gepoot en alle pootaardappelen hebben zich goed ontwikkeld. We zagen gisteren de bloemen al in de top van het loof zitten, dus binnenkort gaan de planten bloeien. Zodra de bloei er uit is kunnen we een eerste stam “schudden”, om te zien hoeveel aardappelen er uit die ene poter zijn gekomen. We weten eigenlijk niet eens wat voor aardappelen of het zijn. Goed hè? Dat wist Örtengren namelijk ook niet meer…
Een gewas wat het ook goed doet is de aardbei. We hebben twee soorten door elkaar staan. De “normale aardbei” en de “bosaardbei”. Die laatste zouden iets zoeter zijn dan de gewone aardbei, maar daar staat tegenover dat het huidje iets harder is. En ze zijn over het algemeen kleiner. Gisteren hebben we van beiden een geproefd. Er waren namelijk een paar van beide soorten wel rijp. Onze beider voorkeur gaat toch uit naar de “gewone aardbei”. Die is toch even zoeter en dat hij zachter is is ook een voordeel. Dan maken we van de bosaardbei jam. Of zo…
Bij onze caravan hadden we een voortent en ook een zakluifel. De voortent hebben we er nooit voor gedaan, maar de luifel gebruikten we wel regelmatig. Daarvoor hadden we toen twee zijwanden gekocht, zodat we het een en ander een beetje dicht konden zetten, mocht het vanaf een zijde waaien. Een van de zijwanden is destijds verkocht, tegelijk met de caravan en de andere lag nog in de garage. Via het internet hebben we nu een stang gekocht voor die zijwand, omdat die zijwand ook bij de zakluifel van de camper past. Ja, zo zie je maar weer: “Wie wat bewaart heeft wat!” Gisteren haalde Heiko het pakketje op bij het postagentschap bij de ICA in Tranås. Hij zag meteen, dat het pakketje behoorlijk beschadigd was aangekomen. “Zou de stang nog wel heel zijn?” We maakten het pakketje met de nodige voorzichtigheid open en wat bleek: alles was intact! Heiko nam de stang meteen mee naar buiten en controleerde of het functioneerde. Yes! Perfect. We kunnen de oude zijwand nu gebruiken voor de camper. Fijn!
Volgens de weer-app YR op de telefoon van Heiko, zou er vanavond en vannacht regen komen. En ook de komende week zal het niet elke dag droog zijn. Om die reden leek het hem verstandig om het gras nog even weer te maaien. Na het kloven startte hij zodoende de zitmaaier en reed hij zijn rondjes weer. Vier bakken met grassnippers werden geleegd op de gras/ hout/ compost wal. De opbrengst was deze keer matig, maar het grasveldje zag er daarna wel weer gelikt uit. Het mocht toen wel gaan regenen.
En dat deed het! We zagen het in de lucht al donkerder worden en af en toe rommelde het iets in de verte. We zaten nog net eventjes buiten, ik met een kopje koffie en Heiko met een biertje, toen de eerste druppels vielen. Dat waren meteen gigantische druppen. En ze waren er in groten getale. We moesten ons zeer snel naar de keukendeur verplaatsen, om te voorkomen dat we binnen een halve minuut drijfnat zouden zijn! De wolken lieten met veel donder en agressie het water los!
Niet zo van “Zachtjes tikt de regen op mijn zolderraam…”. Nee, het denderde met grof geweld op de golfplaten van de veranda! We waren daar naartoe gelopen, om het “natuurgeweld” te aanschouwen en wilden wat we zagen met elkaar delen. Maar het ging zo tekeer, dat we elkaar nauwelijks konden verstaan. Wát een bui, wát een water! Heerlijk voor de natuur hoor. Alleen of het genoeg was, om bij de wortels van de struiken en bomen te komen? Binnen leek het echter alleen maar warmer geworden zijn. Dat kwam natuurlijk door de hoge luchtvochtigheid. Zo plotseling als het begon, zo abrupt stopte de regen- en onweersbui ook. We kregen nog een paar kleinere buitjes, verspreid over de hele avond. Tegen de tijd dat we naar bed gingen, kregen we nog een prachtige zonsondergang voorgeschoteld.
