Geen widgets gevonden in de zijbalk

Ja! We mochten vanochtend weer in het zonnetje op het terras koffie drinken! Het lijkt wel, alsof we vanaf de winter zo in de zomer zijn gestapt. Alsof de lente dit jaar is overgesprongen. Dat kan natuurlijk niet, maar gezien de temperaturen van de afgelopen weken zou je het wel haast denken…

Door alle “drukte” van gisteren vergat ik helemaal, dat we onlangs zagen, dat de varens nagenoeg openbarsten! Ergens deze week had ik het driehoekbordertje links van de voordeurtrap even onkruidvrij gemaakt. Toen werd al snel duidelijk, dat het geen weken meer duurt, voordat die hoek weer volledig groen is. Doordat die dan ingenomen wordt door bloeiende varens! Het staat vol van de knoppen. Kleine jonge en grote oude exemplaren. Die grote oude leek van heel dichtbij wel een beetje op de bek van een monster. Toch?

Wat ook snel groen wordt is de boswilg. Ondanks het feit, dat Heiko die flink teruggesnoeid heeft, zit de boom toch weer vol jonge blaadjes en nieuwe takjes. En er zit ook nog een zee van katjes aan! Die laat de boom in deze periode vallen, om ze in te ruilen voor blaadjes. Onder de boom, in de kleine grijze steentjes van de oprit, ligt het vol met die grauwe, bruine katjes. De katjes hebben hun werk gedaan en moeten plaatsmaken voor de bladeren.

Niet iedere boom heeft katjes voordat er zich bladeren in vormen. Deze bloeiwijze komt namelijk vooral voor bij bomen en struiken van de wilgenfamilie. En daaronder valt dus onze boswilg. Ook de berkenfamilie kent deze bloei. Hieronder vallen onder andere de berk, de hazelaar en de zwarte en witte els. Verder heb je nog de beukenfamilie die katjes vertoont. Dit zijn bijvoorbeeld de eik en de kastanje. Wist je hoe deze bloeiwijze aan zijn naam kwam? Eigenlijk weet je het onbewust wel: omdat deze bloeiwijze zoveel op het uiteinde van de staart van een kitten lijkt!

Heiko begon vanochtend met het poten van de vele bloembollen die we drie weken geleden van Marco en Viviën hebben kregen De plantperiode was mei, dus nu! Voor morgen wordt er regen voorspeld, zodat we dachten er goed aan te doen, om ze vandaag onder de grond te stoppen. Met name in de border langs de oprit werden de bollen gepoot. Het zijn, als alles opkomt, kleurrijke bloemen en dat is perfect voor in die border. De bloeiperiode is augustus/ september. En dat is juist de periode, dat in de border alweer veel uitgebloeid is! Deze bloemen zijn daarom zeer welkom! We moeten nog wel even geduld hebben voordat we resultaat zien. Op de plekken waar de bollen zijn gepoot staat nu een stokje met het label van de bollen. Om te voorkomen dat er over een paar weken in gegraven gaat worden en ineens de bollen naar boven komen…

Deze foto nam ik gisteravond nog. De tulpen geven op dit moment veel kleur aan de border!

In deze border staan nu vele tulpen in bloei. Rode, gele en zelfs een witte! De meeste bollen voor de rode en gele tulpen kregen we bij onze emigratie. Ze hebben zich in die tijd al vermeerderd. Daar hoeven we niets voor te doen. Alleen ervan genieten! Eveneens binnenkort van de andere roos: de pioenroos. Daarvan staan er drie stuks, welke al behoorlijke knoppen laten zien!

Vanwege het mooie weer, het sneldrogende weer, werden vervolgens de beide betonnen trappen behandeld. De treden van de betontrap naar de voordeur had Heiko een paar weken geleden al geverfd, maar het plateautje nog niet. Die deed hij nu. Nadat er was gestofzuigd en schoongemaakt. Hiermee is de trap naar de voordeur weer keurig in de verf!

Vervolgens ging hij de trap naar de keukendeur, het plateautje en de zijwand daarvan te lijf. Met de kwast welteverstaan! Dat was wel even een grotere klus dan die andere trap. In ieder geval had Heiko voldoende verf in de bus om dat af te maken. Zo! Dat kan er dit jaar eveneens weer tegenaan. Het is een jaarlijks terugkerende activiteit, dat een groot verschil geeft!

