Vierde Covid vaccin een feit!

Al meerdere keren had ik op 1177 gekeken of we alweer in aanmerking kwamen voor een volgende vaccinatie tegen de risico´s van een Covid besmetting. Dinsdag keek ik weer en las ik, dat iedereen tot 64 jaar inderdaad voor de vierde vaccinatie kon gaan. Ik logde me in op mijn persoonlijk dossier op de website van 1177 en keek wanneer er voor ons een mogelijkheid was. Vandaag al! Op dezelfde plaats in Aneby, waar we de eerdere drie spuiten ook hebben gekregen. Online boekte ik twee tijden in. Eentje voor mij en eentje voor Heiko. “Op naar Aneby!”

Bij binnenkomst werden we dor een assistente geïdentificeerd aan de hand van onze rijbewijzen en geregistreerd. Ze haalden alle gegevens van ons tevoorschijn, zodat de verpleegkundige wist welk vaccin gegeven moest worden. We konden vervolgens meteen naar haar toe lopen. Nog geen vijf minuten later, hadden we beide de vierde injectie met het vaccin toegediend gekregen. Onze eerste twee spuiten waren van fabrikant Pfizer, de derde was van Moderna en deze van vandaag was weer van Pfizer. Na het toedienen moesten we, net als de andere keren, nog een kwartiertje wachten en konden we daarna naar huis. Na een korte tussenstop bij de Coop waren we uur later weer thuis. We zijn weer (beter) beschermd!

Het was droog weer, het zonnetje was er af en toe zelfs bij en dan geniet je
toch van het autoritje? Wij wel! Thuis gingen we eerst maar eens voor een kop koffie.

We hadden trouwens nog de inentingskaarten van de eerste twee keer meegenomen. We vroegen aan de verpleegkundige die ons inschreef of we nu een nieuwe kregen. Eentje waar alle vier vaccinaties op zouden staan. Het antwoord was “nee”. Ze vertelde, dat vandaag de vaccinatie werd verwerkt in 1177, in de vorm van een notitie in onze digitale dossiers. Onder het tabblad vaccinaties. Na ongeveer twee weken zou de digitale covid inentingskaart aangepast zijn en kunnen we die, indien gewenst, op de laptop of mobiele telefoon downloaden en opslaan. Toen ik aan het eind van de ochtend me inlogde op 1177 stond de vaccinatie van vandaag al daadwerkelijk in mijn dossier! Over twee weken kijk ik even of de inentingskaart is bijgewerkt.

Na de koffie en de lunch ging ik naar buiten. Weer een deel van het blad rondom ons huis opruimen. Met name achter het huis. Als eerste pakte ik de rand van het gras rond de fruitboompjes aan. Vanwege de rekjes tegen wild, bleef juist daar veel blad liggen. Precies onder de boompjes. Weg ermee! Er werd eveneens een strook van ongeveer anderhalf meter vanaf de oprit meegenomen, zodat Heiko ook hier niet al te veel stuurwerk met de zitmaaier zou hebben. Veel blad lag er ook onder de bessenstruiken. Nu niet meer! Die zijn eveneens op de houtwal verdwenen. Opgeruimd staat netjes!

Tenslotte begon ik na een half uurtje aan het pleintje achter het huis. Het blad van de grote boswilg had een groot deel van de grijze steentjes, ter hoogte van de garage, verstopt onder een laag bladeren. Dat moest echt aan de kant gemaakt worden. Wanneer er nog meer bladeren op zouden vallen werd het een té dik pak. Als het dan ook nog eens nat is krijg je ze niet zomaar uit het grind. Omdat het deze dag droog was gebleven kon ik dat wat er lag eenvoudiger bijeen harken.

Dat deed ik in vier blokken en werkte daarbij van buiten naar binnen. Naar de boom toe. Elke keer maakte ik kleinere stapeltjes. Wanneer je de stapels groter zouden willen hebben, wordt het op den duur te zwaar. Dan verplaats je immers veel meer aan blad. Niet aan aantal bladeren, maar de weg naar een stapel wordt langer. Hmmm… Ik snap het nog, jij ook? In ieder geval had ik op enig moment al het blad op stapeltjes en kwam de kruiwagen eraan te pas!

Het daadwerkelijke wegbrengen van het blad moest toen ineens in een hoger tempo gebeuren: het ging waaien! Dat had ik weer… In totaal had ik vier volle kruiwagens bij elkaar geharkt. Die gooide ik leeg naast de carport. Nee, de boswilg is duidelijk nog niet helemaal leeg, maar het restantje doe ik later nog wel een keer. Deze bladeren zijn weg en daarmee wordt het vervolg een fluitje van een cent. Al met al was het een harkmiddag van ongeveer twee uurtjes. Net genoeg om voldoende lichamelijke beweging te krijgen. Weer een tevreden mens in Ödarp!

Heiko kwam ook nog naar buiten. Nu ik het meeste blad aan de noordkant en achter het huis had aangeharkt en weggebracht, wilde hij het grasveld bladvrij maken. Daarvoor startte hij de zitgrasmaaier en reed hij een aantal rondjes. Hmmm… Zijn manier van bladruimen was een stuk eenvoudiger dan die van mij! Ik moest het met mijn spieren doen en met een bladhark. Heiko kon er rustig bij zitten en de zitmaaier het werk laten doen. Dat ging écht een stuk eenvoudiger! Het resultaat aan het einde van de dag was een opgeruimde tuin en een goed gevoel tussen de oren. Er waren toen twee tevreden mensen in Ödarp!

