Als eerste werden vandaag de twee waterfilters vervangen. Dat doen we in principe ieder kwartaal. In april was Heiko dat vergeten! De kwaliteit van het drinkwater was echter nog steeds prima. Toch vond ik het nu wel een goed idee om de filters te vervangen. De stekker van de waterpomp ging eruit en de leidingen werden afgetapt. Daarna werden de oude filters een voor een losgeschroefd en vervangen en uiteindelijk de waterpomp weer aangesloten. Een half uurtje werk! De oude filters waren verzadigd met kleine verontreinigingen die meegezogen worden vanuit onze bron. Vervanging was daarom geen overbodige luxe!
Opnieuw werd een stapel takken versnipperd vandaag. Deze keer deed Heiko het alleen. En opnieuw kon dat klusje uitgevoerd worden in de brandende zon. Vandaag deed Heiko toch maar een t-shirt aan, omdat hij anders zeker op de schouders verbrand zou zijn. Met de verkregen snippers werd het paadje verder belegd. Waar we eerst dachten dat we te veel takken zouden hebben, denken we nu dat het wel eens krap kan worden en dat niet het hele pad belegd kan worden met de snippers. Misschien moet “D”, berk 4, toch nog maar omgezaagd worden dan. Al wordt het nu echt laat in het seizoen, om nog een boom om te zagen. De blaadjes komen er al aan!
Op deze foto is de inkeping te zien, die Heiko maakte in het “stompje” van de stam waar de strop van de lier aan vastgemaakt werd. Door de strop in die inkeping te drukken en de staalkabel vervolgens op spanning te trekken, kon de strop nergens heen. De staalkabel wordt namelijk op acht meter hoogte aan de om te zagen boom vastgebonden en komt daarom vrij schuin omhoog te lopen. De strop zou er zeker vanaf gegleden zijn, als die niet op deze manier verankerd was geweest. Het was beslist een slimme oplossing!
De korte stukjes hout die ik gisteren met de grote snoeischaar allemaal had geknipt,
werden zoals eerder al aangegeven alvast bij de grilplaats neergelegd.
In zon!
Zo konden ze drogen!
Een behoorlijke stapel eigenlijk.
Boven verwachting.
Waarschijnlijk zijn we die toch wel snel kwijt.
We vinden het grillen namelijk erg leuk.
Leuker dan barbecueën. Tja, een echt vuurtje stoken vinden niet alleen mannen leuk hoor. Ik ook!
Ondertussen was ik in de keuken bezig met het bakken van twee taarten! In de koelkast en in de kelder hadden we een bakje met peren staan en die kwamen maar niet op. Ze zouden in een taart worden gebruikt, zodat ze niet zouden bederven. Op het internet zocht ik een recept voor een perentaart en die vond ik vanzelfsprekend. Wat staat nou niet op het internet? De eerste taart werd er eentje waar niet alleen zeven peren in verwerkt werden, maar ook twee bananen.
Het werd een “omgekeerde” taart: onderin kwam gesmolten boter, kaneel en suiker. Die twee werden flink met elkaar vermengd en daar kwamen de geschilde en ontpitte peren op te liggen. In het deeg kwamen de geprakte bananen. Dat deeg, met daarin onder andere eveneens veel bruine suiker, kwam over de peren. Na 45 minuten in de oven te zijn gebakken werd het eindresultaat duidelijk. Het leek heel lekker. Het proeven gebeurt echter later, want deze taart kwam in vier doosjes met twee stukken in de diepvries.
Ook voor de tweede taart kwam gesmolten boter onderin, waar bruine suiker mee vermengd moest worden. Uiteindelijk karamelliseert dat een beetje tijdens het bakken. Hier bovenop kwamen weer halve peren te liggen. Het deeg was vrij normaal: meel, suiker, boter en eieren. Dat moest uitgerold worden tot (ongeveer) de grootte van de springvorm en moest over de peren gelegd worden. En dan stevig aangedrukt. Het resultaat na het bakken zag er niet alleen lekker uit, het rook ook zo. Deze mochten we later vandaag toevallig wel proeven! Oh, die rommel in de keuken? Binnen een half uurtje was alles weer aan de kant: “het doel heelt de wonden”. Of was het een ander spreekwoord…
Na de middag ruimde Heiko de gereedschappen voor het versnipperen weer op, om vervolgens de zitmaaier voor de eerste keer dit jaar te laten doen waarvoor die is gemaakt: grasmaaien! De motor had deze winter natuurlijk al een paar keer gelopen om sneeuw te schuiven en laatst nog voor een rondritje met de kleinkinderen. Nu moest de machine weer ingezet worden voor het gras. De benzinetank werd gevuld, de opvangbakken werden achter de zitmaaier gehangen en… Gaan!
De messen werden laag gehangen, zodat het een kort gemaaid grasveldje werd. Onze ervaring is trouwens, dat het gras na de eerste keer maaien, meteen gaat groeien. Een soort overlevingsdrang misschien. Na deze eerste keer maaien, zal de tweede keer waarschijnlijk binnen een week zijn. Acht volle bakken met gras en takjes werden vanmiddag verzameld en op het dijkje langs het beekje leeggegooid. Het grasmaai-seizoen is begonnen!