Onderweg naar de schuur kwam Heiko deze boos uitziende kikker tegen! Wat keek die inderdaad boos en chagrijnig! Tjonge. Als je er een poosje naar kijkt word je zelf ook niet vrolijker. Zou hij de steentjes niet leuk vinden? Dat hij op een oneffen en “keiharde” ondergrond moet lopen? Daar krijgen we natuurlijk geen antwoord op. De gewone pad is een vrij groot en zwaargebouwd dier. De mannetjes meten 5 tot 7 centimeter en de vrouwtjes worden nog iets groter: tot 12 centimeter. De rug is beige, lichtbruin, grijsbruin of roodbruin gekleurd. De buik is witachtig met een grijze marmerkleur. De ogen zijn koperrood met een horizontale pupil.

De larve van deze pad is zwart van kleur en wordt 3 tot 3,5 centimeter groot. De gewone pad bezet een grote variatie aan leefgebieden: bijvoorbeeld weilanden, akkers, duinen, bos- en heidegebieden. Als voortplantingsplaats kiest de pad poelen, sloten, grachten, vijvers en kleiputten. Ze heeft wel een zekere voorkeur voor vrij diepe (0,5 tot 1 meter) en grote waterplassen. Vooral plaatsen met een verticale begroeiing, waaraan ze haar eisnoeren kan bevestigen. De legsels zijn zeer gemakkelijk te onderscheiden van die van de bruine kikker. Padden leggen hun eieren namelijk af in snoeren en kikkers doen dat in klompen. Zou dit nou een mannetje of een vrouwtje zijn?

In de middag gingen we samen naar buiten om de groentetuin te vullen! Gestimuleerd door de buurvrouw gisteren, pakte ik alle zakjes met zaden en bekeken we samen wat er dit jaar in de grond gestopt zou worden. Met een hark werd de grond eerst aangeharkt en mooi vlak gemaakt, waarna er lijntjes en een sleufje getrokken werden met een lange plank. Daar kwamen de zaadjes in. Als eerste rode bieten! Mooie korreltjes. Even verderop kwam de sla op een rijtje. Wat zijn die zaadjes ontzettend klein! Dat we hier later in het jaar lekker van kunnen eten is toch wel bijzonder.

Teamwork! Als Heiko iets gezaaid had en de rij weer netjes had dichtgegooid, zette ik er bordjes bij. Zo weten we over een paar weken wat waar opkomt. Daaropvolgend ging ik alles flink besproeien. De grond is zo ontzettend droog! Van de lange, droge en warme periode. Dit jaar worden geen aardappelen gepoot. Het vorig jaar hadden we nagenoeg de hele groentetuin vol met aardappelen en dan mag je het jaar daarop niet weer in de dezelfde grond poten. Dus allemaal groenten! Gezaaid werd de rode bieten, ijsbergsla (als alternatief voor andijvie), boontjes en gewone sla. Dit jaar voor ook het eerst paksoi! We lusten die groente beide erg graag, maar is lang niet altijd te koop.

Zelf ging ik na het poten rond de groentetuin hier en daar onkruid wieden. Ook oud loof werd weggehaald. Zoals in de moestuinbakken. Alle vier staan inmiddels vol met aardbeien. In de meest rechter is nog net een hoekje vrij voor de maggiplant. De aardbeien hadden uitlopers ver over de bakken hangen en zelfs al plantjes vastgezet in de steentjes rondom de langwerpige bakken. Die werden overal verwijderd. Al het dode loof en uitlopers in de bakken werd door middel van een hark weggehaald. Heerlijk! Niet alleen is de groentetuin gevuld, alles is ook weer netjes! Het groeien kan beginnen!