Na zijn actie met de grasmaaier kwam Heiko weer binnen en boog zich wederom over zijn laptop. Zijnde mijn oude laptop, de Lenovo. Hij pakte de draad weer op van het schrijven aan zijn vierde boek. Inmiddels kan ik zeggen waar het over gaat, althans wat de rode draad van het verhaal wordt: de door ons gesignaleerde verschillen tussen Nederland en Zweden. Denk hierbij aan gewoonten en gebruiken. Het boek zal daarom heel interessant zijn voor toekomstige emigranten, die hun toekomst in Zweden zien. Met dit boek kunnen ze alvast een heleboel leren over de cultuur van (de) Zweden. Op Facebook is Heiko lid van diverse groepen, waar gemigreerde Nederlanders en Belgen in zitten. Daarop laten heel veel mensen weten, dat ze binnenkort de stap willen gaan maken om te emigreren. De trek naar Zweden is momenteel namelijk hoog. Voor deze groep zal het boek waarschijnlijk erg interessant worden. Dat het daarnaast ook voor anderen gewoon een leuk leesboek wordt ligt zeker in de bedoeling.

De meteorologen proberen de komende winter (al) in kaart te brengen! En de huidige voorspelling luidt, dat een ijskoude winter, zoals die van de jaren 90, op Zweden ligt te wachten. Men schrijft, dat het nu het moment is “om je warmste winterjas af te stoffen”. Volgens een meteoroloog kunnen we in november al kou verwachten. Daarvoor zijn er twee verklaringen. Een verschijnsel heet La Niña en houdt in, dat het oppervlaktewater in grote delen van de Stille Oceaan kouder is dan normaal. Het beïnvloedt het wereldwijde weerpatroon en daarmee ook het Zweedse. La Niña vergroot de kans op hogedrukblokkades in Europa, die kunnen bijdragen aan koude periodes. Het tweede verschijnsel is, dat het sneeuwseizoen in Siberië dit jaar vroeg is begonnen, wat hier eveneens koude perioden kan geven. Tijdens de vroege herfst is er in Siberië ook nog eens meer sneeuw gevallen dan normaal. Het barre weer wordt pas eind november verwacht. Tot die tijd wordt zacht weer voorspeld.
Kunnen ze bovenstaande echt al voorspellen op 27 oktober? We zullen het meemaken (of niet).

Nu we het toch over de winter en sneeuw hebben…
De Zweedse transportdiensten heeft een paar weken geleden aangekondigd, dat de Vildmarksvägen tussen Saxån en Stekenjokk voor de winter gesloten werd vanaf 15 oktober.
Dit gebeurt overigens elke winter.
Dit stuk weg zal pas volgend zomer weer opengaan.
Vildmarksvägen is de hoogste verharde weg van Zweden en doorkruist het Stekenjokk-plateau tussen Lapland en Jämtland.
Het weekend dat besloten werd de weg te sluiten, verwachtte men weer sneeuwval.
Te veel, om de veiligheid van de gebruikers te kunnen waarborgen. De weg blijft naar verwachting tot 6 juni volgend jaar afgesloten. In mei was dit jaar begonnen met het sneeuwruimen van het weggedeelte.
Dat was een bijzonder zware klus. De zes meter (!) diepe sneeuw op sommige plaatsen was als beton aan elkaar geplakt.

Voor Ebba was het vandaag de laatste dag dat ze haar medicatie moest innemen. Dat deed ze niet vrijwillig, maar ja, welke kat doet dat wel? Het toedienen ging via een spuitje en dat drukte ik in haar bekje, waarna ik het spuitje leegspoot. Op die manier moest ze het wel doorslikken. Dat het nou van harte ging? Nee. Om het leed een beetje te verzachten borstelden we dan haar rugje en buik. En dat was lekker! De wond werd daarna ook tegelijkertijd schoongemaakt, door met een steriel gaasje en gedestilleerd water even over dat plekje te gaan. Of het van de medicatie kwam of ergens anders van weten we niet, maar iets later op de dag moest ze een paar keer overgeven.

En dat gaat lastig, in verband met die “rottige plastic kap om je kop!” Het werd een vieze boel en daarom moest de kap echt wel even af. We maakten de kap schoon en tegelijkertijd Ebba haar vacht onder haar kopje. Om haar de kans te geven zichzelf ook verder schoon te slikken, lieten we de kap even af. Van de verkregen vrijheid maakte ze dankbaar gebruik. We hielden haar wel goed in de gaten, want ze mocht absoluut niet aan de hechtingen gaan slikken of bijten. Dat ging prima. Ze kwam niet aan haar pootje. Toen we ´s avonds naar bed gingen deden we haar de kap wel weer om. ´s Nachts hebben we er immers geen zicht op, dus veiligheidshalve toch de kap maar weer om…

Dat onze vijver weer helemaal vol is zal niemand verwonderen. Met de regenperiode die we achter de rug hebben, lijkt het alsof al het water uit de buurt bij ons terecht komt. Het dammetje geeft dan ook een mooie waterval. Helemaal toen ik een paar bladeren aan de vijverkant verwijderde. Toen werd de stroom water nog groter! Maar… Vanochtend toen we naar Aneby reden kwamen we zoals altijd langs Stalpet. Ja, daar waar de hoogste waterval van Zweden ligt. Ja… Nou… Ehhh… Over watervallen gesproken: daar is ons watervalletje dus helemaal niets bij. Niet te vergelijken!