Om half vijf hadden we afgesproken met onze buren Erling en Britt uit Västorp. Bij de uitnodiging hadden we een foto van een brandende grillplaats gedaan, zodat ze meteen wisten wat er ging gebeuren. Net voordat ze kwamen had Heiko het vuurtje alvast opgestookt, zodat het mooi brandde en voldoende warmte afgaf voor het grillen. Ze kwamen deze keer op hun fietsen bij ons achter het huis rijden. Verrassend! Erling heeft een fiets met elektrische ondersteuning en Britt had deze keer een soort racefiets bij zich. Dapper hoor! Het is maar een klein stukje fietsen vanaf hun huis, ongeveer vijf kilometer schat ik in, maar als ze terug gaan moeten ze een behoorlijk steile heuvel op. Ik ben benieuwd of ze dat fietsend of lopend doen. Een zorg voor later. Eerst grillen!
We namen plaats rond de grillplaats en dronken iets. Daarna werden de worstjes aan de telescoopspies gedrukt en boven het vuur gebraden. Ik had voor meerdere soorten worstjes en hamburgers gekozen dit keer. Hun voorkeur ging uit naar de flink gekruide en hete worsten met rode pepers! Bij de worstjes werd een broodje genomen en een beetje salade. Tijdens het eten en drinken werd er uiteraard veel gepraat. Britt vertelde onder andere, dat ze vandaag de aardappels had gepoot in hun groentetuin. Gisteren had ze het stukje grond omgespit. Respect voor deze dame op leeftijd hoor, dat ze dat nog kan en doet!
Toen ze dat vertelde dacht ik aan de vele zakjes met zaadjes die wij nog hebben liggen. Ik liet ze haar zien en besloot om er morgen mee bezig te gaan. Het kan nu wel. Het is warm genoeg.
Na ruim een uur pakte Heiko zijn gitaar erbij en speelde een paar liedjes bij het brandend vuurtje. Gezellig!
Toen iedereen uitgegeten was werd het overigens frisser op het gras en verplaatsten we ons naar de veranda. Daar was het nog aangenaam warm, vanwege het feit, dat de warmte nog onder het dak hing. Als toetje werd koffie met perentaart geserveerd. Met vanzelfsprekend slagroom! Erling en Britt hadden nog nooit eerder een dergelijke taart gehad. Het smaakte hen gelukkig erg goed!
Rond de klok van acht gingen onze gasten, buren en vrienden terug naar huis. Uiteraard weer op de fiets! Erling deed zijn “motor” aan en ging er als een haas vandoor. Britt haalde hem echter redelijk snel in, waarmee ze “fiets aan fiets” verder gingen. Het was een heerlijke middag/ avond!
Vanavond was de finale van het Eurovisiesongfestival. Georganiseerd door het land dat vorig jaar won: Oekraïne. Het vond plaats in Engeland in verband met de oorlog in de Oekraïne. Zweden had zich geplaatst na de voorrondes eerder deze week. Voor Zweden deed Loreen Talhaloui (39 jaar) mee. Overigens voor de tweede keer. En net als de vorige keer, in 2012, won ze ook nu het eurosongfestival! Geweldig! Daarmee is ze de eerste vrouw, die twee keer dit zangevenement heeft gewonnen. Een programma waar wij overigens niet naar kijken. Er zit naar onze mening véél te veel show in, is te langdradig, duurt veel te lang en biedt te weinig zang. Daarnaast wordt er ontzettend veel geld aan uitgegeven. Maar dat de Zweedse deelneemster opnieuw heeft gewonnen en dat Zweden volgend jaar opnieuw het songfestival mag organiseren vinden we natuurlijk helemaal top! Zo zijn we dan ook weer… “Gefeliciteerd, Loreen!”
Wist je trouwens, dat op het evenement van dit jaar in Liverpool, bij 5 van de deelnemende nummers Zweedse songwriters betrokken waren? Dit waren de liedjes van de landen en zangers van: * Cyprus – Andrew Lambrou: van Jimmy Jansson, Jimmy Thornfeldt. * Polen – Blanka: van Maria Broberg, Julia Sundberg. * Denemarken – Reiley: van Hilda Stenmalm. * Ierland – Wild Youth: van Jörgen Elofsson. Tenslotte uiteraard Zweden zelf – Loreen van Jimmy Thörnfeldt, Jimmy Jansson, Loreen, Moa Carlebecker, Peter Boström en Thomas G:son. Daarnaast werd het kleurrijke nummer van Finland dit jaar gechoreografeerd door de Zweed Rydman. Verder is het zo, dat de Zweedse choreograaf en showproducent Sacha Jean-Baptiste de afgelopen 10 jaar meer dan 20 nummers gemaakt heeft voor verschillende landen. Waaronder dit jaar voor Albanië en Zwitserland! Last but not least: de Eurovisietrofee, ook wel “de Glazen Microfoon” genoemd, werd in 2008 ontworpen door de Zweedse glaskunstenaar Kjell Engman.
Maar niet alleen Zweden, ook Nederland had een flinke vinger in de pap! Zo was de eindverantwoordelijke van het Songfestival een Nederlander: Twan van de Nieuwenhuizen deed dit al voor een derde keer op rij. Zijn rechterhand was ook van Nederlandse bodem: Maxime Klein Nagelvoort was senior contest producer dit jaar. En Duncan Laurence, die in 2019 het Songfestival won, deed een medley met andere oud-deelnemers en winnaars. Daarnaast zong hij “You´ll Never Walk Alone”!