Terwijl ik in het zonnetje in de groentetuin bezig was ging Heiko aan de slag met beton. Toen hij en Peter met de mini-waterkrachtcentrale bezig waren, zagen ze dat er water langs de buis liep. Logisch, want als je een ronde buis in een vierkante opening legt houd je hoekjes open waar het water langs kan lopen. Dat is uiteraard verlies van rendement: afdichten! Al het water moet gewoon door de buis om stroom op te kunnen wekken. Op het moment dat ze met de constructie bezig waren, stroomde er nog te veel water langs de buis om daar beton in te kunnen gooien. Het zou er namelijk vrij snel weer wegspoelen. Nu was het waterpeil voldoende gezakt om het beton te kunnen storten. Er stroomde nog slechts een ini-mini klein beetje water langs de buis.

Twee zakken werden aangemengd met water tot een vrij droog en stug beton. Dat werd in het sluisje gegooid en vermengd met keitjes. Stevig aangetrapt, zodat alle gaten werden gedicht. Heiko deed dit vandaag nog, als laatste klusje, omdat er voor morgen regen is voorspeld. Dan zal het waterpeil weer stijgen en was betonstorten lastiger. Nadat alle beton was weggewerkt, werden de dikkere keien er weer bovenop gelegd, waarmee het een stevige en hopelijk waterdichte constructie is geworden.

Weer zo´n vervelend klusje… Gisteren was er vlees en sla overgebleven, na het bezoek van Erling en Britt. Wat doe je daar dan mee? Weggooien? Nee! Natuurlijk niet, dat zou niet kloppen. En daarom mochten we ons aan het eind van de middag trakteren op een grillpartij! Om ons “te belonen” na het werk dat we vandaag gedaan hadden? Nee hoor, we vinden het alleen maar leuk. Niet alleen om het eten, maar alle bijkomstigheden ook: vuurtje stoken, zelf vlees grillen, gezellig babbelen, genieten van het weer en de tuin en omgeving.

Gisteren rond de middag kregen we telefoon van Heiko zijn ouders. Die hadden een paar presentjes gekregen via de post en wilden ons daar heel hartelijk voor bedanken. Ondanks de afstand vergeten we Moederdag natuurlijk niet! We hadden iets geregeld voor deze dag: een slagroomtaartje en een orchidee. Dat ze daar blij mee waren lieten ze niet alleen gisteren horen, maar ook nu tijdens het wekelijks telefoongesprek met ze. We babbelden gezellig en uiteraard werd genoemd, dat Zweden had gewonnen met het Eurovisiesongfestival. Wij beide natuurlijk meteen juichen! Ze lieten ons ook nog zien, hoeveel Heiko zijn moeder al had gedaan met Diamond Painting: in een woord “Geweldig”! Heiko zijn vader liet nog zien, wat achterkleindochter Merle voor ze gemaakt had. Een plankje met daarom vele spijkers in de vorm van een hart en garen eromheen gespannen, dat er als het ware een stofje van maakte. Dit had Elise met een verjaardagsfeestje gedaan. Het gespreksuurtje was wederom een heel ongedwongen, genoeglijk en plezierig gesprek!

2 gedachten over ““Wie zaait zal oogsten!””
  1. Wat een mooi en leuk project de mini waterkrachtcentrale.
    Ik ben benieuwd of het zal gaan werken zoals jullie het in de gedachten hebben.
    Wat is er mooier dan je eigen energie op te kunnen wekken zeker in deze tijden waarin je vaak overgeleverd bent aan de grillen van de markt wat prijzen betreft.
    Weet niet of het haalbaar en interessant is voor jullie, maar hebben jullie al eens over zonnepanelen gedacht?

    1. Hoi Oscar, het idee van de mini-waterkrachtcentrale is goed, maar op het moment van installatie kwam er te weinig water door de buis. Het schoepenradje draaide wel en het asje ging ook flink in het rond, maar er was te weinig kracht om de elektromotor te laten draaien. We gaan nu een paar dingen verbeteren en proberen het later weer. Er moet in ieder geval meer water in de vijver komen en dat mag de vijver alleen via die buis verlaten. Alle “lekkages” moeten gedicht worden. Naast deze manier van stroom opwekken gaan we inderdaad ook nog een paar zonnepanelen op het dak van de carport leggen. Zodoende hebben we ´s winters stroom via het stromende water en ´s zomers via de panelen. Dat is de gedachte en zo worden we nóg meer selfsupporting.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


CAPTCHA Image
Reload Image

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.