Vanochtend reed Heiko om half tien met de camper naar de garage in Aneby. Die afspraak was twee weken geleden gemaakt. Toen was de camper daar ook, echter hadden ze de juiste olie niet op voorraad. Want het was inderdaad nu de bedoeling, dat de olie ververst werd. Een klusje dat niet zo heel lang duurt en waar hij op kon wachten. Buiten het kantoor stond een bankje, waar hij heerlijk in de zon kon zitten wachten. In dat half uurtje kon Heiko “Jan uut Assen” weer aan het werk zetten, met de ongeveer 25 (!) spelletjes Wordfeud, die ze samen al sinds enkele jaren spelen. Na het betalen van de rekening reed Heiko terug naar Ödarp, waar hij mij verslag deed onder het genot van een kop koffie. Op het terras in de zon. Wel onder de parasol. Soms wordt het ons daar té warm en dat was vandaag wederom het geval.
Na de koffie reed hij de zitgrasmaaier uit de garage. Nee, dit keer niet om gras te maaien. Hij koppelde het aanhangertje erachter! Daarmee reed hij de oprit af en het zandpad op, aan de overkant van de weg. Tijdens de aanleg van de nieuwe weg daar door het bos, waren er heel veel keien uit de grond vrijgekomen. Die waren door de grote graafmachine aan de kant gegooid, waarna er niets mee gedaan wordt. Dat kwam ons nu heel goed uit, want voor ons “hunebed” waren we nog een partijtje grotere exemplaren nodig. Boven, aan het einde van de zandweg, laadde Heiko een partij dikke keien en reed vol beladen terug naar huis. Daar parkeerde hij de combinatie naast de plek van het hunebed en vulde de gaten met die keien. Ik vind het nu al mooi en Heiko liet me weten, dat het nóg mooier gaat worden. Nou, daar heb ik alle vertrouwen in. Wordt vervolgd.
Vandaag vond ik, dat het tijd was om het houten droogrek, ´t rik zoals we dat in Groningen noemen, te verven. Dat droogrek had ik vele jaren geleden van mijn moeder gekregen, toen we nog in Blijham woonden. Het was echter door de jaren heen aan onderhoud toe. De verf begon eraf te bladderen. En de nieuwe stok moest nodig in de verf! Heiko had alle plankjes al even licht geschuurd en daarna vetvrij gemaakt. Nu pakte ik de bus met witte verf en een goede kwast. Het verven deed ik in de zon: twee vliegen in een klap! Want het droogrek werd van een nieuwe laag verf voorzien en ik kreeg tegelijkertijd vitamine D binnen. Het witte is klaar. Morgen is het zwarte aan de beurt.
Tijdens de vele bezoekjes aan het terras zagen we eigenlijk dagelijks de veranderingen in de geraniums en de hang fuchsia. De geraniums, die we hadden gekregen van Marco en Viviën beginnen nu enorm veel knoppen te vertonen! De eerste nacht kregen ze nog een nachtvorstje te verwerken, waardoor de toen aanwezige knoppen weggeknipt moesten worden. Ze bleven daarna lang “knop-loos”. Nu lijken ze er helemaal klaar voor te zijn, om straks een explosie van bloemen te geven! Net als de hang fuchsia: die zit vól gekleurde bloemen! En kijk eens naar de lelie in de keukenborder. Daarmee moesten we ook veel geduld hebben, want de knoppen waren al een poosje zichtbaar. Sinds gisteren bloeien ze volop en hoewel ikzelf niet een fan ben van de kleur, zijn we erg blij met deze prachtige, vrolijke bloemen!
Na de middag werd de klover gestart en werden vele blokken boomstam verwerkt tot haardhout. Tijdens het oppakken van de stammetjes sprong er ineens een dikke zwarte pad tevoorschijn. Die had daar blijkbaar een beetje beschutting gezocht tussen de stammetjes. Helaas voor deze kwakkende gast, maar zijn veilige verstopplaats werd bruut verstoord. Na vijf volle kruiwagens, wat ongeveer gelijk staat aan een kuub, stopte Heiko ermee. We hadden namelijk een ander klusje, die we samen wilden oppakken. Een noodzakelijk klusje, maar eveneens eentje met “twijfels”…
Dat de wilg behoorlijk was gegroeid was een feit. Hij was eigenlijk al te groot geworden. De stam van deze wilg is niet al te goed meer en daarmee ook niet meer zo sterk. Als er, in de tijd dat de boom bladeren heeft, een beetje te hard had gewaaid, dan vrees ik voor het ergste. Hij was vast gesneuveld. Natuurlijk jammer voor de wilg, maar wat had dat gedaan met het eilandje? Hadden de wortels die kapot gemaakt? Om erger te voorkomen ging de zaag erin. En daar zaten nou precies mijn twijfels: “Zou Heiko de boom niet te veel inkorten?” Die begon meteen met het wegzagen van de hoogste tak en dat maakte de boom in een oogopslag al zeker een paar meter kleiner!
Heiko had de smaak helemaal te pakken, want hij bleef maar zagen en knippen… De takken die eruit gezaagd werden maakte ik direct kleiner, zodat we ze later naar de houtwal konden brengen en makkelijker konden stapelen. Op enig moment moest ik van een afstandje aanwijzingen geven: “Die lange tak rechts kan nog weg…” om de boom een beetje een goed model te geven. Uiteindelijk, na precies een uur, had de boom zijn nieuwe look: zeker driekwart kleiner en de helft smaller geworden. Wat een gigantisch verschil! En eerlijk is eerlijk, ik moet toegeven, dat mijn twijfels onterecht waren, want het boompje is nog niet eens zo lelijk geworden. Eigenlijk is de wilg nu mooier. Ja, stukken mooier!
Nog een nieuwtje: volgend jaar komt er een nieuw systeem voor aftrekposten voor dienstreizen. De Zweedse belastingaftrek wordt dan gebaseerd op de afstand tussen woning en werkplek en niet op de werkelijke kosten, zoals nu. Om de dienstreizen als aftrekposten te kunnen gebruiken, moet men een dienstreis hebben van minimaal 30 kilometer enkele reis, in de grootstedelijke regio’s of minimaal 15 kilometer in de rest van het land. De maximale afstand is 80 kilometer. Het maakt niet uit of de reis met de auto of het openbaar vervoer wordt gemaakt. De regering heeft haar voorstel aangepast, nadat het bij de Riksdag was ingediend, maar de wijzigingen zijn niet verwerkt. Het idee is, om die in de najaarsbegroting op te nemen. De aanpassingen zijn onder meer, dat de bovengrens voor afstanden wordt verlengd tot 120 kilometer. Voorgesteld wordt om de standaardaftrek, en daarmee de kilometervergoeding voor degenen die hun eigen auto in de dienst gebruiken, te verhogen van sek18,50 per mijl naar sek 25,-. Of dit doorgang zal vinden?
